Fouilleren in Den Haag kende een aanloop van ruim twee jaar. Vervolgens werd het noodgebied Hoefkade gepromoveerd tot risicogebied. Aan het woud van bevoegdheden zoals permanent cameratoezicht, strafbaar gestelde (overlast)gedragingen en verwijderingbevelen, ‘blauw geverfd’ in Haagse politie termen, werd preventief fouilleren toegevoegd. Dit zou de buurt veiliger maken en het (vuur)wapenbezit terug dringen. Vier jaar later is het aantal geweldsincidenten in de buurt niet gedaald, maar juist gestegen en is het aantal, dat gevonden worden bij de gefouilleerde mensen en het aantal arrestanten op grond van de Wet Wapens en Munitie niet gedaald, maar gestegen. Nemen onveiligheidsgevoelens toe bij de bestempeling van een gebied tot bijna oorlogszone en waarom reageren burgers ‘gelaten’ op een maatregel die elke persoon potentieel tot gevaarlijke wapendrager maakt. Waarheidsvinding in een woud aan stukken en een filosofische argumentatie in de voetsporen van Donald Rumsfeld, oud minister van Defensie van de Verenigde Staten.
In verband met de mogelijke invoering van een kraakverbod, en de mishandeling van enkele bezoekers van het Amsterdamse café Vrankrijk en toekomstige ontruimingen, benaderde de politie diverse krakers voor het verschaffen van inlichtingen. De Regionale Inlichtingendienst gaat hierbij te werk met leugens en bedrog.
Roos, Rosa, Fiona, Ferry, Cees, Gijs, Leo, Harry en alle andere krakers die niet aan de stereotype beelden voldoen hebben je nodig, kom bij de Amsterdamse politie. Michel, Iwan, Gerard, Astrid en hun collega’s nodigen je uit voor een kennismakingslunch, diner of avond in de kroeg om samen op te trekken tegen het kraakverbod en sfeerbeelden over de Amsterdamse scène te bespreken. Want ‘I Amsterdam’ kan natuurlijk niet zonder een leuke kraak en ontruiming.
Heb je interesse in dit boeiende en gevarieerde werk als informant voor de Amsterdamse politie, bel dan 020 6239315 of mobiel 06 34296880 en vraag naar dhr. Eijsenbrandt. Deze wervingscampagne van de Amsterdamse Regionale Inlichtingendienst (RID) is permanent. De kraakbeweging heeft je namelijk altijd nodig.
Het was toveren uit de hoge hoed afgelopen week door Burgemeester Cohen en korpschef Welten. Naar aanleiding van enkele schietincidenten toverden ze direct een aantal zondebokken uit de hoge hoed. Cohen wees de gemeenteraad op de criminele Nigeriaanse bendes, terwijl er nog altijd onderzoek naar moet worden gedaan.
Welten’s zondebokken waren juist weer afkomstig uit de Caraïben en niet uit Nigeria. “De wereld van de Nigeriaanse netwerken heeft niets te maken met die van de schietpartijen,” zei hij in een interview in het NRC Handelsblad van 22 augustus 2009. Het komt allemaal door het “opgefokte narcisme”, de “stoerdoenerij”, de “bling bling” en de “MTV-cultuur” van een andere bevolkingsgroep, de Caribische”.
Over zeven kolomen kan de korpschef zijn antropologische en sociologische huis tuin en keuken wetenschap zonder veel weerwerk van de journalist ventileren. “Is dat niet dweilen met de kraan open,” is de enige kritische vraag die in het interview valt op te tekenen. De criminaliteit daalt, preventief fouilleren is succesvol, illegalen worden opgepakt en de politie verricht knap werk “bijna tovenarij.”
De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid schrijft in haar rapport “lerende overheid” dat er zich tegenwoordig regelmatig problemen voordoen die met de beschikbare kennis en normen niet opgelost kunnen worden (WRR 2006: 29). Het zijn ongetemde problemen, zoals aids, bse en andere rampen, maar ook het integratieprobleem en toenemende gevoelens van onveiligheid. Vaak is er daarbij druk op bestuurders om snel to reageren op voorbarige conclusies in de media. De WRR pleit voor meer terughoudendheid en inzet van deskundigheid bij dergelijke problemen.
