Het voorstel Koppelingswet is voor vrouwen extra bedreigend. Vrouwen en kinderen kunnen zich, afgezien van alleenstaande asielzoeksters, hier niet zonder meer op zelfstandig verblijfsrecht beroepen. Zij komen dan ook veelal in het kader van gezinsvorming of -hereniging. Dit houdt in dat zij drie jaar waarvan één in Nederland getrouwd of samenwonend dienen te zijn, alvorens ze eventueel in aanmerking komen voor een zelfstandige verblijfsvergunning na scheiding. De praktijk laat vaak zien dat deze relaties voortijdig onder druk komen te staan. Veel vrouwen scheiden dan voor de drie jaartermijn en verliezen daarmee alles, wat zij via de afhankelijkheidsstatus hebben opgebouwd telt niet. Ook komt het vaak voor dat de echtgenoot misbruik maakt van deze afhankelijkheidsstatus. Hij kan haar onder druk zetten: doe wat ik zeg anders stap ik naar de vreemdelingenpolitie en dan lig je eruit. Veel vrouwen blijven zo gedwongen bij hun echtgenoot, ondanks (gewelds)problemen.

Vaak hebben vrouwen de verantwoordelijkheid over kinderen en dat levert extra zorgen op, met name op het gebied van kindercrèches, peuterspeelzalen, en als het kind buiten-leerplichtig is geworden. Vrouwen zijn bang hun kinderen nog naar school te sturen. Maar ook extra problemen bij gezondheidszorg, bijvoorbeeld de preventieve vaccinatieprogramma’s voor kinderen, die door de Koppelingswet wegvallen.

Medisch gezien zitten vrouwen met de extra problemen op gyneacologisch gebied. Te denken valt aan het laten doen van een uitstrijkje, onderzoek naar baarmoederhalskanker voor elke vrouw die is ingeschreven in het bevolkingsregister van tijd tot tijd, abortus, aan pre-natale zorg, zwangerschapsbegeleiding, verloskundigenhulp, en bij complicaties de ziekenhuisbevalling, de post-natale zorg en zuigelingenzorg.

Vrouwen komen hier vaak legaal, afhankelijk van de verblijfsstatus van de partner, en worden in veel gevallen gaandeweg illegaal. Als bijvoorbeeld de partner komt te overlijden terwijl er nog geen drie jaar huwelijk waarvan één in Nederland achter de rug zijn, dan krijgen vrouw en kinderen geen zelfstandige verblijfsvergunning. Stel, zij scheidt na drie jaar, dan kan ze een stempel voor één jaar in haar paspoort krijgen, maar moet wel duurzame arbeid onder minstens het minimuminkomen vinden. Dit is een onmogelijke eis, zeker voor buitenlandse vrouwen.