De Zwitserse afdeling van Attac heeft op 20 juni 2008 de autoriteiten van het Kanton Vaud, Zwitserland, gevraagd om de infiltratie van Attac door de multinational Nestlé te onderzoeken. Nestlé is het bedrijf van onder andere KitKat, After Eight, Bros en Nespresso. Acteur en regisseur George Clooney is de belichaming van het hippe kopje koffie. Attac heeft een aanklacht ingediend tegen een onbekende persoon wegens schending van de persoonlijke levenssfeer van de auteurs van het kritische boek over Nestlé: ‘Nestlé – Anatomie eines Weltkonzerns’ (Nestlé – Anatomie van een multinational) en van de overtreding van wetgeving ter bescherming van persoonsgegevens. Volgens Attac, een wereldwijde organisatie die het economische systeem wil veranderen met onder andere de slogan ‘de wereld is niet te koop’, vond de infiltratie plaats van september 2003 tot en met juni 2004. Nestlé lijkt met de infiltratie geprobeerd te hebben op de hoogte te blijven van het onderzoek van Attac naar de betrokkenheid van Nestlé bij genetisch gemanipuleerde gewassen, de privatisering van water en de behandeling van de vakbonden door het bedrijf.

Het zal geen verbazing wekken dat in de aanloop naar en tijdens de G8 in Evian, Zwitserland, in de zomer van 2003, infiltraties in organisaties van anti globalisten door politie en bedrijfsleven plaatsvonden. Zo geeft de politie van Waadtland in een uitzending van het televisieprogramma Temps Présent toe dat zij op de hoogte waren van infiltratiepogingen door het private recherchebureau Securitas AG (Zwitserland) in allerlei solidariteitsgroepen. Of Nestlé ook daadwerkelijk de opdracht heeft gegeven blijft een misterie. Securitas AG zou ook de infiltratie in Attac hebben uitgevoerd. Deze begon echter pas na de G8 top in Evian. Securitas AG is overigens niet onderdeel van het internationale bedrijf Sercuritas waartoe het Nederlandse bedrijf met dezelfde naam behoort.

Securitas AG zou een vrouw, met de schuilnaam ‘Sara Meylan’, hebben ingehuurd om deel te nemen aan de redactievergaderingen voor het boek ‘Nestlé – Anatomie eines Weltkonzerns’ (Nestlé – Anatomie van een multinational). Het boek is uiteindelijk in 2005 verschenen. ‘Sara Meylan’ meldde zich in de lente van 2003 en deed mee aan de protesten tegen de G8 voordat ze in het schrijversteam infiltreerde. In de uitzending van Temps Présent van 12 juni 2008 willen beide bedrijven niet op de concrete beschuldigingen van het televisieprogramma ingaan. Nestlé gaf wel in een verklaring aan dat zij Securitas AG had ingehuurd voor de beveiliging van haar staf en faciliteiten tijdens de G8. Het bedrijf verwachtte een confrontatie met de demonstranten. Securitas AG baas, Reto Casutt, gaf toe dat medewerkers van het bedrijf onder valse naam aan bijeenkomsten van verschillende solidariteitsorganisaties hebben deelgenomen. Hij noemt het zelf ‘niet sympathiek’, maar ook ‘niet verboden.’ Een maand later beweerde Casutt dat de omstandigheden van de G8 top in Evian te vergelijken waren met militaire omstandigheden en dat de inzet van de agent voor hun cliënt Nestlé slechts noodweer was. Securitas AG moest een informatievoorsprong hebben in verband met toekomstige acties. Casutt voelde zich gedwongen om te reageren op de negatieve berichten in de media.
‘Sara Meylan’ had maandenlang aan het boek van Attac meegewerkt en was na de publicatie spoorloos verdwenen. In e-mails aan de schrijvers meldde de agente dat ze het ‘super vond wat ze deden.’ Of ze veel aan het onderzoek en het boek heeft bijgedragen valt te betwijfelen. Zij deed niet mee aan discussies en kwam op de vergaderingen vaak laat en ging eerder weg. Wel kwam ze te weten met wie Attac contact onderhield in bijvoorbeeld Colombia waar Nestlé de vakbonden niet in haar fabrieken toelaat. Toen de publicatiedatum naderde begon ze afstand te nemen en wilde niet op de foto. Plotseling was ze toen verdwenen en onbereikbaar.

De agente van Nestlé werkte een jaar mee aan het boek. Ze kwam bij de zeven onderzoekers over de vloer, las de verschillende proefdrukken en hoorde de namen van de mensen die Attac van munitie voorzagen tegen het Zwitserse bedrijf. Volgens Jean-Philipp Ceppi van het televisieprogramma Temps Présent dat het nieuws in juni 2008 bracht, vond er een ontmoeting plaats tussen de agente ‘Sara Meylan’ en haar ‘runner’ (coach/begeleider) van Securitas AG en het hoofd beveiliging en het hoofd van de communicatie afdeling van Nestlé in maart 2004. Volgens Ceppi duidt dit erop dat het voor Nestlé een zaak was van veiligheid en van beeldvorming. Volgens hem zou dit verklaren waarom de infiltratie van Attac pas na de G8 top in Evian begon, want enige relatie tussen de redactievergaderingen van Attac voor het boek en de protesten tegen de G8 in Evian was er niet.

Nestlé heeft al een imago van een brute Zwitserse chocoladebeer, maar het bespioneren van een onderzoeksgroep die een boek over het concern schreef, lijkt iedereen te ver gaan. Naar aanleiding van de televisie uitzending schreef de privacy waakhond van Zwitserland Schweizer Datenschutz Securitas AG aan over de activiteiten van het beveiligingsbedrijf voor en tijdens de G8. “Nestlé geeft aan maatregelen te hebben getroffen voor de veiligheid van personen en faciliteiten met het oog op een eventuele terroristische aanslag tijdens de G8. De strijd tegen het terrorisme is echter een staatsaangelegenheid en niet een zaak van een privéonderneming,” vertelde woordvoerder Kosmas Tsiraktsopulos de SDA nieuwsdienst. Over de spionage van de schrijversgroep van Attac merkt hij op dat het om een “problematisch geval” gaat.

Niet alleen de privacy waakhond is verbolgen over het optreden van Securitas AG en Nestlé. Ook de VSPB, de vakbond van Zwitsers politiepersoneel, haalde hard uit naar Securitas AG. De vakbond vraagt zich in een schrijven af of Securitas AG wel een acceptabele partner voor de politie kan zijn. De politie heeft echter zelf ook geen schone handen. Terwijl in de uitzending van Temps Présent de politie aangeeft op de hoogte te zijn geweest van de activiteiten van Securitas AG in de aanloop en tijdens de G8 top, verklaarde een week later de veiligheidscoördinator van het kanton Waadt, Jacqueline de Quattro, dat de politie op de hoogte was van de infiltratie van een vrouwelijke medewerker van Securitas AG in Attac. Enkele maanden later wordt duidelijk dat de Dienst für Analyse und Prävention (DAP), de dienst voor analyse en preventie, in 2003 rond de G8 top bij toeval op de infiltratiepoging was gestoten. De baas van de DAP heeft toen aan de directie van Securitas AG gemeld dat de infiltratie problematisch was.

