Ik heb van de AIVD nu ook  foto’s, film- en geluidsopnamen opgeëist. Die zijn omstreeks 1970 gemaakt door een geheim agent van de Groep IJzerman. En aan de BVD overgedragen.

Ik vraag het onder het voorwendsel van journalistiek  gemaakte materiaal met het oog op een verfilming van mijn boek “Diepvriesfiguur”. Dit is  onlangs bij uitgeverij van Praag verschenen. Het nu door mij gevraagde  materfoto- , film- en geluidsmateriaal is van historisch belang.

   De Groep IJzerman is een groep van de Amsterdamse politie  geweest, die zich in de periode 1967-1972 heeft bezig gehouden met het inwinnen van inlichtingen omtrent opstandige groeperingen, waartoe Provo en de Kabouterbeweging behoorden. 

De bronnen

De naam van deze geheim agent was Dolf Wieting. Dit is uit verschillende openbare bronnen bekend. Zijn spionage-activiteiten zijn niet alleen uitgebreid beschreven  in mijn bovengenoemde boek, maar ook in  “De Groep IJzerman” van de politiehistoricus dr. G.Meershoek (uitgeverij Boom, 2011). In deze studie wordt hij als “Agent Zomer” aangeduid. In het tijdschrift “Ons Amsterdam”, van maart 2011, wordt duidelijk wie er achter dit pseudoniem schuil gaat. Eerder, in 1996, waren enkele van zijn activiteiten al beschreven in het boek “Louter Kabouter” van Coen Tasman (uitgeverij Babylon/De Geus).

Wieting gaf zich bij zijn activiteiten uit als journalist. Enkele malen heeft hij tegenover ons  voorgegeven medewerker van de VPRO te zijn.

Dolf Wieting heeft ongeveer 4 jaar voor de Groep IJzerman gewerkt. Vanaf begin 1968 tot en met zomer 1971. De Groep IJzerman bespioneerde t.b.v. de Amsterdamse politie en de BVD verschillende linkse jongerengroepen, waaronder de Kabouterbeweging.

Foto’s, films en geluidsbanden

Concreet eis ik u tenminste het materiaal dat Wieting geproduceerd heeft bij de volgende gelegenheden:

1. Opnames in de periode  eind 1969 t/m maart 1970 gemaakt in de studentensociëteit Akhnaton bij vergaderingen van de door mij opgerichte “Volksuniversiteit voor Sabotoga en Pseudo-erotiek”, een voorloper van de Kabouterbeweging.

2. Film -, foto- en geluidsmateriaal door hem gemaakt op 11 maart 1970 tijdens een kabouteractie bij de Juliana van Stolbergkazerne in Amersfoort, waar Kabouters naartoe getrokken waren om pamfletten te verspreiden over geweldloze defensietechnieken. Volgens de bovenbeschreven bronnen is Wieting daar aanvakelijk gearresteerd, maar onmiddellijk vrijgelaten met teruggave van zijn camera en andere apparatuur.

3. Volgens een rapport van de BVD, afgedrukt in “Diepvriesfiguur” als

    Document 7-1 heeft Wieting in mei 1970 filmopnames gemaakt van acties

    van de Kabouterbeweging in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen.

     Citaat uit dit rapport: “Zowel het filmapparaat als de geluidsopname-

      apparatuur waren van professionele kwaliteit. Opmerkelijk was, dat

       richtlijnen van deze filmer voetstoots- en zonder enig ommentaar

       uitgevoerd.” Grappig genoeg wist de BVD-er die dit rapport gemaakt heeft

       dat Wieting ook een geheim agent was.

   Het rapport is in kopie bijgevoegd (eerste attachment).

   Ik herinner mij dat Wieting bij deze campagne mij, als lijsttrekker, niet 

    alleen op straat, maar ook bij mij thuis. herhaaldelijk heeft geïnterviewd

    met zijn filmcamera en bandrecorder.

4.Op de achttiende foto in “Diepvriesfiguur” is te zien hoe Wieting bij het kraken van een langdurig leegstaand pand in de Damstraat door de Kabouterbeweging, op 28 mei 1970, opnamen maakt van een vergadering. Wat is het resultaat daarvan geweest?

De foto is bijgevoegd (tweede attachment, in zwart jasje + microfoon aan onderkant foto).

5. Op pg. 86 van “De Groep IJzerman” wordt beschreven dat Wieting veel

     foto’s gemaakt heeft in het politiek café “De Pieter” in de

     Pieterspoortsteeg,in Amsterdam, dat vanaf 1968 gediend heeft als een

     onderkomen voor linkse jongerenbewegingen zoals de Kabouters.

 6. Op pagina 94 van dit laatste boek beschrijft de auteur hoe deze geheim agent ontmaskerd werd door een van onze medestanders, Hans Hofman,  In 1969. op het moment dat deze met een pistool zwaaide in een café in de Peperstraat. Het was zijn dienstpistool. Wieting ontkende krachtig dat hij een geheim agent was en om Hofman te intimideren schoot hij met een kogel een urinoir van het café kapot. Aangezien Wieting steeds met zijn apparatuur gezien werd, heeft hij waarschijnlijk ook rond deze gebeurtenis opnames gemaakt.

