April 25, 2003
Veiligheidsdienst moet jihad-huiswerk overdoen
January 12, 2003
Eindhovens Dagblad en BN/De Stem, 14 december 2002
Door Erik Timmerman en Wil van der Schans
Zaterdag 14 december, Afgelopen week verscheen het rapport ‘Rekrutering in Nederland voor de jihad, van incident naar trend’ van de hand van de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD). Het rapport veroorzaakte veel politieke ophef terwijl er feitelijk weinig hard wordt gemaakt door de AIVD. Het kan ook anders, vinden Erik Timmerman en Wil van der Schans.
Openheid AIVD is eenzijdig
January 11, 2003
door Louis Sèvéke
Uit De Volkskrant 21 december 2002
Voor de derde maal op rij heeft de AIVD (voorheen BVD), in korte tijd, een rapport uitgebracht dat relateert aan mogelijke bedreiging van de democratische rechtsorde vanuit de hoek van islamitische Nederlanders. In mei 1998 verscheen De politieke islam in Nederland, een rapport dat bekritiseerd werd vanwege de stereotype benadering van de islam en het gebrek aan bewijs en onderbouwing. In februari 2002 volgde De democratische rechtsorde en islamitisch onderwijs. Ook dat rapport miste feitelijke onderbouwing. De dienst betoogde in zon 35 paginas dat er daadwerkelijk weinig tot geen vanuit haar perspectief relevante beïnvloeding plaatsvond binnen het islamitisch onderwijs. Toch formuleerde hij zijn conclusies scherper. Afgelopen week verscheen de nota Rekrutering in Nederland voor de jihad, van incident naar trend. Ook in die nota weer geen feiten, maar wel veel sfeer en beeldvorming: het is zeer waarschijnlijk dat ., zo zijn er aanwijzingen dat , in zijn algemeenheid lijkt . Niet één bron, geen onderzoeksmethode, geen verantwoording. De dienst verdedigt zich in vergelijkbare gevallen, gevraagd naar de oorsprong van zijn kennis, al te makkelijk door te verwijzen naar het karakter van zijn onderzoeksmethoden en bronnen. Het gaat tenslotte om een geheime dienst, die per definitie in het geheim dient te opereren. Die opstelling is natuurlijk niet te handhaven als de dienst besluit te publiceren. Zeker niet als dat gebeurt op een terrein dat velen bezighoudt en tot grote spanningen in de samenleving leidt. Als een geheime dienst meer openheid van zaken wenst te geven, dan dient hij dat op al zijn werkterreinen te doen en niet slechts op één goed in de markt liggend gebied. Zo stelde de dienst in een voetnoot van het rapport over het islamitisch onderwijs, dat discriminatie en racisme als de grootste bedreiging viel aan te merken van het integratieproces. Ook nu weer verwijst hij terzijde naar de gebrekkige acceptatie van moslims in Nederland. Waarom dan daarover niet eens gepubliceerd, als de (anti-) integratie de dienst zo aan het hart gaat?
De AIVD en het leveren van bewijs voor rechtszaken.
January 8, 2003
Bij de bestrijding van het terrorisme neemt de AIVD een belangrijke positie in. De regering heeft er in de actieplannen Terrorismebestrijding en in de nota ‘Terrorisme en de bescherming van de samenleving’ voor gekozen om de AIVD een leidende rol te geven in bestrijding van terrorisme.
Tegelijkertijd werkt de Unit Terrorisme en Bijzondere Taken van het Korps Landelijke Politediensten en de Nationale Recherche aan de bestrijding van terrorisme.
De AIVD voert haar taken uit onder bepalingen van de Wet op de Inlichtingen en veiligheidsdiensten. De politie heeft zich te houden aan de bepalingen uit de poliitewet en de wet bijzondere opsporingsbevoegdheden.
Als liaison tussen de AIVD en de politie fungeert de landelijke officier terrorismebestrijding, momenteel mevr. van der Molen
Zowel de AIVD als de politie verzamelt dus informatie over mogelijke terroristen. In de nota Gegevensuitwisseling en terrorismebestrijding uit januari 2003 staat uitgelegd waar de knelpunten liggen.
Informatie van de AIVD/BVD is in de loop der jaren vaak doorgeven aan de politie en heeft op die manier een rol gespeeld in diverse opsporingsonderzoeken.
