De wandelaar die vanuit het oosten de Friese plaats Burum nadert, ziet eerst tussen de bosjes aan de horizon een diagonaal object verschijnen. Het is het zijaanzicht van een enorme schotel. Dichterbij komend ziet hij een steeds groter aantal schotels van verschillend formaat en uitgebreide bijgebouwen. Het is ‘It Greate Ear’ (het grote oor), zoals het daar wordt genoemd. Een andere naam is ‘Station 21’. Het is de belangrijkste locatie van de Nederlandse variant van de National Security Agency (NSA): de NSO

lees meer

Het boek True Believer, over de jacht op een Amerikaanse die twintig jaar lang voor Cuba spioneerde, toont tevens het failliet van geheime diensten aan.

In de discussie rond het massaal afluisteren van internet en telecommunicatie door de Amerikaanse National Security Agency (NSA) lijkt het niet om de effectiviteit te gaan, maar om de grootschaligheid. Nu was die digitale verzamelwoede al tientallen jaren bekend, al waren er nog geen documenten beschikbaar die dit ook onderschreven. Data verzamelen en die ook zinvol toepassen, zijn echter twee verschillende dingen.

In de Amerikaanse senaat zijn grote twijfels gerezen over de effectiviteit van de digitale hooiberg die de NSA aanlegt. Of deze informatie aanslagen voorkomen heeft, is volstrekt onduidelijk. De Cubanen kunnen zich geen miljarden verslindende digitale stofzuiger veroorloven en leggen zich vooral toe op Humint, menselijke bronnen. (lees: infiltranten en informanten.) Hiermee lijkt het straatarme Caribische eiland de Amerikanen te slim af.

lees meer

Sympathie voor het werk van Buro Jansen & Janssen? Wordt dan nu donateur.
In 2014 staat op de agenda:
– elke twee maanden een observant ‘nieuwe stijl’
– verder uitbouwen van het nationaal veiligheidsarchief
– vernieuwing van openbaarheid.nl
– vele onbekende nieuwsberichten op niuwsblog.burojansen.nl
– het opstarten van Crowd Digging, de Nederlandse cables
– mogelijk een nieuwe website over veilig internetten
– mogelijk een nieuwe website politieklachten.nl
– een magazine over preventief fouilleren
– en wie weet nog meer

Wordt donateur of vraag familie, vrienden en bekenden donateur te worden. Bankrekening NL56 INGB 0000 6039 04 (ING 603904 BIC: INGBNL2A) ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam. Res Publica is de stichting van Jansen & Janssen.
Buro Jansen & Janssen is aangemerkt als ANBI (Algemeen Nut Beogende Instellingen) instelling. Dit betekent voor mensen die ons willen steunen het volgende:
– Als een instelling door de Belastingdienst is aangewezen als een ANBI, kan een donateur giften van de inkomsten- of vennootschapsbelasting aftrekken (uiteraard binnen de daarvoor geldende regels).
Voor Buro Jansen & Janssen betekent dit:
– Een ANBI hoeft geen successierecht of schenkingsrecht te betalen over erfenissen en schenkingen die de ANBI ontvangt in het kader van het algemeen belang.
– Uitkeringen die een ANBI doet in het algemene belang zijn vrijgesteld voor het recht van schenking.

Vreemdelingendetentie is een wonderlijk iets. Het wordt gepresenteerd als een bestuurlijke maatregel, alsof het acceptabel is om mensen die niets misdaan hebben op te sluiten. Het klinkt bijna klinisch, maar helaas is een bestuursrechtelijke straf vaak erger dan een strafrechtelijke. Beroepsmogelijkheden, uitgebreide rechterlijke toetsing en andere rechten van verdachten zijn in de loop der jaren meer en meer uitgehold.

