De poster Openbaar!, zwartgemaakte documenten van een Wob verzoek, de gimmick participatiesamenleving die eigenlijk bezuinigingssamenleving en surveillancesamenleving is, het Nationale Recherche rapport ‘Criminaliteitsbeeld Analyse Ideologische Misdaad’ uit 2007/2008, demonstreren als een ideologisch vergrijp, het kapitalisme/neoliberalisme dat geen ideologie is, leggen de rode draad bloot van het vijanddenken van de overheid ten aanzien van haar burgers vanaf van Val van de Muur tot nu.

In 2015 stuurde Buro Jansen & Janssen een poster in naar de NRC Charity Awards. De inzending was volstrekt niet serieus bedoeld. Buro Jansen & Janssen afficheert zich totaal niet als charitas, de aalmoes van het neoliberalisme. De poster was een pagina van een document wat verkregen was via de Wob en een brief van Buro Jansen & Jansen aan het toenmalige Ministerie van Veiligheid en Justitie.

lees meer

Op 4 juli 2020 willen mensen in Utrecht demonstreren tegen de coronamaatregelen. De twee weken die voorafgaan aan die zomerse zaterdag laten een ontluisterend beeld zien. Het Utrechtse gezag ziet de demonstrerende burgers vooral als vijand. Niet geverifieerde berichten op sociale media over de mogelijke komst van imaginaire hooligans naar de stad bepalen het beleid. De media nemen deze ongefundeerde berichten van de politie zonder onderzoek over.

Wob-documenten tonen een overheid op oorlogssterkte: Via ANPR, sensing, kentekenlijsten, verkenningseenheden, stedelijk en politioneel cameratoezicht, namenlijsten, gelaatsherkenning, het Catch systeem, smoelenboeken, doelgroep monitoring, sociale media monitoring, informanten/infiltranten, demonstratieverbod, veiligheidsrisicogebied, preventief fouilleren, noodbevel is Utrecht veranderd in een warzone, een onneembare vesting. Hoewel de demonstratie is verboden, wagen een paar burgers zich in de stad en worden opgejaagd door de politie.

Hoe bang kan een overheid zijn voor haar burgers?

lees meer

De Nederlandse politie doet aan social media surveillance en werkt hierbij in ieder geval samen met de social media monitoring bedrijven Coosto, OBI4wan en HowAboutYou. Dit blijkt uit documenten die door Buro Jansen & Janssen via een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur Wob) zijn verkregen. Ook de Nationaal Coördinator Terrorisme en Veiligheid (NCTV) huurt de diensten van Coosto in voor surveillance-doeleinden.

Grootschalige surveillance op internet door inlichtingendiensten kreeg bekendheid door de onthullingen van Edward Snowden in 2013 over het ‘sleepnet’ van de Amerikaanse inlichtingendienst National Security Agency (NSA). De NSA verzamelt zoveel mogelijk informatie van social media. Het opsporen van mogelijke terroristen vormt de legitimatie voor deze praktijken. De effectiviteit van het ‘sleepnet’ is nooit bewezen. Social media surveillance vindt echter niet alleen plaats door inlichtingendiensten, maar ook door de politie.

lees meer

De Nederlandse politie doet aan social media surveillance en werkt hierin samen met de social media monitoring bedrijven Coosto, OBI4wan en HowAboutYou. Dit blijkt uit onderzoek van Buro Jansen & Janssen.

De Nederlandse bedrijven Coosto, OBI4wan, HowAboutYou, Buzzcapture bieden monitoring tools aan op het terrein van reputatiemanagement of webcare. Deze worden afgenomen door bedrijven en overheidsorganen die negatieve publiciteit willen tegengaan. Essentieel onderdeel van het reputatiemanagement is de sentiment analyse. Bedrijven verzamelen data die worden voorzien van een label goed/positief, slecht/negatief en neutraal. De labels dienen om de publiciteit over een product of dienst te volgen. Daarbij gaat het natuurlijk vooral om negatieve berichtgeving, waar een producent snel op wil reageren.

lees meer

Enkele artikelen over demonstraties en wat er kan gebeuren met je als je je mening laat horen op straat.
Ook een groot onderzoek over zes jaar demonstreren in Den Haag (2000 – 2005)

Inlichtingenoperatie studentenprotesten ‘Gaan we stenen gooien?’ deel 2

Diverse studentendemonstraties van de afgelopen jaren werden in potentie als het plegen van een misdrijf beschouwd, zo blijkt uit documenten die J&J in handen kreeg via de Wob. Bescherming van de openbare orde komt steeds meer in het teken te staan van het verzamelen van inlichtingen zonder dat hierbij duidelijk wordt waarvoor, en wat er mee gebeurt. Burgemeesters, College van B&W’s en gemeenteraden weten niets van deze operaties af.

Van eind 2009 tot de zomer van 2011 demonstreerden studenten en docenten tegen de bezuinigingen in het onderwijs. In die periode werden diverse actieve studenten in Utrecht en Amsterdam benaderd door de inlichtingendienst.

