De FBI verdenkt leden van het kunstenaarsgezelschap Critical Art Ensemble (CAE) van bioterrorisme. Aanleiding vormde de bij toeval ontdekte chemische attributen in de woning van Steve Kurtz, de belangrijkste man van het gezelschap. Het aangetroffen materiaal zou echter onderdeel uitmaken van het werk van CAE.

In de ochtend van 11 mei trof Steve Kurtz in diens woning in Buffalo zijn vrouw dood aan in bed. Ze bleek te zijn overleden aan een hartstilstand. De aandacht van de gealarmeerde ziekenbroeders ging echter niet alleen uit naar de overledene. Zij zagen in de flat her en der het ‘biotech’ logo prijken alsmede allerhande laboratorium-apparatuur en chemische preparaten.

Omdat de ziekenbroeders het niet vertrouwden brachten ze de FBI op de hoogte. Hierop volgde er een huiszoeking, uitgevoerd door de Joint Terrorism Task Force, waarbij Kurtz werd gearresteerd. De Buffalo Health Department beschouwde de woning als een gevaar voor de gezondheid.

lees meer

Ravage #8

Gezichtsherkenning, biometrische vinger- en irisafdrukken, zelfdenkende camera’s met agressiedetectors. De technieken om voertuigen en personen te kunnen traceren lijken door de digitalisering van de samenleving onbegrensd. Buro Jansen & Janssen zet de nieuwste ontwikkelingen op een rijtje. lees meer

Statewatch, juli 2004

Work is underway to enable France. Germany, and Spain to give access to each other to their respective criminal record databases. Tests are expected to begin before 2004 is over, and systematic information exchanges on offenders between the three countries will start next year. A joint working group was established by the three countries at the start of 2003 to provide solutions for any technical or legal difficulties that this initiative may entail. Press statements by the French and Spanish justice ministries stressed that the working group is responsible for guaranteeing that these information exchanges are characterised bs a high level of security and confidentiality. and for developing a system that may be easily extended to other countries.

lees meer

De Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst en de burger,
ervaringen van actievoerders en vreemdelingen

lees meer

01 Ervaringen met de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst: De asielzoeker en de geheim agent
02 De Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst en de burger, ervaringen van actievoerders en vreemdelingen
03 Special van Justitiele Verkenningen over inlichtingendiensten
04 AIVD jaarverslag 2003
05 Jaarverslag 2003-2004 van de Commissie van Toezicht betreffende de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten

Gehele Observant #26

Wil van der Schans en Erik Timmerman
NRC Handelsblad, 8 mei 2003

De Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst en de burger,
ervaringen van actievoerders en vreemdelingen

Wil van der Schans en Erik Timmerman
Justitiele Verkenningen, nr 3, mei 2004

De gecompliceerde verhouding tussen activiteiten van inlichting- en veiligheidsdiensten en burgerrechten wordt geïllustreerd in de bijdrage van Van der Schans en Timmerman. Zij menen dat deze activiteiten ‘onvermijdelijk’ leiden tot schending van burgerrechten. Ze geven daarvoor verscheidene voorbeelden gebaseerd op ervaringen van antiglobaliseringsactivisten en vluchtelingen. De auteurs verwijzen naar een oordeel van de Raad van State dat luidde dat de destijds geldende Wet op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten in strijd was met de artikelen 8 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Hoewel de nieuwe wet uit 2002 de taken en bevoegdheden van de diensten nauwkeurig benoemt, wordt het precieze werkterrein van de AIVD niet omschreven. Ook wordt de geïntroduceerde term ‘nationale veiligheid’ niet gedefinieerd. Dit kan er volgens de auteurs toe leiden dat bijvoorbeeld
vredesactivisten worden beschouwd als een bedreiging voor de nationale veiligheid en om die reden een doelwit zijn van de AIVD.