Een verzoek met gelijke strekking is verzonden aan de politie Amsterdam-Amstelland en aan de MIVD.

roelvduijn@planet.nl

1 June 2012
 

In Yemen, Pakistan and elsewhere the C.I.A. has used drones to kill thousands of people — including several Americans. Officials have aggressively defended the controversial program, telling journalists that it is effective, lawful and closely supervised.

But in court, the Central Intelligence Agency refuses even to acknowledge that the targeted killing program exists. The agency’s argument is based on a 35-year-old judicial doctrine called Glomar, which allows government agencies to respond to requests under the Freedom of Information Act, or FOIA, by refusing to confirm or deny the existence of the records that have been requested.

The doctrine sometimes serves a legitimate purpose, but the C.I.A. has grossly abused it, in cases relating to the targeted killing program and other counterterrorism operations. It is invoking the doctrine not to protect legitimately classified information from disclosure, but to shield controversial decisions from public scrutiny and to spare officials from having to defend their policies in court.

The doctrine owes its name to a ship called the Hughes Glomar Explorer, which the C.I.A. used in the early 1970s to salvage a sunken Soviet submarine. When The Los Angeles Times exposed the effort in 1975, the agency tried to suppress coverage, asking news organizations not to publish follow-up stories. Harriet A. Phillippi, a journalist for Rolling Stone, filed a FOIA request to learn more about the C.I.A.’s effort. The C.I.A. refused to confirm or deny the existence of the records Ms. Phillippi had requested.

The C.I.A.’s response was unusual. Ordinarily, an agency served with a FOIA request is required to produce a list of relevant records. The agency must then release the listed records or cite specific legal justifications for keeping them secret. In the Glomar case, the C.I.A. argued that there were circumstances in which it was impossible for an agency to acknowledge even the existence of relevant records without also revealing some fact that the government had a right to withhold.

There are indeed cases in which merely confirming or denying the existence of certain records would reveal a classified fact, such as whether a particular person is a covert intelligence agent or the current target of lawful surveillance.

Those cases, however, are far less common than the C.I.A.’s increasingly frequent reliance on the Glomar doctrine would suggest. A study by the National Security Archive shows that federal court opinions cited the doctrine three times as often in the decade after 9/11 as in the quarter-century preceding it.

There has been a qualitative shift, too. Most of the cases before 2001, including the 1976 Glomar case, involved relatively narrow intelligence-gathering programs that were plainly within the C.I.A.’s mandate. More recently, the agency has used the Glomar doctrine to shield exceptionally controversial programs, and even unlawful conduct, including the torture and rendition of terrorism suspects.

The doctrine has also been invoked since 9/11 to shape public debate. A slew of administration officials have already spoken about the targeted killing program to reporters, both anonymously and on the record, and President Obama himself answered questions about the program during an online town hall. Thus the Glomar doctrine is not serving to keep the targeted killing program a secret, but rather to control which facts about the program are made public, and when. Not coincidentally, the C.I.A.’s reliance on the Glomar doctrine also makes it more difficult for individuals injured by the agency’s counterterrorism policies to challenge those policies in court.

Without pressure from outside, the C.I.A. is unlikely to end its manipulation of the classification system. But the Justice Department, which represents the C.I.A. in court, could decline to defend questionable invocations of the doctrine. President Obama, who at some important junctures has been receptive to arguments for transparency, could direct the C.I.A. to answer FOIA requests that it would prefer to evade.

In one of the American Civil Liberties Union’s cases relating to the targeted killing program (a case in which The New York Times is also involved), the government recently told the court that officials “at the highest level” are re-evaluating the government’s stance on the secrecy of the targeted killing program. This is a noncommittal statement, but perhaps a promising one. The administration should direct the C.I.A. to abandon its pretense that the very existence of the targeted killing program is a secret. It should also direct the C.I.A. to release the legal memos that authorized the program and the evidence it relied on to carry out the drone strikes that killed three Americans in Yemen last year.

…

Find this story at sp April 2012 

By JAMEEL JAFFER and NATHAN FREED WESSLER

April 29, 2012

© 2012 The New York Times Company

Man suspected of shooting wife and daughter dead linked to US payout for Raymond Davis killings

A relative holds a picture of Faizan Haider, a 21-year-old Pakistani man whose family received a payout after he was killed by CIA contractor Raymond Davis. Photograph: Declan Walsh for the Guardian

In a neighbourhood where houses can cost up to £70,000, Shehzad Butt and his family stuck out from the moment they moved in. Unlike the privately educated children who spoke flawless English with American accents, Butt’s seven children spoke only Urdu. Butt himself – a former mechanic living alongside doctors and lawyers – would occasionally startle the Johar Town neighbourhood, in the south of Lahore, by climbing on to his roof and firing guns into the air.

