De op basis van intern justitieel onderzoek opgestelde profielschetsen over mensen in vreemdelingenbewaring, die buro Jansen & Janssen onder ogen heeft gekregen, zijn verre van volledig en vertonen veel ongerijmdheden.

Het getuigt van een gebrek aan rechtsstatelijkheid om mensen zonder identiteits- en/of verblijfspapieren zomaar op te sluiten. Nederland heeft dan wel een Vreemdelingenwet (lees: een soort bestuurswet) maar personen wiens enige ‘vergrijp’ is dat zij niet over de juiste documenten beschikken gevangen zetten, soms voor zeer lange tijd of meerdere keren, druist in tegen de rechten van de mens.

De mate van onrechtvaardigheid wordt nog groter als mensen die in vreemdelingenbewaring zitten worden afgeschilderd als criminelen, terwijl uit de feiten blijkt dat daar weinig van waar is. De rechtsstatelijke absurditeit hiervan bereikt ten slotte grote hoogte als onderzoek dat aangeeft dat deze vluchtelingen in bewaring gewoon nette mensen zijn, onder het tapijt wordt geschoven.

artikel als pdf
profielschets 2008
profielschets 2010

‘We willen het imago van de AIVD onder hackers verbeteren, misschien kan je daarbij een rol spelen’, aldus Hans Turksma van Binnenlandse Zaken of de AIVD.

Augustus 2013, na afloop van de internationale hackersconferentie OHM2013 die in Oudkarspel plaatsvond, heeft AIVD’er ‘Hans Turksma’ geprobeerd hacker ‘Stefan’ te benaderen voor een vermoedelijke informantenrol. Stefan was die bewuste maandag niet thuis, maar Turksma dacht kennelijk dat hij zich verstopt had achter de vensterbank en bleef daarom wachten.

artikel als pdf

Since 2010 there have been revelations about police infiltration of protest groups. For over 40 years the state sanctioned the use of undercover police to gain intelligence on political activists, including animal rights campaigners.

Though it was widely assumed that groups were under surveillance, no-one would have imagined the extent to which the secret state burrowed deep into organisations, established close friendships and sexual relationships with activists, and broke the law to further its objectives. This article will explain how it happened and what can be learnt from it.

artikel als pdf

Het onderstaande artikel is verschenen in het tijdschrift AMOK van juni 1984. Ook toen al de NSA! AMOK wist te te melden dat deze dienst bij insi¬ders ook bekend stond als als ‘No Such Agency’ of ‘Never Say Anything’. De aanleiding voor het artikel was de ontmaskering van een infiltrant in het vredeskamp Woensdrecht, John Gardiner. Gardiner had verklaard dat hij een veldagent was van de National Security Agency, op pad gestuurd door de dienst om de komst van de kruisraketten naar Nederland te beveiligen. In plaats daarvan smokkelde hij granaten het kamp binnen die hij in België gestolen had. Hij werkte voor de BVD en de CIA, maar voor NSA-werkzaamheden bestaat geen enkel bewijs.
artikel als pdf

Het met technische middelen op grote schaal afluisteren van potentiële vijanden en de eigen burgers door Amerikaanse inlichtingendiensten is geen nieuw verschijnsel. En het in opspraak raken van deze activiteiten is dat zeker niet. Er zijn rond de National Security Agency (NSA) – de dienst waar het vooral om gaat – verschillende malen golven van kritische publiciteit geweest. De manier waarop dat gebeurde was steeds afhankelijk van de politieke en maatschappelijke context, maar een constante wordt gevormd door een los netwerk van kritische onderzoekers, journalisten en activistische groeperingen. Het technisch karakter van de materie stimuleert tot specialisme, soms zie je na tientallen jaren dezelfde namen weer terugkomen. De Britse journalist Duncan Campbell is een voorbeeld hiervan.
artikel als pdf

De wandelaar die vanuit het oosten de Friese plaats Burum nadert, ziet eerst tussen de bosjes aan de horizon een diagonaal object verschijnen. Het is het zijaanzicht van een enorme schotel. Dichterbij komend ziet hij een steeds groter aantal schotels van verschillend formaat en uitgebreide bijgebouwen. Het is ‘It Greate Ear’ (het grote oor), zoals het daar wordt genoemd. Een andere naam is ‘Station 21’. Het is de belangrijkste locatie van de Nederlandse variant van de National Security Agency (NSA): de NSO
artikel als pdf

Het boek True Believer, over de jacht op een Amerikaanse die twintig jaar lang voor Cuba spioneerde, toont tevens het failliet van geheime diensten aan.