Op 23 juli 2008 zag Nestlé zich genoodzaakt na een hoorzitting een verklaring af te leggen over haar samenwerking met Securitas AG rond de G8 en Attac. Hans Peter Frick stelde dat Nestlé in de toekomst zulke maatregelen niet uitsluit. Aanleiding voor het opereren van Nestlé en Securitas AG rond de G8 top was een manifestatie op 28 maart 2003 bij het hoofdkantoor van Nestlé. Bij die manifestatie was ook José Bové aanwezig, de Franse boer die tegen de globalisering ten strijde trekt. Attac nam ook deel aan de manifestatie. Tussen de honder en vier honderd boeren uit verschillende landen wilden het hoofdkantoor van Nestlé binnendringen. Het liep enigszins uit de hand volgens Nestlé. Er sneuvelde een ruit van een voordeur en er werden leuzen op de ramen geschilderd. De politie verhinderde dat de demonstranten het hoofdkantoor betraden en de actie duurde niet lang. Frick vond dat deze manifestatie genoeg reden was om hardere maatregelen rond de G8 top te nemen. Blijkbaar was het bedrijf bang dat de media de verkeerde conclusie zou trekken uit de opmerking dat het bedrijf ook in de toekomst zulke maatregelen zou treffen. Het concern liet enkele uren later een woordvoerder duidelijk maken dat Frick niet de infiltraties voor ogen had bij zijn opmerking. Volgens hem behoort infiltratie niet tot de standaardoperaties van het bedrijf, maar het bedrijf sluit infiltratiepogingen echter ook niet uit.

In dezelfde verklaring legde Frick de verantwoordelijkheid voor het optreden van ‘Sara Meylan’ bij Securitas AG. Het beveiligingsbedrijf was met het idee gekomen en Frick had slechts zijn fiat gegeven. Tijdens de hoorzitting van 23 juli 2008 speelden beide partijen een slim spel. Nestlé bezat een dossier van 77 pagina’s over de opdracht aan Securitas AG. Securitas AG zelf had geen enkele documentatie met betrekking tot de zaak aangezien zij alle stukken aan het levensmiddelenbedrijf hadden overlegd. De advocaat van Nestlé stelde dat het dossier bestond uit alle stukken die de beveiligingsafdeling van het bedrijf van Securitas AG medewerkster ‘Sara Meylan’ heeft gekregen van september 2003 tot en met mei 2004. Attac liet het daarbij niet zitten en vorderde alle documenten. Volgens de organisatie zaten in het dossier van Nestlé niet de belangrijke stukken. Vooral het eindrapport van ‘Sara Meylan’ ontbreekt volgens Attac. Dit rapport moet volgens Attac aantonen dat de persoonlijke levenssfeer van de schrijvers van ‘Nestlé – Anatomie eines Weltkonzerns’ is geschonden. Op 15 augustus 2008 wees de rechtbank van Lausanne deze vordering af, daarmee ook een schadevergoeding. De rechtbank oordeelde dat de documenten die beide bedrijven op tafel hadden gelegd voldoende waren.

Op de dag van de uitspraak van de rechtbank in Lausanne zag Peter Brabeck, voorzitter van de raad van commissarissen van Nestlé, zich genoodzaakt te reageren op alle beschuldigingen aan zijn bedrijf. Hij onderstreepte nogmaals dat het initiatief voor de infiltratie niet van Nestlé was gekomen, maar van Securitas AG. ‘Als iemand mij vertelt dat wij een infiltratiepoging gaan uitvoeren, dan zal ik de nodige maatregelen nemen, want dit is niet in overeenstemming met ons beleid,’ vertelde Brabeck Radio RSR. Wat het beleid van Nestlé precies is wordt door de afgewezen vordering niet duidelijk, maar dat Nestlé de laatste jaren flink onder vuur ligt is wel duidelijk.

Vooral de activiteiten van het bedrijf in Colombia zijn een punt van kritiek. En in 2003 startte de Verein Multiwatch de voorbereidingen voor een hoorzitting van de Colombiaanse vakbonden over Nestlé. De hoorzitting vond op 29 oktober 2005 plaats, maar voordien vond er een inbraak in het kantoor van Multiwatch plaats waarbij geen waardevolle artikelen werden ontvreemd. Ook werd een van de vakbondsmensen vlak voor vertrek naar Zwitserland om deel te nemen aan de hoorzitting, vermoord. Beide gebeurtenissen kunnen toeval zijn en niets met Nestlé te maken hebben. Een inbraak kan altijd plaatsvinden en in Colombia zijn moordaanslagen eerder regel dan uitzondering.

De hypothese van Jean-Philipp Ceppi van Temps Présent dat Nestlé aan contra spionage doet om imagoschade af te wenden, is echter niet geheel onlogisch. Bij de voorbereidingen voor de hoorzitting over Nestlé in Colombia door Multiwatch zag het bedrijf zich genoodzaakt geregeld te reageren op de mogelijke beschuldigingen. Nestlé vond de beschuldigingen of uit de duim gezogen of getuigen van een gebrek aan kennis over de Colombiaanse situatie.

De kou lijkt echter niet uit de lucht voor Nestlé. Mensenrechtenactiviste Marianne Aeberhard nam deel aan twee conferentie in Freiburg en Vevey waar ook Colombiaanse vakbondsleden spraken. Aeberhard was niet een van de auteurs van het boek van Attac. Op grond van de Zwitserse wet op de bescherming van persoonsgegevens eiste zij van Nestlé de documenten die op haar betrekking hebben. De agente ‘Sara Meylan’ had namelijk over beide bijeenkomsten gerapporteerd. Nestlé weigerde Aeberhard de informatie zonder opgaaf van reden, wat er op zou kunnen duiden dat Attac toch gelijk heeft dat het dossier dat bij Nestlé ligt dikker is dan 77 pagina’s. Ook van Franklin Frederick, een activist in Brazilië, zijn e-mails door ‘Sara Meylan’ onderschept ten behoeve van het snuffelen voor Securitas AG. Frederick is vooral interessant gezien zijn rol in de strijd tegen de privatisering van water in Brazilië. Hij is erg succesvol en onderhoudt contacten met zowel kerkelijke als niet kerkelijke organisaties in Zwitserland en Brazilië in de strijd tegen de privatisering.

De rol die Securitas AG speelt is er een van informatiemakelaar. Het bedrijf zegt de volledige verantwoordelijkheid voor de infiltratiepoging te dragen. De agente was echter niet alleen geïnteresseerd in de schrijversgroep, maar bezocht ook bijeenkomsten van andere Attacleden en fora van andere organisaties over de activiteiten van Nestlé in Latijns Amerika.