In het boek ‘Snuffelstaat, Nederland en de BVD‘ staan een aantal voorbeelden genoemd: de Amsterdamse Taxi-oorlog en de taarters van Fortuyn, maar ook in de zaak tegen Langendoen en Vondel lag een BVD Ambtsbericht aan de basis van het politie-onderzoek.
Dat het hier overigens geen nieuwe problematiek betreft, blijkt uit de brief van de ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken aan de Tweede Kamer dd. 28 februari 1992 (IIe Kamerstuk 22 463, nr. 4), getiteld “Bewijskracht in het strafproces van informatie en technisch materiaal verkregen door de BVD”. In deze brief worden in de paragrafen 2. en 3. de bevoegdheden van de veiligheidsdienst en van het OM, c.q. de politie en de gebruikmaking in een strafrechtelijke procedure van gegevens afkomstig van de veiligheidsdienst uiteengezet. Ook de parlementaire enquetecommissie Opsporingsmethoden heeft aan de verhouding veiligheidsdienst versus opsporing en vervolging van strafbare feiten aandacht besteed (Hoofdstuk 8 van Bijlage VI bij het rapport, IIe Kamerstuk 24 072, nr. 15).
De discussie over het gebruik van AIVD-informatie door de politie kwam aan het rollen door twee zaken tegen van terrorisme verdachte personen.
De eerste zaak ging vooral over het feit of AIVD informatie aanleiding mocht zijn voor een verdenking. De Rotterdamse rechtbank oordeelde op 18 december 2002 dat daar gen wettelijke basis voor was. De uitspraak van de rechtbank is hier te vinden.
In Hoger Beroep oordeelde het Gerechtshof van ‘S Gravenhage anders: AIVD-informatie mag wel degelijk leiden tot een verdenking. De uitspraak is hier te vinden.
De tweede ‘terrorismezaak’ kende een grotere betrokkenheid van de AIVD bij het onderzoek. Niet alleen was de AIVD gebruikt als aanleding voor het onderzoek, ook leverde de AIVD bewijsmateriaal via ambtsberichten.
Naar aanleding van de uitspraak in de eerste zaak vroegen de advocaten in deze tweede zaak op 31 december 2002 vrijlating aan van de verdachten bij de Rotterdamse Raadkamer.
Deze beslisde de voorlopig hechtenis niet te heffen, volgens de Raadkamer was de basis informatie an de AIVD voldoende getoet door de landelijke officier van justitie en wordtook het verdenkingscriterium tegenwoordig ruim geinterpreteerd
http://www.rechtspraak.nl/uitspraak/frameset.asp?ljn=AF2579
http://www.rechtspraak.nl/uitspraak/frameset.asp?ljn=AF2580
http://www.rechtspraak.nl/uitspraak/frameset.asp?ljn=AF2581
Op 18 december 2002 bepaalde de rechtbank dat 4 van terrorisme verdachte personen te Rotterdam moesten worden vrijgelaten wegens het onrechtmatig aanleveren van het bewijs door het Openbaar Ministerie. De uitspraak van de rechtbank is hier te vinden.
In deze zaak had de BVD in twee ambtsberichten aan het openbaar ministerie informatie doorgegeven.
Uit de uitspraak;
Dat het hier overigens geen nieuwe problematiek betreft, blijkt uit de brief van de ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken aan de Tweede Kamer dd. 28 februari 1992 (IIe Kamerstuk 22 463, nr. 4), getiteld “Bewijskracht in het strafproces van informatie en technisch materiaal verkregen door de BVD”. In deze brief worden in de paragrafen 2. en 3. de bevoegdheden van de veiligheidsdienst en van het OM, c.q. de politie en de gebruikmaking in een strafrechtelijke procedure van gegevens afkomstig van de veiligheidsdienst uiteengezet. Ook de parlementaire enqu�tecommissie Opsporingsmethoden heeft aan de verhouding veiligheidsdienst versus opsporing en vervolging van strafbare feiten aandacht besteed (Hoofdstuk 8 van Bijlage VI bij het rapport, IIe Kamerstuk 24 072, nr. 15).
In ons laatste boek, de Snuffelstaat, Nederland en de BVD gaan we uitgebreid in op de samenwerking tussen de BVD en de politie, hier een gedeelte over de ambtsberichten
Openheid AIVD is eenzijdig
December 21, 2002 - bron: Louis Sévèke
De inlichtingendienst AIVD signaleert in drie rapporten islamitische risico’s voor de rechtsstaat, maar geeft daarbij nauwelijks bewijzen of bronnen. Louis Seveke vindt dat wie publiceert, meer openheid moet geven in de Volkskrant.