De profielschetsen 2008 en 2010 zijn in dat licht opmerkelijk te noemen. Opmerkelijk omdat het ministerie van Justitie, tegenwoordig Veiligheid en Justitie, de rapportages niet openbaar maakt en omdat de mensen in vreemdelingendetentie eigenlijk nette mensen zijn. Deze mensen worden echter zwaar gestraft, zowel fysiek door opsluiting, ongewenst verklaring en andere beperkingen, maar ook door de stigmatisering als zijnde criminele vreemdelingen.
artikel als pdf
het onderzoek
profielschets 2008
profielschets 2010

De overheid doet onderzoek naar de uitvoering van haar eigen beleid. Dit onderzoek is zowel voor de beeldvorming als voor de juridische praktijk van belang. Een hoogleraar en niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) zijn op de hoogte van dit ‘interne onderzoek’. Waarom brengt dan niemand de resultaten naar buiten? En waarom ontkennen de hoogleraar en het ministerie het bestaan van intern onderzoek? En waarom wordt dit onderzoek niet overhandigd aan de Tweede Kamer?
artikel als pdf
het onderzoek
profielschets 2008
profielschets 2010

De profielschetsen heten respectievelijk ‘Profielschets van vreemdelingen in bewaring, een verkennend onderzoek uit september 2009’ en ‘Een profielschets van vreemdelingen in bewaring 2010 van 1 februari 2012, definitief onderzoek’. Het verkennende onderzoek heeft betrekking op 2008. ‘Iedereen die in dit jaar als vreemdeling bij de sector DBV (Directie Bijzondere Voorzieningen, -red.) aanwezig is geweest, is meegenomen in het onderzoek. Concreet betekent dit een optelling van diegenen die aanwezig waren per 1 januari 2008, plus diegenen die in 2008 als vreemdeling zijn ingestroomd. Indien een vreemdeling meerdere keren in 2008 is ingestroomd, is gekozen om alleen de laatste instroom in de vreemdelingenbewaring mee te nemen in de selectie.’
artikel als pdf
het onderzoek
profielschets 2008
profielschets 2010

De op basis van intern justitieel onderzoek opgestelde profielschetsen over mensen in vreemdelingenbewaring, die buro Jansen & Janssen onder ogen heeft gekregen, zijn verre van volledig en vertonen veel ongerijmdheden.

Het getuigt van een gebrek aan rechtsstatelijkheid om mensen zonder identiteits- en/of verblijfspapieren zomaar op te sluiten. Nederland heeft dan wel een Vreemdelingenwet (lees: een soort bestuurswet) maar personen wiens enige ‘vergrijp’ is dat zij niet over de juiste documenten beschikken gevangen zetten, soms voor zeer lange tijd of meerdere keren, druist in tegen de rechten van de mens.

De mate van onrechtvaardigheid wordt nog groter als mensen die in vreemdelingenbewaring zitten worden afgeschilderd als criminelen, terwijl uit de feiten blijkt dat daar weinig van waar is. De rechtsstatelijke absurditeit hiervan bereikt ten slotte grote hoogte als onderzoek dat aangeeft dat deze vluchtelingen in bewaring gewoon nette mensen zijn, onder het tapijt wordt geschoven.

artikel als pdf
profielschets 2008
profielschets 2010

‘We willen het imago van de AIVD onder hackers verbeteren, misschien kan je daarbij een rol spelen’, aldus Hans Turksma van Binnenlandse Zaken of de AIVD.

Augustus 2013, na afloop van de internationale hackersconferentie OHM2013 die in Oudkarspel plaatsvond, heeft AIVD’er ‘Hans Turksma’ geprobeerd hacker ‘Stefan’ te benaderen voor een vermoedelijke informantenrol. Stefan was die bewuste maandag niet thuis, maar Turksma dacht kennelijk dat hij zich verstopt had achter de vensterbank en bleef daarom wachten.

artikel als pdf

Since 2010 there have been revelations about police infiltration of protest groups. For over 40 years the state sanctioned the use of undercover police to gain intelligence on political activists, including animal rights campaigners.

