Je bent een kraker of liever gezegd je woont in een kraakpand. Je staat netjes de media te woord over het pand waar je in woont. Gewoon omdat het je huis is, maar ook omdat het pand een cultuurhistorische waarde heeft. Je bent niet heel actief in de kraakbeweging, je woont prettig en je pand wordt wel eens gebruikt door actiegroepen. Niets crimineels, niets vreemds of verdachts, maar toch zul je er rekening mee moeten houden dat de politie je gaat lastig vallen. Dat overkwam Evert in Utrecht.

Aetzel was een actieve kraker en stadsdromer. Kraken is er niet alleen vanwege woningnood, maar ook voor de stedelijke ontwikkeling. Verstikking van die ontwikkeling leidt tot een langzame wurging van de stad, is de analyse van Aetzel. Als actieve bewoner van Rotterdam zet hij zich in voor een leefbare stad en hij woonde ook een tijd lang in een kraakpand. Het kraakverbod mocht niet ongemerkt worden ingevoerd en Aetzel organiseerde een petitie tegen het verbod.

‘Tijdens het college nog een gezellig gesprek gehad met Eric en vervolgens net de bus gehaald naar huis. Dromerig staarde ik naar buiten over de polder. Ik werd opgeschrikt door het getril van mijn mobiel in mijn jaszak. Het nummer herkende ik niet, maar nam toch op. “Met de geheime dienst,” klonk het aan de andere kant van de lijn. Ik schrok helemaal wakker. Wat, waarom ik, in korte tijd schoten er allerlei gedachten door mijn hoofd. De mannenstem vroeg of hij met mij kon afspreken. Ik wist niet wat ik moest zeggen en zei dat ik hem zou bellen als ik thuis was. De rest van de busreis voelde ik de spanning toenemen, wat moest ik doen? Ik belde een vriend om te overleggen wat te doen. Ik heb niets te verbergen, prentte ik mezelf in, maar waarom wil die geheim agent dan een afspraak met mij?’

Niet een artikel maar een brief. Via de Wet Openbaarheid van Bestuur is een jaarverslag boven tafel gekomen waarin mensen die gebruik maken van de Wob ingedeeld worden in twee groepen. Verkeersovertreders en extremisten. Aangezien Buro Jansen & Janssen niet regelmatig verzoekt tot het openbaar maken van de ijk gegevens van flitspalen (gegevens die gewoon openbaar zouden moeten zijn), maar wel naar het optreden van de politie langs snelwegen, bij preventief fouilleren, bij ontruimingen van gekraakte panden, demonstraties, acties acht Jansen & Janssen het aannemelijk dat het bureau ingedeeld wordt bij de extremisten. Naar aanleiding van deze conclusie is de onderstaande brief aan enkele bestuursorganen gestuur.

het jaarverslag met de passage (2009)
interregionale bezwaar commissie jaarverslag
jaarverslag kennemerland 2008
jaarverslag kennemerland 2007
Onderzoek WOB universiteit van Groningen
Zwartboek WOB

A Publication of Word-Information Institute
Konrad Becker/ Felix Stalder [eds.] Studienverlag & Transaction Publishers, 2009.
ISBN 978-3-7065-4795-6

Information is useless if it cannot be found and it is not a coincidence that a search engine like Google has turned into one of the most significant companies of the new century. These engines are never just practical tools to deal with information overload. Such cognitive technologies embed political philosophy in seemingly neutral code.
Konrad Becker, Felix Stalder, editors of Deep Search

When taking leave from the many new people I meet, often they ask me if I am on Facebook, or they tell me to Google them. I reply that I am not on Facebook. What, not on Facebook? is the usual response. When I start to explain about privacy issues or that I want my search to be unique and not recommended, an expression of shock appears on their faces. If I continue and ask them whether they care that their data is sold to third parties and their search recommended I am warranted the retort: I have nothing to hide so I think its OK and there is more security. For those of us who still want to have some control over how we search, find information, experience the internet, and would like to understand legislation that will be able to clarify and protect our rights as citizens, Deep Search (2009) is still a relevant book. Even more so since December 4, 2009, when Google announced, ‘personalised search for everyone’, combining Page Rank and personalization, altering relevance and how we find and consume information.

In het kader van het vak Recht, ethiek en politiek heb ik mij verdiept in de rechtsleer van Immanuel Kant. Daarbij raakte ik onder de indruk van de grondigheid waarmee Kant zijn rechtsleer verbindt met de vrijheidsidee. In dit essay wil ik zijn rechtsleer uiteenzetten en toepassen op het Nederlands recht. In eerste instantie wilde ik de toepassing doen op het strafrechtsysteem dat gehanteerd wordt in de film Minority Report (2002), waar voorspelling van misdrijven door helderzienden gebruikt wordt als rechtmatige basis voor strafrechtelijke vervolging. In die film worden personen vervolgd die deze misdrijven nog niet hebben begaan. Na verder onderzoek bleek echter dat een toekomstscenario zoals in Minority Report wordt geschetst veel dichterbij is dan de naïeve burger zou denken, namelijk in het Nederlands intentiestrafrecht. In dit essay zet ik uiteen dat al lijkt dit intentiestrafrecht de vrijheid tot doel te hebben, het in werkelijkheid de fundamenten onze vrije samenleving ernstig bedreigt.