Voor de derde maal op rij heeft de AIVD (voorheen BVD), in korte tijd, een rapport uitgebracht dat wijst op mogelijke bedreiging van de democratische rechtsorde vanuit de hoek van islamitische Nederlanders. In mei 1998 verscheen De politieke islam in Nederland, een rapport dat bekritiseerd werd vanwege de stereotype benadering van de islam en het gebrek aan bewijs en onderbouwing. In februari 2002 volgde De democratische rechtsorde en islamitisch onderwijs. Ook dat rapport miste onderbouwing. De dienst betoogde in 35 pagina’s dat er vanuit haar perspectief weinig tot geen relevante beinvloeding plaatsvond binnen het islamitisch onderwijs. Toch formuleerde hij zijn conclusies scherper.
Studeren op kosten van de politie
August 28, 2002
Erik Timmerman
gepubliceerd in Ravage, nr 11, 11 augustus 2002
Enkele honderden ravers van GroenFront! hielden eind juni urenlang een snelweg bezet en stuurden daarmee het verkeer in en rond Utrecht flink in de war. Politie, justitie en burgemeester bleken volledig verrast. Met name de politie kon zich dit aantrekken, haar informatiepositie liet blijkbaar te wensen over. Onlangs probeerde zij een activist voor zich te winnen als informant.
Besluit van de regering over de taken van de afdeling buitenland van de AIVD
August 26, 2002
Besluit van 10 juli 2002 tot de aanwijzing van onderwerpen als bedoeld in artikel 6, tweede lid, onder d, van de
Wet op de inlichtingen-en veiligheidsdiensten 2002
10 juli 2002/ Nr. 02G434823
De Minister-President, Minister van Algemene Zaken, handelend in overeenstemming met de Ministers van
Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en Defensie;
Gelet op artikel 6, tweede lid, onder d, van de Wet op de inlichtingen-en veiligheidsdiensten 2002;
Veiligheidsdienst faalde niet bij onderzoek Bijlhout
July 26, 2002 - bron: Louis Sévèke
Philomena Bijlhout, de afgetreden staatssecretaris, was lid was van de Surinaamse Volksmilitie. De Nederlandse veiligheidsdienst wist van niets. Dat hoeft ook niet, betoogt Louis Seveke in de Volkskrant.
NAAR aanleiding van het snelle ontslag van de kersverse staatssecretaris voor Emancipatie en Gezinszaken, Philomena Bijlhout, is een storm van kritiek over het antecedenten- dan wel veiligheidsonderzoek door de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst (AIVD) losgebarsten.
Aanwijzing onderwerpen inlichtingentaak AIVD
July 10, 2002
Pages 1–1 from Untitled
Page 1
Besluit van 10 juli 2002 tot de aanwijzing
van onderwerpen als bedoeld in
artikel 6, tweede lid, onder d, van de
Wet op de inlichtingen-en veiligheids-diensten
2002
Met de stroom mee
June 28, 2002
Uit: De Groene Amsterdammer 8 juni 2002
De BVD, tegenwoordig AIVD, heeft definitief zijn nieuwe vijand gevonden. Eerder was er volgens de dienst geen vuiltje aan de lucht. Nu is er plots sprake van allarmerend moslimextremisme, aldus het jongste AIVD-jaarverslag.
door Joeri Boom en Erik Timmerman
Het is vooral retoriek van de bvd. Als je secuur kijkt, blijkt er eigenlijk niet zo veel aan de hand, zegt de Leidse islamoloog professor doctor Pieter Sjoerd van Koningsveld. Hij reageert op het onlangs verschenen jaarverslag 2001 van de Binnenlandse Veiligheidsdienst, dat vorige week met veel tamtam aan de media werd gepresenteerd. Het is vooral moslim extremisme dat de dienst bezighoudt. Wat ik echt erg vond, zegt Van Koningsveld, is dat ze keihard in het openbaar spreken over die twee Marokkaanse jongens uit Eindhoven die in Kasjmir zijn vermoord, zonder dat er enig bewijs wordt gegeven.
