Jose van Leeuwen is iemand die gebruik maakt van haar grondrechten. Ze ziet het niet als een plicht uit religieus oogpunt. Nee zij wil mensen wijzen op de keerzijde van oorlog, van het defensie apparaat en van de zogenaamde ‘vredesmissies’. Niet iedereen denkt hetzelfde dat is ook gebleken uit de breuk van het kabinet Balkenende IV. Van Leeuwen gebruikt haar recht misschien op een bijzondere manier, die mensen niet meer gewend zijn. Wie loopt er bijvoorbeeld nog mee met de Nijmeegse Avondvierdaagse met een spandoek ‘Is het hier oorlog’. Van Leeuwen maakt niet gebruik van de digitale snelweg waar bezoekers gemakkelijk onwelgevallige informatie terzijde kunnen schuiven. Nee, zij zoekt de confrontatie. Niet de fysieke confrontatie, maar een inhoudelijke confrontatie met foto’s, teksten en haar eigen vragen. Zo bezocht zij de open dagen van de Koninklijke Luchtmacht op de vliegbasis Volkel die plaatsvonden op 19 en 20 juni 2009. Op het terrein van de vliegbasis mocht ze in ieder geval haar foto’s van destructie van oorlogen niet laten zien. De beelden werden geïnspecteerd en niet goedgekeurd leden van de Koninklijke Marechaussee. Smincken was wel toegestaan, maar vragen stellen over de slachtoffers van de bombardementen in Irak, Afghanistan of een ander conflict gebied waren niet welkom. Van Leeuwen moest het terrein van de basis verlaten. Buiten was het echter ook niet veilig voor haar. Op openbaar terrein stalde zij haar reizende expositie uit, zodat de bezoekers van de open dagen ook een dissident geluid vernemen. Na enige tijd aan de ingang te hebben gestaan werd ze aangehouden. Een dienstdoende hulpofficier, verkleed als politieagent iets dat staande praktijk is, maakte haar duidelijk dat wat zij deed verboden was onder de noodverordening. Jose van Leeuwen verbleef twee uur in een politiecel.
Zij liet zich niet uit het veld slaan. Nederland is toch nog een rechtstaat, je mening geven was toch nog niet verboden. Geert Wilders wordt dan wel voor de rechtbank gedaagd, maar kan wel te pas en te onpas zijn mening geven. Van Leeuwen tooch daarom naar de de Wereldhavendagen in Rotterdam. “Op 4, 5 en 6 september 2009 vonden voor de 32e keer de Wereldhavendagen plaats in het centrum van Rotterdam. Deze editie die zo’n 400.000 mensen op de been wist te brengen, droeg het thema ‘Rotterdamse haven; Nieuwe energie’ en richtte zich daarmee niet alleen op nieuwe energiebronnen maar ook op jongeren i.h.k.v. Rotterdam Jongerenhoofdstad van Europa 2009”, is er op de website van de haven dagen te lezen. Een van de medeorganisatoren van de dagen is de Koninklijke Marine. Daar moet ik zijn dacht van Leeuwen, voor een tegengeluid. De wereld is nog niet uniform, dus dat is mogelijk. Van Leeuwen begaf zich op het terrein van het evenement met borden van de verschrikkingen van de oorlog. Ze had ze nog niet uitgepakt of ze werd aangesproken. Een beambte van de Koninklijke Marechaussee sprak haar met haar volledige naam aan en vroeg om haar identiteitspapieren. Zij wees hem op haar rechten, maar dat tegen dovemansoren gezegd. Zij werd voordat ze haar mening in woord en beeld kon laten horen aangehouden. Opnieuw werd zij vier uur vastgehouden.
Waarom van Leeuwen elke keer van de straat wordt gehaald is onduidelijk. De ene keer is het de zogenaamde noodverordening, de andere keer zou ze in haar eentje de openbare orde verstoren met foto’s en teksten en weer een andere keer moet ze zich legitimeren om haar mening te geven. Inzage in haar dossier wordt haar ook onthouden. Haar advocaat wacht nog steeds op stukken van de politie en Jose van Leeuwen weet nog steeds niet wat haar mogelijk boven het hoofd hangt.
Ondertussen wordt haar dossier met allerlei instanties gedeeld. Politie en justitie in Den Haag hebben haar dossier aan andere overheidsinstanties gegeven omdat zij een ‘beroepsdemonstrant’ zou zijn. In de Sovjet Unie werden mensen die zich verzetten tegen de macht van de communistische partij naar Siberië gestuurd of opgesloten in gestichten. Als ze geluk hadden kregen ze geen elektroshocks die hen moesten genezen van het ‘anders denken’. Met de term ‘beroepsdemonstranten’ worden mensen die hun mening willen geven ingedeeld in de hoek van de veelplegers, veelal notoire drugsgebruikers, dak en thuislozen en mensen met een ‘psychiatrische’ stoornis. Deze laatste groepen worden vaak in het kader van de ISD, Inrichting voor Stelselmatige Daders, maatregel twee jaar opgesloten, dat zou goed voor hen zijn. Van Leeuwen wordt nu elke keer dat zij haar mening wil geven lastig gevallen door de autoriteiten en als ze pech heeft opgesloten voor enkele uren.
Jose van Leeuwen zal vaker opduiken, misschien bent u haar wel eens bij een van de spaarzame momenten dat zij niet in de cel zat tegengekomen met haar foto’s en teksten. Buro Jansen & Janssen gaat haar papierenspoor in de bureaucratie van politie, justitie, ministeries en andere diensten volgen. Al de momenten dat de overheid haar lastig valt en haar de mond snoert, zullen in een informatie verzoek in het kader van de Wet Openbaarheid van Bestuur worden gegoten. De procedures kunnen worden gevolgd op www.openbaarheid .nl.
wob verzoek beroepsdemonstrant
wob verzoek havendagen in Rotterdam
wob verzoek open dagen luchtmacht Volkel