De zoon van een vredesactiviste, werkzaam in een gerenommeerd Haags hotel, werd tijdens de internationale nucleaire wereldtop NSS vijf dagen met onbetaald verlof gestuurd. Vanwege de activiteiten van zijn moeder vormde hij in de ogen van de overheid een ‘veiligheidsrisico’ voor de logerende wereldleiders.
lees meer
Het zijn vaak de kleine dingen die aangeven waar de pijn zit bij het terroriseren van politiek protest door de overheid. Gebeurtenissen rondom protesten tijdens de Gaza-oorlog in de zomer van vorig jaar maken dat duidelijk. Enkele organisatoren kregen de politie thuis op bezoek.
De Israëlische bezetting van Palestina is een terugkerende bron van buitenparlementair protest. Omdat er geen einde lijkt te komen aan het conflict, gaan burgers de straat op als er weer een aanval van Israël wordt uitgevoerd op vooral de Gazastrook. Dat de emoties daarbij hoog kunnen oplopen, is begrijpelijk. Het gaat over leven en dood en over een conflict dat al jaren voortwoekert. De solidariteitsbeweging rondom Palestina bestaat decennialang en kent een lange geschiedenis van discussie en debat. De beweging wordt ook al jaren in de gaten gehouden, vooral door de inlichtingendiensten, maar ook steeds vaker door de politie.
Rond de kroning van Willem-Alexander in 2013 komt een jongeman in aanraking met politie en een inlichtingendienst. Hoewel zonder strafblad wordt Simon, die kritiek heeft op de monarchie, opgenomen in een databank en streng in de gaten gehouden. Alsof protesteren tegenwoordig een ideologische misdaad is.
lees meer
Jonas, een activist uit Amsterdam, werd tijdens een demonstratie opgepakt op beschuldiging van belediging. Dit bleek het begin van een langdurige reis langs zowel orwelliaans sinistere geheime diensten en hun verreikende volgsystemen, als langs kafkaiaans tragikomische ambtenaren en hun bureaucratische acrobatiek. Hier volgt zijn relaas.
lees meer
Wat in het artikel ‘Linkse activist krijgt van politie stempel terrorist’ al aan de orde kwam, is dat ‘Jonas’ in het kader van zijn klachtenprocedure om inzage verzocht heeft van zijn AIVD- en politiedossiers. Een samenvatting van hetgeen hij van de verschillende diensten heeft ontvangen.
lees meer
Onder het mom van ‘veiligheid van de staat’ roept de politie, naar Amerikaans voorbeeld, steeds meer databanken in het leven. Gegevens over personen die politiek activisme bedrijven komen er eveneens in voor. We hebben de AIVD niet langer nodig.
In Nederland en een groot deel van de ‘westerse’ wereld is het een gewoonte om mensen die politiek actief zijn in de gaten te houden. Meestal gaat het om afwijkende opinies, zoals in het verleden ten aanzien van het communisme, vrouwenrechten, bewapening etc. In Nederland wordt dit stalken door de overheid meestal gedaan door de inlichtingendiensten en met name de AIVD.
In toenemende verzamelt de politie informatie over actiegroepen op het gebied van milieu, antimilitarisme en andere maatschappelijke thema’s, alsmede van personen met betrekking tot hun politieke voorkeur, nationaliteit, etniciteit en andere niet relevante zaken vanwege afwezigheid van overtreding en misdrijf.
De databank ISTER (islamistisch terrorisme) kwam in 2007 naar voren tijdens een evaluatie van de Raad van Hoofdcommissarissen ten aanzien van het politieoptreden rond de G8-top in Heiligendamm. Het werd toen duidelijk dat informatie betreffende protesten tegen de bijeenkomst van wereldleiders werden gelabeld als zijnde terroristisch.
Het door de NCTV samengestelde Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland (DTN) bevatte de afgelopen tien jaar trefwoorden die op het eerste gezicht indruk maken, maar na analyse ons in wezen niets zeggen. Het reduceert DTN’s tot jaarverslagen met als voornaamste doel de dreiging juist in stand te houden.
Sinds 2013 is het om de drie à vier maanden zover, een kersverse DTN, wat staat voor Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland. Gewone stervelingen moeten het doen met een samenvatting die in eerste instantie is bedoeld voor de Raad voor de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten en die ook wordt verstrekt aan de Tweede Kamer. Tot 2012 verscheen elk half jaar ook nog een ‘voortgangsrapportage terrorismebestrijding’, die vervolgens werd vervangen door de jaarlijkse voortgangsrapportage Contraterrorisme en –Extremisme.
De wijze waarop de internationale media over de aanslagen op de burelen van Charlie Hebdo en in de joodse supermarkt hebben bericht, is niet alleen ronduit verbijsterend te noemen maar roept tevens vele vragen op.