But one thing the Butts did have in common with their genteel neighbours was money: a six-figure sum settled with the family when Butt’s son-in-law, Faizan Haider, was gunned down along with another man by a CIA contractor called Raymond Davis last year.

The money helped the Butts resettle, but, according to people who know the family, it ultimately destroyed them. Last month Butt’s wife, Nabeela, and his widowed daughter, Zohra Haider, were shot dead. Police suspect Butt killed the two women after a domestic row. He is believed to be on the run.

Relatives and the police all say the family’s misfortune stemmed from the compensation. The two families were reportedly paid 200m rupees, $2.22m, with around $250,000 going to the two widows. It, transformed the lives of Ms Haider’s parents and siblings when she returned to live with her family after her husband’s death.

“These people were low-status, both financially and in terms of caste,” said Asad Manzoor Butt, the family’s former lawyer. “They had no idea how to cope with that sort of money.”

Shehzad Butt, 55, who had been working for decades in the Gulf as a mechanic, returned to Lahore, invested in a small car dealership and moved his family from their old home on the grimy industrial fringes of Lahore. Where Johar Town is airy and green, their old neighbourhood of Ferozewala is a world of gloomy, narrow streets packed with rundown shops and overcrowded houses.

“If we hadn’t been forced into taking the money we would never be in this position,” said his nephew Mahzar Butt, sitting amid the gloom of a power cut in a cramped room in the family’s original home. “Zohra wanted justice, not money. The money led to disintegration within our family.”

Butt and his wife were said to have been fighting for weeks over the remarriage of their wealthy daughter, who had an infant son. Butt wanted one of his relatives to be her new husband but his wife preferred a man from her own family – a 45-year-old who lived in Dubai. Meanwhile, the parents of her dead husband wanted her to marry one of their other sons.

“Zohra controlled a lot of blood money that was in her name,” said Khalid Farooqi, the police inspector investigating the incident. “If she agreed to marry someone on her mother’s side the money would go there and her father would lose control over it. Perhaps he wanted to use it for some investment.”

Farooqi says domestic disputes leading to killings are not uncommon in Pakistan, “but not in these nice areas, only in the townships and poor localities”.

It was claimed that the daughter’s in-laws once turned up at the house in Johar Town to make their case for marriage, prompting a row. Fear of the in-laws was the reason why Butt kept weapons in the house, claimed Sheikh Asif, a childhood friend.

He also said Ms Haider’s fortune destroyed Butt’s once unchallenged position within the household. “He worked hard to support them, day and night, sending money back from the Gulf,” he said. “But then suddenly he was no one to them and they were out of his control.”

After the Davis shootout in Lahore, which the American claimed was an act of self-defence, the family came under enormous pressure to accept a blood-money payment that would let Davis go free, as allowed by Pakistani law. Barack Obama publicly insisted Davis was covered by diplomatic immunity and should be released, something the Pakistani government could not countenance, given public outrage and widespread anti-American feeling.

Manzoor Butt said he was thrown off the case and the family were bullied into making a decision by the “agencies”. “The family were told they could not stop this man from being released,” he said. “Either they take the money and Davis goes home, or Davis goes home anyway and you get nothing.”

…

Find this story at 15 may 2012

Jon Boone in Lahore
guardian.co.uk, Tuesday 15 May 2012 12.50 BST

© 2012 Guardian News and Media Limited or its affiliated companies. All rights reserved.

Forces should not probe their own officers, says IPCC chief as shocking figures come to light

The new head of the Independent Police Complaints Commission (IPCC) has questioned the ability of forces to investigate their own officers for corruption after it emerged that more than 8,500 allegations of wrongdoing resulted in just 13 criminal convictions.

Officers – including some from the most senior ranks – were accused of crimes including rape, the misuse of corporate credit cards and perverting the course of justice, but most cases were not substantiated and only a tiny fraction ever came to court.

Dame Anne Owers said that there was scepticism about the extent to which police officers could investigate colleagues’ alleged crimes, and she demanded more resources to supervise inquiries to ensure confidence in the system. “The public is understandably doubtful about the extent to which, in this particular instance, the police can investigate themselves,” she said in a report by the IPCC.

She concluded that the corruption identified over the three years to 2011 was not endemic or widespread. But she accepted that it was “corrosive of the public trust that is at the heart of policing” with the number of cases increasing.

“A serious focus on tackling police corruption is important, not just because it unearths unethical police behaviour, but because of the role it plays in wider public trust,” said Dame Anne, a former inspector of prisons.

The report was published just after it was announced that the IPCC – which looks into allegations of police misconduct and deaths in custody – will itself be put under the spotlight by a powerful parliamentary committee amid concerns over its record. Its investigation teams include former police officers and the Home Affairs Select Committee will assess whether it is able to carry out impartial inquiries.

The IPCC corruption report was ordered by the Home Secretary, Theresa May, because of concerns in the light of the phone-hacking scandal and the role of private investigators. The commission said that it looked at a total of 104 cases and referred less than half of those to prosecutors. It resulted in court cases involving 18 officers, with 13 of them convicted.

