Openbaar verhoor enqutecommissie
Opsporingsmethoden
Verhoor 8
7 september 1995
Stenografisch verslag van het openbare verhoor van de
parlementaire
enqutecommissie opsporingsmethoden op
donderdag 7 september 1995
in de vergaderzaal van de
Eerste Kamer der Staten-Generaal te Den Haag
Verhoord wordt
prof. mr. G.J.M. Corstens
Aanvang 16.30 uur
Openbaar verhoor enqutecommissie
Opsporingsmethoden
Verhoor 10
11 september 1995
Stenografisch verslag van het openbare verhoor van de
parlementaire
enqutecommissie opsporingsmethoden op
maandag 11 september 1995
in de vergaderzaal van de
Eerste Kamer der Staten-Generaal te Den Haag
Verhoord wordt
prof. dr. J. Naey
Aanvang 11.30 uur
EUROPOL-DRUGSEENHEID
Activiteiten van de Europol-Drugseenheid van 1 januari tot en met 31 december 1995
Tweede jaarlijks voortgangsverslag
Inleiding
In 1995, het tweede jaar van het bestaan van de Europese Drugseenheid (hierna “EDE”), is de dagelijkse uitwisseling van inlichtingen tussen de Lid-Staten via EDE zowel kwantitatief als kwalitatief blijven toenemen, maar hebben zich ook zeer belangrijke politieke ontwikkelingen voorgedaan. Door het Gemeenschappelijk Optreden, dat op 20 maart 1995 is ingegaan, werd het mandaat aanmerkelijk gewijzigd en aangevuld. Met de ondertekening van de Europol Overeenkomst door de Permanente Vertegenwoordigers van de 15 Lid-Staten in juli te Brussel werd een zeer belangrijke stap naar bekrachtiging van de Overeenkomst gezet. EDE was en blijft intens betrokken bij de uitvoering van het beleid dat uiteengezet is in het door de Europese Raad van Madrid (15-16 december 1995) goedgekeurde document CORDROGUE 69.
16 oktober 1997
Hierbij bied ik u ter kennisneming aan het eindrapport van het project Hermandad. Dit project had voornamelijk tot doel de samenwerking tussen de BVD en bestuur, justitie en politie te verbeteren, en waar nodig opnieuw vorm te geven. Dit rapport, bestemd voor een brede verspreiding, is een samenvatting van een gerubriceerde versie, die overeenkomstig de geldende afspraken reeds ter kennis is gebracht van de Commissie voor de Inlichtingen.- en Veiligheidsdiensten van uw Kamer. In vervolg hierop heb ik bijgaand rapport eveneens ter kennisneming aan de Commissie toegezonden. De minister van Binnenlandse Zaken, H.F. Dijkstal
De Europese Raad van Ministers weigerde een rapport openbaar te maken over….het openbaar maken van documenten. De Europese Unie zou ‘doorzichtig’ worden beloofden de regeringsleiders in 1992. Om het bestuur dichter bij de burgers te brengen, kwam er een Gedragscode om documenten van de Europese Raad beter toegankelijk te maken voor het publiek. Na twee jaar werd de praktijk geëvalueerd, door het Secretariaat-Generaal van de Raad van Ministers van de Europese Unie (EU). Dit evaluatierapport was al in juli 1996 klaar, maar werd pas eind oktober vrijgegeven – na verschillende verzoeken tot inzage. Aanvankelijk was het verslag als vertrouwelijk geclassificeerd, op verzoek van Frankrijk èn van Nederland. Groen Links vroeg staatssecretaris Patijn van Buitenlandse Zaken waarom. Het antwoord kwam half november per kerende post en laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Nederland vindt de toonzetting van dit verslag ‘discutabel’. Bovendien bevat het aanbevelingen die ‘feitelijk neerkomen op een verdere restrictie van het openbaarheidsregime’. Het liefst had Nederland het rapport binnenskamers ter discussie gesteld, maar na drie maanden bleek openbaar maken onvermijdelijk. Nederland heeft toen bedongen dat duidelijk moest worden gemaakt dat ‘het verslag geheel voor rekening van het Secretariaat-Generaal komt’ en ‘niet de mening van de lidstaten weergeeft.’ lees meer
door Eveline Lubbers
De Europese Raad van Ministers weigerde een rapport openbaar te maken over….het openbaar maken van documenten. De Europese Unie zou ‘doorzichtig’ worden beloofden de regeringsleiders in 1992. Om het bestuur dichter bij de burgers te brengen, kwam er een Gedragscode om documenten van de Europese Raad beter toegankelijk te maken voor het publiek. Na twee jaar werd de praktijk gevalueerd, door het Secretariaat-Generaal van de Raad van Ministers van de Europese Unie (EU). Dit evaluatierapport was al in juli 1996 klaar, maar werd pas eind oktober vrijgegeven – na verschillende verzoeken tot inzage. Aanvankelijk was het verslag als vertrouwelijk geclassificeerd, op verzoek van Frankrijk n van Nederland. Groen Links vroeg staatssecretaris Patijn van Buitenlandse Zaken waarom. Het antwoord kwam half november per kerende post en laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Nederland vindt de toonzetting van dit verslag ‘discutabel’. Bovendien bevat het aanbevelingen die ‘feitelijk neerkomen op een verdere restrictie van het openbaarheidsregime’. Het liefst had Nederland het rapport binnenskamers ter discussie gesteld, maar na drie maanden bleek openbaar maken onvermijdelijk. Nederland heeft toen bedongen dat duidelijk moest worden gemaakt dat ‘het verslag geheel voor rekening van het Secretariaat-Generaal komt’ en ‘niet de mening van de lidstaten weergeeft.’
