Welke gegevens
Je kunt alleen inzage krijgen van je eigen gegevens bij de politie. Naast de gegevens die de politie over jou verzameld heeft en bewaart heb je ook het recht om te weten waar die gegevens vandaan komen en aan wie ze zijn verstrekt.
Op basis van
Inzage verzoeken bij de politie doe je op basis van artikel 25 van de Wet politiegegevens (Wpg).
Als je mag inzien wat betekent dat?
Je krijgt geen schriftelijke kopie van je registraties, maar wordt uitgenodigd op het politiebureau en mag daar je gegevens overschrijven. Om je identiteit te controleren mag de politie dan naar je identiteitsbewijs vragen.
Uitzonderingen
Je krijgt niet altijd inzage van je gegevens bij de politie. Artikel 27 Wet politiegegevens (Wpg) bepaalt dat inzage achterwege blijft als ‘dat noodzakelijk is voor de goede uitvoering van de politietaak of als gewichtige belangen van derden zich ertoe verzetten’. Geen inzage dus bij een lopend onderzoek of bijvoorbeeld ter bescherming van CIE (Criminele Inlichtingen Eenheid) informatie of getuigen. Als je het hiermee niet eens bent dan kun je stappen ondernemen.
Je wilt de informatie verwijderen of corrigeren
Als de gegevens niet correct zijn, kun je in een brief aan de korpsbeheerder vragen de gegevens te corrigeren. Dit verzoek moet binnen vier weken beantwoord worden.
Als je vindt dat de gegevens niet thuis horen in het betreffende politieregister kan je om verwijdering vragen. Ook dit kan door middel van het sturen van een brief aan de korpsbeheerder, waarop hij binnen vier weken moet antwoorden.
Als de politie niet binnen de termijn van vier weken op je verzoek reageert, als je het niet eens bent met de reactie op je verzoek tot correctie/verwijdering van gegevens dan kun je het volgende doen:
Je kunt een verzoek richten aan de rechtbank in je arrondissement. Dat doe je bij de civiele kamer van de rechtbank. Het is een ingewikkelde procedure, je moet je laten bijstaan door een advocaat en je kunt veroordeeld worden in de proceskosten als je de zaak verliest.
Je kunt je ook wenden tot het College Bescherming Persoonsgegevens en om bemiddeling of een onderzoek vragen. Dat is kosteloos en vaak de moeite waard. Het College krijgt toegang tot alle gegevens en kan oordelen dat je (meer) kennisneming moet krijgen. De politie neemt in het algemeen het oordeel van het College over.
U kunt ook een klacht indienen bij de politie, hoewel u hiervoor een lange adem dient te hebben. Deze klacht kunt u ook sturen naar de Nationale ombudsman.
BVD-archief over studenten online
De ASVA heeft een BVD-archief uit de jaren ’60 en ’70 over die Amsterdamse studentenbond op internet gezet. Vooral de rol van de communisten binnen de studentenwereld was reden voor de BVD om de ontwikkelingen bij de politiek zeer actieve ASVA te volgen. De bond vroeg de BVD enkele jaren geleden om het archief, dat meer dan 800 pagina’s bevat, en kreeg het van de BVD, die inmiddels AIVD heet, maar met doorgehaalde namen van infiltranten en hun doelgroep
Louis Sévèke
Luis in de pels dat kan over jou zeker gezegd worden. Al jaren was je actief als onderzoeker, voorvechter van mensen en burgerrechten en openheid van politie en justitie. Wij kennen je als een betrokken mens, goed en gedegen researcher en zullen je vreselijk missen.
Buro Jansen & Janssen
== Kranten en Tijdschriften ==
”’Zaterdag 31 december”’
* Trouw: Zwijgen en controle in zaak-Svke[[Zaterdag 31 december Trouw: Zwijgen en controle in zaak-Svke|→]]
* Trouw: Politie laat zich op vingers kijken;moord svke [[Zaterdag 31 december Trouw: Politie laat zich op vingers kijken;moord svke|→]]
* Volkskrant: Tegenspraakteam controleert onderzoek moord Svke
[[Zaterdag 31 december Volkskrant: Tegenspraakteam controleert onderzoek moord Svke|→]]
Als een deel van de veronderstelde terreur op het conto van haar eigen medewerkers geschreven kan worden, moet de overheid absolute openheid van zaken geven, vindt Louis Sévèke in het NRC Handelsblad.
Zwaarbewapende politiemensen van een bijzondere eenheid bewaken een pand waar die nacht een terreuractie zou kunnen gaan plaatsvinden. Het huis zelf wordt ook van binnen bewaakt door vier politiemensen. Deze agenten weten niet beter dan dat het huis doelwit kan zijn van een relatief onschuldige actie. Om 5.20 uur die nacht gebeurt het dan: een bom explodeert en slaat een gat in de gevel van het pand. De bewakers in het huis blijven ternauwernood ongedeerd. Ze zijn later razend: de geheime dienst bleek te hebben geweten dat er een bomaanslag op het huis ging plaatsvinden. Maar daarvan had men de bewakers geen mededeling gedaan.
– Inleiding
– Via een container naar de rechtzaal
– Anita, Maartens vriendin
– Erica Sant, Maartens moeder en juriste
– Het theater van de macht
– Het Europees Arrestatiebevel
– Wim, Maartens baas
– De steungroep
– Moira van Dijk, (actief) lid steungroep en vriendin
– Oudernetwerk
– Een rechtsschandaal in een ‘modelrechtsstaat’?