The highest ranking officer convicted was Ali Dizaei, the former Metropolitan Police commander, who was sacked this month after his release from prison after serving a three-year term for misconduct in public office and perverting the course of justice.

He was found guilty of framing a man in a dispute over an unpaid bill for work on his personal website in what the court heard was a “wholesale abuse of power”.

Find the story at 25 may 2012

Paul Peachey
Friday, 25 May 2012
© independent.co.uk

Ondanks de voorkennis omtrent gruwelijke misdragingen door veiligheidsagenten van Blackwater, ging het KLPD en de AIVD in 2009 voor een training van (geheim) agenten in zee met dit obscure Amerikaanse particuliere beveiligingsbedrijf.

lees meer

A developer for encrypted chat application “Cryptocat” has recently claimed that he was detained and interrogated at the US border. Apparently, border guards took his passport and interrogated him about the application, demanding to know “which algorithms Cryptocat used and about its censorship resistance.”

A developer of an encrypted chat program is making some dramatic claims. Nadim Kobeissi, developer of Cryptocat which “lets you instantly set up secure conversations. It’s an open source encrypted, private alternative to other services such as Facebook chat.”

Apparently, a trip to the US now allegedly features a frightening round of intense interrogation by American border guards. Kobeissi took to his Twitter account to talk about his experience, saying, “I was detained, searched, questioned on my research, with my passport confiscated for almost an hour.”

He added, “There are many perspectives I strive to understand. Justifying targeted gov. harassment, rights deprivation & interrogation is not one.”

Other tweets this, “In my mind there is no question concerning interrogating someone for open source crypto work.”

Details about the experience were also posted including this, “Even though I didn’t get an SSSS this time, I was still detained, questioned and searched while transiting to Canada via the US.”

This: “Also worth noting: my passport was confiscated for around an hour.”

This: “Out of my 4 DHS interrogations in the past 3 weeks, it’s the first time I’m asked about Cryptocat crypto and my passport is confiscated.”

And, most notably, this: “The interrogator (who claimed 22 years of computer experience) asked me which algorithms Cryptocat used and about its censorship resistance.”

If all of this is true, this is certainly a frightening turn of events. If what you develop online or what you say online as it relates to Internet freedom could impact how you are treated at the Canada, US border, it certainly would make me think twice about coming in to the US.

Twitter account 6 june 2012

other twitter account 6 june 2012

Find the story at 6 june 2012 

Slachtoffer van diefstal, gewapende overval of seksueel misbruik? Dikke kans dat de daders nooit worden gepakt. De opsporing van criminelen is de afgelopen jaren steeds verder verminderd. Vooral sinds de politie de beschikking heeft gekregen over een nieuw, centraal computersysteem stapelen ook de onopgeloste zwaardere delicten zich op. Korpschef van Hollands Midden J. Stikvoort zegt dat het systeem ‘als een ramp’ wordt ervaren.

Lees ook het nieuwsbericht: 40.000 VERDACHTEN NIET OPGEPAKT DOOR FALENDE COMPUTERS

Aangifte leidt niet altijd tot aanhouding

Veel burgers zijn ontevreden over de politie. Na het doen van aangifte van een misdrijf horen ze vaak niets meer, zelfs al kunnen ze de dader aanwijzen. Dat merkten de ouders van de 10-jarige Simone. Een vriend van de familie bleek hun dochter te hebben misbruikt. Ze deden onmiddellijk aangifte, maar de verdachte werd niet opgepakt. Hij werd pas aangehouden, nadat de ouders vertwijfeld de burgemeester inschakelden. ‘Als je zelf niet aan de bel trekt, gebeurt er helemaal niets’, zegt de moeder van Simone.

Bakker Van Hasselt uit Zundert kreeg tijdens een overval een pistool op zijn hoofd. Hij wees de politie op camerabeelden waar de daders mogelijk op staan. Maar de politie deed daar niets mee. De overval bij de bakker is al de tiende in anderhalf jaar tijd.

Ook de heer Osendarp heeft een dergelijke ervaring. Zijn huurder ging er met de inboedel vandoor. Osendarp spoorde de notoire oplichter op en gaf het adres van zijn ex-huurder door aan de politie. Tot zijn grote verbazing hield deze de man niet aan. Maar daar gaat Osendarp niet mee akkoord. Hij stapt naar de rechter om de politie te dwingen toch onderzoek te doen. Met succes, want de rechtbank beslist dat de politie de zaak alsnog moet behandelen.

Frustratie bij politie

Burgers voelen zich door de politie in de steek gelaten. Maar ook de politie zelf is zwaar gefrustreerd. Er zijn te weinig agenten en rechercheurs die criminelen op kunnen sporen. Volgens minister Opstelten van Veiligheid heeft Nederland op dit moment het sterkste politiekorps ooit. Op papier klopt dat.
In de werkelijkheid kwam al het extra blauw van de afgelopen jaren niet op straat terecht. ‘Van de 49.500 politiemensen zijn er slechts 31.500 operationeel werkzaam’, aldus Jan Willem van der Pol van de Nederlandse Politiebond in ZEMBLA.

