In het vorige hoofdstuk heb je kunnen lezen hoe je enigszins veilig met gevoelige informatie om kunt gaan. Naast de tips die we daar geven helpt het ook om inzicht te hebben in de manier waarop politie en inlichtingendiensten achter jouw informatie aan zitten. Een belangrijke bron van informatie voor hen vormen gesprekken met actievoerders, het werven van informanten en zelf actief infiltreren.
Actievoeren mag, maar dan wel binnen de bestaande regels. Wie daar maar een klein beetje buiten treedt komt al gauw in aanraking met politie of justitie. Over het algemeen hebben actievoerders te maken met dezelfde wetten en regels als iedere Nederlander. Zorg in ieder geval dat je daar van op de hoogte bent als je een actie organiseert.
Hieronder willen we nagaan in welke registers activisten zoal geregistreerd worden en wat de mogelijkheden van inzage zijn. We beperken ons tot overheidsregistratie. Daarnaast bestaat natuurlijk de mogelijkheid dat actievoerders geregistreerd staan bij particuliere recherchebureaus, al dan niet in opdracht van bedrijven. Bovendien is het bekend dat extreem-rechts enige moeite doet om gegevens over ‘volksvijanden’ te verzamelen. De gegevensverzamelingen van die laatsten kun je het beste ter inzage krijgen door ze te localiseren en zelf op te halen. Ook voor particuliere recherchebureaus geldt dat die niet te koop lopen met hun eventuele gegevensbestanden. Die bestanden vallen overigens, evenals de meeste andere persoonsregistraties, onder de Wet Persoonsregistraties. Volgens die wet mogen persoonsregistraties alleen aangehouden worden met een bepaald doel. De opgenomen gegevens mogen alleen rechtmatig en ten behoeve van dat doel verkregen zijn. Een register moet ook aangemeld worden en over het algemeen moet een privacyreglement worden opgesteld. Die laatste twee plichten gelden overigens niet voor alle registraties. Vrijgesteld zijn ondermeer abonnement- en salarisadministraties.
Nieuwe APV voor Amsterdam bij de EK 2000
Wil van der Schans, 5 mei 2000
Het Europese Kampioenschap voetbal komt eraan en dat zullen we weten ook. Welke selectie maakt Rijkaard? Waar zijn de festiviteiten? Zijn er nog kaartjes? Wethouder Sport, Geert Dales is trots, Amsterdam is volgens de folders opnieuw ‘Capital of Inspiration’. Kortom het feest kan beginnen.
In het feestgedruis dreigt Nederland echter af te glijden naar een politiestaat. Deze maand behandelt de Amsterdamse gemeenteraad het voorstel van burgemeester Patijn voor een nieuwe Algemene Politieverordening (APV). Massale arrestaties als tijdens de Eurotop worden met deze nieuwe APV ook na de EK 2000 standaard mogelijk.
de casus
‘Hoelang kunnen jullie het nog rekken?’ vraagt BVD-ambtenaar Van Kerkeycke. ‘Niet lang meer,’ zegt special agent Madison. ‘De druk van de industrie is nu echt te groot. Binnenkort wordt het exportbeleid voor cryptografie geliberaliseerd. Maar ik geloof dat we een aardig eind gekomen zijn met tijdrekken.’ Van Kerkeycke knikt. ‘Australië ligt ook goed op schema, hoorde ik gisteren, dankzij de Olympische Spelen. In de EU is het zaakje ook vrijwel rond. Inbreken, taps op de computer, de hele rataplan.’
Inhoud:
Begeleidende brief van de Minister aan de Tweede Kamer
Informatie Inwinning Openbare Orde
de Casus
Bij brief van 3 november 1999 (kamerstukken 1999/2000, 23 530, nr 38) heeft de Minister van Buitenlandse Zaken u een lijst aangeboden met in voorbereiding zijnde verdragen. De lijst vermeldt ook de lopende onderhandelingen in het kader van de Raad van Europa over een Verdrag dat in de wandelgangen wordt aangeduid als Crime in cyberspace of cybercrime. Er is nog geen officiële naam voor. Daar het Verdrag ingrijpende gevolgen kan hebben voor de verdere ontwikkeling van het Nederlandse recht op het gebied van informatiecriminaliteit lijkt het dienstig Uw Kamer in de gelegenheid te stellen meer in detail een oordeel te vormen over de Nederlandse inzet daarbij.
Wat mag er officieel?