De rechtsleer van Kant, terrorisme en intentiewetg

Dit onderzoek beoogt inzicht te verschaffen in de wijze waarop ontwikkelingen in de maatschappelijke en de (rechts)politieke context op de totstandkoming van nieuwe wet- en regelgeving doorwerken. Door de toegenomen nadruk op veiligheid binnen het publiek en het politiek debat heeft het straf(proces)- recht op onderdelen vanaf (grofweg) medio jaren tachtig een aantal belangrijke wijzigingen doorgemaakt. Op het terrein van veiligheid wordt hierbij niet langer de klassiek repressieve rol vervuld, maar wordt het straf(proces)recht ingezet als een middel om een zeker kwaad – zoals crimineel of risicovol gedrag – te voorkomen.

lees meer

Mocht je een interessant artikel hebben over je confrontatie met politie en justitie, een nieuwe wetgeving, onderzoek of scriptie mail het dan ons, info@burojansen.nl.

01 Inhoudsopgave
02 Shell involved in attacks on Nigerian villages
03 Het imago van de Organisatie
04 Greenwash bij Shell
05 Vier jaar Fouilleren in Utrecht: wapenbezit stijgt
06 Ken Saro-Wiwa was framed, secret evidence shows
07 Random afluisteren in India
08 Van wie zijn zij? De ambtenaren
09 Antiterrorismemaatregelen in Nederland
10 donateurs gezocht

Weer een nieuwe Observant met artikelen over Shell die wel de Engelse media haalden, maar niet de Nederlandse. Uiteindelijk besteedde het radio programma Argos aandacht aan het onderzoek. Verder het imago van de AIVD, goed, maar kneuterig. Ook het onderzoek naar preventief fouilleren vordert gestaag. Utrecht stopte omdat het middel effectief was, maar effectief in wat. Scoren voor de overheid of een toename van geweldsincidenten? In India is niemand meer veilig voor de IMSI Catcher.

Het materiaal uit dit artikel is als basis gebruikt voor de uitzending van VPRO Argos in December 2010.

In the run up to the 15th Anniversary of the execution of Nigerian writer and activist Ken Saro-Wiwa, new evidence has emerged of Shell’s collusion with the Nigerian military which led to the deaths of scores of Ogoni in the early nineties.

The evidence is contained in testimonies that were taken for the land-mark lawsuit Wiwa versus Shell which was due to be heard in a New York District Court last year (2009).

But because the case was settled out of court, the testimonies were never made public.

At the time of Saro-Wiwa’s death, Shell repeatedly told its shareholders and the press that it was not colluding or providing logistical support to the Nigerian military including the Niger Delta Internal Security Task Force. The company would later admit to having paid field allowances on only two occasions to the military.

But compelling testimonies show that Shell provided logistical support to the military and Mobile Police, known locally as the Kill and Go, in a series of clashes between the Ogoni and their neighbours the Andoni. These clashes started in the summer of 1993, months after the Ogoni had stepped up their campaign against Shell earlier in the year.
lees meer

In antwoord op een vraag over een inzageverzoek bij de AIVD werd gezegd dat de betreffende vraag in de ’Organisatie’ zou worden uitgezet. Het antwoord typeert de behoefte bij de dienst om als serieuze organisatie te boek te staan. Haar grote broer de Central Intelligence Agency (CIA) zal in het kader van de transatlantische band veel eerder tot de verbeelding spreken dan haar Britse, Franse of Duitse evenknie. Toch heerst er onzekerheid bij de ‘Organisatie.’ Zij liet in december 2006 door TNS NIPO een onderzoek uitvoeren naar de ‘Beeldvorming van het Nederlandse publiek over de AIVD.’
lees meer

