Inlichtingenoperatie studentenprotesten ‘Gaan we stenen gooien?’ deel 2

Diverse studentendemonstraties van de afgelopen jaren werden in potentie als het plegen van een misdrijf beschouwd, zo blijkt uit documenten die J&J in handen kreeg via de Wob. Bescherming van de openbare orde komt steeds meer in het teken te staan van het verzamelen van inlichtingen zonder dat hierbij duidelijk wordt waarvoor, en wat er mee gebeurt. Burgemeesters, College van B&W’s en gemeenteraden weten niets van deze operaties af.

Van eind 2009 tot de zomer van 2011 demonstreerden studenten en docenten tegen de bezuinigingen in het onderwijs. In die periode werden diverse actieve studenten in Utrecht en Amsterdam benaderd door de inlichtingendienst.

In het eerdere artikel ‘Gaan we stenen gooien?’ worden deze benaderingen in verband gebracht met het persbericht van de operationele driehoek van Den Haag van 20 januari 2011. De avond voorafgaande de demonstratie meldde burgemeester Van Aartsen namelijk dat ‘de gemeente Den Haag aanwijzingen had dat radicalen de studentendemonstratie van vandaag willen verstoren’. De burgemeester zei dat de politie die aanwijzingen baseerde op informatie afkomstig van ‘open en gesloten bronnen’.

Tijdens de demonstratie op die dag vonden er enige schermutselingen plaats op het Plein voor het Tweede Kamergebouw en op het Malieveld. De NOS meldde dat volgens de driehoek de 27 verdachten (cijfers van de politie) leden zouden zijn van de linkse groep Anti-Fascistische Aktie (AFA). Van de 27 verdachten werden er nog op dezelfde dag 22 vrijgelaten.

Artikel als pdf
‘Gaan jullie stenen gooien?’
documenten politie Gelderland Zuid
documenten politie Gelderland Midden
documenten politie Twente
documenten gemeente Utrecht
Documenten politie en parket Utrecht
Documenten gemeente Amsterdam
Documenten politie Amsterdam
Documenten parket Den Haag
Documenten politie Den Haag
Documenten ministerie van Binnenlandse Zaken

“Nee, artikel 1 van de Grondwet verbiedt dat!” Zo luidt kortweg de redenering van het Ministerie van Veiligheid en Justitie als antwoord op een informatieverzoek over onderzoek naar discriminatoir handelen van de politie-organisatie. “Artikel 1 Grondwet biedt een belangrijke basis voor de bestrijding van discriminatie. … Artikel 1 Grondwet formuleert daarmee een norm waaraan de overheid, en daarmee ook de politie-organisatie, zich jegens de burger dient te houden. Er zijn dan ook geen stukken voorhanden waaruit blijkt dat de politie bij de uitoefening van haar taken, deze uitoefent op een wijze waarop etnisch wordt geprofileerd c.q. gediscrimineerd,” schrijft de heer Schoof, directeur-generaal politie, in juli 2012. Schoof is op dit moment Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid. Het antwoord is opmerkelijk, want of alle functionarissen van het apparaat zich aan deze gouden regel houden is onbekend. Regiopolitie Gelderland Zuid verschaft informatie over enkele klachten over discriminatoir optreden van de politie. Een boa (buitengewoon opsporingsambtenaar) klaagt over een politiecollega die gezegd zou hebben: “We gaan een gesprek onder blanken voeren.” En bij de inbeslagname van een mini-bike ontstaat een discussie, waarbij een agent gezegd zou hebben: “kutmarokkanen, kruimelvriendje.” Zijn dit incidenten, is het structureel, bevordert het politie-apparaat zelf discriminatoir optreden, speelt de cultuur van de organisatie als zodanig een rol bij zowel incidenteel als mogelijk structureel discriminatoir optreden, allemaal vragen die je zou kunnen bedenken. Het antwoord van het ministerie is echter nee, wij discrimineren niet, omdat de Grondwet dat verbiedt. Einde discussie.