Though it was widely assumed that groups were under surveillance, no-one would have imagined the extent to which the secret state burrowed deep into organisations, established close friendships and sexual relationships with activists, and broke the law to further its objectives. This article will explain how it happened and what can be learnt from it.

artikel als pdf

Het onderstaande artikel is verschenen in het tijdschrift AMOK van juni 1984. Ook toen al de NSA! AMOK wist te te melden dat deze dienst bij insi¬ders ook bekend stond als als ‘No Such Agency’ of ‘Never Say Anything’. De aanleiding voor het artikel was de ontmaskering van een infiltrant in het vredeskamp Woensdrecht, John Gardiner. Gardiner had verklaard dat hij een veldagent was van de National Security Agency, op pad gestuurd door de dienst om de komst van de kruisraketten naar Nederland te beveiligen. In plaats daarvan smokkelde hij granaten het kamp binnen die hij in België gestolen had. Hij werkte voor de BVD en de CIA, maar voor NSA-werkzaamheden bestaat geen enkel bewijs.
artikel als pdf

Het met technische middelen op grote schaal afluisteren van potentiële vijanden en de eigen burgers door Amerikaanse inlichtingendiensten is geen nieuw verschijnsel. En het in opspraak raken van deze activiteiten is dat zeker niet. Er zijn rond de National Security Agency (NSA) – de dienst waar het vooral om gaat – verschillende malen golven van kritische publiciteit geweest. De manier waarop dat gebeurde was steeds afhankelijk van de politieke en maatschappelijke context, maar een constante wordt gevormd door een los netwerk van kritische onderzoekers, journalisten en activistische groeperingen. Het technisch karakter van de materie stimuleert tot specialisme, soms zie je na tientallen jaren dezelfde namen weer terugkomen. De Britse journalist Duncan Campbell is een voorbeeld hiervan.
artikel als pdf

De wandelaar die vanuit het oosten de Friese plaats Burum nadert, ziet eerst tussen de bosjes aan de horizon een diagonaal object verschijnen. Het is het zijaanzicht van een enorme schotel. Dichterbij komend ziet hij een steeds groter aantal schotels van verschillend formaat en uitgebreide bijgebouwen. Het is ‘It Greate Ear’ (het grote oor), zoals het daar wordt genoemd. Een andere naam is ‘Station 21’. Het is de belangrijkste locatie van de Nederlandse variant van de National Security Agency (NSA): de NSO
artikel als pdf

The wrongly convicted activist John Jordan claims the Met helped plan serious civil disorder. An independent public inquiry is now vital

From the Stephen Lawrence inquiry we learned that the police were institutionally racist. Can it be long before we learn that they are also institutionally corrupt? Almost every month the undercover policing scandal becomes wider and deeper. Today I can reveal a new twist, which in some respects could be the gravest episode yet. It surely makes the case for an independent public inquiry – which is already overwhelming – unarguable.

Before I explain it, here’s a summary of what we know already. Thanks to the remarkable investigations pursued first by the victims of police spies and then by the Guardian journalists Rob Evans and Paul Lewis (whose book Undercover is as gripping as any thriller), we know that British police have been inserting undercover officers into protest movements since 1968. Their purpose was to counter what they called subversion or domestic extremism, which they define as seeking to “prevent something from happening or to change legislation or domestic policy … outside the normal democratic process”. Which is a good description of how almost all progressive change happens.

Most of the groups whose infiltration has now been exposed were non-violent. Among them were the British campaign against apartheid in South Africa, the protest movements against climate change, people seeking to expose police corruption and the campaign for justice for the murdered black teenager Stephen Lawrence. Undercover officers, often using the stolen identities of dead children, worked their way into key positions and helped to organise demonstrations. Several started long-term relationships with the people they spied on. At least two fathered children with them.

