Afknijplijsten

(uit het boek van Jansen & Janssen over terrorisme bestrijding dat eind dit jaar verschijnt)
Sinds de aanslagen van 11 september is de jacht geopend op de financieringsbronnen van het internationale terrorisme. Het afknijpen van financieringsbronnen zou het handelingsvermogen van terreurgroepen aanzienlijk beperken. Zowel door de Verenigd Naties als de Europese Unie zijn inmiddels ‘afknijplijsten’ vastgesteld van organisaties en personen waarvan de financiële tegoeden bevroren moeten worden. De vraag is echter hoe zorgvuldig deze lijsten tot stand komen en hoe plaatsing op deze lijsten aangevochten kan worden.

In de strijd tegen het terrorisme neemt de strijd tegen terreurgeld een belangrijke rol in. De achterliggende gedachte is simpel: wie de terroristen droog kan leggen, bant het terrorisme uit. Elke aanslag kost geld voor voorbereidingen, reis- en verblijfskosten, wapens, munitie, explosief materiaal en andere benodigdheden. Het is niet al te moeilijk een boodschappenlijst voor een gemiddelde terrorist op te stellen. Het blijft echter moeilijk een exacte raming te maken van de gemaakte kosten van een terreurdaad. Over de aanslagen van 11 september lopen de ramingen uiteen van enkele honderdduizenden tot enkele miljoenen dollars. Bij de aanslagen op vier forenzentreinen in Madrid waren deskundigen het eens dat deze ‘slechts’ enkele tienduizenden euro’s hadden gekost. In rapporten van de Europese Unie wordt er dan ook op gewezen dat vooral kleinere, zelfstandig opererende cellen geen gebruik hoeven te maken van ingewikkelde, internationale financiële webben. Dit soort cellen zijn ook op financieel gebied zelfvoorzienend: baantjes en kleine criminaliteit zorgen voor het benodigde geld.

Statewatch, with partner organisations the Campaign Against Criminalising Communities (CAMPACC) and the Human Rights and Social Justice Institute (HRSJ, London Metropolitan University) today publish extensive research on a new website to explain and monitor the policy of “proscription” – designating groups and individuals as “terrorists” in order to criminalise their activities or impose sanctions against them.

The website includes expert legal analysis on the development of the policy, the scope and effect of the current UK, US, UN and EU “terrorist” lists, the procedures used to agree them, and what listed groups and individuals can do to challenge their inclusion.

Verenigde Naties Afknijplijsten
Europese afknijplijsten
Statewatch artikel over de afknijplijsten

Segi niet terroristisch, maar wel illegaal

De 4th Section of the Penal Court in the Audiencia Nacional heeft een uitspraak gedaan in de zaak van de Spaanse staat tegen de organisaties Haika-Segi.

Volgens de onderzoeksrechter Garzon zijn de organisaties allemaal ETA. De uitspraak beweert echter het tegendeel. De organisaties worden niet gezien als terroristisch, hoewel ze misschien ideologisch veelgemeen hebben met de ETA zijn ze nooit betrokken geweest bij de gewapende strijd. Hoewel de rechtbank ze niet ziet als terroristisch kregen de betrokkenen wel maximum straffen voor het illegaal zijn van de organisaties.

Verdict Nº 27/05

The 4th Section of the Penal Court in the Audiencia Nacional made public their verdict on the trial against the youth organisations Haika-Segi. This was the first of the trials included in what is known as the macro-case 18/98.

The verdict contradicts judge Garzón’s thesis, which argues that “it is all ETA”, as it declares that bearing in mind the UN definition on terrorism, as well as the jurisprudence of the Spanish Supreme Court and the Constitutional Court, the group of elements necessary to consider the youth organisations as terrorist organisations do not occur in Jarrai, Haika and Segi. Specifically, there is an acknowledgement that, “although the said organisations may have aims which are ideologically close to those which the terrorist organisation ETA pursues with its armed activity, their activities –as well as the legitimate ones- never involved the use of weapons, in the terms set out by the aforementioned jurisprudence”.

Nevertheless, although the court did not consider the youth organisations to be terrorist, it did confirm their illegalisation and handed out maximum sentences –three and a half years jail- for that crime –although many of the defendants had spent more time in jail than the sentence they have now received- including a special disqualification from being elected, special disqualification from public work or posts, high fines and the obligation to pay the cost of the trial.