artikel als pdf
brief ministerie veiligheid en justitie
nota raad van hoofdcommissarissen
brief politie Rotterdam Rijnmond
brief politie Haagland
brief politie Brabant Zuid Oost
brief politie Brabant Noord
Brief politie Noord Nederland
brief politie Gelderland Midden
brief politie Gelderland Zuid
brief politie Holands Midden
brief politie IJsselland
brief politie Kennemerland
brief KLPD
brief politie Limburg Noord
brief politie Limburg Zuid
brief politie Noord Holland Noord
brief politie Noord Oost Gelderland
brief politie Utrecht
brief politie Twente
brief politie Zaanstreek Waterland
brief politie Zeeland
discriminatie volgens SCP
kerncijfers 2004
kerncijfers 2005
kerncijfers 2006
kerncijfers 2007
kerncijfers 2008
kerncijfers 2009
kerncijfers 2010
kerncijfers 2011
monitor racisme extremisme 5
monitor racisme extremisme 6
monitor racisme extremisme 7
monitor racisme extremisme 8
monitor racisme extremisme 9
monitor rassendiscriminatie 2005
monitor rassendiscriminatie 2009
poldis criminaliteitsbeeld discriminatie 2008
poldis criminaliteitsbeeld discriminatie 2009
poldis criminaliteitsbeeld discriminatie 2010
poldis criminaliteitsbeeld discriminatie 2011
racisme antisemitisme discriminatie 2010 2011
rapportage klachten meldingen discriminatie 2010

Over selectief fouilleren, discriminatoir handelen, willekeurige hoogten van boetes, drugs fouilleren, verdwenen ‘wapens’, afgenomen joints, einde van het gedoogbeleid, steunen van coffeeshophouders, vage cijfers en bizarre motivering (deel 1, 2003 – 2007).

De overheid heeft door een recentelijke wijziging van de bevoegdheid tot preventief fouilleren aangegeven dat de maatregel niet werkt. Natuurlijk wordt dat niet met zoveel woorden gezegd, maar de krampachtigheid waarmee de maatregel wordt verdedigd is veelzeggend.

Om vast te stellen of ‘het selectief fouilleren’ wel genoegzaam werkt, wordt er een experiment uitgevoerd in Rotterdam. In een bepaalde wijk fouilleert de politie burgers aan de hand van een aantal criteria. De burger als proefpersoon van een veiligheidsexperiment. Bij het testen van medicijnen zou de wereld op zijn kop staan, maar blijkbaar is het genoeg om de mannelijke guinea pigs in de leeftijd tussen ongeveer 14 en 34 jaar te betasten. Wat dit voor het rechtsgevoel van mensen betekent, lijkt allang geen punt van discussie meer.

artikel als pdf
Wob stukken gemeente Maastricht
Wob stukken politie Limburg
processen verbaal politie Limburg
Wob stukken parket Limburg

Summary

Chiquita Brands International claims to put corporate social responsibility at the forefront of its business practices. The banana producer seeks to distance itself from its predecessor United Fruit Company by presenting a story of complete transformation from a corporation that was famous for its human rights violations and collusion with the State, to a 21st century company that is responsive to consumer demands for healthy fruit produced in conditions that are environmentally-conscious and respectful of labor and community rights.

This article examines Chiquita as the direct heir of the notorious United Fruit Company, debunking the company’s claims that it has transformed from a corporate villain into a model corporate citizen. Current-day Chiquita is full of contradictions. The company’s operations receive approvals from the Rainforest Alliance and Social Accountability International, and it is the only company in the industry that has agreed to a Latin American-wide collective bargaining agreement with the banana workers’ union. Despite the sustainability and management certifications, human rights violations continue to be documented in farms that produce Chiquita fruits, particularly bananas. Examples of these violations are presented from Costa Rica, Guatemala, Honduras, and Colombia. Using its considerable political clout and public relations influence, Chiquita has followed the United Fruit Company’s example by covering up its actions, which not only violate its own voluntary codes of conduct but are also illegal and unethical.