Some officers illegally used their false identities in court. Some acted as agents provocateurs. Seldom did they appear to be operating in the wider interests of society. They collected intelligence on trade unionists that was passed to an agency which compiled unlawful blacklists for construction companies, ensuring that those people could not find work. The policeman who infiltrated the Stephen Lawrence campaign was instructed by his superiors to “hunt for disinformation” about the family and their supporters that could be used to undermine them. When their tour of duty was over, the police abandoned their partners and their assumed identities and disappeared, leaving a trail of broken lives. As the unofficial motto of the original undercover squad stated, it would operate By Any Means Necessary.

The revelations so far have led to 56 people having their cases or convictions overturned, after police and prosecutors failed to disclose that officers had helped to plan and execute the protests for which people were being prosecuted. But we know the names of only 11 spies, out of 100-150, working for 46 years. Thousands of people might have been falsely prosecuted.

So far there have been 15 official inquiries and investigations. They seem to have served only to delay and distract. The report by Sir Christopher Rose into the false convictions of a group of climate change protesters concluded that failures by police and prosecutors to disclose essential information to the defence “were individual, not systemic” and that “nothing that I have seen or heard suggests that … there was any deliberate, still less dishonest, withholding of information”. Now, after an almost identical case involving another group of climate activists, during which the judge remarked that there had been “a complete and total failure” to disclose evidence, Rose’s findings look incredible.

The biggest inquiry still running, Operation Herne, is investigating alleged misconduct by the Metropolitan police. Of its 44 staff, 75% work for, er, the Metropolitan police. Its only decisive action so far has been to seek evidence for a prosecution under the Official Secrets Act of Peter Francis, the police whistleblower who has revealed key elements of this story. This looks like an attempt to discourage him from testifying, and to prevent other officers from coming forward.

Bad enough? You haven’t heard the half of it. Last week, the activist John Jordan was told his conviction (for occupying the offices of London Transport) would be overturned. The Crown Prosecution Service refuses to reveal why, but it doubtless has something to do with the fact that one of Jordan’s co-defendants turns out to have been Jim Boyling, a secret policeman working for the Met, who allegedly used his false identity in court.

Jordan has now made a further claim. He alleges that the same man helped organise a street party that went wrong and turned into the worst riot in London since the poll tax demonstrations. The J18 Carnival Against Global Capitalism on 18 June 1999 went well beyond non-violent protest. According to the police, 42 people were injured and over £1m of damage was done. One building was singled out: the London International Financial Futures Exchange (Liffe), where derivatives were traded. Though protesters entered the building at 1.40pm, the police did not arrive until 4.15pm.

After furious recriminations from the Lord Mayor and the people who ran the Liffe building, the City of London police conducted an inquiry. It admitted that their criticisms were justified, and that the police’s performance was “highly unsatisfactory”. The problem, it claimed, was that the police had no information about what the targets and plans of the protesters would be, and had no idea that Liffe was in the frame. The riot was “unforeseen”.

Jordan was a member of “the logistics group that organised the tactics for J18. There were about 10 of us in the group and we met weekly for over six months.” Among the other members, he says, was Boyling. “The 10 of us … were the only people who knew the whole plan before the day itself and who had decided that the main target would be Liffe.” Boyling, he alleges, drove one of the two cars that were used to block the road to the building.

It is hard to think of a more serious allegation. For six months an undercover officer working for the Metropolitan police was instrumental in planning a major demonstration, which ended up causing injuries and serious damage to property. Yet the police appear to have failed to pass this intelligence to the City of London force, leaving the target of the protest unprotected.

Still no need for an independent public inquiry? Really?

A fully referenced version of this article can be found at Monbiot.com

George Monbiot
The Guardian, Monday 3 February 2014 20.30 GMT

Find this story at 3 February 2014

The most shared comment, analysis and editorial articles delivered every weekday lunchtime.
Sign up for the Comment is free email
© 2014 Guardian News and Media Limited or its affiliated companies. All rights reserved.