The verdict devotes a large part of its 118 pages to attempt to establish connections between ETA and the youth organisations. With a historical account beginning in 1974, the tribunal attempts to establish links between the armed organisation and the youth organisations, with the poor quality of evidence remarked on by many observers. In other words, the court decision finds the connection between Haika-Segi and ETA proven but states that by definition it is impossible for these organisations to be terrorist; rather, they are merely illegal.

Website met informatie en achtergrond
Engelse samenvatting van de uitspraak
complete tekst in het Spaans

Een paar maanden geleden werden drie dierenrechtenaktivisten op zeer brute wijze uit hun lock-ons gehaald door de politie. Zij brachten een overdadige hoeveelheid pepperspray met kracht aan op hun gezichten, diep in de porien, ogen, neus, mond en oren. De vrouwen zijn nog steeds gechockeerd van de gebeurtenis. Hieronder een uitgebreid artikel over wat er toen precies gebeurd is.

Het Meldpunt Peperspray roept iedereeen op gebruik en vooral misbruik van pepperpspray door agenten te melden op: peperspray@deds.nl
We hopen hiermee een beter inzicht te krijgen in hoe pepperspray wordt toegepast en hopen door middel van persberichten druk te kunnen uitoefenen op de politiek en diverse politieorganisaties, zodat er strenger wordt opgetreden tegen misbruik van dit ingrijpende geweldsmiddel.
Artikel uit het actieblad Ravage
De gevaren van gebruik en misbruik van Peperspray
Artikel op de website van de politieke partij SP
het rapport over Pepperspray
begeleidende brief bij rapport over Pepperspray

Groot Brittannië

Wel, wel, wel wat hebben we hier? Activisten werden enige tijd geleden achterdochtig
toen er een doos in de buurt van hun huis opdook. Het kastje zag eruit als een elektriciteitskast. De kast was zo opgesteld dat het iedereen kon observeren die een kleine straat in en uit reed waar enkele SHAC activisten wonen.
Toen de activisten de kast aan een nader onderzoek onderwierpen, bleek het een bewakingscamera te zijn met kabels die de bosjes in liepen naar een gat in de grond.
De SHAC activisten betreuren het dat Huntington Life Sciences zulke clowns inhuurt om hen te beschermen.
Police camera found
activisten van de campagne van SHAC betreft het hi

‘AIVD wist alles, en deed niets’

Heel veel gegevens kunnen worden uitgewisseld indien en voor zover dat van tevoren is afgesproken en controleerbaar is. De vraag om meer bevoegdheden vindt Kohnstamm dan ook onterecht. Het probleem is dat er onvoldoende wordt samengewerkt: “Het mooiste voorbeeld vind ik nog altijd Mohammed B. Direct na de moord op Van Gogh denkt iedereen ‘wat een schande en wat een ellende’. En dan zegt minister Remkes de dinsdag daarop in de Kamer dat de AIVD geen fouten heeft gemaakt, maar dat er meer bevoegdheden nodig zijn. Terwijl langzaam maar zeker vaststaat dat de AIVD alles wist van Mohammed B. Zijn hele hebben en houden. De AIVD hoeft zich het minst van ons aan te trekken, en terecht overigens, mits gecontroleerd. Maar ze wist alles en deed niets. AIVD, politie en OM hadden de moord op Van Gogh kunnen voorkomen. Ze hadden ruim voldoende bevoegdheden om in te grijpen.”

“Kennis is nu eenmaal de grondstof waarop je terroristen kunt pakken, maar dan moet je dus eerst aantonen dat je die kennis niet op een andere wijze had kunnen verzamelen dan met bestaande bevoegdheden. Kennis over Mohammed B. was volledig aanwezig. Sterker nog, voeg ik daar gekscherend en een beetje cynisch aan toe, ook het rapport over de Hofstad- groep was in het bezit van Mohammed B. Maar los daarvan: op basis van de openbare kennis over Mohammed B. kun je nooit volhouden dat er meer bevoegdheden nodig zijn om een moord als die op Van Gogh te kunnen voorkomen.”

Kohnstamm ziet hetzelfde patroon in de VS. “Bijna alles over de daders van 9-11 was bekend, maar die informatie is niet of nauwelijks uitgewisseld tussen de verschillende inlichtingendiensten. Waardoor er nooit een alarmbel is gaan rinkelen.” Gewoon slecht georganiseerd. Niemand heeft belet die gegevens uit te wisselen.