En niet alleen Attac had last van een agente, ook de Gruppe Anti-Repression (GAR) uit Lausanne maakte gewag van een informante. GAR komt op voor het demonstratierecht en is een politieklachtenbureau. Op 8 september 2008 rapporteerde het programma ‘Mise au Point’ over de infiltratie van GAR. Ook GAR diende een klacht in tegen een onbekende persoon in verband met schending van de persoonlijke levenssfeer. Het zou gaan om de agente met de schuilnaam ‘Shanti Muller’. Zij was werkzaam voor Securitas AG en zij was tussen 2003 en 2005 actief binnen de anti-repressiegroep en andere alternatieve groepen zoals organisaties die zich verzetten tegen het Wereld Economisch Forum in Davos. Ook de dierenrechtenorganisatie LausAnimaliste stond op het lijstje van Muller. Ze zou tot in 2008 betrokken zijn geweest bij de organisatie. Het bedrijf zou informatie aan de politie hebben doorgespeeld. In wiens opdracht ‘Shanti Muller’ infiltreerde is nog niet bekend. ‘Muller’ had haar identiteit wel verder uitgebouwd. Ze zou de dochter van een Franse ontwikkelingswerker in Djibouti zijn en zelf 20 jaar in India met straatkinderen en Lepra slachtoffers hebben gewerkt. In de zomer van 2005 verdween ze plotseling, net als ‘Sara Maylan’ Attac plotseling Attac de rug toekeerde. ‘Muller’ gaf wel een reden aan voor haar vertrek. Ze zou haar ernstig zieke moeder in Frankrijk moeten verzorgen.

Om aan alle speculaties over de betrokkenheid van de politie bij de infiltratie pogingen te ontzenuwen was een oud rechter, François Jomini, aangesteld om de rol van de politie te onderzoeken. Zijn conclusie was simpel. De politie heeft geen privébedrijf ingehuurd om te spioneren en de informatie is ook niet bij de politie terechtgekomen. Het onderzoek van Jomini maakte in ieder geval duidelijk dat de politie wel degelijk op de hoogte was van de infiltratie. Tijdens de G8 top was er een speciale politie-eenheid die de informatiestromen coördineerde. Tijdens een bijeenkomst met het hoofd beveiliging van Nestlé is de politie ingelicht over de infiltratie van groepen die zich tegen de globalisering te weer stellen door Securitas AG. Volgens Jomini is de politie niet verteld over welke organisaties het precies gaat en over de infiltratie na de G8 wist de politie in het geheel niets. Of toch wel, want de DAP, dienst voor analyse en preventie van de politie, was op ‘Shanti’ gestoten en had Securitas AG op de vingers getikt. Of niet? Jomini schrijft in zijn rapport dat de politie de informatie over de infiltraties via de media moest vernemen. Dan blijft het wel vreemd dat Securitas AG na 2003 informatie over organisaties die kritisch staan tegenover globalisering aan de politie probeerde te verkopen. De politie ontkent dit weer niet. Volgens Securitas AG heeft zij in de herfst van 2005 de eenheid die verantwoordelijk is voor de infiltraties opgeheven. Deze beëindiging zou samenhangen met opmerkingen van de politie dat deze activiteiten niet behoren tot de taken van particuliere beveiligingsbedrijven.

En dan duikt plotseling in november 2008 de naam van een derde agente van Securitas AG op. ‘Le Matin Blue’, zoals haar schuilnaam luidt, zou ook in opdracht van Nestlé in Attac zijn geïnfiltreerd. Zij schreef rond de tien rapporten voor Securitas AG en Nestlé over Attac. Securitas AG weerspreekt het verhaal niet, maar verweert zich door te stellen dat de vrouw onder haar eigen naam aan openbare bijeenkomsten van de organisatie heeft deelgenomen. De derde infiltrant lijkt de publieke verontwaardiging te hebben aangewakkerd. Op 28 november 2008 ondertekenden 76 prominenten een manifest dat Nestlé en Securitas AG oproepen op te houden met het besnuffelen van mensen die gebruik maken van het recht op vrijheid van meningsuiting. De autoriteiten worden opgeroepen het Nestlé Securitas AG schandaal grondig te onderzoeken.

Find this story at 20 January 2009

Nestlé, the world’s largest food company, has been found guilty of spying on Swiss activists in 2003 with the help of Securitas, a private security company. Jean-Luc Genillard, president of the Lausanne civil court, told the two companies to pay 3,000 Swiss Francs ($3,267.55) to each of nine victims.

Vevey, Switzerland, based Nestlé sells $91 billion worth of products a year such as Nescafé coffee, KitKat chocolates and Maggi noodles. The company has frequently been criticized for marketing baby food in poor countries in violation of a 1981 World Health Organization code that regulates the advertising of breast milk substitutes. It has also come under fire from Greenpeace for using palm oil grown on deforested land in Borneo and buying cocoa beans from plantations that used child labor in Cote d’Ivoire in a film entitled “The Dark Side of Chocolate.”

In 2003, a group of activists with the Association pour la Taxation des Transactions pour l’Aide aux Citoyens (ATTAC) in Vaud, Switzerland, started working on a book on the global policies of Nestlé. A Securitas employee infiltrated the group under a false name (Sara Meyland) in order to attend the ATTAC meetings about the planned book.

In June 2008, Temps Présent, a Swiss TV program, revealed that the Securitas agent had briefed Nestlé security personnel as well as corporate communications staff about the meetings that she attended including ones held in private homes. Securitas also provided this information to the local police.

ATTAC members sued Nestlé after the news report was aired. “We are revolted by this practice, which overturns the principles of freedom of expression and basic democratic rights,” a press release from the group stated. “We condemn the role played by Securitas. This private security company, whose activities traditionally consist of guarding buildings and car parks, accepted a contract to spy on a group of people who in no way represented a threat or a danger, except for the fact that the results of their research activities could not be controlled by the transnational Nestlé.”

In recent years Nestlé has started to respond directly to some complaints of activist groups like Greenpeace, according to the Financial Times. “For a company like ours to prosper over the long term we have to create value for the communities in which we operate,” Janet Voûte, Nestlé’s global head of public affairs, told the newspaper. “And we fundamentally believe we cannot create shared value – not just for shareholders but for society – alone.”

Despite the new public relations strategy to contain activists, the company has been unable to quash the Vaud group. Although ATTAC dropped a criminal case against the two companies in 2009, it continued to press a civil claim in Lausanne courts which it dubbed “Nestlégate.”

“We are very satisfied that the civil court has now condemned NESTLE’s and SECURITAS AG’s spying activities,” ATTAC said in a press release issued after the judge ruled against the companies last week. “Nevertheless we’d like to point out that we are continuing to critically observe the worldwide activities of multinational corporations like NESTLE, especially concerning its hostile trade union policies and the excessive pumping of groundwater in different parts of the world.”

Nestlé reacted to the court ruling “with disappointment” although it added that “incitement to infiltration is against Nestlé’s corporate business principles.”

by Pratap Chatterjee, CorpWatch Blog
January 30th, 2013

Find this story at 30 January 2013

Press release issued by ATTAC Switzerland, 26 January 2013

(English translation provided by ATTAC Switzerland – click here for German version)

ATTAC Switzerland has taken notice with great satisfaction of the civil court’s president Jean-Luc Genillard’s decision of 25 January 2013 in the case «Nestlegate». The Court has convicted NESTLE and SECURITAS AG of spying activities directed at ATTAC. It has recognized that these parties conducted illegal infiltrations. The claimants have been entitled to a financial compensation, since their personal rights have been violated. NESTLE and SECURITAS AG have been ordered to pay a financial compensation of 3,000 Swiss francs (3,238 US dollars) per claimant (a total of 27,000 Swiss francs = 29,145 US dollars = 18,570 pounds sterling).

