hoe zit dat eigenlijk?

Gepubliceerd in Ravage, mei 1996

Van claimbrieven wil de politie altijd graag het origineel hebben. Of een zo origineel mogelijke versie. Als niet goedschiks, dan kwaadschiks.
Met de gevestigde media heeft zich een soort rituele dans ontwikkeld in de loop der jaren. Als de politie op zoek is naar bewijsmateriaal, bij de televisie vaak -niet uitgezonden- beelden van ongeregeldheden, komen ze daar eerst gewoon om vragen. Een redactie met een beetje eergevoel weigert in eerste instantie het bewuste materiaal zonder meer uit handen te geven. De politie dreigt dan de officier van justitie er bij te halen, om officieel de ‘uitlevering’ van de claimbrief of de tapes te eisen. Moet je doen, zegt de journalist. Als er dan een gezelschap heren op de stoep staat, wordt er voor de vorm nog even moeilijk gedaan. Maar het dreigen met huiszoeking is voor redacties meestal genoeg om door de knieën te gaan. De vraag is of justitie bij gevestigde media in zo’n geval daadwerkelijk een inval zou doen.

lees meer

Van claimbrieven wil de politie altijd graag het origineel hebben. Of een zo origineel mogelijke versie. Als niet goedschiks, dan kwaadschiks.
Met de gevestigde media heeft zich een soort rituele dans ontwikkeld in de loop der jaren. Als de politie op zoek is naar bewijsmateriaal, bij de televisie vaak -niet uitgezonden- beelden van ongeregeldheden, komen ze daar eerst gewoon om vragen. Een redactie met een beetje eergevoel weigert in eerste instantie het bewuste materiaal zonder meer uit handen te geven. De politie dreigt dan de officier van justitie er bij te halen, om officieel de ‘uitlevering’ van de claimbrief of de tapes te eisen. Moet je doen, zegt de journalist. Als er dan een gezelschap heren op de stoep staat, wordt er voor de vorm nog even moeilijk gedaan. Maar het dreigen met huiszoeking is voor redacties meestal genoeg om door de knieën te gaan. De vraag is of justitie bij gevestigde media in zo’n geval daadwerkelijk een inval zou doen. lees meer

Van claimbrieven wil de politie altijd graag het origineel hebben. Of een zo origineel mogelijke versie. Als niet goedschiks, dan kwaadschiks.
Met de gevestigde media heeft zich een soort rituele dans ontwikkeld in de loop der jaren. Als de politie op zoek is naar bewijsmateriaal, bij de televisie vaak -niet uitgezonden- beelden van ongeregeldheden, komen ze daar eerst gewoon om vragen. Een redactie met een beetje eergevoel weigert in eerste instantie het bewuste materiaal zonder meer uit handen te geven. De politie dreigt dan de officier van justitie er bij te halen, om officieel de ‘uitlevering’ van de claimbrief of de tapes te eisen. Moet je doen, zegt de journalist. Als er dan een gezelschap heren op de stoep staat, wordt er voor de vorm nog even moeilijk gedaan. Maar het dreigen met huiszoeking is voor redacties meestal genoeg om door de knieën te gaan. De vraag is of justitie bij gevestigde media in zo’n geval daadwerkelijk een inval zou doen. lees meer

Kraker moet na 13 jaar schadevergoeding betalen

Uit: Vrij Nederland, 13 april 1996, buro Jansen & Janssen.

door Eveline Lubbers

Een groep krakers gooit een ME-busje van de Marechaussee om. Het is 11 oktober 1982. Er gebeurt wel meer die dag. De noodtoestand is afgekondigd, de Lucky Luik wordt ontruimd. Een tramstel van lijn 10 gaat in vlammen op. De schade liep in de miljoenen. Achteraf concludeert de politie dat de ME nodeloos veel geweld heeft gebruikt. Justitie besluit geen vervolging in te stellen tegen de bijna 200 arrestanten van die dagen.

