Het verhaal: Op weg naar huis stond ik vaak op vrienden te wachten bij de ingang van de Heinenoordtunnel. We fietsten dan samen naar huis. Toen ik daar een keer ’s middags stond te wachten blokkeerden plotseling twee politiebussen de ingang van het fietspad. Twee agenten stapten uit en liepen naar ons toe. Er stond ondertussen een grote groep scholieren te wachten. De agenten zeiden dat iedereen zich diende te legitimeren. Ik vroeg waarom ik mijn legitimatiebewijs moest tonen. Het antwoord was dat de politie wilde weten wie er op die plek stonden zodat zij bij eventuele incidenten deze mensen zouden kunnen bereiken. Onder protest heb ik toen mijn identiteitskaart getoond.

Wat doe je als een politieagent of een buitengewoon opsporingsambtenaar (BOA) om je legitimatiebewijs vraagt? Als het zonneklaar is dat je een strafbaar feit hebt begaan, je komt bijvoorbeeld een bank uitgelopen met een bivakmuts op en een zak geld in je handen, is een discussie over de rechtmatigheid van de vraag naar je legitimatie door een agent niet op zijn plaats. Hooguit kun je een principieel standpunt innemen, maar of je het daar mee redt, valt te bezien.

lees meer

Het verhaal: Ik werd aangehouden bij een controle op fietsen in een wandelgebied. Inderdaad fietste ik in het begin van de straat maar ik stapte tijdig af. Toch werd ik aangehouden en er werd naar mijn legitimatie gevraagd. Ik had deze niet bij me, maar gaf mijn naam en adres op. Ik woon op nog geen 500 meter van de plaats waar ik werd aangehouden. Helaas, dit mocht niet baten. Volgens de agent werkte ik niet mee omdat ik me niet kon legitimeren en ik moest mee naar het bureau . Daar werd ik opgesloten in een cel. Na anderhalf uur kwam een agent de cel binnen en schreef hij twee bekeuringen uit. Eén wegens te laat afstappen en fietsen in een wandelgebied en één wegens het niet kunnen tonen van een identiteitsbewijs. Vervolgens werd me medegedeeld dat ik niet eerder vrij werd gelaten dan nadat iemand een legitimatiebewijs van mij op het politiebureau zou bezorgen. Na opnieuw een half uur kwam een agent een telefoon brengen zodat ik naar huis kon bellen en iemand met mijn papieren langs kon komen. Ik acht dit politieoptreden disproportioneel en het was volstrekt onnodig om mij in een cel op te sluiten. Dit is mijn eerste kennismaking met een politiecel in meer dan 50 jaar.

Het verhaal: Wij lieten onze hond uit in de uiterwaarden bij Amerongen. We mochten daar op dat moment niet lopen. De eerste helft van het jaar is de ene kant van de uiterwaarden verboden voor publiek de tweede helft is de andere kant verboden. Wij liepen op dat moment aan de verkeerde kant. Er liepen meer mensen aan onze kant en een ‘boswachter’ (een Buitengewoon Opsporingsambtenaar) stond iedereen op te wachten bij het hek van het weiland. Het was duidelijk dat we een bekeuring zouden krijgen. Mijn man moest zich legitimeren. Hij had zijn identiteitsbewijs niet bij zich. Andere mensen die daar ook liepen mochten hun identiteitsbewijs ophalen uit hun auto. Mijn man mocht zijn paspoort of rijbewijs niet bij ons thuis ophalen, terwijl onze woning niet veel verder gelegen is dan de geparkeerde auto’s. Mijn man kreeg twee boetes. Een voor het wandelen op verboden terrein en een voor het niet kunnen tonen van zijn identiteitsbewijs. De opsporingsambtenaar vroeg mij niets terwijl wij duidelijk samen de hond aan het uitlaten waren waardoor ik sterk de indruk kreeg dat de ambtenaar willekeurig boetes uitdeelde.