Falende computersystemen

Niet alleen capaciteitsproblemen, maar ook de nieuwe falende computersystemen zorgen voor grote ergernis bij de politie. Rechercheurs werken zo min mogelijk met het nieuwe computerprogramma. Hierdoor gaat cruciale informatie verloren en blijven verdachten vrij rond lopen.

Quotum

De politie moet per jaar 250.000 verdachten aanleveren bij het Openbaar Ministerie. Doet zij dat niet, dan wordt ze financieel gekort. Makkelijke zaken gaan dan ook voor, ingewikkelde zaken blijven op de plank liggen. Anders haalt de politie haar quotum niet. Omdat de aard van het delict geen rol speelt, telt een zaak van een fietsendief net zo zwaar als een zedendelinquent.

INTERVIEWS met:
– G. en R. van Hassel, bakkers en slachtoffers van een gewelddadige overval in Zundert;
– S. Heijsman, korpschef Utrecht;
– J. van de Pol (Nederlandse Politiebond);
– P. Holkamp, hoofdagent;
– J. Terpstra, hoogleraar criminologie;
– J. Stikvoort, korpschef Hollands Midden;
– M. Beekwilder (politie Utrecht);
– B. Osendarp, slachtoffer oplichting, wiens zaak niet werd behandeld, waarna hij naar de rechter stapte;
– P. Tekstra (team plankzaken Utrecht);
– Marita en Peter, ouders van Simone, die op 10-jarige leeftijd seksueel werd misbruikt door een bekende van haar ouders – een half jaar na aangifte schrijven haar ouders de burgemeester om aandacht te vragen voor hun aangifte.

uitzending 19 februari 2012

Vanuit de samenleving komt er een steeds grotere roep om onze straten en wijken veiliger te krijgen, maar de politie kan het niet aan. Daarom surveilleren er steeds vaker particuliere beveiligers door woonwijken, ze houden toezicht in winkels en ze worden ingehuurd om grote evenementen te beveiligen.

Inmiddels is het aantal beveiligers uitgegroeid tot zo’n 30.000, evenveel als er politieagenten op straat lopen. Minister Opstelten en staatssecretaris Teeven van Veiligheid en Justitie, willen de samenwerking met de beveiligingsbedrijven verder uitbreiden.

Particuliere beveiligers nemen soms politietaken over, zonder dat ze bijzondere bevoegdheden, handboeien of wapens hebben. Wat betekent dit voor onze veiligheid? Wie controleert deze commerciële bedrijven? En waar ligt de grens van hun bevoegdheden?

Gemeenten

Particuliere beveiligingsbedrijven surveilleren op veel plaatsen in Nederland in het “publieke domein”. Doordat politietoezicht afneemt, huren gemeenten en bedrijven steeds vaker particuliere beveiligers in. Zo ook in de gemeente Katwijk, door een tekort aan politiecapaciteiten is burgemeester Jos Wienen genoodzaakt een beroep te doen op particuliere beveiligers. Hij zegt in deze aflevering dat de politiecapaciteit in Katwijk is teruggelopen en dat hij zich daarover zorgen maakt.

Convenant Samen Alert 24/7

Afgelopen maand is er een convenant getekend tussen de Politie Twente en drie beveiligingsbedrijven voor een nauwere samenwerking. Onder de naam Samen Alert 24/7 gaat de politie in Twente informatie uitwisselen met de samenwerkende beveiligingsbedrijven, zo zullen er foto’s van verdachte huizen en auto’s en mogelijk ook personen door worden gegeven. Jan Willem van der Pol van de Nederlandse Politiebond(NPB) vindt dit geen goede ontwikkeling: “ Dat hoort thuis bij de politie, informatie moet afgeschermd zijn. Dat moet je niet delen met burgers”, aldus Van Der Pol.

Incidenten

Particuliere beveiligers hebben niet dezelfde bevoegdheden als de politie, het blijven gewoon burgers. Dus mogen ze geen geweld gebruiken en hebben ze geen handboeien of wapens. Ook weten beveiligers vaak niet altijd hoe ze iemand moeten aanhouden, wat tot hele gevaarlijke situaties kan leiden, soms zelfs met dodelijke afloop.

Uitzending 9 december 2011

De droom van elke orde handhaver: cameratoezicht. Het bespaart een hoop geld en mankracht. Ruim 120 van de 431 Nederlandse gemeenten hebben al jarenlang cameratoezicht. In het regeerakkoord kondigde het kabinet Rutte aan dat er meer camera’s moeten komen. Ook moeten de camera’s intelligenter worden. Maar helpt het eigenlijk wel? Wat weten we over de effectiviteit van de camera’s? Ze worden gezien als oplossing van overlast en criminaliteit en als ze er eenmaal staan gaan ze nooit meer weg. Bovendien levert het zoveel beelden op dat we ze menselijkerwijs niet meer kunnen verwerken. En zijn intelligente camera’s al zo intelligent dat zij dat wel kunnen?
Argos over de zin van steeds meer beelden.