Both a criminal and a civil case were filed after Swiss television revealed on 12 June 2008 that an Attac workgroup in Canton Vaud, which was preparing a book on Nestle’s policies («Attac contre l’empire Nestle», 2004), had been infiltrated and spied on by a Securitas employee on behalf of Nestle. The woman had joined the Attac workgroup in 2003 under the false name of “Sara Meylan”, had attended private meetings (sometimes at the members’ homes), gathered confidential information and prepared detailed reports on the authors as well as on third parties for Nestle. On September 26th, 2008, Attac discovered and denounced to the examining magistrate another Securitas spy, who was still active in Attac in 2008 under her real name.

The criminal proceedings were dropped on July 29th, 2009. The investigating judge mainly relied on the statements made by Nestle and Securitas AG and found that the only infringement that may constitute an offense – a violation of the federal law of data protection – falls under the three-year statute of limitation. We regret the superficial investigation conducted during this criminal investigation, which Alec Feuz has well documented in his book « Affaire classée».

We are very satisfied that the civil court has now condemned NESTLE’s and SECURITAS AG’s spying activities. Nevertheless we’d like to point out that we are continuing to critically observe the worldwide activities of multinational corporations like NESTLE, especially concerning its hostile trade union policies and the excessive pumping of groundwater in different parts of the world.

Through a general increase of espionage and spying activities, basic democratic rights like the freedom of opinion, the freedom of speech and the freedom of assembly are called into question. The activities of NGOs, trade unions and critical political organizations are limited by private corporations, which perceive non-violent campaigns and action from civil society as a threat to their commercial interests. These transnational corporations thus try to reduce basic democratic rights and often profit from the fact that the State turns a blind eye to these infringements.

It is important to be able to fight for a just and egalitarian society, to oppose injustice around the world by means of free and independent research into the dealings of transnational corporations, without being surveyed or spied on.

Find this story at 26 January 2013

On 24 and 25 January 2012, the multinational food-industry corporation Nestlé and the Swiss private security firm Securitas were in court in Lausanne, Switzerland, defending themselves against a civil suit for spying on the “anti-globalization” movement ATTAC. This trial, which has been delayed for a long time, has finally lift the veil of secrecy that has been draped over this spying scandal.

Nestlé and Securitas are accused of illegal surveillance and violations of privacy of ATTAC and its members. The charges were filed after Télévision Suisse Romande revealed on 12 June 2008 that a group of ATTAC members in Canton Vaud, who were working on a book on Nestlé’s policies, had been infiltrated and spied on by a Securitas employee on behalf of Nestlé. The woman joined the ATTAC group in 2003 under the false name “Sara Meylan”, attended working meetings (sometimes in the homes of members), and prepared detailed reports on them for Nestlé. As a member of the group, she had access to internal information, and to all the research by the authors, and to their sources and contacts, both in Switzerland and abroad.

On 26 September 2008, the plaintiffs denounced to the examining magistrate another Securitas spy, who was still active in ATTAC in 2008 under her real name. Nestlé and Securitas had claimed initially that the spying had been ended with the departure of “Sara Meylan” in June 2004. When this second secret agent was discovered, the companies said that this agent had not written any more confidential reports for Securitas and Nestlé since 2005.

The criminal proceedings were dropped on 29 July 2009 after a faulty investigation. The Canton examining magistrate at the time accepted the statements by Nestlé and Securitas and gave as one reason for dismissing the case the three-year statute of limitation of the Data Privacy Act – although the second Nestlé-Securitas agent had still been active in ATTAC in 2008!

Find this story at 24 January 2013

El servicio secreto de Mohamed VI es, tras el ruso, el que más agentes pierde en el Viejo Continente
Yassin Mansouri, compañero de estudios del rey, dirige lo dirige desde 2005

Bagdad A., marroquí, de 59 años, se movía con soltura en el seno de la inmigración magrebí en Alemania. Recopilaba “informaciones sobre manifestaciones organizadas por grupos de oposición”, según la fiscalía federal germana. En 2007 se ofreció a los servicios secretos de su país alegando que poseía “una amplia red de contactos” en el seno de la comunidad marroquí. Le contrataron. Cinco años después, el 7 de diciembre, la fiscalía de Karlsruhe le imputó por “actividades por cuenta de servicios secretos extranjeros”.

Bagdad A. es el cuarto marroquí detenido por espionaje en Alemania desde 2011. Todos se consagraban a informar sobre las actividades de sus 230.000 compatriotas allí residentes, excepto Mohamed B., de 56 años, apresado en febrero en Berlín, y que se dedicaba a vigilar a los miembros del Frente Polisario. Cobró por ello 22.800 euros, según la fiscalía.

De todos los agentes marroquíes caídos estos últimos años en Europa, el que hizo más ruido fue, en 2008, Redouane Lemhaouli, de 42 años, un policía de origen marroquí que tenía acceso a las bases de datos del Ministerio del Interior de los Países Bajos. De ahí sacó información sobre “actuaciones contra el rey de Marruecos”, “terrorismo” y “tráfico de armas”, para comunicársela a los espías que, con cobertura diplomática, le habían reclutado.

El caso de Re, el apodo que habían puesto sus compañeros al policía, ha sido el que más repercusión tuvo porque el agente llegó a codearse con la princesa Máxima, esposa del príncipe Orange, y con un miembro del Gobierno holandés. Se sentó a su lado, en primera fila, durante una ceremonia en la que 57 chavales inmigrantes, muchos de ellos de origen marroquí, recibieron diplomas que les habilitaban para trabajar como personal de tierra en el aeropuerto de Rotterdam. Re les había formado.

Meses después, el policía fue expulsado del cuerpo y condenado a 240 horas de trabajos sociales. El que era entonces ministro de Exteriores holandés, Maxime Verhagen, envió una carta a los diputados lamentando “la intervención de sectores o servicios para influir a los ciudadanos de origen marroquí”.

Los agentes marroquíes sufren traspiés en la Europa del norte, pero se mueven con más libertad en la del sur

En total, desde 2008 han trascendido 10 detenciones y procesamientos de agentes o expulsiones de diplomáticos de Marruecos en Europa —Mauritania echó también a un undécimo confidente el año pasado—, un número solo superado por Rusia, que en los últimos cinco años perdió a 31 espías en el Viejo Continente.

Los 11 agentes marroquíes trabajaban para la Dirección General de Estudios y Documentación (DGED), el servicio de espionaje exterior de Yassin Mansouri, de 50 años, el primer civil que lo dirige. Es el único servicio de inteligencia que formalmente depende del palacio real de Marruecos y se ha convertido en algo más que un servicio secreto. Es un instrumento de la diplomacia marroquí. La personalidad de su jefe lo explica.

Mansouri forma parte del círculo de estrechos colaboradores del rey Mohamed VI, con el que estudió en el colegio real. Es además el único entre los íntimos del monarca que no ha sido salpicado por un escándalo económico o político.

Su travesía del desierto

acabó poco después

de la entronización

de Mohamed VI

Su lealtad al futuro rey le provocó incluso, en 1997, ser apartado del puesto que desempeñaba en el Ministerio del Interior por su titular, Driss Basri. Sospechaba que le espiaba por cuenta del príncipe heredero, al que él sí vigilaba por encargo de su padre, Hassan II. Mansouri fue, sin embargo, el único de los amigos de juventud del príncipe que cayó bien a Basri. Ensalzó ante Hassan II su capacidad de trabajo y el rey le envió en 1992 a EE UU para que le formase el FBI.