Het verhaal: Op Koninginnedag stond ik naar de auto’s van de Mobiele Eenheid (ME) te kijken. Ik had de auto’s niet aan zien komen en waarschijnlijk was er een aanhouding verricht, maar daar had ik ook niets van meegekregen. Plotseling stapten twee leden van de ME op me af en vroegen wat ik op ‘mijn oordopjes’ had. Ik vertelde dat ik naar de communicatie van de politie luisterde, gewoon uit interesse. Dat is in Nederland gewoon toegestaan. Vervolgens vroeg een van de beambten om mijn legitimatiebewijs. Ik toonde hem mijn identiteitskaart van het beveiligingsbedrijf waar ik werk. Mijn rijbewijs had ik thuis laten liggen, twee straten verderop. Ik kwam net uit de nachtdienst en wilde nog wat meepikken van de evenementen op Koninginnedag. Mijn legitimatiebewijs van de beveiliging bleek volgens de pelotoncommandant van de ME niet voldoende en ik werd aangehouden en gefouilleerd omdat ik geen geldig legitimatiebewijs op zak had.

de elektronische nieuwsbrief van Buro Jansen & Janssen
(achtergronden bij het nieuws)
Mocht je een interessant artikel hebben over je confrontatie met politie en justitie, een nieuwe wetgeving, onderzoek of scriptie mail het dan ons, info@burojansen.nl. Wij zullen dan kijken of we dit opnemen in onze nieuwsbrief.

Misschien heeft iedereen al kennis genomen van onze krant over de Wet op de Uitgebreide Identificatieplicht, misschien ook niet. Voor de volledigheid in deze nieuwsbrief, het persbericht, de krant en het artikel iets te verbergen over onze zoektocht naar cijfers. Naast de krant opnieuw rendition, spionnen in Nieuw Zeeland, help de Amerikanen luisteren ons af en terrorisme processen in België.

01 – inhoudsopgave
02 – krant WUID
03 – persbericht krant WUID
04 – WUID in statistieken
05 – vermorzelt door geheimdiensten (Duitsland)
06 – Terrorismebestrijding in België: het DHKP-C proces
07 – hype om VS-afluisterwet
08 – Al Qaida afdeling Ubbergen – terrorismebestrijding in Nederland
09 – bedrijfsspionnen in Nieuw Zeeland
10 – Verschenen: Buda’s Wagon
11 – Buro Jansen & Janssen in de media
12 – Buro Jansen & Janssen bij bijeenkomsten, lezingen, debatten en op scholen
13 – Donateurs gezocht!

Buro Jansen & Janssen heeft een infozine geschreven over de resultaten van haar onderzoek naar de uitvoeringspraktijk van de WUID. Het tijdschrift verschijnt gratis in een oplage van 100.000.
lees meer

Ruim 40.000 identiteitscontroles in 2005 en 2006 in Nederland
Niets te verbergen….
In de periode 2005 en 2006 heeft Buro Jansen & Janssen onderzoek gedaan naar de uitvoering van de Wet op de Uitgebreide Identificatieplicht (WUID). Tijdens het onderzoek zijn er verhalen van mensen verzameld, vragen in diverse gemeenteraden gesteld en is er met behulp van de Wet Openbaarheid van Bestuur informatie van politie en justitie boven tafel gehaald.
lees meer

In ons onderzoek hebben wij passief en actief verhalen van mensen verzameld. In totaal zijn dat er rond de 500 geworden en nog steeds bellen en schrijven mensen ons hun ervaringen. Is dit veel? In het licht van het aantal boetes dat in het kader van de Wet op de Uitgebreide Identificatieplicht wordt uitgeschreven, zo rond de 100.000, is 500 weinig. Wij kunnen dan ook geen harde conclusies trekken. De verhalen die in deze krant zijn opgenomen zijn exemplarisch voor de klachten die mensen bij ons hebben gemeld. In de loop van ons onderzoek kwamen wij tot de conclusie dat er wel veel mensen worden bekeurd, maar dat betrekkelijk weinig mensen klagen. Veel mensen weigeren wel hun boete te betalen en laten de zaak voor de rechter komen. Bij een dubbele bekeuring is het duidelijk dat er een overtreding is begaan waarvoor een burger wordt aangehouden. Op het moment dat je door rood licht fietst en wordt aangehouden is de kans groot dat je tegen twee boetes aanloopt als je geen legitimatie bij je hebt of wilt tonen. lees meer

Eigenrichting in de oorlog tegen de ‘terreur

In de zogenaamde oorlog tegen het terrorisme zijn de missers allang geen uitzondering meer. Precisie bombardementen die burgers doden, willekeurige arrestaties, ‘verdwijningen’ en andere praktijken die doen denken aan de donkere dagen in Latijns Amerika maken stelselmatig deel uit van deze ‘oorlog’. Alles in dienst van het grotere goed, de bescherming van de Westerse heilstaat. Wie is er echter nog veilig. Het verhaal van Khaled el-Masri toont aan dat medewerkers van inlichtingendiensten en leger kunnen opereren met medeweten van hun superieuren. Vervolging en straf zullen ze niet snel oplopen. Het slachtoffer Khaled el-Masri, een Duits Staatsburger, wordt dubbel gestraft.
lees meer