In de discussie rond het massaal afluisteren van internet en telecommunicatie door de Amerikaanse National Security Agency (NSA) lijkt het niet om de effectiviteit te gaan, maar om de grootschaligheid. Nu was die digitale verzamelwoede al tientallen jaren bekend, al waren er nog geen documenten beschikbaar die dit ook onderschreven. Data verzamelen en die ook zinvol toepassen, zijn echter twee verschillende dingen.

In de Amerikaanse senaat zijn grote twijfels gerezen over de effectiviteit van de digitale hooiberg die de NSA aanlegt. Of deze informatie aanslagen voorkomen heeft, is volstrekt onduidelijk. De Cubanen kunnen zich geen miljarden verslindende digitale stofzuiger veroorloven en leggen zich vooral toe op Humint, menselijke bronnen. (lees: infiltranten en informanten.) Hiermee lijkt het straatarme Caribische eiland de Amerikanen te slim af.

artikel als pdf

de elektronische nieuwsbrief van Buro Jansen & Janssen

Mocht je een interessant artikel hebben over je confrontatie met politie, justitie, inlichtingendiensten, de overheid, een nieuwe wetgeving, onderzoek of scriptie mail het dan ons, info@burojansen.nl.

01 inhoudsopgave
02 Ideologische orde: Gaan we protesteren?
03 Discrimineert de politie?
04 Preventief fouilleren omdat het mag!/moet?
05 Chiquita and the Myth of Corporate Social Responsibility
06 “Hallo, met de AIVD”
07 Nederlandse strijders in Syrië verdienen een onderscheiding
08 Inside British intelligence
09 Administratieve apartheid brochure
10 donateurs gezocht

Daar is ie weer, het heeft even geduurd, maar toch een nieuwe nieuwsbrief van Buro Jansen & Janssen. De vertraging is mede dankzij twee nieuwe projecten, het nationaal veiligheidsarchief en Crowd Digging. In deze nieuwsbrief aandacht voor de aandacht van inlichtingendiensten voor studenten die protesteerden tegen de bezuinigingen, selectief fouilleren in Maastricht, of de politie discrimineert, Chiquita dat al decennia lang een nauwe band met de Amerikaanse overheid onderhoudt, maar ook met geweld tegen werknemers en vakbonden niet schuwt, een gesprek met de AIVD, Syrië en onze desinteresse, een oude tijdloze publicatie Administratieve Apartheid, Inside British Intelligence en natuurlijk de terugkerende steunaanvraag voor Jansen.

Steun Janssen ook in 2013

Maak het werk van Jansen & Janssen mogelijk. Om ons onafhankelijke onderzoek ook in 2013 mogelijk te maken, hebben wij nog steeds uw steun nodig. Draag bij aan het werk van Jansen & Janssen. Wordt donateur. ING rekening 603904 ten name van Stichting Res Publica te Amsterdam. Jansen & Janssen is ANBI, giften zijn aftrekbaar.
Wat staat nog op de agenda voor dit jaar
– nog twee of drie elektronische nieuwsbrieven
– afronden van het onderzoek naar preventief fouilleren
– een magazine over preventief fouilleren
– Engelstalige versie van magazine over Europese politie en justitie samenwerking
– een website over veilig internetten.
– opening van het nationaal veiligheidsarchief
– een project website waarbij wij de informatie achter de Wikileaks cables boven tafel proberen te halen

Al 25 jaar diepgravend, kritisch en doortastend burgerrechten onderzoek. Buro Jansen & Janssen gewoon inhoud

Inlichtingenoperatie studentenprotesten ‘Gaan we stenen gooien?’ deel 2

Diverse studentendemonstraties van de afgelopen jaren werden in potentie als het plegen van een misdrijf beschouwd, zo blijkt uit documenten die J&J in handen kreeg via de Wob. Bescherming van de openbare orde komt steeds meer in het teken te staan van het verzamelen van inlichtingen zonder dat hierbij duidelijk wordt waarvoor, en wat er mee gebeurt. Burgemeesters, College van B&W’s en gemeenteraden weten niets van deze operaties af.

