De avond van de aanhouding had ze haar zoon opgehaald op het politiebureau. Bruno mocht met zijn moeder mee naar huis. Thuis gekomen sprak Femke lang met haar zoon. Opmerkelijk was de afwezigheid van de vader van Bruno Oey. Wij zagen hem niet, wij hoorden hem ook niet. Iedereen vroeg zich af waarom we niets van hem hoorden. Maar nu weten we sinds deze week hoe het zit. Robert Oey, de man van Femke Halsema en de vader van het jong dat op het bureau werd opgehaald, was niet in Nederland. Hij zat in Thailand voor een documentaire en wilde niet naar huis komen toen Femke daar uitdrukkelijk om verzocht. Hij kwam pas twee weken later. Volgens het Algemeen Dagblad van 13 september 2019: ‘,,Ik heb gedacht: ik zie wel wat ik straks aantref thuis’’. Twee weken later was hij pas thuis.’ Maar wat opzienbarender is, is hoe het nou zit met dat nepvuurwapen waarmee Bruno op straat liep samen met een of meerdere vriendjes. Dit wapen blijkt namelijk eigendom te zijn van zijn vader. Het Algemeen Dagblad: ‘Volgens Oey, die documentairemaker en filmproducent is, is het een echte, onklaar gemaakte revolver die in Duitsland is aangeschaft. ,,Ik ken het wapen al twintig jaar. We hebben het in 1999 gefotografeerd voor het logo van onze toenmalige productiemaatschappij.’’ Sindsdien is de revolver eigendom van een goede vriend, die ook in de stad woont. Daar heeft Oey het wapen een paar weken voor de aanhouding van zijn zoon opgepikt voor een filmshoot. Het vuurwapen lag in een kastje in de woonkamer van de ambtswoning. ,,In een la waar ik ook wel eens de telefoons van de kinderen verstop wanneer ze straf hebben.’’ ‘

Het gaat dus niet om een nepvuurwapen, zoals Femke Halsema schreef in haar open brief aan de Amsterdammers. Maar ze schreef ook dat het niet ging om een doofpot. Ja, wanneer het niet gaat om een doofpot, waarom was de burgemeester van Amsterdam dan niet eerlijk in haar brief? Want een nepvuurwapen was dit niet. En onklaar gemaakt? Daar hoort een certificaat bij. Het gaat hier dus om een verboden vuurwapen, waarvan we ons moeten afvragen of je er nog mee kan schieten. In het huis van de burgemeester van Amsterdam en eigendom van de man van de burgemeester.

We zagen al in eerdere krantenberichten dat er wat zaken niet helemaal duidelijk zijn. Zo meldden de kranten dat het ging om Bruno Oey en een vriendje. Maar Halsema, de vrouw van Robert Oey en de moeder van het jong, schreef in haar open brief over ‘vriendjes’. Meervoud dus. Bovendien werd niet duidelijk wie dit waren. Op 31 augustus 2019 schreef Jan Roos (https://degekte.nl/shownieuws/jan-roos-zoon-femke-halsema-brak-in-op-2-boten-in-amsterdam/) dat Bruno Oey en zijn één of meerdere vrienden hadden ingebroken op niet één maar op twee woonboten. Op de eerste woonboot hadden de jongens twee messen meegenomen (gestolen dus). Volgens Jan Roos had de advocaat van Halsema inmiddels een schadevergoeding betaald aan de eigenaar van die eerste woonboot. Ook hier weer een ander verhaal dan het verhaal van Halsema in haar open brief aan de Amsterdammers.

