In opdracht van de Haagse Stadspartij heeft Buro Jansen & Janssen een onederzoek verricht naar het recht op demonstratie in Den Haag.

Op 24 februari 2006 is het eindrapport “Ruimte voor Recht” gepresenteerd. Het onderzoek behandelt tot in detail de wet- en regelgeving en praktijk van het recht op demonstratie in Den Haag in de periode 2000 – 2005.

Het onderzoek is aangeboden aan burgemeester Deetman, die deze maand een reactie zal geven.

Uit de conclusies:

De Haagse APV voldoet niet aan de Wet Openbare Manifestaties.
Van organisatoren van een demonstratie in Den Haag wordt veel verlangd.
Vaak wordt niet de vereiste belangenafweging gemaakt tussen het verkeersbelang en het recht op betoging.
Niet tijdig aangemelde demonstraties (in Den Haag geldt een meldingsplicht van 4 keer 24 uur) worden bijna allemaal op last van de burgemeester ontbonden. De wet vereist echter dat er ook in deze situaties slechts beperkingen opgelegd kunnen worden ter bescherming van de gezondheid, in het belang van het verkeer of ter voorkoming of bestrijding van wanordelijkheden.
Ruimte voor het Recht

Binnenkort dient de regering een wijzigingsvoorstel in voor de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2002. Buro Jansen & Janssen beschikt reeds over het aan te bieden wetsvoorstel.
De regering stelt voor om een aantal bevoegdheden van de inlichtingendiensten (AIVD en MIVD) uit te breiden in het belang van de bestrijding van terrorisme. Het betreft de mogelijkheid tot ‘verstoring’ , een verplichting voor bepaalde bestuursorganen en bedrijven om gegevens af te staan aan de diensten als zij daarom vragen en de vergroting van de mogelijkheid tot datamining.
Het wetsvoorstel is een uitvloeisel van de brief van 15 juli 2005 van minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelatie Remkes. In die brief werd voortgeborduurd op de analyse van de aanslag in Madrid die de regering in maart 2004 had gemaakt.

lees meer

Informant zet zijn werk voor de Turkse geheime dienst op tape

De laatste maanden is het erg onrustig in Semdinli, Turkije. Na een bomaanslag op een boekwinkel, de betrokkenheid van de geheime dienst bij die aanslag, een parlementair onderzoek, een aanklacht tegen een generaal van het Turkse leger volgt nu een rechte rug van de Turkse generale staf tegen deze vervolging. ‘De Turkse generale staf geeft geen toestemming voor strafvervolging van generaal Yasar Büyükanit. Met de standpuntbepaling van de militairen komt voorlopig een einde aan een zaak die in Turkije de afgelopen weken tot grote opschudding heeft geleid’ (NRC 18 maart 2006).

De aanslag in Semdinli is geen incident, maar eerder de praktijk van de vuile oorlog tegen het zogenaamde terrorisme van de Koerden.

lees meer

Sluipenderwijs worden de regels van de democratische rechtsstaat opgerekt in het kader van de oorlog tegen het terrorisme. Terecht? Dat lijkt niet te beoordelen, aangezien veel informatie niet goed te controleren of the verifiëren is. De diensten hanteren meestal als tegen argument dat achteraf vaak wel gezegd kan worden dat de informatie juist was omdat een aanslag is voorkomen. Neem het voorbeeld van de man R. v Bourgass die levenslang kreeg voor het doodsteken van een politieagent tijdens zijn arrestatie. Die arrestatie was het gevolg van informatie uit Algerije uit het verhoor van de verdachte Muhammad Meguerba. Deze man werd verhoord in Algerije. Aanvankelijk gaf hij een verkeerd adres op waar twee Nivea crème potten zouden zijn verstopt. MI5, de Britse geheime dienst kon het adres niet vinden en verzocht de Algerijnse liaison om extra informatie. Gevolg was een nieuw adres waar op 5 januari 2003 een inval plaats vond. Ricine was op die dag meteen bekend als terreurgif aangezien beweerd werd dat R. v Bourgass en enkele andere dit zogenaamde ‘terreurgif’ aan het vervaardigen waren. Wetenschappers concludeerden echter dat in het zogenaamde ‘keukenlaboratorium’ geen ricine werd geproduceerd.