Uitzending 3 december 2011

Kerstavond 2010. De nationale recherche heeft een ambtsbericht van de inlichtingendienst AIVD gekregen waarin staat dat de Somalische terreurbeweging Al Shabaab van plan is met de kerst een aanslag te plegen in Nederland. De tijd dringt, want het bericht van de AIVD is pas op vrijdag 24 december ter beschikking gesteld aan de nationale recherche. Veel tijd voor nader onderzoek is er niet. Er moet snel worden gehandeld. Politie en justitie nemen geen risico en dus wordt er nog diezelfde avond op verschillende locaties in Rotterdam en Gilzen een inval gedaan. Er worden twaalf personen aangehouden.

Vijf dagen na hun aanhouding zijn alle twaalf Somaliërs vrijgelaten en twee maanden later geldt geen van hen nog langer als verdachte. Het Openbaar Ministerie komt met een schadevergoeding. De Somaliërs zelf zeggen dat ze er zijn ingeluisd. Ze spreken van een `valse tip’, afkomstig van een landgenoot die hen wilde afpersen. Hoe geloofwaardig is hun verhaal? Waar draaide het bij die afpersing om? En: Is het aannemelijk dat een simpele afpersingszaak binnen de Somalische gemeenschap tot zo’n ophef leidt in Nederland, waarbij driehonderd agenten worden ingeschakeld om een terreurdreiging af te wenden?
Argos over afpersing, illegale banken en een Somalische journalist met bijzondere praktijken.

Uitzending 24 december 2011

De Commissie van Toezicht op Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CTIVD) bestaat 10 jaar. Die commissie ziet erop toe dat de inlichtingendiensten geen wettelijke regels overtreden.
In Argos een terugblik op 10 jaar CTIVD aan de hand van spraakmakende zaken zoals de moord op Theo van Gogh en de zaak van de Marokkaanse jongen Sadik Sbaa. Met voorzitter van de CTIVD Bert van Delden, oud- hoofd van de AIVD, Sybrand van Hulst en emeritus hoogleraar Cyrille Fijnaut.
Hoe goed is de controle van de CTIVD? Wie controleert de diensten op effectiviteit, op de vraag of ze wel goed genoeg hun werk doen? En is de CTIVD wel in staat om de gevolgen van toenemende internationalisering in de inlichtingenwereld, die tot gevolg heeft dat de diensten nauwer samenwerken met diensten in allerlei landen waar mensenrechten niet zo serieus worden genomen, te onderzoeken?

Uitzending 5 mei 2012

De gemeente Amsterdam wil criminaliteit bestrijden op de Amsterdamse wallen door coffeeshops en prostitutieramen te sluiten.

Afl 1: Documentaire. De gemeente Amsterdam wil criminaliteit bestrijden op de Amsterdamse wallen door coffeeshops en prostitutieramen te sluiten. Frans Bromet volgt de bedreigde ondernemers, zoals raamexploitant Slim die trots is op zijn ‘vijfsterrenkamers’.

Afl 2: Frans Bromet volgt de bedreigde ondernemers, zoals raamprostituee Cindy die dagelijks met plezier naar haar werk gaat.

Afl 3: Bibob. Jan Otten is de ongekroonde koning van de Wallen: hij is eigenaar van het beroemde sekstheater Casa Rosso, de Bananenbar, een seksmuseum, verschillende sekswinkels en peepshows. Otten geeft Frans Bromet een rondleiding door zijn Wallenimperium, van het ‘ruikgedeelte’ vlak bij het podium van Casa Rosso tot de dildo’s in zijn sekswinkel. Elke avond staat Jan zelf nog aan de kassa van de Casa Rosso. Het landelijk bureau Bibob, dat op verzoek van de gemeente onderzoek doet naar de integriteit van Otten, concludeert dat de seksexploitant ‘mogelijk betrokken zou zijn bij criminele zaken als witwassen.’ De gemeente is van plan Otten daarom zijn vergunning af te nemen. Ook Marcel Kaatee staat op het punt zijn vergunningen voor zijn twee gokhallen te verliezen. Door zijn contacten met Willem Holleeder kan de gemeente hem via de Bibob-procedure uit de Molensteeg weren. Zijn vrouw Priscilla heeft net een kunstgalerietje geopend naast zijn gokhal. Ze hoopt dat de gemeente haar nieuwe initiatief zal steunen. Horecaondernemer Michiel Kleis is verre van ‘criminogeen’. Zijn plannen voor hoogwaardige horeca op het Oudekerksplein krijgen alle steun van de gemeente. Lodewijk Asscher opent staande op de bar zijn chique restaurant. Intussen wachten Joop en Ronnie, eigenaren van prostitutiepanden rondom het Oudekerskplein, nog steeds op een goed bod van de gemeente op hun panden. Maar door de economische crisis lijkt het erop dat het geld van de gemeente en woningcorporatie op is en komt er stilletjes een einde aan de plannen van de gemeente om de buurt op te schonen.

 deel 1 19 maart 2012

deel 2 26 maart 2012

deel 3 2 april 2012 

Groningen creëerde reality show rondom ontruiming

De standaard-ontruiming van een kraakpand in de Groningse Peperstraat is vorig jaar ontaard in een grootschalige observatie- en inlichtingenoperatie, waarbij burgemeester Rehwinkel de gemeenteraad naderhand heeft voorgelogen.

lees meer

The Central Intelligence Agency is preparing to cut its presence in Iraq to less than half of wartime levels, according to U.S. officials familiar with the planning, a move that is largely a result of challenges the CIA faces operating in a country that no longer welcomes a major U.S. presence.

