INFORMATIE OVER DE REPRESSIE TEGEN ANARCHISTEN IN ITALIE – OKTOBER ’97

Inleiding

Een nieuwe Uitbraak.

Een manier om ons opnieuw solidair te verklaren met de anarchisten die getroffen worden door deze niet aflatende repressie “op z’n italiaans”. Het tweede nummer: een stuk van onze “kostbare tijd” besteed aan een zaak die naar ons idee niet zo ver van ons af staat – qua afstand niet, en evenmin qua concrete mogelijkheid, dat wat momenteel in Italië plaatsvind niet net zo goed hier kan plaats-vinden, zodra de Nederlandse Staat dat nodig vindt. (Het gebruik van art. 140 tijdens de EUROTOP is een voorproefje van wat ons wat dat betreft te wachten staat).

lees meer

Grenzenloos

De Europese Eenwording lijkt aardig in het slop te zijn geraakt. Gekissebis over stemverhouding door de toetreding van Noorwegen, Zweden en Oostenrijk lijkt bijna uit te lopen op een definitieve scheuring tussen een aantal landen. Wat had moeten leiden tot een sterk economisch blok lijkt uiteindelijk toch ten onder te gaan aan nationale belangen. Ook op het gebied van justitiële samenwerking en migratie lijkt het niet erg te vlotten met de totstandkoming van één Europa. Het keer op keer uitstellen van het Verdrag van Schengen en de moeilijkheden rondom de vestigingsplaats van Europol spreken boekdelen. Aan de andere kant zijn een groot aantal beleidsvoorstellen, die op europees niveau zijn voorbereid inmiddels wel al in een groot aantal landen geaccepteerd.
Hoe zat het ook al weer met Schengen?
1 januari 1993 was gepland als magische datum voor de inwerkintreding van de Uitvoeringsovereenkomst van Schengen. Nadat zelfs de streefdatum najaar 1993 niet werd gehaald, is men na februari 1994 maar opgehouden met het noemen van een datum. Problemen met het SIS (het Schengen Informatie Systeem) zouden de oorzaak zijn, maar de tegenwerking van de nieuwe rechtse Franse regering blijkt ook een grote te spelen. Voor de Nederlandse situatie maakt het niet zo veel uit. De wetten die aangepast moesten worden hebben zonder al te veel moeite de parlementaire afweging doorstaan en vooral voor vluchtelingen en migranten is dit goed merkbaar. Zo vloeien de laatste wijzigingen in de vreemdelingenwet voor een groot deel voort uit Schengen: lees meer

gepubliceerd in Grenzenloos, maart 1994 door Wil van der Schans
De Europese Eenwording lijkt aardig in het slop te zijn geraakt. Gekissebis over stemverhouding door de toetreding van Noorwegen, Zweden en Oostenrijk lijkt bijna uit te lopen op een definitieve scheuring tussen een aantal landen. Wat had moeten leiden tot een sterk economisch blok lijkt uiteindelijk toch ten onder te gaan aan nationale belangen. Ook op het gebied van justitiële samenwerking en migratie lijkt het niet erg te vlotten met de totstandkoming van één Europa. Het keer op keer uitstellen van het Verdrag van Schengen en de moeilijkheden rondom de vestigingsplaats van Europol spreken boekdelen. Aan de andere kant zijn een groot aantal beleidsvoorstellen, die op europees niveau zijn voorbereid inmiddels wel al in een groot aantal landen geaccepteerd.

lees meer

Wetsvoorstel 1991
Tweede Kamer der Staten-Generaal

Vergaderjaar 1911-1992

22694 Aanwijzing van documenten dienende ter vaststelling van de identiteit van personen, alsmede van enige gevallen waarin de identiteit van personen aan de hand van deze documenten kan worden vastgesteld (Wet op de identificatieplicht)

Nr. 3 MEMORIE VAN TOELICHTING

ALGEMEEN

1. Inleiding

In het regeerakkoord van 1989 (Kamerstukken 111989/90,21 132, nr. 9, par. 14) wordt een beperkte identificatieplicht aangekondigd waaraan moet kunnen worden voldaan met behulp van bestaande documenten. Gezegd wordt dat de plicht uitsluitend zal gelden in bijzondere situaties die in de wet moeten worden omschreven. Genoemd worden de bestrijding van voetbalvandalisme en fraude. Een algemene identificatie-plicht wordt niet overwogen. Het bijgaande voorstel geeft uitvoering aan deze passage van het regeerakkoord. Binnen de gestelde grenzen is gekozen voor een zo effectief mogelijke aanpak. Dat is in lijn met de grotere waarde die men sedert de totstandkoming van het regeerakkoord is gaan hechten aan rechtshandhaving door de overheid.

lees meer

Uit: Konfrontatie, nr. 23, zomer 1993, buro Jansen & Jansen.