Special van Justitiele Verkenningen over inlichtingendiensten
Jaargang, nr 3, mei 2004

Inlichtingen- en veiligheidsdiensten zijn sinds het einde van de Koude Oorlog verwikkeld in een ingrijpend veranderingsproces. De overzichtelijke bipolaire wereld van destijds waarin bijna elke brandhaard als vanzelf een oost-westconflict werd, is veranderd in een wereld die weliswaar wordt gedomineerd door de Verenigde Staten, maar die tegelijkertijd vol regionale conflicten is. In toenemende mate beschikken niet-statelijke actoren over (geavanceerde) wapens en wereldwijde netwerken die hen in staat stellen hun eisen met grootschalig geweld kracht bij te zetten. De aanslagen van 11 september 2001 in New York en 11 maart 2004 in Madrid onderstrepen bovendien dat het ‘nieuwe terrorisme’, belichaamd in groepen als Al-Qaeda, afgaande op hun eigen verklaringen niet minder dan een oorlog voert tegen het Westen. Aan inlichtingendiensten stelt deze ontwikkeling nieuwe eisen. Was het tijdens de Koude Oorlog voldoende de CPN in de gaten te houden, tegenwoordig wordt van de AIVD (voorheen BVD) een meer pro-actieve houding verwacht. De dienst tracht potentiële dreigingen
in een vroeg stadium als zodanig te identificeren. Binnen het aandachtsgebied vallen nu zeer uiteenlopende onderwerpen zoals spanningen tussen bevolkingsgroepen, de werving van jihad-strijders, de smokkel van wapens en nucleair materiaal en de internationaal vertakte georganiseerde misdaad. Binnen de Nederlandse verhoudingen komt daar na de moord op Pim Fortuyn en perikelen rond het koningshuis ook de roep bij om een ruimere taakopvatting van de dienst als het gaat om de beveiliging van politici en antecedentenonderzoek.
Mede naar aanleiding van deze gebeurtenissen en op verzoek van de Tweede Kamer heeft de minister van Binnenlandse Zaken recent een commissie ingesteld die het werk van de AIVD gaat evalueren en daarmee een antwoord zal geven op vraag of de dienst er in is geslaagd de omslag naar de 21e eeuw te maken. De vraag hoe de activiteiten van de dienst zich verhouden tot de burgerrechten komt in de commissie niet aan de orde, maar wel in dit themanummer van Justitiële verkenningen. Het lijkt slechts een kwestie van tijd voordat
de roep om ruimere bevoegdheden voor inlichtingendiensten ook in Nederland zal klinken. Op dit moment is het gebruik van AIVD-informatie in het strafproces al een punt van discussie. Door de terroristische dreiging is het maatschappelijk klimaat voor honorering van dergelijke verlangens gunstig, maar het is de vraag hoever een open democratische samenleving kan gaan in haar streven naar veiligheid. Voorts heeft de redactie het onderwerp inlichtingendiensten nadrukkelijk in een historische en internationale context willen plaatsen. Zie voorwoord

Inhoud:

Inlichtingendiensten in Europa en Amerika; de heroriëntatie sinds de val van de Muur en 11 september 2001
door C. Fijnaut

Het gevaar van succes in de strijd tegen terrorisme; portret van de nieuwe vijand
door R. de Wijk

Wie wint de ‘war on terrorism’?
door B. de Graaff

De problemen rond de internationale intelligence liaison
door C.Wiebes

Veiligheidsdienst in verandering; de BVD/AIVD sinds het einde van de Koude Oorlog
door P.H.A.M. Abels en R.Willemse

Infiltratie in de praktijk; BVD en CPN tijdens de Koude Oorlog
door F. Hoekstra

De AIVD en de burger; ervaringen van actievoerders en vreemdelingen
W. van der Schans en E. Timmerman