Nacido en Beejad, en el centro del país, hijo de un alem (sabio del islam), Mansouri recibió una educación religiosa, algo trastornada por las amistades izquierdistas de su hermano, hasta que se le ofreció plaza en el colegio real. Aún hoy día sigue siendo un hombre piadoso que intenta rezar con frecuencia, que no bebe alcohol, ni fuma, ni hace ostentación.

Su travesía del desierto acabó tras la entronización de Mohamed VI, que en 1999 le nombró director de la MAP, la agencia de prensa oficial, desde donde regresó en 2003, esta vez por la puerta grande, a Interior. Durante dos años estuvo al frente de la más importante dirección general del ministerio del que Basri ya había sido expulsado. De ahí dio el salto al espionaje y a la diplomacia discreta.

Mansouri formó, por ejemplo, parte de la delegación marroquí que acudió a Nueva York en 2007 a presentar al secretario general de la ONU la oferta de autonomía para el Sáhara; se sentó varias veces a negociar con el Polisario y se entrevistó en secreto en París, en 2007, con la ministra israelí de Exteriores, Tzipi Livn. En 2008 recibió en Rabat al secretario de Estado adjunto norteamericano, David Welsh, al que expresó su preocupación por la fragilidad del régimen tunecino y la “codicia” de su dictador Ben Ali, según revelaron posteriormente los cables de Wikileaks. Tres años después, Ben Ali fue derrocado. Mansouri fue de los pocos que acertaron en su pronóstico sobre Túnez..

La DGED se ha dedicado, desde su creación en 1973, a vigilar a los exiliados enemigos de la monarquía alauí, antes izquierdistas y ahora más bien islamistas y a los independentistas saharauis. Pero a medida que la emigración marroquí ha ido creciendo también se esfuerza en supervisarla para que no germine en ella el extremismo, para que sea leal al trono.

En España, Marruecos ha elaborado “una estrategia de gran magnitud”, señalaba en mayo de 2011 un informe del Centro Nacional de Inteligencia (CNI) enviado por su director, el general Félix Sanz, a tres ministros. “Su objetivo es extender su influencia e incrementar el control sobre las colonias marroquíes utilizando la excusa de la religión”, añadía. Esta supervisión la ejerce, según el CNI, “a través de su embajada y consulados (…), personal afín”, es decir, agentes de la DGED con cobertura diplomática y confidentes reclutados sobre el terreno. También colabora la Fundación Hassan II, que preside la princesa Lalla Meryem, hermana de Mohamed VI, cuyo presupuesto no está sometido al control del Parlamento.

Prueba del interés de la DGED por la religión fue la intervención de Mansouri, en noviembre de 2008, ante un nutrido grupo de imanes, procedentes de España e Italia, e invitados a Marraquech por el Ministerio de Asuntos Islámicos. Un año antes, Mansouri viajó a Mallorca para reunirse con el que era entonces su homólogo español, Alberto Saiz, y advertirle de que estaba “jugando con fuego” al fomentar en Ceuta el auge de los tablig, una corriente islámica de origen indio, en detrimento del islam malekita que impera en Marruecos.

…

Ignacio Cembrero Madrid 14 DIC 2012 – 20:47 CET

Find this story at 14 December 2012

© EDICIONES EL PAÍS, S.L.

Die Bundesanwaltschaft hat am 8. November 2012 vor dem Staatsschutzsenat des Kammergerichts in Berlin gegen

den 59-jährigen deutschen und marokkanischen Staatsangehörigen Bagdad A.

Anklage wegen geheimdienstlicher Agententätigkeit (§ 99 Abs. 1 Nr. 1 StGB) erhoben.

Dem Angeschuldigten wird in der nunmehr zugestellten Anklageschrift vorgeworfen, von Mai 2007 bis Ende Februar 2012 für den marokkanischen Nachrichtendienst Informationen über in Deutschland lebende Oppositionelle beschafft zu haben.

In der Anklageschrift ist im Wesentlichen folgender Sachverhalt dargelegt:

Der Angeschuldigte verfügt über ein weit verzweigtes Netz von Kontakten zu den in Deutschland lebenden Marokkanern. Im Jahr 2007 erklärte er sich gegenüber dem marokkanischen Auslandsgeheimdienst bereit, seine Kontakte zu nutzen, um Informationen über marokkanische Oppositionelle in Deutschland zu beschaffen. Bis Ende Februar 2012 stand er ununterbrochen in Kontakt zu seinen nachrichtendienstlichen Auftraggebern und unterrichtete sie über seine Erkenntnisse aus der marokkanischen Gemeinschaft. Insbesondere berichtete er seinen Führungsfunktionären von Demonstrationen oppositioneller Gruppierungen.

07.12.2012 – 34/2012

Find this story at 7 December 2012

Karlsruhe (ots) – Nr. 16

Die Bundesanwaltschaft hat am 9. Mai 2012 vor dem Staatsschutzsenat des Kammergerichts in Berlin gegen

den 47-jährigen deutschen und marokkanischen Staatsangehörigen Mohammed B.

Anklage wegen geheimdienstlicher Agententätigkeit (§ 99 Abs. 1 Nr. 1, 2 StGB) und Urkundenfälschung (§ 267 StGB) erhoben.

Dem Angeschuldigten wird in der nunmehr zugestellten Anklageschrift vorgeworfen, ab Januar 2011 Informationen über in Deutschland lebende Marokkaner an den marokkanischen Nachrichtendienst weitergegeben zu haben.

Im Einzelnen wird in der Anklageschrift von folgendem Sachverhalt ausgegangen:

Der Angeschuldigte hat für seine nachrichtendienstlichen Auftraggeber vor allem marokkanische Oppositionelle und Anhänger der “Frente Polisario”, einer Befreiungsbewegung für die Westsahara, ausgespäht. So berichtete er seinen Führungsoffizieren etwa über eine Veranstaltung mit einem Repräsentanten der “Frente Polisario” in Berlin. Zudem veranlasste er, dass Informationen über die in Berlin ansässige “Projektgruppe Westsahara” zusammengetragen und an seine Auftraggeber weitergeleitet wurden. Außerdem berichtete er seinen Auftraggebern über die Haltung eines Gelehrten und eines Botschaftsangehörigen zur marokkanischen Staatsführung.

Für seine Dienste erhielt der Angeschuldigte im Jahr 2011 einen Agentenlohn von 22.800 Euro. Um die Herkunft des Geldes zu verschleiern, stellte der Angeschuldigte Rechnungen über angebliche Werbeveranstaltungen für die staatliche marokkanische Fluggesellschaft aus.

Der Angeschuldigte wurde am 15. Februar 2012 aufgrund eines Haftbefehls des Ermittlungsrichters des Bundesgerichtshof vom 14. Februar 2012 festgenommen (vgl. Pressemitteilung Nr. 5/2012 vom 15. Februar 2012) und befand sich bis 5. Juni 2012 in Untersuchungshaft. Der Haftbefehl war am 4. Juni 2012 außer Vollzug gesetzt worden, nachdem der Angeschuldigte den Tatvorwurf der geheimdienstlichen Agententätigkeit eingeräumt hatte.