Wat nog het meest in het oog springt is het feit dat er geen huiszoeking is gedaan bij mevrouw Halsema en meneer Oey en de kleine Bruno. Het lijkt erop alsof dat ook niet is gebeurt bij het vriendje van Bruno Halsema. Juist nu we te weten komen dat het ging om een echt en illegaal vuurwapen was een huizoeking te rechtvaardigen geweest. Wat heeft de vader van Bruno Oey nog meer in kastjes en laatjes liggen? We weten het niet. Hoe anders zou het zijn geweest wanneer twee of meerder jonge Marokkaantjes uit Geuzenveld, of twee of meer Antilliaantjes uit Zuid-Oost waren aangehouden bij die woonboot met messen en een revolver? Was er dan ook geen huiszoeking gedaan? De politie zou de zaak enorm hoog hebben opgenomen. De daders zouden zeker niet zomaar dezelfde dag zijn vrijgelaten.

Op 5 september 2019 schreef het Algemeen Dagblad dat de vrouw van Robert Oey, tevens de moeder van Bruno Oey en ook de burgemeester van Amsterdam, weigerde om vragen over de zaak te beantwoorden in de Amsterdamse gemeenteraad. ‘Burgemeester Femke Halsema wil geen vragen van de Amsterdamse gemeenteraad beantwoorden over de kwestie rond haar zoon die in juli werd opgepakt. ,,Ik ga uit van een privéaangelegenheid, waarover ik geen mededelingen doe aan de raad.”’aldus Halsema die opeens niet meer zo open is als in haar brief aan de Amsterdammers.

Het gaat dus nu niet meer om wat voor apestreken de zoon van Robert Oey en zijn vrouw Femke uit heeft gehaald. Het gaat erom dat er eigenlijk wel degelijk een doofpot is die wordt gecamoufleerd met een ‘open brief’ aan de Amsterdammers. Een ‘open brief’ waarin wordt gelogen en een deel van de waarheid wordt verzwegen. Want waarom werd ons niet meteen verteld dat het ging om een echt vuurwapen dat de man van de burgemeester al 20 jaar illegaal bezit? Waarom werd ons doelbewust verteld dat het ging om een nepvuurwapen? De politie zal er toch ook niet lang over hebben gedaan om vast te stellen dat dit geen nepvuurwapen was? Dus was Halsema op de hoogte van dit feit. En hoe zit het met die tweede woonboot? En gestolen messen? En één of meerdere vriendjes? En het ontbreken van voorarrest? En het ontbreken van huiszoekingen bij Halsema en de mededader? En waarom weigert de burgemeester vragen te beantwoorden in de gemeenteraad? En waarom gaat iedereen daar maar mee akkoord?

Dus wanneer niemand meer vragen heeft hebben wij die nog wel. Beste politie in Amsterdam, waarom mocht Bruno Oey al zo snel weer naar huis? En waarom deden jullie bij niemand huiszoeking in deze zaak? Wat gebeurt er nu de man van Femke Halsema heeft aangegeven de eigenaar van dit ongeregistreerde vuurwapen te zijn? Want het bezit van dit vuurwapen is illegaal. Voor de vader van het jong, en echtgenoot van de burgemeester, hebben wij ook nog een vraag. Wanneer geeft u uw volgende interview? Want dat is wat hij zeker goed kan. Precies vertellen wat de moeder van Bruno, en burgemeester van Amsterdam, juist niet had willen vertellen. Ja, want die Robert Oey is tenminste eerlijk. In het Algemeen Dagblad lezen wij dat Robert Oey eigenlijk een heel gewone puber is van in de vijftig. Een rebel die zich afzet tegen zijn vrouw die burgemeester is en serieus. ‘Voor de filmmaker is het een uitgemaakte zaak. Hij blijft niet bij alles wat hij doet keurig binnen de lijntjes. ,,En dat is ook een reactie op de onvoorstelbare keurigheid van Femke, waar ik af en toe echt helemaal gek van word. Ik ben al strafbaar als ik straks op de Herengracht een stukje tegen het verkeer in fiets. Maar ik doe het gewoon. Ik overtreed iedere dag de wet.’’

Wat een prachtig voorbeeld voor de zoon van de burgemeester.