Inlichtingenwerk en ethiek; een wildernis van spiegels
door B. Hoogenboom

Het gebruik van AIVD-informatie in het strafproces
door L. van Wifferen

AIVD jaarverslag 2003

De AIVD constateert in het verslag dat terroristische netwerken zich in toenemende mate richten op ‘soft targets’, personen of objecten die, omdat ze gemakkelijk te benaderen of toegankelijk zijn, een gemakkelijk doelwit vormen. De netwerken hebben hun organisatorisch zwaartepunt verlegd naar semi-autonome lokale cellen, die in belangrijke mate zelfvoorzienend zijn. De netwerken zijn daardoor lastiger dan in het verleden bloot te leggen en onschadelijk te maken. De AIVD noemt de dreiging van het islamitisch terrorisme – ook voor Nederland – nog altijd aanzienlijk.
In Nederland richten de netwerken zich vooral op het rekruteren van jongeren voor de jihad en op het faciliteren van de gewapende strijd door middel van valse papieren, verblijfplaatsen en dergelijke. Het gaat hierbij om een qua samenstelling steeds wijzigende groep. Hun aantal beweegt zich rond de 150 personen.

Jaarverslag 2003-2004 van de Commissie van Toezicht betreffende de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten

Met ingang van 1 juli 2003 is de Commissie van Toezicht betreffende de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (hierna af te korten als: de commissie) haar werkzaamheden begonnen. De instelling van deze commissie is geregeld in de op 29 mei 2002 in werking getreden Wet op
de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2002 (hierna af te korten als: de WIV 2002).1 Onder bedoelde diensten begrijpt artikel 1 van deze wet de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) en de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD), die achtereenvolgens vallen onder de Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) en de Minister van Defensie, terwijl in het verband van de toezichthoudende taak van de commissie tevens wordt gedoeld op de onder de Minister-President ressorterende coördinator van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (zie artikel 4). Tevens valt onder de taakomschrijving van de commissie het toezicht op ambtenaren van de politie, Koninklijke marechaussee en de rijksbelastingdienst, voor zover deze functionarissen werkzaamheden verrichten ten behoeve van de AIVD (zie artikel 60).
In hoofdstuk 6 van de WIV 2002 (de artikelen 64-84) zijn de samenstelling, taakuitvoering en andere bijzondere onderwerpen, de commissie betreffende, opgenomen. Voor haar bevoegdheden wordt overigens ook naar andere bepalingen van deze wet verwezen, in het bijzonder de artikelen 34, tweede lid en 55, derde lid. De commissie is krachtens artikel 64, tweede lid, van de WIV 2002 meer specifiek belast met:
a. het toezicht op de rechtmatigheid van de uitvoering van hetgeen bij of krachtens deze wet en de Wet veiligheidsonderzoeken (WVO)2 is gesteld;
b. het gevraagd en ongevraagd inlichten en adviseren van de betrokken bewindspersonen (‘Onze Ministers’ als bedoeld in artikel 1 van de wet) aangaande de door de commissie geconstateerde bevindingen;
c. het adviseren van de betrokken bewindspersonen terzake van klachten;
d. het ongevraagd adviseren van de betrokken bewindspersonen over de notificatieplicht, die in artikel 34 van de wet is opgenomen.
Voor de werkwijze van de commissie wordt verwezen naar het door haar vastgestelde reglement van orde dat op 1 september 2003 in werking is getreden3 en als bijlage aan dit jaarverslag is toegevoegd. Zie ook het KB van 22 juli 2002, Stb. 454, dat voorschriften bevat omtrent de rechtspositie van de voorzitter en leden van de commissie.
Op grond van artikel 80 van de WIV 2002 brengt de commissie jaarlijks vóór 1 mei een openbaar verslag van haar werkzaamheden uit.4 Het verslag wordt aangeboden aan de beide kamers der Staten-Generaal en aan de betrokken bewindspersonen. In artikel 10 van het reglement van orde van de commissie is ten behoeve van een zo groot mogelijke inhoudelijke actualiteit bepaald, dat dit verslag de periode van 1 april van het voorafgaande kalenderjaar tot en met 31 maart van het lopende jaar bestrijkt. Het eerste jaarverslag van de commissie, waarmee aan artikel 80 uitvoering wordt gegeven, bestrijkt dus het tijdvak van 1 juli 2003 tot 1 april 2004.

Ervaringen met de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst
De asielzoeker en de geheim agent
NRC , 8 mei 2003

De macht van de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst neemt toe sinds de moslimextremistische aanslagen. De AIVD krijgt steeds meer bevoegdheden om terreur op te sporen. Maar houdt de geheim agent zich aan de wet? ‘Freek beloofde me een verblijfsvergunning in ruil voor informatie.’