Der Generalbundesanwalt beim Bundesgerichtshof (GBA)
Frauke Köhler
Staatsanwältin
Brauerstr. 30
76137 Karlsruhe
Telefon: +49 (0)721 8191-410
E-Mail: pressestelle@gba.bund.de
http://www.generalbundesanwalt.de/

12.06.2012 | 14:25 Uhr

Find this story at 12 June 2012

Die Bundesanwaltschaft hat einen mutmaßlichen Spion Marokkos festnehmen lassen. Der Mann soll marokkanische Aktivisten an den Geheimdienst seines Landes verraten haben.

Eine Truppe der Westsahara-Rebellenbewegung Frente Polisario, deren Anhänger der mutmaßliche Spion verraten haben soll.

Die Bundesanwaltschaft hat in Berlin einen 56-jährigen Marokkaner wegen mutmaßlicher Spionage festnehmen lassen. Er sei dringend verdächtig, Informationen über in Deutschland lebende Landsleute an den marokkanischen Geheimdienst weitergegeben zu haben. Ein Ermittlungsrichter des Bundesgerichtshofs ordnete Untersuchungshaft an.

Dem Festgenommenen wird geheimdienstliche Agententätigkeit vorgeworfen. Insbesondere soll er Informationen über Anhänger der Widerstandsbewegung für die Westsahara, Frente Polisario, beschafft haben. Die Rebellenbewegung kämpft mit Unterstützung Algeriens für die vollständige Unabhängigkeit der Westsahara. Die Region war früher eine spanische Kolonie, die nach ihrer Unabhängigkeit im Jahr 1975 von Marokko annektiert wurde.

…

15.02.2012 – 18:30 Uhr

Find this story at 15 February 2012

© ZEIT ONLINE GmbH

Onderwerp: informatie verzoek inlichtingen- en opsporingshandelingen, databanken, situatierapportages, programma’s, informatieoverdracht, informatie uitwisseling, dataverzameling, optreden, projecten en beleid met betrekking tot mensen/burgers/ingezetenen die actief zijn betrokken bij de Occupy beweging en de Occupy beweging zelf in de plaatsen Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Den Haag.

Geachte Mw./Dhr.,

Met een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur, WIV, BUPO, EVRM en andere burger- en mensenrechtelijke wetten en verdragen richt ik mij tot u met een verzoek om informatie.

openbaarheid verzoek van 20 december 2012 

Het betreft informatie inzake inlichtingen- en opsporingshandelingen, databanken, situatierapportages, programma’s, informatieoverdracht, informatie uitwisseling, dataverzameling, optreden, projecten en beleid met betrekking tot mensen/burgers/ingezetenen die actief zijn betrokken bij de Occupy beweging en de Occupy beweging zelf in de plaatsen Amsterdam, Utrecht, Rotterdam, Den Haag en eventuele andere gemeenten.

Ik zou graag alle documenten met betrekking tot mensen/burgers/ingezetenen die actief zijn betrokken bij de Occupy beweging en de Occupy beweging zelf in de plaatsen Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Den Haag van u ontvangen. U kunt hierbij denken aan:

Onderzoeken, evaluaties, rapportages, overzichten, lijsten, check-lijsten, puntenlijsten, formulieren, eventuele processen verbaal, statistieken, beleidsdocumenten, richtlijnen, aanwijzingen, overwegingen, notulen, verslagen, draaiboeken, plannen van aanpak, planningen, concepten, briefings, digitale communicaties, interne communicatie (waaronder e-mail), meldingen, mutaties, databestanden, registraties en andere documenten met betrekking tot inlichtingenhandelingen, databanken, situatierapportages, programma’s, informatieoverdracht, informatie uitwisseling, dataverzameling, projecten en beleid met betrekking tot mensen/burgers/ingezetenen die actief zijn betrokken bij de Occupy beweging en de Occupy beweging zelf in de plaatsen Amsterdam, Utrecht, Rotterdam, Den Haag en eventuele andere gemeenten.

Binnen het kader van de Wob (art. 10 lid 2 sub e) en de Aanwijzing voorlichting opsporing en vervolging kunt u deze stukken gemotiveerd anonimiseren.

Conform de Wet Openbaarheid van Bestuur verwacht ik binnen wettelijke termijnen antwoord op mijn verzoek.

U weet dat er met mij over termijnen en afwikkeling overlegd kan worden.

Gaarne ontvang ik een bewijs van ontvangst.

Een vriendelijke groet

Postbus 10591

1001 EN Amsterdam

www.burojansen.nl

e-mail info@burojansen.nl

tel 0206123202

mob 0634339533

nieuwsblog.burojansen.nl

www.identificatieplicht.nl

www.preventieffouilleren.nl

www.openheid.nl

www.openbaarheid.nl

www.justitievrijheidenveiligheid.nl

FBI documents just obtained by the Partnership for Civil Justice Fund (PCJF) pursuant to the PCJF’s Freedom of Information Act demands reveal that from its inception, the FBI treated the Occupy movement as a potential criminal and terrorist threat even though the agency acknowledges in documents that organizers explicitly called for peaceful protest and did “not condone the use of violence” at occupy protests.

The PCJF has obtained heavily redacted documents showing that FBI offices and agents around the country were in high gear conducting surveillance against the movement even as early as August 2011, a month prior to the establishment of the OWS encampment in Zuccotti Park and other Occupy actions around the country.

“This production, which we believe is just the tip of the iceberg, is a window into the nationwide scope of the FBI’s surveillance, monitoring, and reporting on peaceful protestors organizing with the Occupy movement,” stated Mara Verheyden-Hilliard, Executive Director of the Partnership for Civil Justice Fund (PCJF). “These documents show that the FBI and the Department of Homeland Security are treating protests against the corporate and banking structure of America as potential criminal and terrorist activity. These documents also show these federal agencies functioning as a de facto intelligence arm of Wall Street and Corporate America.”