In het eindrapport van de Commissie Zeevalking werd maar relatief weinig aandacht besteed aan het zogenoemde ‘operationele vreemdelingentoezicht’, de werkelijke controles op straat, in huis of op het werk van de verblijfsstatus van buitenlanders. In haar voorstellen voor de aanpak van migranten zonder verblijfsvergunning legde de Commissie Zeevalking vooral de nadruk op ‘de modernisering’ van het binnenlands vreemdelingentoezicht. Meer samenwerking, goede registratie en vooral een eenduidig overheidsbeleid moesten de basis vormen voor het vreemdelingentoezicht.
Verscherping van controles op buitenlanders werd door de commissie unaniem afgewezen. Men was juist van mening dat voorzichtig moest worden opgetreden om stigmatisering van minderheidsgroepen te voorkomen. “Grootscheepse controles op plekken waar veel buitenlanders zijn dienen zoveel mogelijk te worden voorkomen”, aldus de commissie. Hierbij plaatste zij echter een paar niet mis te verstane kanttekeningen. De bestrijding van criminaliteit, het herstellen van de openbare orde en het voorkomen van overlast zouden zwaarder moeten wegen dan het belang vanuit het minderhedenbeleid. Deze afweging zou ook moeten gelden bij illegale arbeid, mensenhandel of illegale huisvesting. Hiermee leverde de Commissie Zeevalking haar eigen afgewogen visie op straatcontroles eigenlijk al uit aan de politici die de laatste jaren het illegalenvraagstuk zo fijntjes hebben gekoppeld aan de bestrijding van overlast, criminaliteit en fraude.

lees meer

Uit: Konfrontatie, nr. 23

In het eindrapport van de Commissie Zeevalking werd maar relatief weinig aandacht besteed aan het zogenoemde ‘operationele vreemdelingentoezicht’, de werkelijke controles op straat, in huis of op het werk van de verblijfsstatus van buitenlanders. In haar voorstellen voor de aanpak van migranten zonder verblijfsvergunning legde de Commissie Zeevalking vooral de nadruk op ‘de modernisering’ van het binnenlands vreemdelingentoezicht. Meer samenwerking, goede registratie en vooral een eenduidig overheidsbeleid moesten de basis vormen voor het vreemdelingentoezicht.
Verscherping van controles op buitenlanders werd door de commissie unaniem afgewezen. Men was juist van mening dat voorzichtig moest worden opgetreden om stigmatisering van minderheidsgroepen te voorkomen. “Grootscheepse controles op plekken waar veel buitenlanders zijn dienen zoveel mogelijk te worden voorkomen”, aldus de commissie. Hierbij plaatste zij echter een paar niet mis te verstane kanttekeningen. De bestrijding van criminaliteit, het herstellen van de openbare orde en het voorkomen van overlast zouden zwaarder moeten wegen dan het belang vanuit het minderhedenbeleid. Deze afweging zou ook moeten gelden bij illegale arbeid, mensenhandel of illegale huisvesting. Hiermee leverde de Commissie Zeevalking haar eigen afgewogen visie op straatcontroles eigenlijk al uit aan de politici die de laatste jaren het illegalenvraagstuk zo fijntjes hebben gekoppeld aan de bestrijding van overlast, criminaliteit en fraude.
Het is dan ook maar zeer de vraag of het imago dat de Commissie Zeevalking de laatste jaren heeft opgebouwd, dat ze toch in ieder geval redeneerde vanuit een standpunt dat rekening hield met de belangen van migranten, wel verdient. Het eindrapport van de Commissie Zeevalking legt de schuld, net als zoveel politici, uiteindelijk toch weer bij de illegalen zelf, als veroorzakers van de problemen. “In al deze gevallen moet in aanmerking worden genomen dat een stigmatiserende werking op de doelgroepen van het minderhedenbeleid niet in eerste instantie uitgaat van de overheidscontrole maar vooral van het gedrag van de illegale vreemdeling zelf: als laatstgenoemde groep betrokken is bij criminaliteit of anders dan incidenteel overlast veroorzaakt, is een belangrijk deel van de samenleving al snel geneigd dit gedrag ook meer in het algemeen aan vreemdelingen toe te schrijven, waardoor indirekt ook de houding ten opzichte van legaal verblijvende vreemdelingen wordt beïnvloed.” lees meer

Uit: MensenRechtenMagazine 1993, buro Jansen & Janssen.