In veel gevallen is het dus een kwestie van organisatie en niet van bevoegdheden. Het is een cultuurprobleem en een organisatorisch probleem, misschien ook een technisch probleem. In het geval van Mohammed B. had men een foute analyse losgelaten op de informatie. “Aanvankelijk zei de minister dat de AIVD meende dat Mohammed B. niet behoorde tot de 150 van de Hofstad-groep, inmiddels zegt Justitie dat hij de leider was”

Kohnstamm concludeert dat het merendeel van de dingen die misgaan, ligt aan de organisatie of cultuur binnen de organisaties. En hij spreekt uit ervaring. Als voorzitter van de Regieraad ICT en Politie heeft hij gemerkt dat informatie-uitwisseling tussen rechercheurs een heikel onderwerp is. “Het zit in de malle hoofden van politiefunctionarissen om informatie vooral niet met elkaar te delen. Ze zeggen dat je heel terughoudend met informatie moet omspringen.” In feite zijn ze gewoon bang dat een ander hun zaak oplost. Een ander punt, weet Kohnstamm uit ervaring, is dat bewindslieden altijd zullen zeggen dat ze het hadden kunnen voorkomen als ze meer hadden geweten en meer hadden gekund.

interview kohnstamm in Idee juni 2005

Sympathie voor het werk van Buro Jansen & Janssen? Wordt dan nu donateur.
Buro Jansen & Janssen heeft hard donateurs nodig om de komende recessie te overleven. Voor het doen van onderzoek is Buro Jansen & Janssen volledig afhankelijk van giften en subsidies.
Stort gul: € 10,- , € 25,- € 50,- of meer per maand op:
Giro: 603904
tnv Stichting Res Publica te Amsterdam
Bij storing van € 50,- of meer krijg je een origineel Jansen & Janssen T-shirt opgestuurd!

01 Overleeft het softdrugsbeleid de Europese Grondwet
02 De Europese Grondwet
03 Hoofdstukken Keizer in Lompen, politiesamenwerking
04 Politieagenten aller landen…
05 Hangen aan de noodrem
06 Europese Grondwet zet strafrecht onder druk

‘Is het softdrugsbeleid écht veilig met de nieuwe Grondwet’

Politie- en justitie samenwerking in de Europese Grondwet

”Ik zal netjes van het Nederlandse drugsbeleid afblijven”, beloofde de Eurocommissaris van justitie, vrijheid en veiligheid, Frattini, aan diverse Nederlandse kranten op 6 mei jl. “En de Europese Grondwet doet daar niets aan af.”

De werkelijkheid is echter genuanceerder, nauwkeurige lezing van de Europese grondwet leert dat de risico’s na invoering aanzienlijk zijn.

In de politie- en justitieparagraaf van de Europese Grondwet wordt vooral de besluitvorming gewijzigd. Inhoudelijk zijn er weinig veranderingen, op de invoering van een Europees Openbaar Ministerie na.

De lidstaten verliezen hun vetorecht, een gekwalificeerde meerderheid kan in de toekomst een dwingend kaderbesluit aannemen. Als een lidstaat vindt dat een Europees justitievoorstel ‘afbreuk doet aan fundamentele aspecten van zijn strafrechtsstelsel’ kan er nog wel aan de noodrem worden getrokken.
En hier zit een addertje onder het gras – zeg maar gerust een boa constrictor. Twee weken geleden vroeg het SP-Kamerlid Krista van Velzen aan minister Donner of hij het Nederlandse softdrugsbeleid als een ‘fundamenteel aspect van het Nederlandse strafrechtsstelsel’ beschouwt. Nee, zei Donner. ‘Als minister van Justitie weiger ik ten enenmale om te stellen dat het niet-handhaven van de eigen wetten, een fundamenteel kenmerk van het Nederlandse rechtsstelsel is.’

1 juni nadert, het referendum over de Europese Grondwet staat voor de deur. Op de website van Buro Jansen & Janssen daarom deze keer extra aandacht voor de Europese politie- en justitiesamenwerking.

Een aantal hoofdstukken van het boek ‘Keizer in Lompen, politiesamenwerking in Europa’ staan vanaf vandaag online. Het boek zelf is nog steeds actueel en verkrijgbaar bij de boekhandel. (ISBN 90-6728-126-3, prijs € 24,90)
Ook een aantal artikelen over de gevolgen van de Europese Grondwet op het terrein van politie en justitie.