Van eind 2009 tot de zomer van 2011 demonstreerden studenten en docenten tegen de bezuinigingen in het onderwijs. In die periode werden diverse actieve studenten in Utrecht en Amsterdam benaderd door de inlichtingendienst.

In het eerdere artikel ‘Gaan we stenen gooien?’ worden deze benaderingen in verband gebracht met het persbericht van de operationele driehoek van Den Haag van 20 januari 2011. De avond voorafgaande de demonstratie meldde burgemeester Van Aartsen namelijk dat ‘de gemeente Den Haag aanwijzingen had dat radicalen de studentendemonstratie van vandaag willen verstoren’. De burgemeester zei dat de politie die aanwijzingen baseerde op informatie afkomstig van ‘open en gesloten bronnen’.

Tijdens de demonstratie op die dag vonden er enige schermutselingen plaats op het Plein voor het Tweede Kamergebouw en op het Malieveld. De NOS meldde dat volgens de driehoek de 27 verdachten (cijfers van de politie) leden zouden zijn van de linkse groep Anti-Fascistische Aktie (AFA). Van de 27 verdachten werden er nog op dezelfde dag 22 vrijgelaten.
lees meer

“Nee, artikel 1 van de Grondwet verbiedt dat!” Zo luidt kortweg de redenering van het Ministerie van Veiligheid en Justitie als antwoord op een informatieverzoek over onderzoek naar discriminatoir handelen van de politie-organisatie. “Artikel 1 Grondwet biedt een belangrijke basis voor de bestrijding van discriminatie. … Artikel 1 Grondwet formuleert daarmee een norm waaraan de overheid, en daarmee ook de politie-organisatie, zich jegens de burger dient te houden. Er zijn dan ook geen stukken voorhanden waaruit blijkt dat de politie bij de uitoefening van haar taken, deze uitoefent op een wijze waarop etnisch wordt geprofileerd c.q. gediscrimineerd,” schrijft de heer Schoof, directeur-generaal politie, in juli 2012. Schoof is op dit moment Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid. Het antwoord is opmerkelijk, want of alle functionarissen van het apparaat zich aan deze gouden regel houden is onbekend. Regiopolitie Gelderland Zuid verschaft informatie over enkele klachten over discriminatoir optreden van de politie. Een boa (buitengewoon opsporingsambtenaar) klaagt over een politiecollega die gezegd zou hebben: “We gaan een gesprek onder blanken voeren.” En bij de inbeslagname van een mini-bike ontstaat een discussie, waarbij een agent gezegd zou hebben: “kutmarokkanen, kruimelvriendje.” Zijn dit incidenten, is het structureel, bevordert het politie-apparaat zelf discriminatoir optreden, speelt de cultuur van de organisatie als zodanig een rol bij zowel incidenteel als mogelijk structureel discriminatoir optreden, allemaal vragen die je zou kunnen bedenken. Het antwoord van het ministerie is echter nee, wij discrimineren niet, omdat de Grondwet dat verbiedt. Einde discussie.
lees meer

Over selectief fouilleren, discriminatoir handelen, willekeurige hoogten van boetes, drugs fouilleren, verdwenen ‘wapens’, afgenomen joints, einde van het gedoogbeleid, steunen van coffeeshophouders, vage cijfers en bizarre motivering (deel 1, 2003 – 2007).

De overheid heeft door een recentelijke wijziging van de bevoegdheid tot preventief fouilleren aangegeven dat de maatregel niet werkt. Natuurlijk wordt dat niet met zoveel woorden gezegd, maar de krampachtigheid waarmee de maatregel wordt verdedigd is veelzeggend.

Om vast te stellen of ‘het selectief fouilleren’ wel genoegzaam werkt, wordt er een experiment uitgevoerd in Rotterdam. In een bepaalde wijk fouilleert de politie burgers aan de hand van een aantal criteria. De burger als proefpersoon van een veiligheidsexperiment. Bij het testen van medicijnen zou de wereld op zijn kop staan, maar blijkbaar is het genoeg om de mannelijke guinea pigs in de leeftijd tussen ongeveer 14 en 34 jaar te betasten. Wat dit voor het rechtsgevoel van mensen betekent, lijkt allang geen punt van discussie meer.
lees meer

Summary

Chiquita Brands International claims to put corporate social responsibility at the forefront of its business practices. The banana producer seeks to distance itself from its predecessor United Fruit Company by presenting a story of complete transformation from a corporation that was famous for its human rights violations and collusion with the State, to a 21st century company that is responsive to consumer demands for healthy fruit produced in conditions that are environmentally-conscious and respectful of labor and community rights.