Hoeveel slachtoffers heeft de dumping van medicijnen en babyvoeding in de Derde Wereld gekost? Hoeveel mensen zijn gestorven, gehandicapt geraakt of berooid achtergebleven in Seveso, na de ramp met Union Carbide of na het Spaanse spijsolieschandaal? Hoeveel miljarden zijn in de zakken van dictators verdwenen, hoeveel mensen zijn door toedoen van die dictators vermoord? En: Hoeveel geld is verdiend aan het gewetenloos handel drijven? Waarom worden mensenrechtenschendingen slechts aan staten toegeschreven? Niet slechts regeringen of autoriteiten, ook misdadigers en criminele organisaties kunnen in veel gevallen als schenders van mensenrechten beschouwd worden.

lees meer

De bestrijding van de illegale arbeid

Uit: Konfrontatie, nr. 22, juni 1993, buro Jansen & Janssen.

In de Konfrontatie van afgelopen maand is uitgebreid ingegaan op het uitsluiten van migranten zonder verblijfsvergunning van kollektieve voorzieningen. Een ander belangrijk onderdeel van het regeringsbeleid om illegale immigratie en verblijf zoveel mogelijk tegen te gaan is het bestrijden van illegale arbeid. In dit artikel wordt een schets gegeven van de ontwikkelingen ten aanzien van illegale arbeid de laatste jaren. De houding van de regering is in de loop der jaren nogal dubbelzinnig geweest. Het afgelopen jaar is de tendens van tolerantie echter definitief verschoven naar bestrijding. Een blik in de keuken.

lees meer

De bestrijding van de illegale arbeid
Uit: Konfrontatie, nr. 22
In de Konfrontatie van afgelopen maand is uitgebreid ingegaan op het uitsluiten van migranten zonder verblijfsvergunning van kollektieve voorzieningen. Een ander belangrijk onderdeel van het regeringsbeleid om illegale immigratie en verblijf zoveel mogelijk tegen te gaan is het bestrijden van illegale arbeid. In dit artikel wordt een schets gegeven van de ontwikkelingen ten aanzien van illegale arbeid de laatste jaren. De houding van de regering is in de loop der jaren nogal dubbelzinnig geweest. Het afgelopen jaar is de tendens van tolerantie echter definitief verschoven naar bestrijding. Een blik in de keuken. lees meer

Rekonstruktie van de container-affaire

Persverklaring van buro Jansen & Janssen op 11 september 1992.

Onderzoekscommissie stopt Bosio-affaire in de doofpot. Verslag aan de Tweede Kamer verzwijgt belangrijke feiten.

Volgende week staat in de Tweede Kamer het Verslag van de speciale Onderzoekscommissie naar de Bosio-affaire op de agenda. De opdracht van de Onderzoekscommissie was kort geformuleerd:

“Het instellen van een fact-finding onderzoek naar de betrokkenheid van de Nederlandse overheid met het bedrijf van Bosio in het algemeen en de relatie Bosio – Container met marihuana – Overheid in het bijzonder.”

De Onderzoekscommissie concludeert in haar eindverslag aan de Tweede kamer dat er geen aanwijzingen zijn van een relatie tussen het inbeslagnemen van een container drugs in Antwerpen en het bedrijf Stairco van Bosio.
“De relatie tussen Bosio en de drugscontainer ligt uitsluitend in het feit dat een voormalige zakenrelatie hem heeft gevraagd het adres van Russel Inc. in Kleve te gebruiken.”

lees meer

BVD speelt met persoonlijke gegevens van vluchtelingen

Uit: Mensen Rechten Magazine, juli/augustus 1992, buro Jansen & Janssen

Een konferentie met als thema ‘Migranten, vluchtelingen en de rechten van de mens’ was aangekondigd voor 1 juni 1992. Op het programma stonden Schengen, Trevi, en de rol van inlichtingendiensten bij de vluchtelingenproblematiek. De combinatie van sprekers was opmerkelijk: na inleidingen van een Engelse advokaat en de Filipijnse asielzoeker Nathan Quimpo zouden onder meer het hoofd van de direktie Vreemdelingenzaken Nawijn en een juriste van het ministerie van Justitie hun visie op het onderwerp geven. Dat kon nog spannend worden. Een van de doelen van de konferentie was om tot konkrete voorstellen te komen over het Nederlands beleid op dit terrein: aanpassing van diverse wets- en verdragsteksten en aanbevelingen voor de opstelling van Nederland in Europees overleg. Vier dagen vantevoren besloot de organisatie de konferentie niet door te laten gaan.