Wil van der Schans en Erik Timmerman

Het is begin 1998 als asieladvocaat Cornhert Schoorl uit Alkmaar tegen een bijzondere zaak aanloopt met twee Iraakse vluchtelingen. ,,De één was persoonlijk secretaris van Saddam Hussein geweest”, vertelt Schoorl, ,,de ander was advocaat. Ze waren via Noord-Irak naar Nederland gevlucht.”
Hulp hadden ze naar eigen zeggen gekregen van de Amerikaanse inlichtingendienst CIA. Met vervalste paspoorten waren ze op het vliegtuig gezet. Vanuit Schiphol werden ze naar het grenshospitium in Amsterdam-Zuidoost gebracht. Daar verbleven ze op een aparte afdeling waar ze dagenlang werden verhoord, aldus Schoorl. ,,Later begreep ik dat dat door de Binnenlandse Veiligheidsdienst (tegenwoordig AIVD) was.”
Schoorl werd de toegang tot z’n cliënten ontzegd. Na een week kreeg hij één van de twee cliënten te spreken, de advocaat. De ander bleek spoorloos verdwenen. Schoorl hielp de gevluchte Iraakse advocaat gedurende de rest van zijn asielprocedure.
Zijn cliënt werd nog regelmatig bezocht door ene meneer ‘Bert’ van de BVD. ,,Deze BVD’er had mijn cliënt een verblijfsstatus beloofd als hij door zou gaan met informatie geven”, zegt Schoorl. Toen Schoorl daarover bij de Adviescommissie Vreemdelingenzaken in Den Haag een hoorzitting aanvroeg ,,zakten hun monden open en de voorzitster nam het erg serieus. Ik heb haar ook gevraagd dit aan te kaarten bij de IND: zo mag het niet en doe dat niet meer, maar nu je het wel gedaan hebt, doe er alles aan om deze meneer nog tegemoet te komen. Kort daarna kwam de status, ik denk niet dat dat los te koppelen valt.”

lees meer

Het is begin 1998 als asieladvocaat Cornhert Schoorl uit Alkmaar tegen een bijzondere zaak aanloopt met twee Iraakse vluchtelingen. ,,De één was persoonlijk secretaris van Saddam Hussein geweest”, vertelt Schoorl, ,,de ander was advocaat. Ze waren via Noord-Irak naar Nederland gevlucht.”
Hulp hadden ze naar eigen zeggen gekregen van de Amerikaanse inlichtingendienst CIA. Met vervalste paspoorten waren ze op het vliegtuig gezet. Vanuit Schiphol werden ze naar het grenshospitium in Amsterdam-Zuidoost gebracht. Daar verbleven ze op een aparte afdeling waar ze dagenlang werden verhoord, aldus Schoorl. ,,Later begreep ik dat dat door de Binnenlandse Veiligheidsdienst (tegenwoordig AIVD) was.”
Schoorl werd de toegang tot z’n cliënten ontzegd. Na een week kreeg hij één van de twee cliënten te spreken, de advocaat. De ander bleek spoorloos verdwenen. Schoorl hielp de gevluchte Iraakse advocaat gedurende de rest van zijn asielprocedure.
Zijn cliënt werd nog regelmatig bezocht door ene meneer ‘Bert’ van de BVD. ,,Deze BVD’er had mijn cliënt een verblijfsstatus beloofd als hij door zou gaan met informatie geven”, zegt Schoorl. Toen Schoorl daarover bij de Adviescommissie Vreemdelingenzaken in Den Haag een hoorzitting aanvroeg ,,zakten hun monden open en de voorzitster nam het erg serieus. Ik heb haar ook gevraagd dit aan te kaarten bij de IND: zo mag het niet en doe dat niet meer, maar nu je het wel gedaan hebt, doe er alles aan om deze meneer nog tegemoet te komen. Kort daarna kwam de status, ik denk niet dat dat los te koppelen valt.” lees meer