De definitie van vrijheid van meningsuiting is in 2015 erg eenvoudig geworden. Als je iets niet doet dan pleeg je censuur, als je iets wel doet dan ben je het goede voorbeeld voor de vrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Dit simplisme tekent de nieuwe wereld orde sinds 2001. Beledigen moet kunnen, helemaal als mediabedrijf, anders pleeg je zelfcensuur. Het te kijk zetten van Mohammed is trending topic. Vragen of dit beledigen iets bijdraagt aan een maatschappelijk debat, of het wel zin heeft in een rechtsorde, noodzakelijk is voor het blootleggen van misstanden of in andere zin belangrijk is, worden niet gesteld.
Recente demonstraties tegen Haags politiegeweld en vermeend racistisch handelen binnen het korps, hebben geleid tot een tegenactie vanuit de top van het korps. Tevens worden organisatoren van het protest benaderd door de AIVD.
De 17-jarige Rishi Chandrikasing werd op 24 november 2012 op station Hollands Spoor in Den Haag door een agent doodgeschoten, nadat NS-personeel tegen de politie had beweerd dat hij bewapend was, wat niet het geval bleek te zijn. De rechtbank besliste op 23 december 2013 dat de politieagent die het fatale schot loste niets te verwijten viel en dat de ‘verdachte’ wegrende.
Het is een ontwikkeling die al langer gaande is, maar werd door de grootschalige beveiligingsoperatie rondom de Nuclear Security Summit (NSS) op 24 en 25 maart 2014 in Den Haag onderstreept. Protestgeluiden werden door extreme beperkingen bij voorbaat het zwijgen opgelegd, omwille van ‘Nederland, internationaal evenementenland’.
Bijeenkomsten van weinig democratische instituten als de World Trade Organization (WTO), G8 en EU vormen al jaren aanleiding voor protest. Tienduizenden demonstreerden tegen de WTO in 1999 (Seattle, VS) en 2000 (Praag, Tsjechië). Ook tegen de G7, G8 en G20 werd op grote schaal gedemonstreerd. De ondemocratische Europese Commissie en de rest van de EU brachten jarenlang honderdduizenden burgers op de been in Amsterdam, Barcelona, Göteborg, Keulen en andere Europese steden. Door deze ervaringen hebben de politici zich nog verder teruggetrokken in hun ivoren torens en is het protest afgenomen als gevolg van exorbitante veiligheidsmaatregelen.
De ouders van een jongen die zich op vreedzame wijze inzet voor dieren werden in 2008 door de AIVD aangeraden hun zoon op het rechte pad te houden. Diezelfde jongen werd voorafgaande de nucleaire NSS-top gepolst om informant te spelen.
‘Vanaf dat ik actief ben geworden in verschillende sociale bewegingen heb ik gemerkt dat de politie- en inlichtingendiensten vaak uit zijn op het winnen van informatie en het intimideren van actievoerders. Dit viel al snel op door uitvoerige ID-controles, dreigen met arrestaties en nog meer, maar ook door enkele meer persoonlijke ervaringen.
Een 25-jarige vreedzame dierenrechtenactivist heeft onlangs inzage gekregen in zijn persoonsdossier van de AIVD. De man constateerde na bestudering wat hij al wist, namelijk dat de RID opvallend vaak zijn gangen is nagegaan. Verontrustend maar geen reden om paranoia te worden.
Op 15 september 2014 ontving ik een brief met daarin het resultaat van mijn verzoek enkele maanden eerder om een inzage in het dossier dat de AIVD over mij heeft aangelegd. Verpakt in een envelop met een gat erin en dichtgeplakt met een stuk plakband trof ik een map aan met de streepjescode van aankoop er nog op geplakt.
Tijdens een actiekamp van Occupy Ede in 2012 werd een jongeman aangehouden door de politie omdat hij boetes had openstaan. In de cel kreeg hij bezoek van een RID’er die hem vergeefs gepolst heeft om informant te worden.
De 25-jarige ‘Sjoerd’ sprak met Buro Jansen & Janssen over zijn ervaringen met de politie en een man van een inlichtingendienst die hem lastig vielen in de weken voorafgaande en op de dag van de kroning van Willem-Alexander. De uitwerking daarvan lees je in het artikel ‘Inlichtingendienst intimideert anti-monarchist’, zie elders in deze nieuwsbrief.
Undercover (Guardian Books, 2013) tells the story of the London Metropolitan Police Special Demonstration Squad and its mission to monitor activists and protest movements. Authors Rob Evans and Paul Lewis present an enthralling and disturbing account of police infiltrations in the UK by chronicling nine people who worked as undercover agents in the activist scene from 1983 through 2010. These police spies took on false identities in order to live among activists for years at a time. They did not only keep tabs on activists, they were active participants in groups and often incited others to take radical – and at times illegal – action. Additional police spies have been unmasked since the book was published, yet the practice of surveillance of activist groups continues.
lees meer