Chiquita’s actions in Colombia, where it admitted to paying left-wing guerrillas and right-wing paramilitary organizations over a 15-year period, resulted in an indictment by the US Department of Justice that found Chiquita broke the law by financing a US-designated Foreign Terrorist Organization. Legal actions are now underway in the US and in Colombia, aiming to hold Chiquita accountable and achieve redress for the victims of the paramilitaries that were funded by Chiquita. The indictment, and the National Security Archives’ subsequent release of the Chiquita Papers provide an opportunity to examine the connections that resulted in a fine of USD $25 million paid to the US government and an omission of criminal charges for the Chiquita executives involved in fueling the Colombian armed conflict. While its public relations machine convinces consumers that Chiquita is a good choice, the shared interests between the company and the US government allow Chiquita to continue disregarding human rights in impunity.

artikel als pdf
Chiquita web site
“Eerlijk Kiezen.” Volkskrant, 26 January 2008
“Chiquita: Blood and Bananas.”
“Yes, We Have No Profits The rise and fall of Chiq
Film on Dole banana production in Nicaragua:
“Ecuador: Widespread Labor Abuse on Banana Plantat
“Dilemmas of a Fair Trade Banana Enthusiast.”
The Rainforest Alliance’s Banana Certification Pro
US Labor Education in the Americas Project’s Chiqu
Peuples Solidaires action on Chiquita in Costa Ric
Peuples Solidaires action on Chiquita in Guatemala
Honduras: Military Coup Engineered By Two US Compa
“Chiquita in Latin America.”
The 1998 Cincinnati Enquirer expose on Chiquita ha
“Chiquita still under cloud after newspaper’s retr
“SEC Settles Case against Chiquita Brands Internat
“Para-Politics Goes Bananas.”
Verdad Abierta page on Bloque Bananero.
“Chiquita: Blood of the Banana.”
“Report of the General Secretariat of the Organiza
“Chiquita in the Dock.”
“An Excruciating Dilemma Between Life and Law: Cor
“Chiquita Brands International Pleads Guilty to Ma
DOJ SENTENCING MEMO
“Las confesiones de Raúl Hasbún.”
“2007/2008 Annual Report: Corporate Responsibility
“The National Security Archive Chiquita Papers.”
“Doe v Chiquita Brands International.”
“In Terrorism-Law Case, Chiquita Points to U.S.”
“Chiquita sues to block release of documents relat
“Chiquita: Between Life and Law.”
“El hombre que fue el cerebro de la paraeconomía.”
“A indagatoria, tres directivos norteamericanos de
“Chiquita Agrees to Sell Operations in Colombia.”
Banacol’s web site:
“Chiquita sigue en Colombia.”
“Fuitpoint Banacol Quick Scan.”
“A Race to the Bottom? Globalization, Labor Repres
“Militares colombianos habrían incentivado a Chiqu
“Inquiry Threatens Ex-Leader of Securities Agency.
“Chiquita and the Department of Justice”.
“When Bananas Ruled the World.”
“Holder, Chiquita, and Colombia.”
“Ex-paramilitar protesta por preclusión a favor de
The Race to the Bottom blog analyzing legal action
“Chiquita Banana To Face Colombia Torture Claim.”
“Has Chiquita Truly Reformed or Are They Just Gree
“Banacol implicated in paramilitarism and landgra