On June 18th 1999 a car skidded across a road in the financial heart of London. As traffic was blocked thousands of anti capitalist protesters including Reclaim the Streets barged their way into various corporate buildings.

The J18 Carnival Against Global Capitalism according to George Monbiot ‘went well beyond non-violent protest. According to the police, 42 people were injured and over £1m of damage was done. One building was singled out: the London International Financial Futures Exchange (Liffe), where derivatives were traded. Though protesters entered the building at 1.40pm, the police did not arrive until 4.15pm.’

Jim Boyling’s car blockading the road

A man who was in that car was Detective Constable Andrew James ‘Jim’ Boyling – an undercover cop. In Monbiot’s Guardian article ‘He alleges that the same man helped organise a street party that went wrong and turned into the worst riot in London since the poll tax demonstrations.’

I filmed his car being pulled furiously away by cops (video still above) once they manage to break the steering lock.

Monbiot continues
‘After furious recriminations from the Lord Mayor and the people who ran the Liffe building, the City of London police conducted an inquiry. It admitted that their criticisms were justified, and that the police’s performance was “highly unsatisfactory”. The problem, it claimed, was that the police had no information about what the targets and plans of the protesters would be, and had no idea that Liffe was in the frame. The riot was “unforeseen”.

undercover cop Jim Boyling

Was it really unseen? The Met Police had a cop working undercover on organising the carnival and which buildings would be occupied.

Jordan was a member of “the logistics group that organised the tactics for J18. There were about 10 of us in the group and we met weekly for over six months.” Among the other members, he says, was Boyling. “The 10 of us … were the only people who knew the whole plan before the day itself and who had decided that the main target would be Liffe.”

A Reclaim the Streets activist John Jordan said Boyling who went undercover with the name of Jim Sutton ‘drove one of the two cars that were used to block the road to the building.’

Activists were furious when Sutton/Boyling ‘accidentally’ left the window open allowing six of his fellow cops to break the steering lock and push it out of the way.
Undercover cop Jim ‘Sutton’ Boyling

Monbiot lays it out
‘It is hard to think of a more serious allegation. For six months an undercover officer working for the Metropolitan police was instrumental in planning a major demonstration, which ended up causing injuries and serious damage to property. Yet the police appear to have failed to pass this intelligence to the City of London force, leaving the target of the protest unprotected.’

Find this story at 4 February 2014

BBC Newsnight broadcast a report on Boyling, Watch it here at 4 February 2014

or watch the story at 4 February 2014 here

SEOUL, Jan. 22 (Yonhap) — A Seoul court on Wednesday sentenced a former intelligence chief to two years behind bars for accepting kickbacks from a businessman while in office.

Won Sei-hoon, who headed the National Intelligence Service (NIS) under former President Lee Myung-bak, was found guilty of taking some 160 million won (US$150,000) in bribes from the former head of now-bankrupt Hwangbo Construction in exchange for influence peddling between 2009 and 2010.

The Seoul Central District Court also ordered the disgraced former NIS chief to pay a fine of some 160 million won.

The court said that Hwang Bo-yeon, the former Hwangbo chief, allegedly asked Won to help the company clinch major construction deals from public institutions and large corporations.

“Heavy punishment is inevitable because the nature of the crime is severe,” judge Lee Bum-kyun said in his ruling, adding that the former NIS chief has not shown sincere remorse for his crime.

In a separate case, the 63-year-old Won is standing trial on charges of meddling in 2012 presidential election.

Won was charged with ordering some of his agents to use the Internet to sway public opinion in favor of President Park Geun-hye, the then ruling party candidate, ahead of the presidential vote in December 2012.

The court is scheduled to deliver a verdict for the second charge in February, court officials said.

Won served as first vice mayor of Seoul when former President Lee was mayor. He was also minister of public administration and security under the Lee administration.

Yonhap News Agency January 22, 2014 8:50am

Find this story at 22 January 2014

Copyright Yonhap News Agency, 2014