In het eerdere artikel ‘Gaan we stenen gooien?’ worden deze benaderingen in verband gebracht met het persbericht van de operationele driehoek van Den Haag van 20 januari 2011. De avond voorafgaande de demonstratie meldde burgemeester Van Aartsen namelijk dat ‘de gemeente Den Haag aanwijzingen had dat radicalen de studentendemonstratie van vandaag willen verstoren’. De burgemeester zei dat de politie die aanwijzingen baseerde op informatie afkomstig van ‘open en gesloten bronnen’.

Tijdens de demonstratie op die dag vonden er enige schermutselingen plaats op het Plein voor het Tweede Kamergebouw en op het Malieveld. De NOS meldde dat volgens de driehoek de 27 verdachten (cijfers van de politie) leden zouden zijn van de linkse groep Anti-Fascistische Aktie (AFA). Van de 27 verdachten werden er nog op dezelfde dag 22 vrijgelaten.

Artikel als pdf
‘Gaan jullie stenen gooien?’
documenten politie Gelderland Zuid
documenten politie Gelderland Midden
documenten politie Twente
documenten gemeente Utrecht
Documenten politie en parket Utrecht
Documenten gemeente Amsterdam
Documenten politie Amsterdam
Documenten parket Den Haag
Documenten politie Den Haag
Documenten ministerie van Binnenlandse Zaken

In Observant 52 staat het eerste deel van de tragiek van de openbaarheid in Nederland (oud en nieuw in de bak). Op 6 februari 2009 deed Buro Jansen & Janssen een informatieverzoek bij de regiopolitie Zaanstreek-Waterland. Op 6 maart 2009 werd dit verzoek in zijn geheel afgewezen. Op 3 april 2009 is bezwaar aangetekend tegen dit besluit. Zes maanden later is er nog geen besluit genomen. Ondertussen zijn de verdachten voor de rechter geleid. De rechter vond dat de demonstranten schuldig waren aan het betreden van een verboden terrein, maar zij kregen geen straf opgelegd, waardoor er voor de verdachten geen mogelijkheid tot beroep bestaat. De rechter kwam tot het oordeel op basis van een getuigenverklaring. De klacht van de demonstranten is nog steeds niet behandeld noch door de politie Zaanstreek Waterland noch door de Nationale Ombudsman. U heeft een andere mening dus u bent schuldig lijkt het credo te zijn. Hieronder het verhaal van de chauffeur van de bus waarin de demonstranten reisden en demonstrant nummer 9.
lees meer

In Observant 52 staat het eerste deel van de tragiek van de openbaarheid in Nederland (oud en nieuw in de bak). Op 6 februari 2009 deed Buro Jansen & Janssen een informatieverzoek bij de regiopolitie Zaanstreek-Waterland. Op 6 maart 2009 werd dit verzoek in zijn geheel afgewezen. Op 3 april 2009 is bezwaar aangetekend tegen dit besluit. Zes maanden later is er nog geen besluit genomen. Ondertussen zijn de verdachten voor de rechter geleid. De rechter vond dat de demonstranten schuldig waren aan het betreden van een verboden terrein, maar zij kregen geen straf opgelegd, waardoor er voor de verdachten geen mogelijkheid tot beroep bestaat. De rechter kwam tot het oordeel op basis van een getuigenverklaring. De klacht van de demonstranten is nog steeds niet behandeld noch door de politie Zaanstreek Waterland noch door de Nationale Ombudsman. U heeft een andere mening dus u bent schuldig lijkt het credo te zijn. Hieronder het verhaal van de chauffeur van de bus waarin de demonstranten reisden en demonstrant nummer 9.

De tragiek van de openbaarheid in Nederland (deel 1)

Maandag 31 december 2007 vond een lawaaidemonstratie plaats bij verschillende gevangenissen in Nederland waar ook vluchtelingen worden opgesloten. Bij een lawaaidemonstratie worden gevangen vluchtelingen met veel lawaai en met leuzen een hart onder de riem gestoken. De demonstratie was een protest tegen het repressieve vluchtelingenbeleid in Nederland en bedoeld als steun aan de gevangenen. Op de lijst met gevangenissen stonden Zaandam, Schiphol, Nieuwersluis en de Bijlmerbajes. Het idee was om bij elke locatie een half uur lawaai te maken en vuurwerk af te steken.
lees meer

Over het uitwisselen van gegevens over buiten parlementaire actievoerders en een krampachtige overheid

Op 4 juni 2007 reizen drie Nederlandse vrouwen naar de G8 top in Heiligendamm. Zij komen nooit aan. Aan de Nederlands-Duitse grens worden zij aangehouden en teruggestuurd. De drie vrouwen worden teruggestuurd omdat zij een maand daarvoor hadden deelgenomen aan een demonstratie in Utrecht. Daar waren zij aangehouden in verband met het overtreden van een verkeersregel. Hetzelfde overkomt meer dan tien mensen uit Nederland. Ook aan andere Duitse grenzen worden er mensen geweerd die willen gaan protesteren. Het recht op vrijheid van meningsuiting van deze vrouwen is geschonden. Zij zijn gearresteerd voor het overtreden van een verkeersregel, fietsen op de rijweg daar waar het niet mag. Hierbij ging het om een legitiem protest. Zij zijn vastgehouden en vervolgens zijn hun persoonsgegevens uitgewisseld met de Duitse autoriteiten. Aan de Duitse grens zijn zij aangehouden en konden zij opnieuw geen gebruik maken van hun grondrecht om te demonstreren en te protesteren. Welkom in het Europa van de ‘open’ grenzen.