– Lukas Moodysson, Zweeds filmmaker
– De mythe over Göteborg en de Zweedse rechtvaardigheid
– The Enemy within: EU plannen tegen grootschalig protest
– Aankomst in Zweden
– Dagboek uit de Zweedse gevangenis
– Eindelijk, het Zweedse proces
– Peter Blok – Maartens vader
– Maarten
– Tijdlijn
De laatste jaren gaan tienduizenden mensen de straat op tijdens internationale top-ontmoetingen als de Eurotop en de G8-bijeenkomst. Demonstranten, antiglobalisten of andersglobalisten, protesteren onder meer tegen (de uitwassen van) het kapitalisme, de afbraak van het sociale stelsel, de militarisering van de Europese Unie, het vluchtelingenbeleid of de invoering van de Euro.
Ook aan de vooravond van de Eurotop, die van 14 tot 16 juni 2001 in het Zweedse Göteborg zou plaatsvinden, maakten velen zich op om te gaan demonstreren. De Nederlander Maarten Blok was een van hen. Van demonstreren is het in zijn geval echter niet gekomen. Al voor de top daadwerkelijk van start ging, werd de school waarin hij overnachtte omsingeld door de politie en een groot deel van de aanwezigen, waaronder Maarten, werd gearresteerd.
Maarten Blok is een van de tientallen Nederlanders die in de zomer van 2001 naar het Zweedse Göteborg afreizen om deel te nemen aan de protesten tegen de Eurotop. Vroeg in de ochtend van 14 juni arriveert hij met de boot in de havenstad. Hij besluit de nacht door te brengen in de Hvitfeldtska school omdat daar de medewerkers van de Nederlandse kookgroep Rampenplan verblijven.
‘Ik ken een aantal van hen en had gehoord dat deze plek door de gemeente was aangewezen als slaapplaats voor de demonstranten’, vertelt Maarten. Als hij de volgende ochtend wakker wordt, is het gebouw omsingeld door de politie. De reden hiervoor is onduidelijk. Tot dan toe hadden zich in de stad nog geen ongeregeldheden voorgedaan.
‘Ik ben ervan overtuigd dat Maarten is aangeklaagd omdat hij anderen hielp’, stelt Anita, Maartens vriendin. ‘Iemand die in dit soort situaties niet aan zichzelf denkt maar solidair is met anderen, is volgens mij in de ogen van de politie het meest gevaarlijk. Ik denk dat ze wilden laten zien dat anderen niet zo solidair met hem zouden zijn. Dat is dan flink tegengevallen.’
‘Gezien de veel grotere belasting van een uitleveringsproces én een strafzaak in een vreemd land voor de betrokkene, zouden de waarborgen voor een uitleveringszaak veel groter moeten zijn’, vindt Erica Sant, naast Maartens moeder ook juriste. ‘De vraag is nu: zou hij het gedaan kúnnen hebben. Lag hij niet in het ziekenhuis op dat moment, of was hij in het buitenland, terwijl in een gewone strafzaak de onschuldpresumptie voorop staat.’
De halfjaarlijkse Eurotop in het Zweedse Göteborg stond volgens toenmalig premier Kok in het teken van “uitbreiding van de Europese democratie, het stichten van vrede en de zorg voor de kwaliteit van leven voor de komende generaties”. Voorwaar, een fraaie Orwelliaanse volzin. Ook Kollektief Rampenplan reisde af naar Göteborg om met de gaarkeuken de inwendige mens te versterken. Het liep allemaal anders.
De uitlevering van Maarten vond nog plaats onder de ‘oude’ wetgeving rondom uitleveringen. Vanaf mei 2004 is deze wetgeving met de komst van het Europees Arrestatiebevel flink aangepast. De termijn is verkort, de minister van Justitie komt er niet meer aan te pas en voor veel misdrijven geldt niet langer dat ze in beide landen strafbaar moeten zijn gesteld.
Het Europees Arrestatiebevel is een van de maatregelen die de lidstaten van de Europese Unie snel na de aanslagen van 11 september 2001 hebben aangenomen om daadkracht te laten zien tegen het terrorisme. Toch heeft het Europees Arrestatiebevel daar minder mee te maken dan de regeringsleiders ons destijds deden voorkomen. In feite is het een algemene maatregel, die van toepassing is op alle uitleveringen (en dus niet alleen in het kader van terrorisme) binnen de Europese Unie.
‘Toen ik Maarten in dienst nam, was bekend dat Zweden om zijn uitlevering had gevraagd’, vertelt Wim Korthof, eigenaar van fietsenwinkel ‘t Mannetje. Hij opende zijn zaak in januari 2004, maar werkte al met hem samen vóór Maarten in 2001 naar Göteborg ging. ‘Het was absurd dat hij was beschuldigd van geweldpleging. Hij is juist degene die rustig blijft in stresssituaties en heethoofden kalmeert. Die zaak rammelde aan alle kanten. Ondertussen kon hij niet in zijn inkomen voorzien, doordat zijn paspoort was afgenomen. Dan moet toch iemand zeggen: kom werken. Eigenlijk ging ik er vanuit dat het zou lukken om die rechtszaak naar Nederland te halen. Dan had hij misschien twee maanden gekregen, wat voor mij als werkgever overkomelijk was geweest.’