Wat is er gebeurt? Op 13 januari 2017 viel de politie met groot materieel het verlaten clubhuis motorclub No Surrender binnen. Het clubhuis was maandenlang afgeluisterd en de politie verklaarde dat er ‘hak- en snuifgeluiden’ waren gehoord waarvan het vermoeden was dat het ging om het gebruik van cocaïne. In het clubhuis wordt niemand aangetroffen. Bij een groot sporenonderzoek door de politie worden geen wapens gevonden, geen verdachten, geen voorwerpen die aan een misdaad kunnen worden gelinkt, maar wel sporen van drugs. Geen drugs dus, maar alleen sporen ervan. Het lijkt erop dat er door onbekende mensen in het clubhuis drugs zijn gebruikt. De politie weet niet door wie en ook niet hoeveel. Hetzelfde zou gezegd kunnen worden van willekeurig elke horecazaak in Nederland.

Vervolgens komt de politie met het ‘bewijs’ dat leden van No Surrender van plan waren het clubhuis in brand te steken om sporen uit te wissen. Besloten wordt door wethouder Bouke Arends om het clubhuis te slopen. Achteraf wordt er niemand aangehouden voor de plannen voor brandstichting en kan de politie ook verder niet aangeven waar deze gegevens vandaan komen. Er is nu geen clubhuis meer, er zijn geen sporen meer vast te stellen door de verdediging van No Surrender mochten die om een contra-expertise vragen en er zijn geen verdachten van een brandstichting die nooit plaatsvond. Er is ook geen clubhuis meer. Brandstichting of sloop, de effecten zijn uiteindelijk dus hetzelfde.

De beslissing om het clubhuis te slopen werd genomen door Emmer wethouder Bouke Arends. Hij deed dit naar aanleiding van de informatie die hij kreeg van de politie over een brandstichting. Het lijkt er dus op dat de politie en het Openbaar Ministerie niet een heel sterke zaak hadden, maar toch wilden doorpakken en van het clubhuis af wilden. Ze hadden alleen nog een handtekening nodig. En die handtekening kon alleen komen van de wethouder, die de burgemeester verving die was afgetreden. Er moest dus iemand worden overtuigd om die handtekening te zetten. Dat kon gebeuren door de informatie over de brandstichting die nooit plaatsvond.

Het artikel in van RTV Drente van 26 mei gaat nog even verder. Op 10 maart 2017 wordt Bouke Arends door de politie verwittigd van het feit dat er ernstige bedreigingen tegen hem zijn gedaan. Zo ernstig zelfs dat hij met zijn gezin niet naar huis kan. De wethouder duikt onder in een hotel en verblijft daarna drie weken in het buitenland. Later zal blijken dat het ging om Groot-Brittannië. Het nieuws over de bedreigingen aan het adres van de wethouder heeft onmiddellijk groot effect. Het nieuws wordt door bijna alle media opgepikt en er worden kamervragen aangekondigd. Sommige ijverige kamerleden hopen zelfs op een verbod op motorclubs, zoals blijkt uit een artikel van Elsevier op 28 mei 2017. Bouke Arends zelf zegt na terugkomst in Nederland dat hij zijn onbevangenheid heeft verloren en dat de strijd ‘tegen het tuig dat de samenleving ondermijnt’ door moet gaan. De wethouder van het Drentse dorp lijkt daarmee op een geduchte crimefighter.

Inmiddels is ook No Surrender-leider Henk Kuipers kwaad geworden. Op zijn manier dan, want bestudering van de talloze blogs en vooral de videoblogs op zijn Facebookpagina maakt wel één ding heel erg duidelijk: Henk Kuipers blijft altijd vrolijk en vriendelijk en uit nooit bedreigingen. Hij blijft laconiek en houdt de moed er altijd in. Maar bij de ontkenningen van Henk Kuipers valt ook iets anders op: de ‘bedreigde’ wethouder Bouke Arends is een neef van hem. Volgens Kuipers zijn er door zijn motorclub geen bedreigingen geuit. Sterker nog, in zijn videoblogs daagt de motorclubleider de politie uit met bewijs te komen, want dan kan hij de bedreiger de club uitzetten in ‘bad standing’. Maar de politie en het OM krabbelen plotseling terug. Op 27 mei 2017 meldt RTV Drente dat het OM nadrukkelijk niet wijst in de richting van motorclub No Surrender. Het kwaad in de landelijke media is dan allang gedaan. No Surrender, en dus alle motorclubs in Nederland, zijn gevaarlijke organisaties die wethouders en burgemeesters bedreigen en verboden moeten worden.