De rechtzaak die in België loopt tegen elf vermeende leiders en leden van de Turkse organisatie DHKP-C (Devrimci Halk Kurtuluş Partisi/Cephesi, Revolutionaire Partij voor de Bevrijding van het Volk – Front), is binnenkort aan zijn tiende jaar toe. Vier van de beklaagden zijn in de afgelopen jaren vrijgesproken, voor de zeven anderen is het proces helemaal opnieuw begonnen op 13 september 2007. Van de zeven verdachten zijn er vier aanwezig op de zittingen. lees meer

Nederlandse desinteresse in eigen veiligheidswaanzin

Daar was ie plotseling de ‘afluisterwet’ van de Verenigde Staten of de uitbreiding van die wet. De koppen in kranten en de uitspraken in
radioprogramma’s waren niet misselijk. “E-mails vallen VS vanzelf in de schoot; Om eerlijk te zijn ging het debat niet over privacy van buitenlanders” is in Trouw te lezen. Het Algemeen Dagblad gaat een stap verder “Amerikaanse spionage begint de spuigaten uit te lopen – VS maken met nieuwe wet afluisteren gemakkelijker”. Het is begin augustus 2007 en het Amerikaanse Congres staat op het punt om met reces te gaan. President Bush kan echter niet langer wachten en wil een wetswijziging doorvoeren. De oorlog tegen het terrorisme vraagt om ferm optreden en dat is George Bush toevertrouwd. Enkele dagen later is de storm over deze wet overgewaaid.
lees meer

Het zal niemand ontgaan zijn, maar het NCTB (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding) heeft weer een nieuwe reclame campagne. ‘In Nederland werken steeds meer mensen samen om te voorkomen dat iemand terroristische ideeën krijgt’, luidt de tekst van de advertentie. ‘Veel mensen in onze maatschappij kunnen iets doen én doen dat ook’ gaat de tekst verder. Hier een voorbeeld van ijverige burgers die iets doen en behoren tot de schare fans van het NCTB.

In de opsomming van de arrestaties in het kader van terrorismebestrijding in Nederland (gepubliceerd in juli 2006) vermelden wij een arrestatie in Utrecht. Hier volgt een verslag van de arrestatie aan de hand van getuigen en verdachten.

Op 9 maart 2006 worden twee jongens gearresteerd in Utrecht. Zij worden verdacht van het voorbereiden van een terroristische aanslag. Over de telefoon en in de kroeg hadden ze zitten grappen over al Qaida, afdeling Ubbergen. De volgende dag worden ze wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten. Een jongen in de kroeg heeft waarschijnlijk de beide mannen aangegeven.
lees meer

In Nieuw Zeeland zijn diverse actiegroepen geïnfiltreerd door mensen die voor een commercieel inlichtingen bedrijf werkten. Het gaat om de Save Happy Valley groep, de Wellington Animal Rights Network en de Peace Action Wellington. Save Happy Valley is een actiegroep door middel van actiekampen, blokkades, picketlines en andere geweldloze acties tegen de aanleg van een kolenmijn in Happy Valley 25 kilometer ten noord oosten van Westport, Nieuw Zeeland protesteert. De mijn is een project van Solid Energy, het staatsmijnbouwbedrijf, het grootste mijnbouwbedrijf in Nieuw Zeeland dat vooral kolen delft voor de export naar China, India en Japan.

De Wellington Animal Rights Network is een netwerk van dierenrechten activisten die protesteren tegen de bio-industrie, bont productie en ander dierenleed in Wellington. Een van de bedrijven die regelmatig op de korrel wordt genomen is het bedrijf NZ Biotech Industry, dat biotechnologie in Nieuw Zeeland promoot. Peace Action Wellington is een vredesactiegroep in de stad Wellington.

lees meer

A brief history of the car bomb door Mike Davis
Uitgeverij Verso

Veel literatuur over terrorisme en terrorismebestrijding is uiterst serieus. Mike Davis heeft een boek geschreven dat serieus is, maar een duidelijke ondertoon heeft. Een relativerende en kritische ondertoon ten aanzien van de Westerse cultuur. Op 29 oktober 2007 blies een man zich op tussen Irakese rekruten voor het leger in de Irakese stad Baquba. De man was op de fiets aangekomen. Typisch een voorbeeld dat Davis in zijn boek zou vermelden. Buda’s Wagon is een alternatief geschiedenisboek. Davis beschrijft de ontwikkeling van de autobom van 1920 tot 2006.
lees meer