01 Spaanse inlichtingendienst blundert; Terrorismebestrijding in teken van incidentenpolitiek
02 Verplicht DNA afstaan na veroordeling
03 Politieklachten.nl
04 Geen woorden …….. Maar daden! Hebben de europarlementariërs gedaan wat ze beloofd hebben, de afgelopen 5 jaar?
05 Regels inzake de verwerking van politiegegevens (Wet politiegegevens )
06 Hoge Raad : Cameratoezicht tastte persoonlijke levenssfeer niet aan
07 Rapport tussen-evaluatie preventief fouilleren
08 “Empty Promises:” Diplomatic Assurances No Safeguard against Torture

Gehele Observant #25

Ravage #5 van 9 april 2004

Het opsporingsonderzoek naar de verdachten van de aanslagen in Madrid verloopt voortvarend. Er zijn zoveel sporen achtergelaten door de daders dat het merendeel vand e verdachten inmiddels achter slot en grendel zit. Opmerkelijk is dat een deel van de arrestanten al langere tijd door de inlichtingendiensten in de gaten werd gehouden. Op 11 maart vond de aanslag. Twee dagen later arresteerde de Spaanse politie vijf mannen; Jamal Z., Mohammed El Hadi C., Mohammed B., Vinay K. en Suresh K. De arrestaties volgden na de vondst van een mobiele telefoon die werd gevonden bij een niet ontplofte bom. Deze telefoon leidde naar de winkel waar Jamal Z. werkt. Jamal Z. is voor zowel de Spaanse geheime dienst als die van de Europese Unie en Noord‑Afrika geen onbekende. Hij wordt door de Marokkaanse autoriteiten al sinds 1993 in verband gebracht met radicale islamitische groeperingen als The Group of Islamic Combatants of Morocco, Eternal Lions en the Moroccan Combatants, waarvan de namen van de leden onder Europese politiediensten circuleren. Ook zou Jamal Z. contacten hebben onderhouden met de mensen die de zelfmoordaanslagen in de Marokkaanse stad Casablanca hebben gepleegd. Deze aanslagen worden toegeschreven aan Salafija al‑Djihadia, een groepering die niet op de lijst van terroristische organisaties van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken voorkomt. Jamal Z. zou ook contacten hebben onderhouden met Mohamed F., een van de spirituele leiders van Salafija al‑Djihadia.

Verplicht DNA afstaan na veroordeling
Door Erik Timmerman

Ravage #7 van 30 april 2004

Het wordt binnenkort mogelijk om van iedereen die veroordeeld wordt voor een delict waar een maximumstraf van vier jaar of langer op staat, DNA af te nemen en op te slaan. Een meerderheid van het Nederlandse parlement stemde kortgeleden in met een wetsvoorstel van minister Donner (Justitie).

Politieklachten.nl

Begin dit jaar stopte het onafhankelijke Amsterdamse Klachtenburo Politieoptreden haar activiteiten. Om de informatie over het indienen van klachten tegen de politie toegankelijk te houden hebben wij van Buro Jansen & Janssen de website Politieklachten.nl geopend, gevuld met informatie van het voormalige Klachtenburo.
Op de site wordt uitgelegd hoe je een klacht in kunt dienen tegen de politie, worden een aantal nuttige adressen vermeld en staat de klachtenregeling vermeld. Ook kun je via de site direct online een klacht indienen bij de Amsterdamse politie.

Geen woorden …….. Maar daden!
Hebben de europarlementariërs gedaan wat ze beloofd hebben, de afgelopen 5 jaar?

Als u op 10 juni gaat stemmen voor het Europees Parlement, wilt u wel weten waar u voor kiest. U kunt hiervoor verkiezingsprogramma’s voor de komende verkiezingen bestuderen, maar is het niet veel interessanter om te kijken naar wat de Nederlandse partijen in de afgelopen vijf jaar hebben waargemaakt van hun beloften? Op deze website staat een overzicht van deze verkiezingsbeloften uit 1999 en van de zaken die daarvan zijn gerealiseerd. Onafhankelijke beoordelaars geven hierover hun mening. Voor Thema 2 beoordeelden Wil van der Schans en Jelle van Buuren de verkiezingsbeloften.