“The documents are heavily redacted, and it is clear from the production that the FBI is withholding far more material. We are filing an appeal challenging this response and demanding full disclosure to the public of the records of this operation,” stated Heather Benno, staff attorney with the PCJF.
As early as August 19, 2011, the FBI in New York was meeting with the New York Stock Exchange to discuss the Occupy Wall Street protests that wouldn’t start for another month. By September, prior to the start of the OWS, the FBI was notifying businesses that they might be the focus of an OWS protest.
The FBI’s Indianapolis division released a “Potential Criminal Activity Alert” on September 15, 2011, even though they acknowledged that no specific protest date had been scheduled in Indiana. The documents show that the Indianapolis division of the FBI was coordinating with “All Indiana State and Local Law Enforcement Agencies,” as well as the “Indiana Intelligence Fusion Center,” the FBI “Directorate of Intelligence” and other national FBI coordinating mechanisms.
Documents show the spying abuses of the FBI’s “Campus Liaison Program” in which the FBI in Albany and the Syracuse Joint Terrorism Task Force disseminated information to “sixteen (16) different campus police officials,” and then “six (6) additional campus police officials.” Campus officials were in contact with the FBI for information on OWS. A representative of the State University of New York at Oswego contacted the FBI for information on the OWS protests and reported to the FBI on the SUNY-Oswego Occupy encampment made up of students and professors.
Documents released show coordination between the FBI, Department of Homeland Security and corporate America. They include a report by the Domestic Security Alliance Council (DSAC), described by the federal government as “a strategic partnership between the FBI, the Department of Homeland Security and the private sector,” discussing the OWS protests at the West Coast ports to “raise awareness concerning this type of criminal activity.” The DSAC report shows the nature of secret collaboration between American intelligence agencies and their corporate clients – the document contains a “handling notice” that the information is “meant for use primarily within the corporate security community. Such messages shall not be released in either written or oral form to the media, the general public or other personnel…” (The DSAC document was also obtained by the Northern California ACLU which has sought local FBI surveillance files.)
Naval Criminal Investigative Services (NCIS) reported to the DSAC on the relationship between OWS and organized labor for the port actions. The NCIS describes itself as “an elite worldwide federal law enforcement organization” whose “mission is to investigate and defeat criminal, terrorist, and foreign intelligence threats to the United States Navy and Marine Corps ashore, afloat and in cyberspace.” The NCIS also assists with the transport of Guantanamo prisoners.
DSAC issued several tips to its corporate clients on “civil unrest” which it defines as ranging from “small, organized rallies to large-scale demonstrations and rioting.” It advised to dress conservatively, avoid political discussions and “avoid all large gatherings related to civil issues. Even seemingly peaceful rallies can spur violent activity or be met with resistance by security forces. Bystanders may be arrested or harmed by security forces using water cannons, tear gas or other measures to control crowds.”
The FBI in Anchorage reported from a Joint Terrorism Task Force meeting of November 3, 2011, about Occupy activities in Anchorage.
A port Facility Security Officer in Anchorage coordinated with the FBI to attend the meeting of protestors and gain intelligence on the planning of the port actions. He was advised to request the presence of an Anchorage Police Department official to also attend the event. The FBI Special Agent told the undercover private operative that he would notify the Joint Terrorism Task Force and that he would provide a point of contact at the Anchorage Police Department.
The Jacksonville, Florida FBI prepared a Domestic Terrorism briefing on the “spread of the Occupy Wall Street Movement” in October 2011. The intelligence meeting discussed Occupy venues identifying “Daytona, Gainesville and Ocala Resident Agency territories as portions …where some of the highest unemployment rates in Florida continue to exist.”
The Tampa, Florida FBI “Domestic Terrorism” liaison participated with the Tampa Police Department’s monthly intelligence meeting in which Occupy Lakeland, Occupy Polk County and Occupy St. Petersburg were discussed. They reported on an individual “leading the Occupy Tampa” and plans for travel to Gainesville for a protest planning meeting, as well as on Veterans for Peace plans to protest at MacDill Air Force Base.
The Federal Reserve in Richmond appears to have had personnel surveilling OWS planning. They were in contact with the FBI in Richmond to “pass on information regarding the movement known as occupy Wall Street.” There were repeated communications “to pass on updates of the events and decisions made during the small rallies and the following information received from the Capital Police Intelligence Unit through JTTF (Joint Terrorism Task Force).”
The Virginia FBI was collecting intelligence on the OWS movement for dissemination to the Virginia Fusion Center and other Intelligence divisions.
The Milwaukee division of the FBI was coordinating with the Ashwaubenon Public Safety division in Green Bay Wisconsin regarding Occupy.
The Memphis FBI’s Joint Terrorism Task Force met to discuss “domestic terrorism” threats, including, “Aryan Nations, Occupy Wall Street, and Anonymous.”
The Birmingham, AL division of the FBI sent communications to HAZMAT teams regarding the Occupy Wall Street movement.
The Jackson, Mississippi division of the FBI attended a meeting of the Bank Security Group in Biloxi, MS with multiple private banks and the Biloxi Police Department, in which they discussed an announced protest for “National Bad Bank Sit-In-Day” on December 7, 2011.
The Denver, CO FBI and its Bank Fraud Working Group met and were briefed on Occupy Wall Street in November 2011. Members of the Working Group include private financial institutions and local area law enforcement.
Jackson, MS Joint Terrorism Task Force issued a “Counterterrorism Preparedness” alert. This heavily redacted document includes the description, “To document…the Occupy Wall Street Movement.”

You can read the FBI – OWS documents below where we have uploaded them in searchable format for public viewing.

The PCJF filed Freedom of Information Act demands with multiple federal law enforcement agencies in the fall of 2011 as the Occupy crackdown began. The FBI initially attempted to limit its search to only one limited record keeping index. Recognizing this as a common tactic used by the FBI to conduct an inadequate search, the PCJF pressed forward demanding searches be performed of the FBI headquarters as well as FBI field offices nationwide.

The PCJF will continue to push for public disclosure of the government’s spy files and will release documents as they are obtained.

December 22, 2012

Find this story at 22 December 2012

Find the documents at 22 December 2012

Once-secret documents reveal the FBI monitored Occupy Wall Street from its earliest days and treated the nonviolent movement as a potential terrorist threat. Internal government records show Occupy was treated as a potential threat when organizing first began in August of 2011. Counterterrorism agents were used to track Occupy activities, despite the internal acknowledgment that the movement opposed violent tactics. The monitoring expanded across the country as Occupy grew into a national movement, with FBI agents sharing information with businesses, local police agencies and universities. We’re joined by Mara Verheyden-Hilliard of the Partnership for Civil Justice Fund, which obtained the FBI documents through the Freedom of Information Act. “We can see, decade after decade, with each social justice movement, that the FBI conducts itself in the same role over and over again, which is to act really as the secret police of the establishment against the people,” Verheyden-Hilliard says. [includes rush transcript]

Thursday, December 27, 2012 Full Show

Find this story at 27 December 2012

Just days after a man was sentenced for spying for Syria, German federal prosecutors said Friday they had brought charges against a German-Moroccan national on suspicion of observing opposition members.

The federal prosecutor’s office said the 59-year-old suspect identified only as Bagdad A. was believed to have worked as an agent for the Moroccan secret services in Germany from May 2007 to February this year.

“The accused has a broad network of contacts among Moroccans living in Germany,” it said in a statement.

“In 2007, he told the Moroccan foreign intelligence service he was willing to use his contacts to provide information about Moroccan opposition members living in Germany.”

It said he remained in “constant” contact with his employers until February this year and informed them in particular about demonstrations held by opposition groups.

A spokesman for the prosecutors said the man was not currently in custody but that the authorities had determined there was little risk of flight as his family lived in Germany.

On Wednesday, a German court gave a two-year suspended jail sentence to a 48-year-old man of dual German-Lebanese nationality for spying on opponents of the Syrian regime in Germany.

…

Published: 7 Dec 12 16:34 CET

Find this story at 7 December 2012

AFP/The Local/mry

Mark Kennedy, who infiltrated environmental movement until his cover was blown, demands up to £100,000 for ‘personal injury’

Former police spy Mark Kennedy, who was known as Mark Stone, claims the undercover operation ‘destroyed his life’. Photograph: Philipp Ebeling for the Guardian

A former spy is suing the Metropolitan police for failing to “protect” him from falling in love with one of the environmental activists whose movement he infiltrated.