Het handhaven van een acceptabele mate van veiligheid in de samenleving is een overheidstaak. Het thema onveiligheid leent zich sterk voor populistische acties, waarbij draconische maatregelen voorgesteld worden die meer schade kunnen doen dan heil brengen. Terughoudendheid is hier op zijn plaats. In de afgelopen tien jaar zijn onveiligheidsgevoelens toegenomen, de regering spant zich in om deze gevoelens to bestrijden. Een middel daarvoor is preventief fouilleren. In Amsterdam wordt dit middel sinds 2002 gebruikt. Preventief fouilleren tast de grondrechten van mensen aan. De mate waarin dergelijke beperkingen opgelegd mogen worden is een politieke keuze.
Effectieve rechtsmiddelen voor niet-EU-onderdanen in het Schengen Informatie Systeem
verschenen in NJCM-Bulletin, jrg. 34 (2009), nr. 1
Het Schengen Informatie Systeem (SIS) is het grootste persoonsgegevensbestand dat op dit moment, anno 2008, door de EU-lidstaten gezamenlijk wordt gebruikt. Het SIS is één van de maatregelen die op basis van de Schengen Uitvoeringsovereenkomst zijn genomen ter compensatie van de opheffing van de binnengrenscontroles. Hierin worden verschillende categorieën van gegevens geregistreerd, zoals personen wier uitlevering wordt verzocht of vermiste personen, maar ook gestolen objecten zoals voertuigen of reis- en identiteitsdocumenten. Op basis van een signalering in het SIS dienen de autoriteiten van de aangesloten Schengenstaten een bepaalde actie te ondernemen zodra ze de gezochte persoon of het object aantreffen: bijvoorbeeld uitlevering of onopvallende surveillance. Artikel 96 van de Schengen Uitvoeringsovereenkomst
(SUO) geeft staten de bevoegdheid om derdelanders (niet-EU-onderdanen) in het SIS te signaleren ‘ter weigering van toegang’. Sinds de start van het SIS, in 1995, betreft het grootste deel van alle signaleringen met betrekking tot personen deze laatste categorie. Een signalering in het SIS heeft voor de betrokken vreemdeling grote gevolgen: eenmaal gesignaleerd kan hem of haar gedurende ten minste drie jaar de toegang tot het hele Schengen-gebied worden geweigerd.2 Dit kan zowel de weigering aan de grens betekenen, als de afwijzing van een visumverzoek in het land van herkomst.
Strafrechtelijke inperking van de vrijheid van meningsuiting versus
de rechtstaat
Sinds 11 september 2001 wordt door de Verenigde Staten een ‘war against terror’ gevoerd waar ook wij Europeanen in verzeild zijn geraakt. De Nederlandse samenleving lijkt sindsdien definitief veranderd. De dreiging van het islamitisch terrorisme en de angst voor aanslagen in Europa zijn een realiteit geworden. De terroristische aanslag in Madrid op 11 maart 2004 veranderde die dreiging in keiharde realiteit. Het item ‘terrorisme bestrijding’ kwam in veel landen boven aan de politieke agenda te staan. Er werd gediscussieerd over de manier waarop de veiligheid in de toekomst zo goed mogelijk gegarandeerd kan worden. Daarbij is echter essentieel voor het functioneren van een democratische samenleving dat er niet aan de grondbeginselen van de rechtsstaat wordt getornd en dat er ook in alle vrijheid een publiek debat gevoerd kan worden. Een publiek debat kan immers bijdragen aan wederzijds begrip en respect voor elkaars opinies. De vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van godsdienst staan hierbij voorop.
de elektronische nieuwsbrief van Buro Jansen & Janssen
Mocht je een interessant artikel hebben over je confrontatie met politie, justitie en inlichtingendiensten, een nieuwe wetgeving, onderzoek of een scriptie neem dan contact op met info@burojansen.nl.
01 – inhoudsopgave
02 – Verenigde politie van Europa
03 – Cijfers jongleren voor preventief fouilleren in Amsterdam
04 – Amsterdam: “De zoveelste ronde preventief fouilleren”: knock out
05 – Meer dan 200.000 professionals doen maar wat tegen terrorisme
06 – oud en nieuw in de bak, de tragiek van openbaarheid in Nederland
07 – De spiegel van ‘Das Leben der Anderen’ in Duitsland
08 – Meningsuitingen en het internet: onbegrensde vrijheid?
09 – Buro Jansen & Janssen nieuws en aan de lijn
10 – Donateurs gezocht!