Thema 2. Pas op voor de Hond!
De Europese Unie bouwt aan een ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid, waarin de Europese burger wordt beschermd tegen internationale criminaliteit, overal in de EU toegang heeft tot de rechter en erop kan vertrouwen dat de grondrechten worden geëerbiedigd.
De bevoegdheden van een organisatie als Europol (Europese aanpak van misdaad) en de democratische controle daarop waren in het Europees Parlement onderwerp van discussie. Daarnaast is de organisatie Eurojust opgericht om de justitiële samenwerking tussen EU-lidstaten te verbeteren. Wat zijn de standpunten van de verschillende partijen op deze terreinen en waar hebben de partijen in het Parlement voor gepleit?
Verder komt binnen dit thema de ontwikkeling van een Europees asiel- en migratiebeleid aan de orde, een onderwerp waarover de meningen verdeeld zijn en waarover verhitte discussies worden gevoerd. Wat zijn de rechten van asielzoekers en vluchtelingen binnen de EU en moeten over dit soort zaken eigenlijk wel Europese afspraken worden gemaakt?
GeenWoorden.nl is onderdeel van de website www.ep-monitor.nl van het Instituut voor Publiek en Politiek (IPP), waar sinds mei 2002 het stemgedrag van de Nederlandse europarlementariërs wordt gevolgd.

Regels inzake de verwerking van politiegegevens (Wet politiegegevens )

Wetsvoorstel (pdf)
Memorie van Toelichting (pdf)

Nieuw wetsvoorstel dat momenteel ter advisering is rondgestuurd naar oa Openbaar Ministerie, Orde van Advocaten en het College Bescherming Persoonsgegevens. Volgens de minister leveren ” de huidige wettelijke mogelijkheden voor het verwerken van persoonsgegevens door de politie in toenemende mate knelpunten op. In de eerste plaats is er voor de dagelijkse uitvoering van de politietaak behoefte aan ruimere mogelijkheden tot het verwerken van gegevens over personen die (nog) niet als verdachte zijn aangemerkt. De huidige verwerkingstermijn van vier maanden blijkt in de praktijk erg kort voor de dagelijkse uitvoering van de politietaak. In de tweede plaats blijkt in de praktijk dat de verwerking van gegevens, ook betreffende onverdachte personen, noodzakelijk kan zijn om zicht te verkrijgen op maatschappelijke problemen die samenhangen met criminaliteit en dat de systematiek van de huidige wet daar onvoldoende op is toegesneden. Bepaalde maatschappelijke problemen van ernstige aard vergen een meer permanente gegevensverwerking. Hierbij kan gedacht worden aan de verwerking van gegevens die relevant kunnen zijn voor het inzicht in terroristische activiteiten. In de derde plaats kunnen gegevens die door de politie voor een bepaald doel zijn verzameld slechts beperkt worden gebruikt voor andere doeleinden binnen de politietaak. Dit belemmert soms de goede taakuitoefening. In de praktijk bestaat er een behoefte om in bepaalde gevallen gegevens over onverdachte personen uit een bepaald onderzoek te kunnen gebruiken in andere onderzoeken. In de vierde plaats is er in de praktijk een toegenomen behoefte om gegevens te kunnen ve rstrekken aan instanties waarmee de politie samenwerkt. Het huidige gesloten verstrekkingenregime is hierop onvoldoende toegesneden.”

Hoge Raad : Cameratoezicht tastte persoonlijke levenssfeer niet aan
20-04-2004

De Hoge Raad heeft op 20 april 2004 het cassatieberoep van een verdachte die in september 2000 graffiti had aangebracht op objecten op de Nieuwe Binnenweg te Rotterdam verworpen. Het bewijs tegen de verdachte bestond uit opnamen van de camera’s die in het kader van het cameratoezicht te Rotterdam de strafbare feiten registreerden.
De Hoge Raad is het eens met het oordeel van het Hof ‘s-Gravenhage in deze zaak dat de persoonlijke levenssfeer van de verdachte niet is aangetast omdat de waarneming met behulp van de camera geen betrekking had op een situatie ” waarin de verdachte mocht verwachten onbevangen zichzelf te kunnen zijn”.
De Hoge Raad voegt daar nog aan toe dat de opvatting dat een ontoereikende wettelijke basis van het cameratoezicht op zich al zou betekenen dat de waarneming een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van de verdachte oplevert, onjuist is.