This article examines Chiquita as the direct heir of the notorious United Fruit Company, debunking the company’s claims that it has transformed from a corporate villain into a model corporate citizen. Current-day Chiquita is full of contradictions. The company’s operations receive approvals from the Rainforest Alliance and Social Accountability International, and it is the only company in the industry that has agreed to a Latin American-wide collective bargaining agreement with the banana workers’ union. Despite the sustainability and management certifications, human rights violations continue to be documented in farms that produce Chiquita fruits, particularly bananas. Examples of these violations are presented from Costa Rica, Guatemala, Honduras, and Colombia. Using its considerable political clout and public relations influence, Chiquita has followed the United Fruit Company’s example by covering up its actions, which not only violate its own voluntary codes of conduct but are also illegal and unethical.

Chiquita’s actions in Colombia, where it admitted to paying left-wing guerrillas and right-wing paramilitary organizations over a 15-year period, resulted in an indictment by the US Department of Justice that found Chiquita broke the law by financing a US-designated Foreign Terrorist Organization. Legal actions are now underway in the US and in Colombia, aiming to hold Chiquita accountable and achieve redress for the victims of the paramilitaries that were funded by Chiquita. The indictment, and the National Security Archives’ subsequent release of the Chiquita Papers provide an opportunity to examine the connections that resulted in a fine of USD $25 million paid to the US government and an omission of criminal charges for the Chiquita executives involved in fueling the Colombian armed conflict. While its public relations machine convinces consumers that Chiquita is a good choice, the shared interests between the company and the US government allow Chiquita to continue disregarding human rights in impunity.
lees meer

Ik schrijf deze tekst omdat mij iets is overkomen wat iedereen die politiek actief is of was, kan overkomen: benaderd worden door de AIVD. De laatste maanden waren een vriendin en een kennis benaderd, toch was de gedachte niet bij me opgekomen dat het mij zou gebeuren. Dus toen het zover was, stond ik mooi met mijn mond vol tanden. Bovendien merkte ik hoe slim en manipulatief ze zijn. Ik vond het helemaal niet zo makkelijk om hiermee om te gaan. Ik heb dit dus zo eerlijk mogelijk geschreven, om je een idee te geven hoe het kan lopen en hoe het voelt als de AIVD het eens bij jou komt proberen.

Nog heel even voor ik begin: de AIVD probeert activisme te criminaliseren, en zoekt altijd informanten, mensen van binnenuit die hen meer kunnen vertellen over een beweging, een actiegroep of zelfs een bepaald persoon. lees meer

Nederland op zijn smalst. Een kleine groep jongeren vertrekt naar Syrië om te strijden tegen het regime van president Bashar al-Assad. Vervolgens buitelen ambtenaren van veiligheidsdiensten, politici en wetenschappers over elkaar heen met grote woorden als extremisten, radicalen, terroristen, getraumatiseerde kinderen (lees kindsoldaten) en ga zo maar door.

De op- en aanmerkingen hebben niets met de actuele situatie in Syrië te maken, maar met de hypothetische Nederlandse situatie in de toekomst. Want de veiligheidselite is volstrekt niet geïnteresseerd in het wel en wee van de burgerbevolking in Syrië. Nee, de getraumatiseerde jongeren zouden zomaar voor een tweede Alphen aan de Rijn kunnen zorgen, waar een jongen twee jaar geleden in een winkelcentrum een bloedbad aanrichtte door om zich heen te schieten.
lees meer

Boeken over inlichtingendiensten van ‘experts’ hebben vaak veel weg van spannende jeugdromans over groepen jongeren die de bossen intrekken om vlag verovering te spelen. Gordon Thomas is een auteur die al jaren boeken over inlichtingendiensten schrijft. Zijn studies staan hoog aangeschreven en bereiken een groot publiek. Hij is dan ook in staat om allerlei bekende en minder bekende spionnen te spreken te krijgen, zoals voormalig CIA-chef Casey, voormalig hoofd van de Mossad Meir Amit en CIA-baas Colby.
lees meer