lees meer

BVD speelt met persoonlijke gegevens van vluchtelingen
Uit: Mensen Rechten Magazine

Een konferentie met als thema ‘Migranten, vluchtelingen en de rechten van de mens’ was aangekondigd voor 1 juni 1992. Op het programma stonden Schengen, Trevi, en de rol van inlichtingendiensten bij de vluchtelingenproblematiek. De combinatie van sprekers was opmerkelijk: na inleidingen van een Engelse advokaat en de Filipijnse asielzoeker Nathan Quimpo zouden onder meer het hoofd van de direktie Vreemdelingenzaken Nawijn en een juriste van het ministerie van Justitie hun visie op het onderwerp geven. Dat kon nog spannend worden. Een van de doelen van de konferentie was om tot konkrete voorstellen te komen over het Nederlands beleid op dit terrein: aanpassing van diverse wets- en verdragsteksten en aanbevelingen voor de opstelling van Nederland in Europees overleg. Vier dagen vantevoren besloot de organisatie de konferentie niet door te laten gaan. lees meer

De veertien verhalen, die in dit hoofdstuk staan, zijn geselecteerd uit 70 benaderingen onder asielzoekers en vluchtelingen. Voor de beschrijving van de gebeurtenissen is vooral geput uit de interviews. Daarnaast is gebruik gemaakt van gesprekken met advocaten, familieleden en vluchtelingenwerkers. Ieder verhaal begint met een korte schets van de achtergrond van de betreffende vluchteling.
Voor veel betrokkenen vormt de publikatie van gegevens waardoor zij herkenbaar zouden kunnen zijn een groot probleem. Bij de keuze hebben we rekening moeten houden met de mogelijke gevolgen voor de vluchtelingen. Een aantal verhalen kon om die reden niet opgenomen worden.
In de verhalen zijn de namen van de vluchtelingen vervangen. Ook andere details, zoals data, zijn, indien dat noodzakelijk was, veranderd. De namen die de agenten van de Vreemdelingendiensten, de BVD en de PID opgaven zijn onveranderd gebleven.

lees meer

De Binnenlandse Veiligheidsdienst opereert het liefst onopgemerkt. Hoe minder de dienst verplicht wordt inzage te geven in de eigen praktijken, hoe beter. Eén en ander betekent dat het moeilijk is exact te achterhalen met welke intentie de dienst bepaalde activiteiten verricht.
De taak van de BVD staat omschreven in artikel 8 lid 2 van de Wet op de Inlichtingen en Veiligheidsdiensten (wet IVD):
a. Het verzamelen van gegevens omtrent organisaties en personen welke door de doelen die zij nastreven, dan wel door hun activiteiten aanleiding geven tot het ernstig vermoeden dat zij een gevaar vormen voor de democratische rechtsorde, dan wel voor de veiligheid of voor andere gewichtige belangen van de Staat;
b. Het verrichten van veiligheidsonderzoeken ter zake van de vervulling van vertrouwensfuncties dan wel functies in het bedrijfsleven, welke naar het oordeel van Onze ter zake verantwoordelijke minister de mogelijkheid bieden de veiligheid of andere gewichtige belangen van de Staat te schaden;
c. Het bevorderen van maatregelen ter beveiliging van gegevens waarvan de geheimhouding in het belang van de Staat wordt geboden en van die onderdelen van de overheidsdienst en van het bedrijfsleven, welke naar het oordeel van Onze terzake verantwoordelijke minister van vitaal belang zijn voor de instandhouding van het maatschappelijk leven.”

lees meer

veertien benaderingen, De Vluchteling Achtervolgd

De veertien verhalen, die in dit hoofdstuk staan, zijn geselecteerd uit 70 benaderingen onder asielzoekers en vluchtelingen. Voor de beschrijving van de gebeurtenissen is vooral geput uit de interviews. Daarnaast is gebruik gemaakt van gesprekken met advocaten, familieleden en vluchtelingenwerkers. Ieder verhaal begint met een korte schets van de achtergrond van de betreffende vluchteling.
Voor veel betrokkenen vormt de publikatie van gegevens waardoor zij herkenbaar zouden kunnen zijn een groot probleem. Bij de keuze hebben we rekening moeten houden met de mogelijke gevolgen voor de vluchtelingen. Een aantal verhalen kon om die reden niet opgenomen worden.
In de verhalen zijn de namen van de vluchtelingen vervangen. Ook andere details, zoals data, zijn, indien dat noodzakelijk was, veranderd. De namen die de agenten van de Vreemdelingendiensten, de BVD en de PID opgaven zijn onveranderd gebleven. lees meer