Achthonderd leden telt de AEL-NL nu: voor tachtig procent Marokkaanse jongeren, aangevuld met Nederlandse moslims en Egyptische, Somalische en Turkse Nederlanders. ‘Negentig procent is hoger opgeleid,’ zegt Jawad. ‘Nu kunnen mensen zich alleen nog maar via internet aanmelden. Na het congres willen we de wijken in om ook de wat lager opgeleiden te bereiken.’

In de vier grote steden en in Brabant zijn kerngroepen van zo’n tien leden gevormd. In Limburg en het noorden bestaan contacten, maar gaat het moeizamer. ‘Er zit ontiegelijk veel werk in. We moeten praktische vragen beantwoorden, onze visie overbrengen en zorgen dat de juiste mensen leiding geven. Veel leden hebben nog nooit vergaderd. Ze komen uit een bescheiden milieu en zijn het eerste kind in de familie dat ooit ging studeren. Het duurt nog wel enige jaren voordat de partij echt ruggengraat heeft.’

Maar de plannen zijn al groot. De AEL-NL streeft naar een islamitische zuil binnen Nederland, met eigen welzijnsinstanties en hulpverlening. Burgerpatrouilles om de politie te volgen, zoals in Belgie, zijn ‘niet aan de orde’. ‘Tenzij een identificatieplicht vanaf twaalf jaar gaat gelden, er vaker preventief gefouilleerd wordt en onze achterban daar de dupe van is.’

Op dit moment kan de partij in Nederland prima binnen de democratische regels opereren, zegt Jawad. Toch wil de AEL de grenzen van de wet gaan opzoeken. ‘Dat betekent niet dat we aanslagen zullen plegen. Maar wij hebben een andere politieke cultuur en die zullen we niet veranderen. Wij zijn kwaad en tonen dat. Bij een demonstratie roepen wij leuzen en verbranden wij vlaggen. Nederland schrikt daarvan, maar dat hoeft niet. We zullen niemand vermoorden.’

Bij de laatste landelijke vredesdemonstratie was een belangrijk deel van de leuzen binnen het deelnemende AEL-blok sterk anti-Israelisch. ‘Hamas, Jihad, Hezbollah!’ was er zo een. Jawad: ‘Wat is daar mis mee? Hele dorpen inclusief kruideniers zijn lid van die bewegingen. Zij strijden tegen bezetting door de zionistische entiteit. En wij staan onvoorwaardelijk achter die strijd.’ Alle mogelijke middelen zijn daarbij geoorloofd, meent Jawad. Zelfmoordaanslagen in Palestina vindt hij ‘legitiem’.

Duidelijke anti-joodse geluiden waren ook hoorbaar rondom het AEL-blok. ‘Dat zijn voetballeuzen die door kleine jongetjes worden geroepen. Daar zijn we niet verantwoordelijk voor,’ reageert Jawad. Waarom bestrijdt hij die niet openlijk? ‘Dat hebben we meerdere keren gedaan. Publiekelijk, en ook intern voorafgaand aan de demonstratie. Wij dulden geen antisemitische uitspraken.’

Volgens Jawad zijn AEL-leden goed in staat, net als hij, een zuiver onderscheid te maken tussen antizionisme en antisemitisme. ‘Wij hebben helemaal niks tegen joodse mensen. Wij zijn wel tegen de zionistische staat Israel, die onze broeders vermoordt .’

De oorlog in Irak heeft de tweedeling tussen moslims en niet-moslims in Nederland niet verscherpt , denkt Jawad, die zelf in Nederland is geboren uit een Irakese vader en een Nederlandse moeder en van zijn zevende tot zijn tiende in Bagdad woonde. Veel Nederlanders waren immers tegen de oorlog . ‘Tegelijk blijft Amerika toch de good guy. Nederland is nauw verbonden met de Angelsaksische wereld en de xenofobie en intolerantie jegens moslims kunnen daardoor alleen maar toenemen.’