Sinds de invoering van het sociaal-fiscaal nummer, oorspronkelijk bedoeld voor de belastingadministratie, heeft de automatisering toegeslagen. Het uitbreiden en intensiveren van gegevensuitwisseling wordt als een van de speerpunten van het fraudebeleid genoemd en de uitwisseling van gegevens en het gebruik van het Sofi-nummer neemt toe. Hierdoor dreigt het Sofi-nummer een sleutel te worden tot alle mogelijke gegevensbestanden die met het oorspronkelijke doel van dit nummer niets meer te maken hebben. Onder het mom van fraudebestrijding komt bescherming van de privacy onder druk te staan. Ook commerciële belangen krijgen toegang.
Op 24 mei 1990 ontplofte een bom in de auto van milieu-activiste Judi Bari in de Verenigde Staten. In de zomer van 1991 brandde het huis van Pat Costner, onderzoekster voor Greenpeace, volledig af. Tegelijkertijd werden haar onderzoeksrapporten gestolen uit de kluis in haar kantoor. Het zijn twee voorbeelden uit een lange lijst intimidaties en gewelddadigheden waar milieu-activisten in de Verenigde Staten mee geconfronteerd worden. Intimidaties die vanuit verschillende kanten georganiseerd worden. lees meer
Op 24 mei 1990 ontplofte een bom in de auto van milieu-activiste Judi Bari in de Verenigde Staten. In de zomer van 1991 brandde het huis van Pat Costner, onderzoekster voor Greenpeace, volledig af. Tegelijkertijd werden haar onderzoeksrapporten gestolen uit de kluis in haar kantoor. Het zijn twee voorbeelden uit een lange lijst intimidaties en gewelddadigheden waar milieu-activisten in de Verenigde Staten mee geconfronteerd worden. Intimidaties die vanuit verschillende kanten georganiseerd worden.
De discussie over (illegale) migratie van het afgelopen jaar heeft voor nogal wat verwarring gezorgd. Voor relatief ondeskundige buitenstaanders was in de wirwar van regeringsvoorstellen vaak niet meer te achterhalen wat beleid was of wat alleen maar politieke opzetjes waren.
Dit hoofdstuk neemt een duik in de ontwikkelingen rond het migratiebeleid van de afgelopen jaren. Kernpunt vormen de ontwikkelingen rondom het illegalenbeleid, maar ook de veranderingen in het asielbeleid komen aan bod. Om te beginnen een korte terugblik in de geschiedenis. lees meer
NSS Marktonderzoek onderzoekt jaarlijks de maatschappelijke problemen die de gemiddelde Nederlander als meest urgent ervaart. In 1992 bleek het probleem ‘minderheden’ op een vijfde plaats te staan, terwijl ‘ontwikkelingssamenwerking’ de twintigste plek innam. Vijftien jaar geleden lag de verhouding nog andersom. Het onderwerp ‘Derde Wereld’ is verdrongen naar de krottenwijken van het Nederlandse interessegebied, terwijl de aandacht voor Europa en illegaal in ons land verblijvende buitenlanders in het centrum is komen te liggen.
Zo’n vijftien jaar geleden stonden migranten ook in het centrum van de belangstelling. Toen woedde in Nederland een stevige maatschappelijke discussie rond de zogenaamde ‘regularisatiemaatregelen’. Die discussie ging met name over de vraag of al dan niet een legale verblijfsstatus verleend moest worden aan de op dat moment in Nederland werkzame migranten zonder verblijfsvergunning. Vakbonden, kerken, politieke partijen en migrantenorganisaties pleitten actief voor zo’n maatregel. En met succes. Gezamenlijk kregen zij gedaan dat zowel in 1975 als in 1978 een generaal pardon werd uitgevaardigd. Het was een opzienbarende gezamenlijke stellingname. Wat zijn anno 1994 de standpunten van deze groepen? lees meer
Uit: Nederland Open U!, 1994, XminY en Buro Jansen & Janssen
De discussie over (illegale) migratie van het afgelopen jaar heeft voor nogal wat verwarring gezorgd. Voor relatief ondeskundige buitenstaanders was in de wirwar van regeringsvoorstellen vaak niet meer te achterhalen wat beleid was of wat alleen maar politieke opzetjes waren.
