• Buro Jansen & Janssen, gewoon inhoud!
    Jansen & Janssen is een onderzoeksburo dat politie, justitie, inlichtingendiensten, overheid in Nederland en de EU kritisch volgt. Een grond- rechten kollektief dat al 40 jaar, sinds 1984, publiceert over uitbreiding van repressieve wet- geving, publiek-private samenwerking, veiligheid in breedste zin, bevoegdheden, overheidsoptreden en andere staatsaangelegenheden.
    Buro Jansen & Janssen Postbus 10591, 1001EN Amsterdam, 020-6123202, 06-34339533, signal +31684065516, info@burojansen.nl (pgp)
    Steun Buro Jansen & Janssen. Word donateur, NL43 ASNB 0856 9868 52 of NL56 INGB 0000 6039 04 ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam.
  • Publicaties

  • Migratie

  • Politieklachten

  • IX – De verzekeringsbranche – 2.2. De organisatie van de verzekeringsbranche

    2.2. De organisatie van de verzekeringsbranche

    Binnen de verzekeringsbranche zijn verschillende
    (semi-)overheidsorganisaties en vele particuliere
    (belangen)organisaties actief (Assurantie Jaarboek, 1994, p. 15).
    Belangenbehartigers van de verzekeraars, pensioenfondsen, sociale
    verzekeringsorganen, tussenpersonen, gevolmachtigde agenten,
    experts, de overheid en de Verzekeringskamer zijn alle
    verantwoordelijk voor een specifiek facet binnen de
    verzekeringsbranche (Assurantiegids, 1994, p. 15-25). Het Verbond
    van Verzekeraars, de centrale overkoepelende bedrijfstakorganisatie
    van het Nederlands verzekeringsbedrijf voor zowel schadeals
    levensverzekeraars, behartigt de algemene en specifieke belangen
    van het levens- en schadeverzekeringsbedrijf en cordineert de
    verschillende belangen van de diverse branches.
    Verzekeringsmaatschappijen die bij het Verbond zijn aangesloten,
    zijn tevens lid van de geassocieerde verenigingen. Deze
    verenigingen behartigen de belangen op het gebied van specifieke
    verzekeringsbranches (levens- of motorrijtuigenbelasting). Een
    onderdeel van de belangenbehartiging krijgt gestalte door de rol
    die het Verbond speelt in CAO-onderhandelingen. Het Verbond treedt
    namens de verzekeringsmaatschappijen (werkgevers) op als
    gesprekspartner van de vakbonden. Het cordineren van contacten
    tussen verzekeringsmaatschappijen en de nationale en internationale
    overheden, consumentenorganisaties en andere maatschappelijke
    instellingen is een tweede taak van het Verbond. In de derde plaats
    zet het Verbond zich in voor de bevordering en instandhouding van
    de goede naam van het verzekeringsbedrijf. Het ingestelde
    klachteninstituut waarborgt een correcte afhandeling van bezwaren
    en geschillen tussen verzekerden en andere benadeelden en de
    verzekeringsmaatschappij. Tenslotte is het Verbond van Verzekeraars
    op centraal niveau, samen met de Stichting Centraal Informatie
    Systeem (CIS) en enkele brancheverenigingen, betrokken bij de
    ontwikkeling van instrumenten en indicatoren waarmee
    verzekeringsfraude kan worden herkend n voorkomen (Westerman, 1994,
    p. 61). Bij het CIS worden dagelijks ongeveer 10.000
    schademeldingen geregistreerd. Het CIS registreert slechts en voert
    volgens eigen zeggen geen analyses uit op de databestanden.

    De sterke zelfregulering die kenmerkend is voor de organisatie
    van de verzekeringsbranche is inherent aan de houding van de
    centrale overheid met betrekking tot de verzekeringsbranche: de
    overheid formuleert de randvoorwaarden waaraan de betrokkenen uit
    de verzekeringsbranche zich dienen te houden. In dat opzicht is zij
    nauw betrokken bij het Nederlandse verzekeringswezen. Als
    toezichthouder en regelgever stelt zij zich vooral volgend op. De
    indirecte bemoeienis van de Rijksoverheid met het
    verzekeringsbedrijf vindt plaats vanuit het ministerie van Sociale
    Zaken en Werkgelegenheid (regelgeving met betrekking tot het
    terrein van de sociale zekerheid en de pensioenverzekering), het
    ministerie van Justitie (toezicht op naleving van Wet
    Aansprakelijkheidsverzekering Motorrijtuigen) en de onder het
    ministerie van Economische Zaken ressorterende Economische Controle
    Dienst (toezicht op de Wet assurantiebemiddelingsbedrijf: WABB). De
    ECD heeft in 1993 het zogenaamde WABB-team in het leven geroepen.
    Dit team bestaat uit 10 tactische rechercheurs en houdt zich bezig
    met ordenings Noot – en fraude-onderzoeken binnen de
    verzekeringsbranche. Cordinerend bewindspersoon voor het Nederlands
    verzekeringswezen is de minister van Financin. De ontwikkeling en
    uitvoering van het algemene beleid voor verzekerings- en
    assurantiebemiddeling is in handen van de Afdeling
    Verzekeringswezen van het ministerie van Financin (Assurantie
    Jaarboek 1994, p. 23). Het toezicht op verzekeringsmaatschappijen
    en pensioenfondsen wordt uitgevoerd door de Verzekeringskamer. De
    Verzekeringskamer houdt, op grond van de bepalingen uit de Wet
    Toezicht Verzekeringsbedrijven, toezicht op schade- en
    levensverzekeringsmaatschappijen en op pensioenfondsen. Deze
    toezichthoudende taak is in de eerste plaats noodzakelijk omdat men
    ervan op aan moet kunnen dat de verzekeraar aan zijn verplichtingen
    zal
    voldoen. Daarnaast is toezicht nodig omdat de partijen die bij een
    verzekeringsovereenkomst betrokken zijn, zich veelal in een
    ongelijke positie bevinden. Toezicht vindt achteraf plaats aan de
    hand van de verslagstaten die verzekeraars en pensioenfondsen
    jaarlijks moeten aanleveren. De Verzekeringskamer zal met name
    letten op de solvabiliteit van verzekeraars en pensioenfondsen.


    vorige        
    volgende        
    inhoudsopgave en zoeken