Ik schrijf deze tekst omdat mij iets is overkomen wat iedereen die politiek actief is of was, kan overkomen: benaderd worden door de AIVD. De laatste maanden waren een vriendin en een kennis benaderd, toch was de gedachte niet bij me opgekomen dat het mij zou gebeuren. Dus toen het zover was, stond ik mooi met mijn mond vol tanden. Bovendien merkte ik hoe slim en manipulatief ze zijn. Ik vond het helemaal niet zo makkelijk om hiermee om te gaan. Ik heb dit dus zo eerlijk mogelijk geschreven, om je een idee te geven hoe het kan lopen en hoe het voelt als de AIVD het eens bij jou komt proberen.
Nog heel even voor ik begin: de AIVD probeert activisme te criminaliseren, en zoekt altijd informanten, mensen van binnenuit die hen meer kunnen vertellen over een beweging, een actiegroep of zelfs een bepaald persoon.
Ik ben in de dertig en woon in Amsterdam Centrum. Maandag was ik ziek en ik lag in bed. Mijn telefoon ging, een mij onbekend nummer, ik nam op. Een vrouw vroeg of ik vijf minuten had om met haar iets te bespreken. Nou, dat hing er vanaf waar het over ging, zei ik, meer denkend aan verkooppraatjes dan iets anders. ‘Ik zal me eerste even voorstellen’, zei ze, ‘Ik ben Mia Ploumen van de AIVD’….hier rolde ik mijn bed uit, wat?! Werd ik hier gewoon gebeld door de AIVD?

artikel als pdf

Nederland op zijn smalst. Een kleine groep jongeren vertrekt naar Syrië om te strijden tegen het regime van president Bashar al-Assad. Vervolgens buitelen ambtenaren van veiligheidsdiensten, politici en wetenschappers over elkaar heen met grote woorden als extremisten, radicalen, terroristen, getraumatiseerde kinderen (lees kindsoldaten) en ga zo maar door.

De op- en aanmerkingen hebben niets met de actuele situatie in Syrië te maken, maar met de hypothetische Nederlandse situatie in de toekomst. Want de veiligheidselite is volstrekt niet geïnteresseerd in het wel en wee van de burgerbevolking in Syrië. Nee, de getraumatiseerde jongeren zouden zomaar voor een tweede Alphen aan de Rijn kunnen zorgen, waar een jongen twee jaar geleden in een winkelcentrum een bloedbad aanrichtte door om zich heen te schieten.

artikel als pdf

Boeken over inlichtingendiensten van ‘experts’ hebben vaak veel weg van spannende jeugdromans over groepen jongeren die de bossen intrekken om vlag verovering te spelen. Gordon Thomas is een auteur die al jaren boeken over inlichtingendiensten schrijft. Zijn studies staan hoog aangeschreven en bereiken een groot publiek. Hij is dan ook in staat om allerlei bekende en minder bekende spionnen te spreken te krijgen, zoals voormalig CIA-chef Casey, voormalig hoofd van de Mossad Meir Amit en CIA-baas Colby.

Artikel als pdf

Voorwoord
Inleiding
1 Controle op maat
2 Administratieve Apartheid
3 Mobiel Toezicht Vreemdelingen
4 Eigen volk eerst of laatst?
5 Uitsluiting als ideologisch instrument
6 En de techniek, zij groeide voort
Bijlagen
vragenformulier over controle
literatuurlijst

De brochure in pdf

De elektronische nieuwsbrief van Buro Jansen & Janssen

Mocht u een interessant artikel hebben over uw confrontatie met politie en justitie, een nieuwe wetgeving, onderzoek of scriptie mail het ons, info@burojansen.nl.

01 Inhoudsopgave
02 Paul IJsbrand Kraaijer, van buttonboy tot spion
03 De Psyche van een Mol (onderzoek)
04 Wilt u voor ons komen fotograferen?
05 Informant bij de Black Panters
06 Crowd Digging: de Nederlandse Cables
07 nieuwsblog.burojansen.nl
08 De affaire Gardiner
09 De rubricering van staatsgeheimen
10 Donateurs gezocht

In deze nieuwsbrief aandacht voor Paul Kraaijer die op 4 juni 2011 in een interview in de Telegraaf vertelde vijfentwintig jaar voor de inlichtingendienst te hebben gewerkt. Zijn bewering is onder de loep genomen, en hoewel er nog procedures lopen in dit nummer alvast de eerste resultaten van het onderzoek. Verder fotografen die benaderd worden om voor de geheime dienst kiekjes te maken, een onderzoeker die beweert dat de ‘wapenman’ van de Black Panters informant van de FBI was, een oude publicatie over de affaire Gardiner, presentatie van het Jansen & Janssen nieuwsblog en … Crowd Digging, de Nederlandse Cables, doet u mee aan ons Wikileaks onderzoek?