lees meer

De Belgische krant De Morgen bericht in februari 2006 over de inzage in een onderzoek naar infiltratie van de Belgische inlichtingendiensten in de CCC. Cellules Communistes Combattantes (CCC) (Strijdende Communistische Cellen) pleegde in 1984 en 1985 veertien aanslagen in België. Bij de aanslagen kwamen twee brandweerlieden om en raakten 28 mensen gewond. Eind 1985 werden de vier belangrijkste leden opgepakt. Zij werden veroordeeld en kwamen in 2000 en 2003 vrij. De CCC opereerde in de zelfde tijd als de Bende van Nijvel en de Westland New Post.
De CCC werd ondersteund door het collectief Ligne Rouge dat ook steun verleende aan RAF gevangenen. De ‘leider’ van de CCC Pierre Carette stond aanvankelijk aan het hoofd van de Ligne Rouge, maar verdween in de clandestiniteit op het moment van zijn lidmaatschap van de CCC. Zijn plek werd ingenomen door Christopher Vercauteren die werd ondersteund door Maurice Appelmans. Deze laatste man wordt in het onderzoek dat De Morgen heeft ingezien aangemerkt als informant van de Staatsveiligheid, de Belgische inlichtingendienst.
Maurice Appelmans zou op de loonlijst hebben gestaan van de dienst en vanaf het prille begin van de CCC direct in contact te hebben gestaan van Pierre Carette en de andere leden van de CCC. Het onderzoek dat De Morgen heeft ingezien is van de hand van CVP magistraat Edwig Steppé uit Brussel. Dit onderzoek werd van hogerhand, van de zijde van de Brusselse procureur-generaal André van Oudenhove, in 1994 beëindigd.
artikel uit De Morgen ‘Er zat een mol in de CCC’

Op 15 februari meldde het NRC Handelsblad dat acht van de tien vliegtuigen waarover mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch de grootste verdenkingen koestert, in de periode 2001-2005 Nederland aangedaan. De vliegtuigen zouden op illegale wijze verdachten van terrorisme vervoeren naar geheime gevangenissen waar de CIA zou martelen. In een debat met Tweede kamer ontkende de regering dat er sprake was van aanwijzingen dat de VS illegaal gevangenen vervoeren.
In Groot Brittannië heeft de regering recent ook een lijst vluchten gepubliceerd. Het betreft vluchtnummers die door Human Rights Watch in verband worden gebracht met de CIA. De lijst is gepubliceerd op de website van Statewatch. Vooral van het Schotse vliegveld Prestwick bevestigen eerdere berichten in bijvoorbeeld de Guardian een sterk vermoeden van het doorvoer van illegale gevangenen door de CIA. Op 12 september 2005 beschreef de Guardian bijvoorbeeld hoe de Pakistaanse islamist Iqbal na arrestatie in Indonesië zonder uitleveringbevel werd overgebracht naar Egypte. Twee jaar later werd hij via Preswtick naar Guantánamo Bay gevlogen door de CIA. Ook noemt de Guardian voorbeelden van vluchten uit Pakistan via Prestwick naar Uzbekistan.

Artikel uit de Guardian
Lijst CIA vluchten Engeland
Voorlopig onderzoek van de Raad van Europa
Amerikaanse bluf

Sympathie voor het werk van Buro Jansen & Janssen? Wordt dan nu donateur.
Buro Jansen & Janssen heeft hard donateurs nodig om de komende recessie te overleven. Voor het doen van onderzoek is Buro Jansen & Janssen volledig afhankelijk van giften en subsidies.
Stort gul: € 10,- , € 25,- € 50,- of meer per maand op:
Giro: 603904
tnv Stichting Res Publica te Amsterdam
Bij storing van € 50,- of meer krijg je een origineel Jansen & Janssen T-shirt opgestuurd!

Buro Jansen & Janssen is een klein bureau met weinig financiële middelen. Onze toegang tot databanken in Nederland is erg goed geregeld. Wij zijn echter ook op zoek naar toegang tot internationale databanken en archieven van buitenlandse kranten en tijdschriften. Vooral de Belgische krant De Morgen, de Engelse krant de Guardian, de Franse kranten Le Monde en Le Monde diplomatique, de Spaanse kranten el Mundo en el Pais en de Duitse kranten die Tageszeitung, die Zeit en die Frankfurter Allgemeine.

Alvast bedankt
Buro Jansen & Janssen

een onderzoek naar het recht op vrijheid van demonstratie in Den Haag

Op 24 februari 2006 heeft Buro Jansen & Janssen het onderzoeksrapport “Ruimte voor Recht” gepresenteerd. Het onderzoek behandelt tot in detail de wet- en regelgeving en praktijk van het recht op demonstratie in Den Haag in de periode 2000 – 2005.
Het onderzoek is in opdracht van de Haagse Stadspartij.

Uit de conclusies:

De Haagse APV voldoet om te beginnen niet aan de Wet Openbare Manifestaties. Er dient een onderscheid te worden gemaakt tussen demonstraties die moeten worden aangemeld en demonstraties die niet moeten worden aangemeld.
Van organisatoren van een demonstratie in Den Haag wordt veel verlangd. Zo moet er ‘een ordedienst worden ingesteld’, worden er afspraken verlangd over ‘mee te voeren demonstratiemiddelen’ en ‘niet te bezigen uitingen’. Inhoudelijke beperkingen bij demonstraties door de burgemeester zijn niet toegestaan. Ook in antwoord op vragen van de Tweede Kamer heeft de regering aangegeven dat er geen wettelijke ruimte is voor afspraken die een beperking zijn op de inhoud.

Vaak wordt niet de vereiste belangenafweging gemaakt tussen het verkeersbelang en het recht op betoging. Per concrete demonstratie moet worden bekeken of het verkeersbelang voor het recht op demonstratie gaat. Het beleid dat bepaalde straten en gebieden niet toegankelijk zijn voor demonstraties is niet rechtmatig. want in strijd met art 9 Grondwet, art. 2 van de WOM.