In deze observant het eerste product van ons onderzoek naar preventief fouilleren. Cijfers jongleren voor preventief fouilleren en de zoveelste ronde preventief fouilleren: knock out gaan over het onderzoek naar preventief fouilleren in Amsterdam. Verenigde politie van Europa is een vervolg op het artikel U bent tegen dus u bent verdacht uit observant 51 over databases van politieke activisten en informatie uitwisseling tussen Duitsland en Nederland. Wat doen 200.000 professionals eigenlijk tegen terrorisme gaat over de dreiging van een aanslag in maart dit jaar. Verders nog de schending van het recht op een openbare manifestatie, afluisterpraktijken in Duitsland, vrijheid van meningsuiting en ander nieuws.
Landelijke Informatie Coördinatie over activisme-extremisme
Over de komst van een Europese politie, het uitwisselen van gegevens over buiten parlementaire actievoerders, een leugenachtige overheid en een politicus die alleen maar voor zijn eigen vrijheid van meningsuiting opkomt.
Donderdag 12 februari 2009 was een gedenkwaardige dag. Groot-Brittannië weigerde het Tweede Kamerlid dhr. Wilders de toegang tot haar grondgebied. Een vliegtuig vol journalisten en fotografen vergezellen dhr. Wilders op weg naar Heathrow. Zijn verblijf op Britse bodem was van korte duur. Dhr. Wilders was van tevoren gewaarschuwd. De Britse overheid had aangegeven hem de toegang te weigeren. Een media moment is nooit weg en de voltallige Nederlandse journalistiek sukkelt toch wel achter de parlementaire blondine aan. In de brief aan dhr. Wilders schrijft de minister van Binnenlandse Zaken van Groot-Brittannië: “The Secretary of State is of the view that your presence in the UK would pose a genuine, present and sufficiently serious threat to one of the fundamental interests of society. The Secretary of State is satisfied that your statements about Muslims and their beliefs, as expressed in your film Fitna and elsewhere, would threaten community harmony and therefore public security in the UK.” Het Tweede Kamerlid krijgt dezelfde behandeling als radicale imams in het Verenigd Koninkrijk, een behandeling die deze geestelijken ook in Nederland te beurt valt. Volgens dhr. Wilders wordt zijn vrijheid van meningsuiting belemmerd en is hij de grote pleitbezorger van dit recht, iets dat een groot deel van het electoraat lijkt te beamen. Radicale meningen mogen niet worden gesmoord.
De gemeente Amsterdam zet steeds vaker preventief fouilleren in bij de bestrijding van wapenbezit en geweldsincidenten. De evaluaties die jaarlijks aan de gemeenteraad worden gepresenteerd laten een positief beeld zien van de maatregel. Mede door de gepresenteerde resultaten over het fouilleren in het centrum en zuidoost wordt er nu ook gefouilleerd in Amsterdam Oost.
Op zijn zachtst gezegd zijn de cijfers niet eenduidig. Het lijkt er zelfs op dat er met de cijfers gegoocheld wordt. Dat is ernstig, zeker bij een maatregel als preventief fouilleren. In een zogenoemd veiligheidsrisicogebied kan namelijk iedereen door een ambtenaar in functie staande gehouden, gefouilleerd en zijn bezittingen doorzocht worden. De maatregel tast de onschuldpresumptie van iedere burger aan. Iedereen die zich in het gebied bevindt kan onderworpen worden aan een fouilleeractie. Een aanleiding, aanwijzing of verdenking is niet noodzakelijk. Deze aantasting van het adagium ‘onschuldig tenzij het tegendeel is bewezen’ is de reden geweest voor Buro Jansen & Janssen om een onderzoek naar de uitvoeringspraktijk en de effectiviteit van de maatregel in te stellen.
Het preventief fouilleren in Amsterdam is bekeken aan de hand van de jaarlijkse rapportages van het Instituut voor Veiligheids- en Crisismanagement COT. Het COT constateert jaarlijks dat het fouilleren effectief is en helpt om het aantal ‘wapenincidenten’ terug te brengen in Amsterdam Zuidoost en de binnenstad, de twee zogenaamde veiligheidsrisicogebieden. Mede door deze positieve conclusies wordt er nu ook gefouilleerd in Amsterdam Oost. Waarom deze conclusie zijn getrokken blijft onduidelijk. Een systematische analyse van cijfers zoals het COT deze presenteert roepen veel vragen op over die zogenaamde effectiviteit, maar ook over de betrouwbaarheid van cijfers van de Amsterdamse politie.