Steun Janssen ook in 2013
Maak het werk van Jansen & Janssen mogelijk. Draag bij aan het werk van Jansen & Janssen. Wordt donateur. ING rekening 603904 ten name van Stichting Res Publica te Amsterdam. Jansen & Janssen is ANBI, giften zijn aftrekbaar (IBAN: NL56 INGB 0000 6039 04, BIC: INGBNL2A).
Wat staat nog op de agenda voor volgend jaar?
– vier een elektronische nieuwsbrieven
– eindelijk het afronden van het onderzoek naar preventief fouilleren
– een magazine over preventief fouilleren
– Engelstalige versie van magazine over Europese politie en justitie samenwerking
– een website over veilig internetten
– een website over de inlichtingendiensten waarbij zowel de artikelen van Jansen, het onderzoek als de stukken die op dit moment openbaar worden gemaakt samenkomen. Met een aantal mensen proberen wij het archief van de inlichtingendiensten openbaar te krijgen
– een onderzoekswebsite over de Engelse politieinfiltrant Mark Kennedy
– een project website waarbij wij de informatie achter de Wikileaks cables boven tafel proberen te halen met de hulp van u
– natuurlijk meer wobverzoeken, inzage verzoeken, verhalen en onderzoek.
– en het zo goed en zo kwaad bijhouden van de websites die we al hebben.

Al 25 jaar diepgravend, kritisch en doortastend burgerrechten onderzoek. Buro Jansen & Janssen gewoon inhoud

Op 3 juni 2011 kondigde De Telegraaf de onthulling van een informant in extreem-linkse kringen aan. Met op de achtergrond de zee is in een korte video te zien hoe John van den Heuvel een man interviewt die zegt dat hij 25 jaar voor de inlichtingendienst heeft gewerkt. Dezelfde dag is de naam van de persoon in de video bekend: Paul IJsbrand Kraaijer. Vervolgens verschijnen er twee artikelen over het leven van Paul Kraaijer op 4 en 6 juni 2011.

In de weken die volgen gaat de discussie in de media en op internet vooral over de dubbelrol die Kraaijer al die jaren zou hebben gespeeld: journalist en informant. Er ontstaat ophef over zijn informantenrol en in Suriname, waar Paul thans woont, wordt hij door de journalistenvakbond en zijn werkgever aan de kant gezet. Vervolgens probeert Kraaijer nog zijn verhaal in boekvorm uit te brengen, maar als uitgevers geen interesse tonen, zet hij het op het internet. ‘Het dubbelleven van een AIVD-infiltrant/informant’ is in wezen een uitgebreide versie van de artikelen in De Telegraaf, veel nieuwe feiten staan er niet in.

Hier volgt een korte schets van het onderzoek en de conclusies. Het volledige onderzoek is als pdf te downloaden of de website van Jansen & Janssen te lezen.
lees meer

Paul IJsbrand Kraaijer en zijn spiegelpaleis: Van Buttonboy tot Spion

I – INLEIDING

Op 3 juni 2011 kondigde De Telegraaf de onthulling van een informant in extreem-linkse kringen aan. Met op de achtergrond de zee is in een korte video te zien hoe John van den Heuvel een man interviewt die zegt dat hij 25 jaar voor de inlichtingendienst heeft gewerkt. Dezelfde dag is de naam van de persoon in de video bekend: Paul Kraaijer.

De volgende dag verschijnt op pagina 6 van dezelfde ochtendkrant een eerste artikel dat gevolgd wordt door een tweede op 6 juni 2011. Kraaijer wordt neergezet als spion. In de weken die volgen gaat de discussie in de media en op internet vooral over de dubbelrol die Paul al die jaren zou hebben gespeeld: journalist en informant.

