Dupont op Justitie en Veiligheid
Twee weken geleden was het dan eindelijk zover. Bijna twintig leden van de Bandidos MC werden ‘s ochtends vroeg gearresteerd en meegenomen naar het bureau. De Limburgse leider van de Bandidos Harrie Ramakers, bijgenaamd Harrie-Harrie, was één van hen. Met een kap voor zijn ogen en alleen gekleed in zijn onderbroek wordt hij afgevoerd door een vrouwelijke agente terwijl een gemaskerde man staat te kijken. Opmerkelijk zo’n foto, want hoe kon de pers op de hoogte zijn van zo’n geheime operatie? Het betekent vast dat er een dealtje is gemaakt door de politie en de redactie van die Limburgse krant. Dat is al afkeurenswaardig genoeg. Wat echter nog onwelriekender is, is dat de hele foto in scene is gezet om Harrie-Harrie eens goed voor schut te zetten. De politie als rechter. Hoe heeft dit tot stand kunnen komen? Wie is die fotograaf en door wie is hij ingeseind? Wat heeft de redactie van zijn krant moeten beloven als tegenprestatie? Is die redactie dan nog onafhankelijk? Doet die krant wel eens vaker iets terug? Voor een burgemeester bijvoorbeeld die niet helemaal clean is? Of een projectontwikkelaar?
Maar goed. Exit Harrie-Harrie, zijn zoon Jeremy, Marco Hegger en nog een aantal leden van Bandidos MC. Tijdens de huiszoekingen werden ook nog terloops enige drugslaboratoria gevonden, een wapenvoorraad waaronder maar liefst vijf raketwerpers, gestolen auto’s en drugs. Hoewel normaal een dergelijke vangst wordt vertoond aan de gezamenlijke pers en wordt vereeuwigd door de fotograaf van het plaatselijke sufferdje, inclusief een breed lachende politiechef, gebeurde dat nu niet. De grote man van het politie-onderzoek, Piem Miltenburg, verklaarde na afloop van de vondsten dat er mogelijk nog maandenlang speuren nodig was om te achterhalen van wie die wapens precies waren. Dat betekent dus dat het niet zeker is dat die wapens, drugs en gestolen auto’s van de Bandidos MC waren. Het is zelfs mogelijk dat de politie dat nu ook al denkt. De pers echter papegaait de politie na en natuurlijk elkaar en dus is het nog geen enkele luie Limburgse journalist opgevallen. Op Facebook vertelde een bevriende vechtsporter van de Bandidos dat die wapens inderdaad niet van de Bandidos waren, maar waren aangetroffen op het kamp van Geleen. Het woonwagenkamp welteverstaan.
Stel nu eens dat. De politie heeft vermoedens dat enige kampers betrokken zijn bij stoute dingen. Huiszoekingen doen kan niet, want daar is niet echt aanleiding toe. Bovendien zou dat de zaak maar stukmaken. Een dilemma. Tot er plotseling een Bandido verschijnt op zijn luidruchtige motorfiets. En laat die Bandidos nou net betrokken zijn geweest bij breed in de pers uitgemeten vechtpartijen en andere activiteiten. Nu is er misschien wel een reden om eens invallen te doen. Er wordt net gedaan of de Bandidos zo groot zijn en machtig dat al die gevonden spullen van hen zijn en iedereen wint. Piem Miltenburg wint, want hij is nu een geduchte crimefighter, Jos Som wint want hij kan nu aantonen dat de aanwezigheid van die gemene motorrijders heel gevaarlijk is, Onno Hoes wint ook want hij wordt nu van bestuurder die van niemand meer een hand krijgt en paniekvoetbalt plotseling iemand die toch weer wat krediet krijgt. Fantastisch toch? Maar zijn er ook verliezers? Ja, ik vind van wel.
Verliezers zijn de kranten, de onderzoeksjournalisten in Limburg die zaten slapen en hun redacties. Vuil spel of nalatigheid? In ieder geval werden door hen niet de juiste vragen gesteld die konden leiden tot een juiste voorlichting van het volk. Want daar koop je tenslotte de krant voor, niet waar? Verliezers zijn ook die krantenlezers en Journaalkijkers. Er wordt veel paniek gezaaid, de mensen worden voor niets bang gemaakt, het OM wordt op het verkeerde been gezet en daarmee worden rechten geschonden, verdachten worden al zonder veroordeling schuldig verklaard. En de Bandidos MC? Zij werden slachtoffer, opgeofferd voor de zaak van een stel bestuurders die vooral dachten aan zichzelf.