De Marechaussee laat het er niet bij zitten. De enige kraker die herkenbaar bij het omgegooide ME-busje op de foto staat wordt veroordeeld wegens openlijke geweldpleging. Daarna bijt Defensie zich vast in een schadevergoedingsprocedure. Twaalfenhalf ja ar na dato, eind april vorig jaar, spreekt de rechter zich uit. Paul Dams, de kraker zonder bivakmuts, moet betalen en snel. En veel: de schade, de wettelijke rente en de proceskosten, tezamen een bedrag van bijna 27.000,- Een reconstructie.

lees meer

De laatste jaren is het Nederlands vreemdelingenbeleid aan alle kanten aangescherpt. Strengere normen voor gezinshereniging, ‘gate-checks’ bij Schiphol, mobiel vreemdelingentoezicht aan de grenzen, ‘beperkte’ identificatieplicht, slechts een paar voorbeelden van maatregelen die tot doel hebben asielzoekers en migranten te ‘ontmoedigen’ naar Nederland te komen. Binnenkort wordt in de Tweede Kamer een volgende stap genomen in de afsluiting van Nederland: de Koppelingswet.

lees meer

Het voorstel Koppelingswet is voor vrouwen extra bedreigend. Vrouwen en kinderen kunnen zich, afgezien van alleenstaande asielzoeksters, hier niet zonder meer op zelfstandig verblijfsrecht beroepen. Zij komen dan ook veelal in het kader van gezinsvorming of -hereniging. Dit houdt in dat zij drie jaar waarvan één in Nederland getrouwd of samenwonend dienen te zijn, alvorens ze eventueel in aanmerking komen voor een zelfstandige verblijfsvergunning na scheiding. De praktijk laat vaak zien dat deze relaties voortijdig onder druk komen te staan. Veel vrouwen scheiden dan voor de drie jaartermijn en verliezen daarmee alles, wat zij via de afhankelijkheidsstatus hebben opgebouwd telt niet. Ook komt het vaak voor dat de echtgenoot misbruik maakt van deze afhankelijkheidsstatus. Hij kan haar onder druk zetten: doe wat ik zeg anders stap ik naar de vreemdelingenpolitie en dan lig je eruit. Veel vrouwen blijven zo gedwongen bij hun echtgenoot, ondanks (gewelds)problemen.

lees meer

Al sinds jaar en dag worden buitenlanders in Nederland geregistreerd bij de verschillende vreemdelingendiensten.

Gebeurde dat vroeger nog gewoon met kaartjes, met de komst van de computer hebben de meeste vreemdelingendiensten een ge-automatiseerde administratie ingevoerd. Ook de Immigratie- en Naturalisatie Dienst (IND) van het Ministerie van Justitie houdt een uitgebreide registratie bij van alle buitenlanders die een aanvraag voor een verblijfsvergunning of asielverzoek hebben gedaan. Hiernaast houdt de Marechaussee bij welke buitenlanders het land niet in mogen.
Met de opzet van het VAS is al in 1982 begonnen, alleen is het doel de afgelopen jaren aardig bijgesteld. Begin tachtiger jaren was de bedoeling om de procedures te versnellen en de werklast van de vreemdelingendiensten te verlagen. Het VAS zal nu vooral een belangrijke rol gaan spelen in het oppakken en verwijderen van illegalen. Bij de uitwisseling van gegevens over buitenlanders, maar ook bij politiecontroles, is het VAS zeer belangrijk.

lees meer

Er is al meer dan tien jaar sprake van het uitsluiten van illegalen van de Nederlandse samenleving. Wat in die tien jaar vooral veranderd is, is de beeldvorming rond illegalen. Had tien jaar geleden nauwelijks iemand van illegalen gehoord, nu heeft iedereen dat wel en vooral in negatieve zin.

Illegaal ben je niet, je wordt illegaal gemaakt. Regels, definities, beperkingen, afhankelijkheid. In een periode van minder dan 30 jaar is de vreemdelingwetgeving in Nederland vervat in restrictieve termen over wie hier wel en wie niet mag verblijven.

lees meer

Het onderstaand verhaal beschrijft het leven van een illegaal. Het verhaal is gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen en hier en daar is er de te verwachten nabije toekomst in vervlochten.

Ik ben Tarak. Ik kom uit Sri Lanka en woon sinds 1986 in Nederland. Bijna onmiddellijk vond ik werk in een groothandel voor de horeca. Wit werk, waarmee ik in het bestaan van mijn vrouw en mezelf kon voorzien. Het ging jarenlang eigenlijk heel goed. En dan word je ineens ziek, zelfs langdurig ziek en kom je daardoor in de WAO terecht.