Under the plans being considered, the CIA’s presence in Iraq would be reduced to 40% of wartime levels, when Baghdad was the largest CIA station in the world with more than 700 agency personnel, officials said.

The CIA had already begun to pull back in Iraq since the height of the war, officials said. But the drawdown, coming six months after the departure of American military forces, would be significant. The officials declined to provide exact numbers, give a breakdown of levels of analysts versus covert operators or say where agency workers would be redeployed, all of which are classified.

Proponents of the change say the CIA can make better use of its personnel in other areas. Those could include emerging terrorist hot spots such as Yemen, home to the al Qaeda affiliate the U.S. considers to pose the greatest threat to the homeland, and Mali, where an unstable government has fanned concerns.

The move comes amid worries over possible gaps in U.S. intelligence about the threat posed by al Qaeda in Iraq. Administration officials, diplomats and intelligence analysts have in recent weeks debated whether the militant organization is a growing threat after an internal government report pointed to a rise in the number of attacks this year, officials said.

The plan would also reduce the U.S. intelligence presence in the region as neighboring Syria appears to be verging on civil war. Al Qaeda in Iraq is also sending fighters to Syria to battle the Assad regime, Pentagon officials say.

The spy drawdown is part of a broader shift in U.S.-Iraq relations, with Washington moving to scale back diplomatic and training missions in the country. But it illustrates the limits of the Obama administration’s national-security strategy, as it steers away from ground wars and toward smaller operations that combine intelligence and special-operations capabilities.

Such a strategy relies heavily on cooperation from host governments, and as the CIA’s Iraq experience shows, cooperation can wane even where the U.S. has invested billions of dollars and lost thousands of lives.

The Iraqi government, including Iraq’s intelligence service, has scaled back its counterterrorism cooperation with the U.S. as it asserts its sovereignty, U.S. officials say.

“If you don’t have that cooperation, you are probably wasting the resources you are allocating there and not accomplishing much,” said Paul Pillar, a former top CIA Near East analyst.

Backers of the drawdown say al Qaeda in Iraq doesn’t pose a direct threat to the U.S. “This is what success is supposed to be like,” said a senior U.S. official who has worked closely with the Iraqis. “Of course we don’t want to have the same number of people after all U.S. troops go home that we had at the height of the war.”

A senior Obama administration official said the U.S. is in the process of “right-sizing” its presence in Iraq. Both President Barack Obama and Iraqi Prime Minister Nouri al-Maliki have “made very clear that we’re going to continue to have a close and strong security partnership,” this official said.

The planned reductions at the CIA represent a major shift from the approach under consideration just six months ago. Late last year, the CIA and Pentagon were considering several options for CIA and special-operations commandos to team up in Iraq, according to current and former officials. One option was to have special-operations forces operate under covert CIA authority, similar to the arrangement used in the raid that killed Osama bin Laden in Pakistan.

“There was a general consensus,” said a former intelligence official, “that there was a need for this in Iraq.”

But as it became clear that the U.S. would withdraw all troops and that the Iraqi government was less inclined to accept an expansive CIA-special operations role, those plans were tabled. “It’s not going to happen,” said a U.S. official.

Iraq requires CIA officers to make appointments to meet with officials who were previously easily accessible, one of several obstacles that add to a mood of growing distance between the sides. The result is a degraded U.S. awareness about the activities of al Qaeda in Iraq, particularly at a tactical level, officials said.

“Half of our situational awareness is gone,” said one U.S. official.

Iraqi officials said they continue to cooperate with the U.S. on counterterrorism. Hassan Kokaz, deputy head of the Iraqi Ministry of Interior’s intelligence service, said the U.S. may be adjusting to the new “state-to-state” relationship between the countries since the military withdrawal in December.

“We have asked them to wear civilian clothes and not military uniforms and to be searched when they visit Iraqi institutions,” he said. “Perhaps they are not used to this.”

In the northern oil city of Kirkuk, police are pursuing al Qaeda-linked militants without needing U.S. special-operations forces or the CIA, said Gen. Sarhad Qadir, a local police commander.

Another senior Iraqi security official, however, said Iraqis don’t have the necessary surveillance and other technical capabilities. Iraqi forces also are plagued by clashing sectarian and political loyalties, the official added. “We need the Americans because they were able to work with all the [Iraqi] forces without exception,” he said.