RTV refereerde al aan de bedreigingen aan het adres van de burgemeester van Helmond. Wij gingen kijken wat we konden vinden over die zaak die destijds ook al voor zeer grote ophef zorgde. Omroep Brabant op 7 januari 2017 meldt dat de inmiddels oud-burgemeester Fons Jacobs zes jaar na de ‘bedreigingen’ ernstige twijfels heeft gekregen over de zaak. Er is nooit iemand aangehouden, er is nooit aangegeven wie er achter de bedreigingen zou kunnen zitten, de burgemeester is nooit rechtstreeks bedreigd en heeft nooit zelf ergens iets van gemerkt. Wel is hij met zijn gezin door de politie naar Cyprus en Turkije gebracht om daar veilig te zijn. Ook bleek dat Jacobs op basis van geruchten maandenlang is afgeluisterd door de politie in verband met een corruptiezaak. Uiteindelijk werden zowel de corruptiezaak als de bedreigingszaak geseponeerd. Geen bewijs, helemaal niets.

Een andere ernstige zaak die voor veel landelijke ophef zorgde was de bedreigingszaak tegen de burgemeester van Kerkrade Jos Som. En ook daar bleek achteraf dat de zaak wel iets genuanceerder lag. Zo waren de bedreigingen volgens Som afkomstig van ‘motorjasjes’. Eerder had Som aangegeven geen idee te hebben over de achtergrond van de bedreigingen en zelfs verklaard dat hij nimmer zelf rechtstreeks was bedreigd. De informatie was afkomstig van de politie en naar aanleiding van het sluiten door Som van een clubhuis van de Hells Angels. Dit clubhuis was gelegen pal naast het café van zijn dochter Suze Som en de aanleiding van die sluiting was een eerdere bedreiging en vernielingen door Hells Angels van zijn dochter en haar zaak. Achteraf zou blijken dat de Hells Angels niets te maken hadden met bedreigingen en vernielingen. Sterker nog, er waren geen vernielingen geweest en er waren ook geen aanhoudingen, geen feiten, geen getuigen en geen sporen. Maar de zaak zorgde voor zeer veel ophef, het clubhuis was dicht, het café van de dochter van Jos Som had geen clubhuis meer als buren en de nationale politiek vond dat motorclubs verboden moesten worden. Wij schreven al twee jaar geleden over deze zaak in onze blog. (9 juli 2015: Burgemeester Jos Som in het nauw).

Ondertussen is het dus maar zeer de vraag of er wel bedreigingen hebben plaatsgevonden in Emmen. Wie is er verantwoordelijk voor het nieuws daarover? Wie is verantwoordelijk voor de geestesgesteldheid van een wethouder en zijn hele gezin die vanuit de rust van een plattelandsdorpje terechtkomen in de geënsceneerde nachtmerrie van bedreigingen en onderduik? En nu we toch op zoek zijn naar verantwoordelijken. Op www.leoverhoef.nl lezen wij hoe de gemeente Emmen bijzonder nonchalant is omgesprongen met zijn boekhouding. Leo Verhoef, zelf voormalig accountant, heeft vanaf 2000 de financiële jaarverslagen van het dorp nagerekend. Zo becijferde hij dat Emmen in 2016 in zijn jaarstukken opgaf dat het saldo van opbrengsten en kosten 8,9 miljoen euro was, terwijl de werkelijke cijfers spreken van 5,2 miljoen. Over alle jaren vanaf 2000 is er telkens een verschil van enkele miljoenen. Wie is daarvoor verantwoordelijk? Waar zijn die miljoenen gemeenschapsgeld gebleven?

In eerdere blogs schreef Dupont al over Jos Som en zijn betrokkenheid bij duistere vastgoedbaronnen in het Limburgse. Zogenaamde bedreigingen kwamen dan ook heel goed uit. De aandacht ging naar mensen die zich niet kunnen verdedigen: namelijk de gevaarlijke motorclubs die verboden moeten worden. Omroep Brabant berichtte op 20 juni 2016 hoe officier van justitie Lucas van Gelder zelf bedreigingen verzon aan zijn adres en daarvan valse aangifte deed. Die bedreigingen waren volgens Van Delft waarschijnlijk afkomstig van weer een andere motorclub, namelijk Satudarah. Dupont berichtte ook eerder al over de bedreigingen en de twijfels daarover aan het adres van Fons Jacobs van Helmond.

De conclusie zou mogen zijn dat de politie en het OM zwakke zaken proberen te versterken met anonieme informatie van de Criminele Inlichtingen Eenheid. Op deze wijze is een kansloze zaak waar het bewijs ontbreekt toch effectief door het inschakelen van de publieke opinie en de media. Zo wordt de mening van een rechter beïnvloed en kunnen er kamervragen worden gesteld. In het geval van de motorclubs Hells Angels en No Surrender betekent het dat ze zomaar, zonder hard bewijs, hun clubhuis kwijtraakten en nog de schuld kregen van onbewijsbare bedreigingen ook. Dat is ondermijning. Ondermijning van de rechtsstaat door politie en justitie zelf. Politie en een OM die zelf burgemeesters en wethouders bedreigen wanneer niemand anders dat doet. Terwijl over echte ondermijning en het verdwijnen van vele miljoenen in de gemeente Emmen door het OM niet wordt gerept. Laten daarover maar eens kamervragen gesteld worden.