lees meer

De consequenties van de invoering van de Koppelingswet drongen eind 1995 langzaam door in verschillende sectoren. Vooral de expliciet in het wetsvoorstel geformuleerde controletaken maken langzaam maar zeker de gemoederen los. Vooral in het onderwijs ontlokken de volgende passages uit het wetsvoorstel van de Koppelingswet protesten uit: Het ligt voor de hand dat een bevoegd gezag van een school bij de inschrijving van een (niet-leerplichtige) persoon naar dit document (document op grond van artikel 1 van de Wet op de Identificatieplicht) vraagt en de gegevens verifieert. Mocht er bij deze verificatie twijfel rijzen over de exacte status (verblijfsstatus) dan kan het bevoegd gezag op basis van artikel 48 van de Vreemdelingenwet de gegevens natrekken bij de Vreemdelingendienst.
(..) Voorstelbaar is dat een school periodiek nagaat of de toegelaten vreemdelingen nog voldoen aan de door de wet gestelde voorwaarden. (..) Gerealiseerd wordt dat (..) een verwijdering door de leerling en de school als pijnlijk ervaren wordt. Ook in dit geval moet echter het individuele belang het afleggen tegen het algemene belang, (..): het geheel ontmoedigen van verblijf van illegale vreemdelingen in Nederland. (..) Het wordt verder aan het beleid van de scholen overgelaten om te bepalen op welke wijze zij gestalte geven aan de hun opgelegde verplichting.

lees meer

Ook vanuit kerken is er verzet tegen de Koppelingswet. De Raad van Kerken Nederland heeft een brief geschreven aan Minister Borst van Volksgezondheid.
De Raad van Kerken stelt onder andere: ‘Hoe men ook tegen de positie van illegalen en de pogingen hen van alle voorzieningen uit te sluiten aankijkt, voorop moet staan dat er minimumnormen van humaniteit zijn die een beschaafde samenleving moet waarborgen, en dat deze waarborgen zich tot ieder mens, ongeacht zijn of haar verblijfsstatus, moeten uitstrekken.’ In de brief wordt met name ingegaan op de dreigende uitsluiting van medische voorzieningen.

lees meer

Statement issued by MINISTRY OF JUSTICE Stockholm, 14 March 1996

Swedish position concerning openness in the European institutions

An increased degree of openness and transparency in the institutions can be achieved in various ways. Sweden favours the inclusion of the general principle of access to documents in the Treaty. Another aspect of openness is to increase public access to meetings. However, this measure would not be the best way to make the Union more open to its citizens as there must always be meetings in the decision-making process that are closed to the public. Otherwise, Member States’ opportunity to discuss freely and to arrive at compromises would be jeopardized.

lees meer

Het Haags Initiatief tegen Facisme en Discriminatie (HIFD) is één van de organisaties die het initiatief nam tot activiteiten tegen de Koppelingswet. Op 3 november 1995 schreef het HIFD een brief aan alle onderwijsstellingen in Den Haag, waarin kort en bondig werd uitgelegd wat de negatieve gevolgen van de Koppelingswet zullen zijn. De respons vanuit het onderwijs was groot. Veel onderwijsinstellingen schreven een protestbrief naar de wethouder van onderwijs.

lees meer

Een interview met Marijke Bijl van het Haags Initiatief tegen Fascisme en Discriminatie (HIFD). Marijke is ook betrokken bij het Ondersteunings Komitee Illegale Arbeiders (OKIA) in Den Haag ze kent de positie van illegalen dus goed.

Op welke wijze werd het HIFD actief betrokken bij de Koppelingswet?
Met één oog zijwaarts hou je als anti-discriminatie vereniging de vreemdelingenwetgeving bij. Daar wil ik zo nog wel meer over zeggen. Toen we in het najaar van 1995 de koppelingswet doornamen, duurde het even voor we de consequenties onder woorden konden brengen.

lees meer

Protesteren tegen de Koppelingswet is niet genoeg. Zoals je in deze krant kunt lezen is de uitsluiting al lange tijd aan de gang. Het is dan ook belangrijk om juist voorzieningen open te houden of weer open te breken. Daartoe zijn er al meerdere netwerkverbanden in Nederland. Een van die netwerken is het Solidariteits Netwerk voor Illegalen in Nederland.

Het SNIN bestaat uit zelfstandig werkende basisgroepen die ageren tegen het migratie-beleid en actief betrokken zijn bij het opbouwen van alternatieve collectieve voorzieningen voor illegalen en uitgeprocedeerden. De aangesloten groepen erkennen dat het uitwisselen van informatie belangrijk is. Dat kennis gedeelt kan worden en onderlinge ondersteuning van acties en activiteiten het protest tegen het migratiebeleid versterkt. Het SNIN is met andere woorden een communicatie- en ondersteuningsnetwerk.

lees meer