Stasi in de schoolbankjes
March 4, 2002
STAATSVEILIGHEID IN DE SCHOOLBANKJES?
door Louis Sévèke
werkzaam bij het Onderzoeksbureau Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (OBIV) te Nijmegen
tevens auteur van: Operatie Homerus, Spioneren voor de BVD
(Breda, 1998, ISBN: 906728100x)
Bij de commotie die afgelopen week ontstond rond de uitlatingen van staatsecretaris Adelmund over het islamitisch onderwijs sneeuwden een aantal belangrijke vragen onder. Waarom deed de BVD onderzoek naar islamitisch onderwijs? Wat is de kwaliteit van het onderzoek? Waarom volgde een openbaar rapport van de geheime dienst? En: wat had en heeft de Binnenlandse Veiligheidsdienst überhaupt te zoeken in de schoolbankjes?
Weer BVD-benadering dierenrechtenactivist
March 3, 2002
Afgelopen januari is opnieuw een dierenrechtenactivist benaderd door de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD). Ook in dit geval was het aanvankelijk onduidelijk dat het om een BVD-benadering ging. Dat gebeurde ook in maart/april vorig jaar.
Op woensdag 2 januari 2002 werd de betreffende activist, we noemen hem Karel, gebeld door een man die zei dat hij werkte bij de recherche van de politie in Limburg. Eerder had Karel zelf eens contact opgenomen met de politie over strafbare feiten waarvan hij wat wist, die niets met (dierenrechten)activisme te maken hadden. De rechercheman zei dat hij over die zaken, ‘en nog wat dingen’, eens verder wilde praten. Hij wilde Karel dicht bij diens huis oppikken om iets te gaan drinken. Karel en de man, Peter van Baal, maakten een afspraak voor de volgende dag. Karel nam contact met ons op. Wij waarschuwden meteen dat dit geen gewone recherche was. Peter van Baal is immers een bekende RID-er van de regiopolitie Limburg-Noord. Bovendien verwachtten wij dat het om een benadering voor de BVD zou gaan.
BVD heeft geen taak op scholen ; Veiligheid; Onderzoek is erg eenzijdig
February 27, 2002 - bron: Louis Sévèke
De BVD heeft niets te zoeken op islamitische scholen maar hoort alleen in actie te komen bij een bedreiging van onze democratische rechtsorde. En die basisschoolleerlingen zijn nu niet bepaald potentiele Al-Kaida leden. De BVD doet mee aan het problematiseren van de islam betoogt Louis Sévèke in Trouw.
Bij de commotie die afgelopen week ontstond rond de uitlatingen van staatsecretaris Adelmund over het islamitisch onderwijs kwam een aantal belangrijke vragen niet aan de orde. Waarom deed de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) onderzoek naar islamitisch onderwijs? Wat is de kwaliteit van het onderzoek? Waarom volgde een openbaar rapport van de geheime dienst? En: wat had en heeft de BVD uberhaupt te zoeken in de schoolbankjes?
Inlichtingen- en veiligheidsdiensten en ICT6.7 Inlichtingen- en veiligheidsdiensten en ICT
6.7.1 Europa Jelle van Buuren 6.7.2 Nederland Willem Wagenaar Gepubliceerd in Handboek Recht en Informatietechnologie februari 2001
<< oudere artikelen nieuwere artikelen >>May 27, 2001
6.7.1.1. Inleiding
Binnenlandse veiligheid is de hoeksteen van de nationale soevereiniteit. Overdracht van nationale bevoegdheden op dit gebied naar het niveau van de Europese Unie zal hoogstens het sluitstuk van vergaande politieke integratie vormen – als het er al ooit van komt. In het proces van Europese integratie blijkt de nationale soevereiniteit immers keer op keer op bepaalde terreinen springlevend. De samenwerking tussen politie en justitie blijft gedomineerd door nationale prerogatieven. Voor inlichtingen- en veiligheidsdiensten geldt dat eens te meer. Internationale regulering van bevoegdheden van inlichtingen- en veiligheidsdiensten, bijvoorbeeld door internationale verdragen, is om dezelfde reden niet te verwachten.
Er vindt echter wel vergaande samenwerking plaats tussen Europese inlichtingen- en veiligheidsdiensten (ivd’s), zowel op het terrein van beleidsafstemming als op het terrein van operationele samenwerking. Hierbij past wel meteen een kanttekening. Het sterk soevereine karakter van ivd’s bepaalt in hoge mate het karakter van de samenwerking. In de wereld van de ivd’s is er sprake van opportunisme, of vriendelijker gezegd: quid pro quo. Waar de belangen samenvallen werkt men samen, waar de belangen uiteenlopen werkt men niet samen, of is men elkaars concurrent.