Bestaande Wetgeving
Artikel 13 Grondwet
Artikel 139c in het Wetboek van Strafrecht
Wetboek van Strafvordering
Nieuwe Wetgeving
Artikel 13 Grondwet
Wet bijzondere opsporingsbevoegdheden
Wet op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten
De Wet computercriminaliteit
Conclusie lees meer
Afluisteren. Wie doet het tegenwoordig eigenlijk niet? Iedereen legt wel eens zijn oor tegen een muur. Opsporingsdiensten prijzen tappen nog steeds als belangrijk opsporingsmiddel. Presidenten houden (kritische) journalisten in de gaten. Philips levert telefooncentrales aan het buitenland met ingebouwde afluisterapparatuur. Werkgevers generen zich niet als blijkt dat ze de telefoons van hun werknemers afluisteren. En dan de Binnenlandse Veiligheidsdienst natuurlijk. De manier waarop communisten bespied werden, doet het ergste vermoeden over de huidige technische capaciteiten van de Dienst.
De wettelijke basis voor het afluisteren in Nederland is een tamelijk gecompliceerde aangelegenheid. In de Grondwet staat een duidelijk verbod om af te luisteren, maar op dit verbod mag op grond van andere wetten weer inbreuk gemaakt worden. In dit hoofdstuk wordt een overzicht gegeven van de bestaande wetgeving op het gebied van afluisteren. Verder zullen we ingaan op de plannen om nieuwe wetgeving te maken rond dit onderwerp.
De Politie
De Regionale Tactische Recherche
De Interregionale Kernteams
De Criminele Inlichtingendienst
De Regionale Inlichtingendienst
De Dienst Technische en Operationele Ondersteuning
De Observatie Teams
Methoden & Technieken
Infiltranten
Hoorn van de haak
Van terrasjes ..
… tot woningen.
De toekomst
Het BZK team in Limburg
Buitenlandse diensten in Nederland
De Binnenlandse Veiligheidsdienst
De Militaire Inlichtingen Dienst
Het Technisch Informatie Verwerkingscentrum
Economische spionage
Bedrijfsspionage
De Particuliere Recherchebureaus lees meer
Plaatsbepaling via gsm DE MOBIELE TELEFOON ALS PEILBAKEN
uit
Ars Aequi
Jaargang 49-9, september 1999
“The telescreen received and transmitted simultaneously. Any sound that Winston made, above the level of a very low whisper, would be picked up by it; moreover, so long as he remained within the field of vision which the metal plaque commanded, he could be seen as well as heard. There was of course no way of knowing whether you were being watched at any given moment. How often, or on what system, the Thought Police plugged in on any given individual wire was guesswork. It was even conceivable that they watched everybody all the time. But at any rate they could plug in your wire whenever they wanted to. You had to live – did live, from habit that became instinct in the assumption that every sound you made was overheard, and, except in darkness, every movement scrutinised”. (Fragment uit 1984 van George Orwell)
lees meer
Hoofdstuk 4
Schengen trekt de teugels aan
Het Verdrag van Amsterdam, inclusief de afspraken over het toekomstige asiel- en migratiebeleid, treedt pas in werking als het verdrag door alle nationale parlementen is geratificeerd. Over de inhoud van het te voeren beleid zegt het Verdrag van Amsterdam feitelijk niet veel. Het geeft alleen aan op welke terreinen er gezamenlijk beleid moet komen.
In welke richting Europese beleidskringen denken wordt wel duidelijk in de winter van 1997, die in het teken staat van de dreigende ‘exodus’ van Irakese Koerden naar Europa. Op dat moment zijn er nog steeds grote verschillen in het asiel- en immigratiebeleid van de lidstaten van de Europese Unie. Sommige lidstaten ontvangen meer asielzoekers, terwijl andere lidstaten een soort gedoogbeleid ten aanzien van illegale immigranten voeren. lees meer
Uit: Dossier Europa, Asielbeleid in 2000, Uitgeverij Papieren Tijger, september 1999
Het Verdrag van Amsterdam, inclusief de afspraken over het toekomstige asiel- en migratiebeleid, treedt pas in werking als het verdrag door alle nationale parlementen is geratificeerd. Over de inhoud van het te voeren beleid zegt het Verdrag van Amsterdam feitelijk niet veel. Het geeft alleen aan op welke terreinen er gezamenlijk beleid moet komen.
In welke richting Europese beleidskringen denken wordt wel duidelijk in de winter van 1997, die in het teken staat van de dreigende ‘exodus’ van Irakese Koerden naar Europa. Op dat moment zijn er nog steeds grote verschillen in het asiel- en immigratiebeleid van de lidstaten van de Europese Unie. Sommige lidstaten ontvangen meer asielzoekers, terwijl andere lidstaten een soort gedoogbeleid ten aanzien van illegale immigranten voeren.