Op 23 februari 2006 schreven wij in onze conclusies van het onderzoeksrapport naar het recht op vrijheid van demonstratie in Den Haag het volgende: ‘De gemeente beroept zich voor haar restrictieve (en zoals eerder aangegeven vaak onrechtmatige) beleid op haar status van regeringshoofdstad en van zetel van veel diplomatieke vestigingen. Als gevolg daarvan zou zij excessief worden geconfronteerd met demonstraties. De statistieken laten echter zien dat de gemeente Den Haag schromelijk overdrijft. Bij veel demonstraties gaat het slechts om individuen die wekelijks of dagelijks hun stem willen laten horen. Echt grote demonstraties komen er in Den Haag niet meer voor.’ Een harde conclusie die burgemeester Deetman terzijde schoof. In de media verscheen één artikel over het rapport met de kop ‘Den Haag te streng voor betogingen – Onderzoek Stadspartij’ in de Haagse editie van het Algemeen Dagblad. Verders bleef het stil. Geen media-golf, geen politieke consequenties. Aan de hand van een rapport van de nationale ombudsman, een selectie uit de vele voorbeelden die bij ons zijn binnengekomen, correspondentie van burgemeester Deetman en minister Remkes en een tegenrapport gemaakt in opdracht van burgemeester Deetman wordt de huidige stand van de vrijheid van betoging en meningsuiting geanalyseerd.
lees meer

Op 23 februari 2006 schreven wij in onze conclusies van het onderzoeksrapport naar het recht op vrijheid van demonstratie in Den Haag het volgende: ‘De gemeente beroept zich voor haar restrictieve (en zoals eerder aangegeven vaak onrechtmatige) beleid op haar status van regeringshoofdstad en van zetel van veel diplomatieke vestigingen. Als gevolg daarvan zou zij excessief worden geconfronteerd met demonstraties. De statistieken laten echter zien dat de gemeente Den Haag schromelijk overdrijft. Bij veel demonstraties gaat het slechts om individuen die wekelijks of dagelijks hun stem willen laten horen. Echt grote demonstraties komen er in Den Haag niet meer voor.’ Een harde conclusie die burgemeester Deetman terzijde schoof. In de media verscheen één artikel over het rapport met de kop ‘Den Haag te streng voor betogingen – Onderzoek Stadspartij’ in de Haagse editie van het Algemeen Dagblad. Verders bleef het stil. Geen media-golf, geen politieke consequenties. Aan de hand van een rapport van de nationale ombudsman, een selectie uit de vele voorbeelden die bij ons zijn binnengekomen, correspondentie van burgemeester Deetman en minister Remkes en een tegenrapport gemaakt in opdracht van burgemeester Deetman wordt de huidige stand van de vrijheid van betoging en meningsuiting geanalyseerd.

NJCM-Bulletin jrg 32 (2007) nr. 3
De Hoge Raad oordeelt dat de verplichting op grond van de Wet openbare manifestaties en de Haagse APV om uiterlijk 4 x 24 uur voorafgaand aan een te houden demonstratie daarvan kennisgeving te doen aan de burgemeester geen ongerechtvaardige beperking is van de demonstratievrijheid en acht een bevel tot be�indiging van een niet-aangemelde demonstratie, ongeacht de specifieke omstandigheden van het geval, zonder meer toegelaten. Daarmee biedt het Nederlandse recht anders dan bijvoorbeeld het Duitse, onvoldoende ruimte voor spontane en spoedbetogingen die niet binnen de voorgeschreven termijn kunnen worden aangemeld. Vanuit EVRM-perspectief is daarop gegronde kritiek mogelijk.
de niet-aangemelde demonstratie
NJCM

De Hoge Raad oordeelt dat de verplichting op grond van de Wet openbare manifestaties en de Haagse APV om uiterlijk 4 x 24 uur voorafgaand aan een te houden demonstratie daarvan kennisgeving te doen aan de burgemeester geen ongerechtvaardige beperking is van de demonstratievrijheid en acht een bevel tot beëindiging van een niet-aangemelde demonstratie, ongeacht de specifieke omstandigheden van het geval, zonder meer toegelaten. Daarmee biedt het Nederlandse recht anders dan bijvoorbeeld het Duitse, onvoldoende ruimte voor spontane en spoedbetogingen die niet binnen de voorgeschreven termijn kunnen worden aangemeld. Vanuit EVRM-perspectief is daarop gegronde kritiek mogelijk.

Op 5 april 2006 zond burgemeester Deetman van Den Haag een reactie op ons onderzoek “Ruimte voor het Recht” aan de Haagse gemeenteraad. In ons onderzoek was naar voren gekomen dat Den Haag restrictief omgaat het recht op demonstratie. Zie voor alle conclusies de samenvatting van het rapport lees meer