Niet tijdig aangemelde demonstraties (in Den Haag geldt een meldingsplicht van 4 keer 24 uur) worden bijna allemaal op last van de burgemeester ontbonden. De wet vereist echter dat er ook in deze situaties slechts beperkingen opgelegd kunnen worden ter bescherming van de gezondheid, in het belang van het verkeer of ter voorkoming of bestrijding van wanordelijkheden.

De gemeente beroept zich voor haar restrictieve (en zoals eerder aangegeven vaak onrechtmatige) beleid op haar status van regeringshoofdstad en van de zetel van veel diplomatieke vestigingen. Als gevolg daarvan zou zij excessief worden geconfronteerd met demonstraties. De statistieken laten echter zien dat de gemeente Den Haag schromelijk overdrijft. Bij veel demonstraties gaat het slechts om individuen die wekelijks of dagelijks hun stem willen laten horen. Echt grote demonstraties komen er in Den Haag niet meer voor.

lees meer

Vrijheid van betoging is een recht dat sinds 1983 in de Grondwet vastligt. In opdracht van de Haagse Stadspartij heeft Buro Jansen & Janssen onderzocht hoe de gemeente Den Haag dit recht vorm geeft.
In het eerste hoofdstuk van bijgaand rapport wordt de onderzoeksaanpak omschreven. In het tweede hoofdstuk komt de algemene regelgeving aan bod. Welke wetten zijn van toepassing? De twee daarop volgende hoofdstukken gaan in op specifieke onderdelen van de wet- en regelgeving.
Na toetsing van de praktijk aan de bestaande regelgeving volgen onze conclusies. Gaat de gemeente Den Haag op de juiste wijze om met het recht op betoging of juist niet?Het rapport eindigt met een aantal aanbevelingen voor de Haagse Stadspartij. Welke voorstellen kunnen gedaan worden om de situatie te verbeteren.

– Verantwoording
– Het recht op demonstreren: de wet
– Niet aangemelde demonstraties (regelgeving, statistieken en voorbeelden)
– Aangemelde demonstraties (regelgeving, statistieken en voorbeelden)
– Conclusies
– Aanbevelingen voor de Haagse Stadspartij
– Managementsamenvatting
– Bijlage 2 veel voorkomende ‘afspraken en maatregelen’ uit de kennisgevingsformulieren van 2000 – 2005

Eigenlijk is het iets bijzonder. Demonstreren alleen, met enkelen of met een massa mensen. Je mening geven op straat aan de toevallige voorbijganger, de media die je misschien aanspreekt of gewoon aan niemand. Ergens staan met een bord actiever kan de directe betrokkenheid van een bewoner van Nederland niet worden bij een maatschappelijk onderwerp.

lees meer

In dit hoofdstuk worden de grote lijnen weergegeven over de wetten die in beeld komen bij het recht op demonstratie. Het gaat hier om de grote lijnen, vooral ter inleiding op de volgende hoofdstukken, waarbij specifieke onderdelen van het recht op demonstreren ter sprake komen.

lees meer

In hoofdstuk 3 wordt beschreven hoe het recht op betoging is vastgelegd in de Grondwet en hoe dit grondrecht enigszins beperkt wordt in de Wet Openbare Manifestaties (WOM).

Op basis van die wet hebben gemeenteraden vervolgens weer in de Algemene Plaatselijke (of Politie) Verordeningen (APV) de regels voor het melden van een demonstratie opgesteld.

Maar niet iedereen meldt een demonstratie. Soms omdat men spontaan de straat op gaat, soms omdat men niet weet dat een demonstratie moet worden aangemeld en soms omdat maar een klein aantal mensen hun mening wil uiten.

Een stad als Den Haag wordt als regeringscentrum, residentie en stad met diplomatieke vestigingen re- gelmatig geconfronteerd met deze niet of niet-tijdig aangemelde demonstraties.

lees meer

In dit hoofdstuk wordt ingegaan op de beperkende maatregelen rondom demonstraties, in de eerste plaats zoals die staan opgesomd in wettelijke regelingen: welke beperkingen mag de burgemeester opleg- gen aan een demonstratie en wanneer mag hij overgaan tot een verbod, hoe vindt het vooroverleg tussen de politie en de organisatie van een demonstratie plaats en hoe dwingend kan de politie in dat overleg bepaalde eisen stellen? Daarna wordt de Haagse praktijk beschreven. In dit hoofdstuk betreft het de- monstraties die van tevoren wel volgens de regels zijn aangemeld. Wel zijn er enkele demonstraties toe- gevoegd die niet voor de termijn van 4 keer 24 uur zijn aangemeld, maar binnen die termijn.

lees meer

Vrijheid van meningsuiting. Het is momenteel het gesprek van de dag. Op opiniepagina’s in de krant en in nieuwsprogramma’s op radio en tv hoor je: De cartoons over Mohammed uit een Deense krant zou- den eigenlijk, zonder verder nadenken, ook in de Nederlandse media gepubliceerd moeten kunnen worden, daar moeten we voor staan. Niet publiceren is een vorm van censuur.

lees meer