Rapport tussen-evaluatie preventief fouilleren
Justitie.nl

Rapport van de ministers van Justitie en van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, tussen-evaluatie aan inzake de toepassing van en de ervaringen met het instrument preventief fouilleren over de periode september 2002 tot september 2003.
De tussenevaluatie is onderverdeeld in een beschrijvend deel en een analyse.
De beschrijvende fase ziet op het in kaart brengen van de doelstelling, de regelgeving, de toepassing van en de ervaringen met preventief fouilleren.
De analyse bestaat uit het vergelijken van de toepassing van en de ervaringen met het instrument preventief fouilleren in de zeven gemeenten Rotterdam,Amsterdam, Utrecht, Den Helder, Haarlemmermeer, Heerlen en Maastricht.Voor deze gemeenten is gekozen omdat daar in de onderzochte periode preventieve fouilleeracties zijn gehouden. Hiertoe zijn interviews gehouden met lokale vertegenwoordigers van politie, openbaar ministerie, en het bestuur.
Uit de tussen-evaluatie kan worden vastgesteld dat de voorwaarden waaronder preventief fouilleren wordt toegepast in de zeven onderzochte gemeenten op de meeste punten verschillen. De ervaringen in de verschillende gemeenten leveren zowel overeenkomsten als verschillen op. Definitieve conclusies kunnen uit de onderhavige tussen-evaluatie nog niet worden getrokken.

“Empty Promises:”
Diplomatic Assurances No Safeguard against Torture
Human Rights Watch

Governments around the world have legitimate security concerns in the face of violent terrorist attacks. Some governments, however, are returning alleged terrorist or national security suspects to countries where they are at risk of torture or ill-treatment.1 Governments have justified such acts by relying on diplomatic assurances—formal guarantees from the government in the country of return that a person will not be subjected to torture upon return.2 States secure diplomatic assurances in advance of return and claim that by doing so, they comply with the absolute prohibition in international law against returning a person—no matter what his or her alleged crime or status—to a place where he or she would be at risk of torture or ill-treatment. Some states appear to be returning people based on diplomatic assurances with the knowledge that torture will be used upon return to extract information and confessions regarding terrorist activities and associations.3 Governments sometimes also engage in post-return monitoring of persons they transfer, implying that such monitoring is an additional safeguard against torture.

Terrorismebestrijding in teken van incidentenpolitiek
Uit: Ravage #5 van 9 april 2004

Wil van der Schans en Rick van Amersfoort

De aanslagen in Madrid hebben geleid tot een stroom nieuwe anti‑terrorisme maatregelen. Maar volgens Wil van der Schans en Rick van Amersfoort zou men eerst eens moeten kijken naar de falende werkwijze van de Europese inlichtingendiensten.

Het opsporingsonderzoek naar de verdachten van de aanslagen in Madrid verloopt voortvarend. Er zijn zoveel sporen achtergelaten door de daders dat het merendeel vand e verdachten inmiddels achter slot en grendel zit. Opmerkelijk is dat een deel van de arrestanten al langere tijd door de inlichtingendiensten in de gaten werd gehouden. Op 11 maart vond de aanslag. Twee dagen later arresteerde de Spaanse politie vijf mannen; Jamal Z., Mohammed El Hadi C., Mohammed B., Vinay K. en Suresh K. De arrestaties volgden na de vondst van een mobiele telefoon die werd gevonden bij een niet ontplofte bom. Deze telefoon leidde naar de winkel waar Jamal Z. werkt. Jamal Z. is voor zowel de Spaanse geheime dienst als die van de Europese Unie en Noord‑Afrika geen onbekende. Hij wordt door de Marokkaanse autoriteiten al sinds 1993 in verband gebracht met radicale islamitische groeperingen als The Group of Islamic Combatants of Morocco, Eternal Lions en the Moroccan Combatants, waarvan de namen van de leden onder Europese politiediensten circuleren. Ook zou Jamal Z. contacten hebben onderhouden met de mensen die de zelfmoordaanslagen in de Marokkaanse stad Casablanca hebben gepleegd. Deze aanslagen worden toegeschreven aan Salafija al‑Djihadia, een groepering die niet op de lijst van terroristische organisaties van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken voorkomt. Jamal Z. zou ook contacten hebben onderhouden met Mohamed F., een van de spirituele leiders van Salafija al‑Djihadia.