Het verhaal van Paul wordt als waarheid aangenomen, maar gezien het gebrek aan details zijn er grote vraagtekens te zetten bij de claim van de ‘spion’. Tevens rijst de vraag of De Telegraaf wel onderzoek naar Kraaijer heeft gedaan. Vragen aan de AIVD leveren niets op, dus is daarvoor uitgebreid bronnen raadplegen en archief-/persoonsonderzoek nodig.

John van den Heuvel heeft Kraaijer op 31 mei 2011 geïnterviewd, het eerste artikel verscheen op 4 juni. Het contact tussen van den Heuvel en Kraaijer is weliswaar al eerder tot stand gekomen, maar veel opzienbarende details heeft de ‘informant’ dan nog niet verteld. In Suriname, waar Paul thans woont, ontstaat ophef over zijn informantenrol en wordt hij door de journalistenvakbond aan de kant gezet.

Vervolgens probeert Kraaijer nog zijn verhaal in boekvorm uit te brengen, maar als uitgevers geen interesse tonen, biedt hij het op zijn weblog als pdf-bestand aan tegen betaling. Vervolgens wordt het door derden op het internet gepubliceerd. ‘Het dubbelleven van een AIVD-infiltrant/informant’ is in wezen een uitgebreide versie van de artikelen in De Telegraaf, veel nieuwe feiten staan er niet in. Wel veel persoonlijke dingen over het denken, doen en laten van Paul. De krant die Kraaijer jarenlang heeft ondersteund, gevolgd en ruimte heeft geboden voor zijn acties, de Zwolse Courant, kopt op 1 oktober na publicatie van het online-manuscript: ”AIVD-mol’ loopt leeg, maar wie wil het weten?’

lees meer

Afgelopen zomer werd ‘Carlijn’, fotografe in opleiding, door de RID Amstelland benaderd met de vraag of zij voor hen foto’s wilde maken van linkse activisten. Carlijn weigerde resoluut, maar hield een naar gevoel over van het huisbezoek.

lees meer

In de VS is een controverse ontstaan naar aanleiding van een publicatie over de mogelijke aanwezigheid van een FBI-informant bij de Black Panthers in de jaren ’60. Deed Richard Masato Aoki het nu wel of niet?

Op 20 augustus 2012 publiceerde The Center for Investigative Reporting (CIR) een verhaal over Richard Masato Aoki, een voormalig lid van de Black Panther Party in de jaren ’60-’70 en inmiddels overleden. Op de website van CIR gaf Seth Rosenfeld het artikel de titel ‘Man who armed Black Panthers was FBI informant, records show.’ De San Francisco Chronicle publiceerde nog dezelfde dag exact hetzelfde verhaal met de titel ‘Activist Richard Aoki named as informant.’ Het nuanceverschil in de kop van markeert de discussie die zich ontpopte in de dagen die volgden.

lees meer

Op 28 november 2010 maakte Wikileaks in samenwerking met vijf dagbladen (The New York Times, The Guardian, Der Spiegel, Le Monde en El País) enkele documenten van de 251.287 diplomatieke telegrammen (cables) afkomstig van Amerikaanse ambassades en consulaten openbaar. In de maanden die volgden werd er veel aandacht aan deze cables besteed, maar al snel verschoof de publiciteit naar de voorman van Wikileaks, Julian Assange.
lees meer

nieuwsblog.burojansen.nl is een initiatief van Buro Jansen & Janssen. Op nieuwsblog posten wij artikelen, berichten, verhalen en andere zaken van derden. Het gaat hierbij om berichten over veiligheids-, inlichtingen- en politiediensten in binnen- en buitenland. Ook verhalen over de Wet Openbaarheid van Bestuur, mensenrechtenschendingen en aanverwante onderwerpen komen aan bod. Het betreft informatie dat we tijdens onze onderzoeken verzameld hebben maar ook afkomstig is van derden: kritische burgers, sympathisanten, journalisten en NGO’s.
lees meer