Dit hoofdstuk neemt een duik in de ontwikkelingen rond het migratiebeleid van de afgelopen jaren. Kernpunt vormen de ontwikkelingen rondom het illegalenbeleid, maar ook de veranderingen in het asielbeleid komen aan bod. Om te beginnen een korte terugblik in de geschiedenis.
lees meer
Uit: Nederland Open U!, 1994, XminY en Buro Jansen & Janssen
NSS Marktonderzoek onderzoekt jaarlijks de maatschappelijke problemen die de gemiddelde Nederlander als meest urgent ervaart. In 1992 bleek het probleem ‘minderheden’ op een vijfde plaats te staan, terwijl ‘ontwikkelingssamenwerking’ de twintigste plek innam. Vijftien jaar geleden lag de verhouding nog andersom. Het onderwerp ‘Derde Wereld’ is verdrongen naar de krottenwijken van het Nederlandse interessegebied, terwijl de aandacht voor Europa en illegaal in ons land verblijvende buitenlanders in het centrum is komen te liggen.
Zo’n vijftien jaar geleden stonden migranten ook in het centrum van de belangstelling. Toen woedde in Nederland een stevige maatschappelijke discussie rond de zogenaamde ‘regularisatiemaatregelen’. Die discussie ging met name over de vraag of al dan niet een legale verblijfsstatus verleend moest worden aan de op dat moment in Nederland werkzame migranten zonder verblijfsvergunning. Vakbonden, kerken, politieke partijen en migrantenorganisaties pleitten actief voor zo’n maatregel. En met succes. Gezamenlijk kregen zij gedaan dat zowel in 1975 als in 1978 een generaal pardon werd uitgevaardigd. Het was een opzienbarende gezamenlijke stellingname. Wat zijn anno 1994 de standpunten van deze groepen?
lees meer
“Spionage in de Derde-Wereldbeweging”, “Oud papier ging rechtstreeks naar beveiligingsbedrijf”. Niet alleen ondernemingen kunnen slachtoffer worden van bedrijfsspionage, ook actiegroepen zijn doelwit. Dat werd duidelijk in de zomer van 1994. Een medewerker van een beveiligingsadviesbureau bleek niet alleen als vrijwilliger automatiserings-klusjes te doen bij een aantal belangenorganisaties. Hij haalde ook bij tientallen clubs het oud papier op. Kofferbakken vol verdwenen rechtstreeks naar het kantoor van Algemene Beveiligings Consultants in Vinkeveen. Deze ‘carbologie’ heeft vele mogelijkheden. Interne stukken, notulen, post en wat er zo meer in de prullenbak verdwijnt kan aangevuld met informatie uit openbare bronnen als eigen periodieken en jaarverslagen aan aardig beeld opleveren van de bezigheden en plannen van de Derde-Wereldbeweging en vredesgroepen. Materiaal genoeg om interessante risico-analyses te maken voor bedrijven die in de belangstelling staan van actiegroepen.
Een alternatieve vorm van bedrijfsspionage
Geschreven voor een bundel van Bob Hoogenboom, niet geplaatst, zomer 1994
“Spionage in de Derde-Wereldbeweging”, “Oud papier ging rechtstreeks naar beveiligingsbedrijf”. Niet alleen ondernemingen kunnen slachtoffer worden van bedrijfsspionage, ook actiegroepen zijn doelwit. Dat werd duidelijk in de zomer van 1994. Een medewerker van een beveiligingsadviesbureau bleek niet alleen als vrijwilliger automatiserings-klusjes te doen bij een aantal belangenorganisaties. Hij haalde ook bij tientallen clubs het oud papier op. Kofferbakken vol verdwenen rechtstreeks naar het kantoor van Algemene Beveiligings Consultants in Vinkeveen. Deze ‘carbologie’ heeft vele mogelijkheden. Interne stukken, notulen, post en wat er zo meer in de prullenbak verdwijnt kan aangevuld met informatie uit openbare bronnen als eigen periodieken en jaarverslagen aan aardig beeld opleveren van de bezigheden en plannen van de Derde-Wereldbeweging en vredesgroepen. Materiaal genoeg om interessante risico-analyses te maken voor bedrijven die in de belangstelling staan van actiegroepen. lees meer