lees meer

Uit: Ravage #7 van 30 april 2004

Erik Timmerman

Het wordt binnenkort mogelijk om van iedereen die veroordeeld wordt voor een delict waar een maximumstraf van vier jaar of langer op staat, DNA af te nemen en op te slaan. Een meerderheid van het Nederlandse parlement stemde kortgeleden in met een wetsvoorstel van minister Donner (Justitie).

Tot dusver is het zo dat gedwongen afname van DNA alleen kan plaatsvinden bij verdachten van een ernstig misdrijf als moord of verkrachting. Tijdens een vooronderzoek kan dan het afgenomen DNA materiaal vergeleken worden met DNA dat gevonden is op de plaats van de misdrijf of bijvoorbeeld op het lichaam van het slachtoffer. Ook kan het vergeleken worden met DNA-profielen die zijn opgenomen in de zogenaamde ‘DNA-bank’, die op dit moment ruim 14500 profielen bevat.
Mensen kunnen daarnaast ook vrijwillig DNA afstaan, bijvoorbeeld om hun onschuld te bewijzen.

lees meer

Ravage #5

De aanslagen in Madrid hebben geleid tot een stroom nieuwe anti‑terrorisme maatregelen. Maar volgens Wil van der Schans en Rick van Amersfoort zou men eerst eens moeten kijken naar de falende werkwijze van de Europese inlichtingendiensten. lees meer

1. Inleiding
2. Internationale inspanningen
3. De aanslagen in Madrid en de consequenties voor Nederland
4. De stand van zaken met betrekking tot de voorbereiding in Nederland
5. Na Madrid
6. Tot slot

1. Inleiding
Precies twee en een half jaar na de aanslagen in de Verenigde Staten is nu ook Madrid het slachtoffer geworden van zeer gewelddadige en bloedige aanslagen. Aan het leven van 190 mensen is op gruwelijke wijze een einde gekomen, 1500 mensen zijn gewond en voor het leven getekend. Het kabinet veroordeelt deze aanslagen in de scherpste bewoordingen. Niets rechtvaardigt deze daden. Het kabinet spreekt zijn diepe medeleven uit met de slachtoffers en hun nabestaanden. De aanslag is een aanslag tegen de Westerse samenlevingen. Nederland is zo’n samenleving en daarom kan niet verzekerd worden dat Nederland gevrijwaard zal blijven van aanslagen.

lees meer

01 Eigen inlichtingen eerst; Europese spionage
02 “Scoreboard” and analysis on the threats to civil liberties and privacy in EU terrorism plans
03 Draft declaration on combating terrorism
04 EU FIGHT AGAINST TERRORISM
05 EU unites in the fight against Terrorism
06 BACKGROUND; EXTRAORDINARY JUSTICE AND HOME AFFAIRS (JHA) COUNCIL
07 European Commission action paper in response to the terrorist attacks on Madrid
08 VERSLAG VAN EEN ALGEMEEN OVERLEG
09 EU Council press release
10 EU: Call for a new intelligence centre to be set up
11 The Experts Looking Out for Europe’s Security
12 For our eyes only? Shaping an intelligence community within the EU
13 Towards a European intelligence policy
14 Prospects for a European Common Intelligence Policy
15 INTIMATE RELATIONS: THE ISSUE OF INTELLIGENCE SHARING
16 Notitie over jihadrekruten in Nederland, AIVD

Gehele Observant #24