Mark Kennedy, who was known as Mark Stone until the activists discovered his identity in late 2010, filed a writ last month claiming damages of between £50,000 and £100,000 for personal injury and consequential loss and damage due to police “negligence”.

“I worked undercover for eight years,” he told the Mail on Sunday. “My superiors knew who I was sleeping with but chose to turn a blind eye because I was getting such valuable information They did nothing to prevent me falling in love.”

Kennedy says since he was unmasked he has been diagnosed as suffering from post-traumatic stress syndrome. His wife, Edel, has filed for divorce, and is seeking compensation for “emotional trauma”.

…

Amelia Hill
The Guardian, Sunday 25 November 2012 16.54 GMT

Find this story at 25 November 2012
© 2012 Guardian News and Media Limited or its affiliated companies. All rights reserved.

Mark Kennedy, 43, is claiming damages for ‘personal injury’ and ‘consequential loss and damage’
Ten women and one man are also suing the Met for emotional trauma
The landmark case is due to be heard at the High Court next year

A former undercover police officer is suing Scotland Yard for failing to ‘protect’ him against falling in love with a woman in the group of eco-warriors he was sent to infiltrate.

In a landmark case due to be heard at the High Court next year, Mark Kennedy says his superiors at the Metropolitan Police knew he was sleeping with women he had been sent to spy on, but turned a blind eye because of the quality of intelligence he was providing.

In a writ filed last month, Kennedy, 43, is claiming damages of between £50,000 and £100,000 for ‘personal injury’ and ‘consequential loss and damage’ due to police ‘negligence’.

Ex-undercover PC Mark Kennedy, 43, pictured, is suing Scotland Yard for failing to ‘protect’ him from falling in love with an activist he was sent to spy on

Mr Kennedy, who went undercover as an eco-warrior for eight years, is now divorcing his wife, Edel, pictured

Kennedy, who went under the alias of Mark Stone, a tattooed climber, is claiming damages for ‘personal injury’ and ‘consequential loss and damage’

He has been diagnosed as suffering from post-traumatic stress syndrome and is seeking compensation for the ‘emotional trauma’ suffered.

Last night he said: ‘I worked undercover for eight years. My superiors knew who I was sleeping with, but chose to turn a blind eye because I was getting such valuable information. The police had access to all my phone calls, texts and emails, many of which were of a sexual and intimate nature.They knew where I was spending the night and with whom. They did nothing to prevent me falling in love.

‘When my cover was blown it destroyed my life. I lost my job, my girlfriend and my reputation. I started self-harming and went to a shrink who diagnosed me with post-traumatic stress syndrome. The blame rests firmly at the feet of my superiors at the Met who had a duty to protect me.’

Ten women and one man are also suing the Met for emotional trauma saying they were duped into having sex with undercover officers. Three of the women are ex-lovers of Kennedy.

Their lawsuit states: ‘The men .  .  . used techniques they had been trained in to gain trust and thereby create the illusion they might be a “soulmate” to the women. There is no doubt that the officers obtained the consent of these women to sexual intercourse by deceit.’

Their case hit the headlines last week when police made a controversial bid to have it thrown out of the High Court and heard behind closed doors.

A legal source familiar with Kennedy’s case said: ‘He is as much a victim as the women are. The police failed to look after his psychiatric well-being and as a result he suffered post- traumatic stress for which the Met is responsible.’

Married Kennedy, who is now going through a divorce from his wife Edel, operated under the alias of Mark Stone, a long-haired heavily tattooed climber. The father of two worked for the secretive National Public Order Intelligence Unit. He says he cost the taxpayer £250,000 a year in wages and costs.

The landmark case is due to be heard at the High Court, pictured, next year. Ten women and one man are also suing the Met for emotional trauma

Kennedy was exposed when a £1 million trial against activists who allegedly planned to occupy a power plant in Nottinghamshire fell apart. Taped evidence he had made using a concealed microphone, which would have cleared the men, had not been presented in court.

All three of the women who had relationships with Kennedy have requested anonymity. He fell deeply in love with a red-haired Welsh activist he started sleeping with in 2004 and lived with from the end of 2005 until his cover was blown in 2010.

Kennedy says he had to have sex with the protesters to protect his cover. ‘The world of eco-activists is rife with promiscuity. Everyone sleeps with everyone else. If I hadn’t had sex they would have rumbled me as an informant,’ he said.

…

By Daily Mail Reporter and Caroline Graham

PUBLISHED: 22:00 GMT, 24 November 2012 | UPDATED: 15:09 GMT, 25 November 2012

Find this story at 24 November 2012

Published by Associated Newspapers Ltd

Part of the Daily Mail, The Mail on Sunday & Metro Media Group
© Associated Newspapers Ltd

A detailed new report launched today by the Network for Police Monitoring (Netpol) highlights how promises made by the police to ‘adapt to protest’ after 2009′s G20 demonstrations in London have been forgotten in a remarkably short space of time and a far more intolerant ‘total policing’ style response to protesters has developed in the UK.

The report, which covers a fourteen month period from late 2010 to the end of 2011, paints a bleak picture of the state of the freedom to protest in the UK. It documents how the tactic of containment known as ‘kettling’, the use of solid steel barriers to restrict the movement of protesters, the intrusive and excessive use of stop & search and data gathering, and the pre-emptive arrests of people who have committed no crime, have combined to enable an effective clamp-down on almost all forms of popular street-level dissent.

The High Court last week ruled that the use of pre-emptive arrests in advance of the royal wedding in 2011 was lawful but, from the experiences of activists gathered by NetPol, the report argues that this tactic is ‘one of the most disturbing aspects of the policing of protest’. Squats and protest sites were raided by police and potential protesters were rounded up and arrested. This including ten people who were carrying republican placards and a group who had dressed up to attend a ‘zombie wedding’, who were arrested while sitting in a café drinking coffee.

The report is also critical of the use of ‘section 60’ stop and searches, which require no ‘reasonable suspicion’ and have been disproportionately targeted at young people taking part in protests. This group has also faced arrest for ‘wearing dark clothing’, for ‘looking like an anarchist’, and in some cases under eighteen year olds have been threatened with being taken into ‘police protection’ if they participated in demonstrations.

NetPol’s research also highlights the invasive but routine use of police data gathering tactics, which oblige protesters to stand and pose in front of police camera teams and to provide their personal details. The report gives evidence of an increasing misuse of anti-social behaviour legislation to force protesters to provide a name and address under threat of arrest. NetPol believes political protest should not be equated with anti-social behaviour, and that the use of such powers against demonstrators should end.

Each one of these measures restricts and deters legitimate protest, but taken together these measures allow the police to impose a level of deterrence, intimidation and control that makes taking part in legitimate protest a daunting and often frightening experience.

Val Swain, commenting on the report’s launch on behalf of NetPol,said:

“The evidence we have gathered has been published just as news emerges of further pre-emptive arrests and other restrictions on the freedom to protest taking place in advance of this summer’s London Olympics. With an apparent willingness by the courts to defend any actions by the police against protesters, we fear that dissenting voices face an even harsher clamp-down in the weeks to come.”

Find this story at 24 July 2012

Find the report at