The CIA drawdown would recalibrate the agency’s responsibility in the country away from counterterrorism operations and back toward traditional intelligence collection, with a sharpened focus on neighboring Iran, officials say. Baghdad will remain one of the agency’s largest stations, they say; Kabul is currently the largest.

The plan comes with risks, however, because al Qaeda in Iraq still presents a threat to the region.

“A further diplomatic or intelligence drawdown in Iraq could jeopardize U.S. national security down the road if al Qaeda in Iraq is able to sustain—or increase—its activity,” said Seth Jones, a Rand Corp. counterterrorism specialist who has written extensively about al Qaeda. “The concern is that al Qaeda is able to use its Iraq branch to destabilize other countries in the region, and they are able to facilitate the movement of foreign fighters.”

Al Qaeda in Iraq’s activities against the regime of Syrian President Bashar al-Assad also complicates the U.S. government’s ability to support the opposition, Pentagon officials say.

A recent assessment by the National Counterterrorism Center, the U.S. intelligence community’s central clearinghouse for counterterrorism analysis, pointed to an uptick in attacks by al Qaeda’s Iraq affiliate since the U.S. troop withdrawal in December, according to officials briefed on the document’s contents.

During high-level Obama administration discussions last month, some senior counterterrorism officials seized on the NCTC assessment as evidence of a growing threat from al Qaeda in Iraq, touching off a debate about the dangers posed by the group, officials said. A spokesman refused to comment on questions about the report.

…

Find this story at 5 june 2012

By SIOBHAN GORMAN And ADAM ENTOUS

—Ali A. Nabhan
contributed to this article.

Write to Siobhan Gorman at siobhan.gorman@wsj.com and Adam Entous at adam.entous@wsj.com

A version of this article appeared June 5, 2012, on page A1 in the U.S. edition of The Wall Street Journal, with the headline: CIA Prepares Iraq Pullback.

Copyright ©2012 Dow Jones & Company, Inc. All Rights Reserved

“For four years now, Germany’s Federal Criminal Police Office and intelligence services have been recording what they call a ‘spectrum of potentially violent left-wing extremism in Europe’. The police and intelligence services are applying the dubious term ‘Euroanarchy’ to their work in this area. Not only are they creating a secret political database, they are degrading the original meaning of the word ‘anarchy’,” said Member of the German Bundestag Andrej Hunko, expressing his criticism of the answer of the Federal Ministry of the Interior to a minor interpellation.

At the end of April, members of the Dolphin database met for a two-day conference at Europol in The Hague. The database, known as an Analysis Work File, receives information from 20 EU Member States, as well as Switzerland, Australia and Norway. During the meeting in The Hague, speakers from Italy, Switzerland and Spain also gave talks on the opposition to high-speed trains and the activities of the No Border Network.

“Previously Europol only stored data on ‘terrorism’ in Dolphin. According to the answer of the German Federal Government, however, Dolphin’s members are also interested in left-wing opposition, which is categorised as ‘extremism’ in the database. The purpose of the file was therefore amended in 2010.

Similar to Germany’s Section 129, Dolphin is about snooping in political contexts. So it does not come as much of a surprise when the Federal Government itself has to admit that the database has played no ‘significant role’ in any criminal investigations to date.

Like Germany, Europol is chiefly interested in taking action against emancipatory movements. It was only after the attacks in Norway that Europol proposed setting up a task force to combat right-wing extremism.

Germany’s Federal Criminal Police Office has been maintaining files on ‘Euroanarchy’ for four years now. During that time, the office has been actively exchanging information with political police departments in Switzerland, France, the UK, Italy and Greece. The German secret services are also involved and are sharing information on ‘Euroanarchy’ with services in other countries.

Last year saw official confirmation of reports that protests at the G8 summits in 2005 and 2007 were infiltrated by covert investigations. According to the president of the Federal Criminal Police Office, the German-British initiative was targeted at ‘Euroanarchists’. But in its answer, the Federal Government refuses to use the term ‘police spies’ to refer to the people involved in this attack on individual privacy.

At the same time, evidence is mounting that Simon Bromma, a police officer from Baden-Württemberg, was involved in spying on international activists in Brussels. The Federal Criminal Police Office also exchanged information on at least 88 protestors with the Belgian police and – despite the fact that no one was charged – stored the information in its own political databases.

Investigating cross-border left-wing activism is unacceptable. I call on the Federal Government to refrain from supplying this type of information to Europol. Above all, the government must dispense with the working groups and databases on ‘Euroanarchy’. I remain critical of the planned extensions to Europol’s competences.”

The Federal Government’s answer to the Minor Interpellation “Europol’s criminalisation of international left-wing activism and anarchy” can be downloaded at: http://www.andrej-hunko.de/start/download/doc_download/223-kriminalisierung-von-internationalem-linken-aktivismus-und-anarchismus-durch-europol (in German only)

5 june 2012

Andrej Hunko

Mitglied des Bundestages

Fraktion DIE LINKE

www.andrej-hunko.de

www.linksfraktion.de