“Een weinig gestelde vraag is wat nu precies de noodzaak is van Europese harmonisatie van het Europese strafrechtbeleid. Het idee lijkt te zijn dat als nu maar overal precies dezelfde wetten gaan gelden, de criminaliteit beter aangepakt kan worden. Dat is echter nauwelijks het geval. Natuurlijk, als in één lidstaat pakweg mensenhandel niet strafbaar zou zijn, zou dat de samenwerking bemoeilijken. Maar de strafbaarstellingen en delictomschrijvingen verschillen niet zo vreselijk veel in de Europese Unie.”

De artikelen en hoofdstuk uit het boek zijn te vinden op:
www.burojansen.nl/eugrondwet.htm

Buro Jansen & Janssen
Postbus 10591
1001 EN Amsterdam
tel 020 6123202,
info@burojansen.nl
lees meer

Als de Europese Grondwet wordt aangenomen verandert op het terrein van politie – en justitiesamenwerking er behoorlijk veel in de besluitvorming binnen de Europese Unie. Momenteel geldt op dit terrein een vetorecht voor de lidstaten. Bij belangrijke besluiten kan Nederland op deze manier de voet aardig dwars zetten. Na aanname van de Europese Grondwet verliezen de lidstaten hun vetorecht en worden beslissingen bij meerderheid genomen. De parlementaire controle verplaatst zich van Den Haag naar Brussel, de Tweede Kamer verliest zijn instemmingsrecht. Wel is er een soort noodremprocedure: een voorstel kan geblokkeerd worden, als een lidstaat vindt dat een Europees justitievoorstel ‘afbreuk doet aan fundamentele aspecten van zijn strafrechtsstelsel’. Het voorstel wordt dan doorgeschoven naar de Europese regeringsleiders. Die nemen dan een beslissing op basis van unanimiteit stemmen. In die fase geldt dus wel een vetorecht lees meer

‘Keizer in lompen – politiesamenwerking in Europa’ is het verslag van een journalistieke speurtocht naar de samenwerking van politiediensten in de Europese Unie. Aan de hand van eigen onderzoek en interviews met wetenschappers, advocaten, politiechefs en ambtenaren schetsen de auteurs Jelle van Buuren en Wil van der Schans een beeld van de moeizame ontwikkeling van een Europees rechtssysteem.

De volgende hoofdstukken staan online:
De democratische spagaat, Controle op de JBZ-samenwerking

Een ingewikkeld spelletje schaak, Internationale opsporing in de praktijk

Advocaten op beenkappen, Controle op de internationale opsporing

Even Limburg bellen, Pionieren in de grensregio

Keizer in Lompen, Uitgeverij Papieren Tijger, prijs 24,90

Uitgeverij Papieren Tijger

Ruimte voor nationaal strafrechtbeleid wordt kleiner
De Europese Grondwet leidt ertoe dat Nederland minder speelruimte overhoudt voor het voeren van een eigen strafrechtbeleid. Burgers zullen sneller geconfronteerd worden met de strafrechtopvattingen van andere lidstaten. De rechten van verdachten zijn het kind van de rekening. lees meer

Vormt de Europese Grondwet nu wel of niet een bedreiging voor het Nederlandse softdrugsbeleid? Absoluut niet, stellen de voorstanders van de grondwet. Nederland houdt het laatste woord bij het softdrugsbeleid, maar bijvoorbeeld ook bij het abortus- of euthanasiebeleid. Nauwkeurige lezing van de grondwet leert echter dat de risico’s toch aanzienlijk zijn. lees meer

Het vetorecht dat de Europese lidstaten hebben staat innige samenwerking op het terrein van de criminaliteitsbestrijding in de weg. Maar de Europese Grondwet is geen garantie dat dit beter wordt. Bovendien kan de Europese grondwet ten koste gaan van specifieke elementen in het Nederlandse strafrecht als abortus-, euthanasie- en drugsbeleid.

lees meer

Ruimte voor nationaal strafrechtbeleid wordt kleiner
De Europese Grondwet leidt ertoe dat Nederland minder speelruimte overhoudt voor het voeren van een eigen strafrechtbeleid. Burgers zullen sneller geconfronteerd worden met de strafrechtopvattingen van andere lidstaten. De rechten van verdachten zijn het kind van de rekening.

Vormt de Europese Grondwet nu wel of niet een bedreiging voor het Nederlandse softdrugsbeleid? Absoluut niet, stellen de voorstanders van de grondwet. Nederland houdt het laatste woord bij het softdrugsbeleid, maar bijvoorbeeld ook bij het abortus- of euthanasiebeleid. Nauwkeurige lezing van de grondwet leert echter dat de risico’s toch aanzienlijk zijn.