Reputatie bedrijf belangrijker dan het oplossen van de problemen in Nigeria

Vijftien jaar na de executie van Ken Saro-Wiwa, zijn er nieuwe documenten boven water gekomen over de PR strategie van Shell ten tijde van de crisis in Nigeria. De stukken maken deel uit van het bewijsmateriaal verzameld voor het proces dat de nabestaanden van Wiwa hadden aangespannen tegen Shell. Net voor de zaak na meer dan 13 jaar juridische touwtrekkerij voor de rechter zou komen in New York, kwam het vorige zomer tot een schikking. Shell kocht de nabestaanden af voor een bedrag van 15,5 miljoen dollar. De schikking had tot gevolg dat het bewijsmateriaal en de vele getuigenverklaringen nooit openbaar gemaakt werden. Tot nu toe.
Een van de meest onthullende stukken, is het tot “zeer vertrouwelijk” bestempelde Crisis Management Strategy and Plan opgesteld voor een geheime vergadering van de Shell top in Ascot in januari 1996. Voornaamste doel is te komen tot “een strategie voor de reputatie van de Groep als een asset.” Shell lag al jaren onder vuur voor de milieurampen veroorzaakt door de operaties van het bedrijf in Nigeria, zoals olie lekkages en het continue affakkelen van gas vrijgekomen bij oliewinning. De crisis werd acuut toen het bedrijf werd beschuldigd van te nauwe betrekkingen met het militaire regime. Volgens velen had Shell niet genoeg gedaan om de executie van Ken Saro-Wiwa en acht andere mensenrechtenactivisten te voorkomen. De focus van het Crisis Plan is desondanks op “The Message”. Niet door oorzaken van de problemen, maar de Public Relations staan centraal in het rapport. lees meer

Onvolledig informeren van publiek en politiek, geen juiste weergave van de cijfers en het forceren van een positief resultaat. Fouilleren was volgens de gezagsdriehoek in Utrecht succesvol, hoewel er in de Evaluatie preventief fouilleren 2007 wel wordt opgemerkt dat de effectiviteit niet is vast te stellen. Onderzoek van Buro Jansen & Janssen toont aan dat in twee van de drie risk areas de maatregel averechts werkte, dat er voor het risicogebied binnenstad door verandering van de omvang van het gebied en onduidelijke cijfers geen conclusies zijn te trekken en dat het aantal wapens per inwoner van Utrecht in de vier jaar dat er is gefouilleerd is toegenomen.

lees meer

Getuigen verklaringen beschuldigen Nigeriaanse militaire commandant van opdracht geven tot moorden en het accepteren van steekpenningen.

Op 10 november 2010 was het vijftien jaar geleden dat de Nigeriaanse schrijver en activist Ken Saro-Wiwa werd opgehangen. Onlangs is er nieuw bewijsmateriaal opgedoken dat er op wijst dat het Nigeriaanse leger de moord op vier lokale Ogoni leiders heeft gepleegd waarvoor Saro-Wiwa was veroordeeld.
Uit het bewijsmateriaal blijkt ook dat de commandant van de betrokken eenheid, de beruchte Lt Col Okuntimo, vlak daarvoor miljoenen Naira betaald kreeg door Shell, en dat hij zich verplaatste in een pick-up truck van het oliebedrijf.
Shell heeft altijd volgehouden dat het bedrijf geen financiële banden had met het Nigeriaanse leger. De enige betalingen die het bedrijf ooit heeft moeten toegegeven – omdat er zwart op wit bewijs was – waren die van zogenaamde field allowances bij twee verschillende gelegenheden, maar nauwere betrekkingen zijn altijd ontkend.
The Independent heeft beschikking over de getuigenverklaringen afgelegd voor de rechtszaak van de nabestaanden van Wiwa tegen Shell. Vlak voordat de zaak vorig jaar zomer (2009) in New York voor de rechter zou komen, trof Shell een schikking. Het oliebedrijf betaalde de nabestaanden 15,5 miljoen dollar, en het bewijsmateriaal bleef binnenskamers. Tot nu toe.
lees meer

In het voorjaar van 2010 was India een paar weken in de ban van een afluisterschandaal, maar vervolgens verdween dat in de vergetelheid. Dit is opmerkelijk gezien de staat van dienst van de inlichtingenwereld in India. Schandalen die gewone Indiërs raken, maar ook corruptie, slecht management, verkeerde technologie en apparatuur en bovenal incompetentie lijken de boventoon te voeren bij de NTRO, die verantwoordelijk wordt gehouden voor het schandaal. NTRO, National Technical Research Organisation, gebruikt IMSI Catchers om voor lange tijd en op grote schaal politici, ambtenaren, zakenmensen, beroemdheden en gewone Indiërs af te luisteren. lees meer

Van wie zijn ze toch, de ambtenaren?Het lijkt een makkelijke vraag. Maar toen ik deze vraag voorlegde aan studenten kreeg ik de volgende antwoorden: de minister, het departement, de staat, de regering en de burgers. Blijkbaar hadden de studenten alleen het oog op departementsambtenaren en niet op de ambtenaren van bijvoorbeeld gemeenten, provincies en allerlei uitvoeringsorganisaties. Toen ik de vraag stelde aan een vriend die gemeentesecretaris was geweest, was zijn antwoord: van de gemeentesecretaris. Zijn voorganger had hem uitdrukkelijk onder zijn aandacht gebracht: ‘Niek ( zo heet mijn vriend), denk eraan de ambtenaren zijn van de gemeentesecretaris. Dus als er een kwestie is over benoeming of ontslag van een ambtenaar, dan ga jij erover en niet het College van B en W of een wethouder’.

lees meer