Gebrek aan zelf reflectie leidt tot ondoordacht handelen van politie en inlichtingendiensten met de kans op noodlottige gevolgen
In de discussie over de politieactie rond de Ikea van 12 maart 2009 gaat het vooral om de noodzaak van het optreden, de wijze van arrestatie, de vermelding van de afkomst van de verdachten, de slechte communicatie tussen de korpsbeheerder en de korpschef en de weigering om de excuses aan te bieden. Het probleem ligt echter dieper. Bij terrorisme en in bredere zin bij het veiligheidsbeleid treedt de overheid met veel bombarie op, stoere macho taal, en is niet genegen tot enig zelfonderzoek. De woorden van de Amsterdamse burgemeester Cohen zijn exemplarisch: “de volgende keer doen wij het precies hetzelfde.”
lees meer
De tragiek van de openbaarheid in Nederland (deel 1)
Maandag 31 december 2007 vond een lawaaidemonstratie plaats bij verschillende gevangenissen in Nederland waar ook vluchtelingen worden opgesloten. Bij een lawaaidemonstratie worden gevangen vluchtelingen met veel lawaai en met leuzen een hart onder de riem gestoken. De demonstratie was een protest tegen het repressieve vluchtelingenbeleid in Nederland en bedoeld als steun aan de gevangenen. Op de lijst met gevangenissen stonden Zaandam, Schiphol, Nieuwersluis en de Bijlmerbajes. Het idee was om bij elke locatie een half uur lawaai te maken en vuurwerk af te steken.
lees meer
38 jaar getapt door de Duitse inlichtingendienst
Nut en noodzaak van inlichtingendiensten wordt alleen zichtbaar als feiten over het werk van die diensten aan het licht komen. Succes verhalen over operaties worden beschreven door loyale onderzoekers en ‘deskundigen.’ Rob de Wijk stelde het boek ‘Doelwit Europa’ samen om te laten zien hoeveel aanslagen voorkomen waren door veiligheidsdiensten. Bij die succesverhalen zijn kanttekeningen te zetten. Er is bijvoorbeeld de voorkennis over aanslagen van de inlichtingendiensten waar niets is mee gedaan. De gevolgen van dat inadequate optreden is duidelijk geworden op 11 maart 2004 in Madrid en de 5 juli 2005 in London. Ook de betrokkenheid van informanten en infiltranten van inlichtingendiensten bij ernstige strafbare feiten roept vragen op over nut en noodzaak.
Rolf Gössner schreef over die strafbare feiten van informanten het boek “Geheime Informanten, V-Leute des Verfassungsschützes: Kriminelle im Dienst des Staates.” Het boek beschrijft de infiltratie van de Duitse extreem rechtse partij de NPD (Nationaldemokratische Partei Deutschlands) door de Duitse geheime dienst in het begin van de eenentwintigste eeuw. De Duitse regering overwoog de partij te verbieden, maar als de verhalen over de infiltratie van de partij opduiken is het mis.
De conclusies uit de doctoraalscriptie Nederlands Recht uit 2005 van Anna Jasiak meningsuitingen en het internet: onbegrensde vrijheid? De scriptie is een rechtsvergelijkend onderzoek naar de beperking van de vrijheid van meningsuiting op het Internet in het Amerikaans, Nederlands en Europees recht. De conclusies zijnopgenomen als artikel en de volledige doctoraalscriptie als link. lees meer
Knoflook, Den Bosch
5 juni 2009
Informatie bijeenkomst veiligheid en actievoeren
Rechtenfaculteit Universiteit van Amsterdam
18 mei 2009
symposium Conflictbeslechting
NRC Handelsblad
21 maart 2009
‘Sorry’ is een moeilijk woord voor justitie; Terrorisme Advocaten en ombudsman willen meer excuses en vergoeding van overheid voor inbreuk op leven na onterechte arrestatie
De Mony, Antwerpen
30 januari 2009
Mightysociety 6
De Zandberg, Brugge
25 januari 2009
Informatie bijeenkomst veiligheid en actievoeren
Buro Jansen & Janssen aan de lijn
Hier een kort overzicht over de informatie aanvragen, steun aanvragen en andere zaken waar tijd in is gestoken in de periode 1 mei 2009 tot en met 31 mei 2009
Vragen met betrekking tot:
Identificatieplicht 4
DNA 2
Preventief Fouilleren 3
Processen verbaal in het algemeen 2
Elektronisch patiëntendossier 2
Politie algemeen 3
Inlichtingendiensten 5
Onderzoekers 3
Media 7
Studenten/scholieren 6