Op donderdag 22 mei 2008 is de Tweede Kamer akkoord gegaan met de bewaarplicht van verkeersgegevens van telefonie en internet. Niet anderhalf jaar, maar een jaar is het geworden. De voorstanders van meer armslag voor opsporing- en inlichtingendiensten hebben opnieuw gewonnen. De rechtstaat niet. De Eerste Kamer is nu aan zet, maar gezien het huidige klimaat zal het debat daar slechts een discussie voor de Bühne worden.

Politie, justitie en inlichtingendiensten willen keer op keer meer middelen. Dit is een zwaktebod. Kennelijk is men niet in staat de criminaliteit op dit moment voldoende aan te pakken. Meer middelen is niet alleen een zwaktebod, het is bovendien twijfelachtig of deze diensten de criminaliteit in de toekomst beter zullen aanpakken.

Worden Greenpeace, Milieudefensie en andere milieuorganisaties in Nederland in de gaten gehouden door de bedrijven die zij kritisch volgen? Duidelijke aanwijzingen zijn er niet, maar de Amerikaanse praktijk van de jaren negentig die James Ridgeway in het maanblad Motherjones schetst, plaatst vraagtekens bij deze betrekkelijke rust. Het verhaal van Ridgeway is een moderne variant van de oud papier-affaire die Buro Jansen & Janssen in 1994 onthulde. Marcel Paul Knotter haalde toen
jarenlang oud papier op bij verschillende actiegroepen. Het papier was zogenaamd bestemd voor een school, maar in werkelijkheid bracht hij het naar het kantoor van ABC in Vinkeveen. ABC was het particuliere recherchebureau van Peter Siebelt, die de informatie regelmatig deelde met de Telegraaf. In het Amerikaanse verhaal gaat het om Beckett Brown International (BBI), in 2000 omgedoopt tot S2i. BBI, werkzaam van 1995 tot en met 2001, was een maatje groter dan ABC. Het bedrijf kon tot zijn klantenkring the Carlyle Group, the National Rifle Assocoation, Wal-Mart, maar ook grote public-relations bedrijven zoals Ketchum en Nichols-Dezenhall Communications rekenen. Ketchum is een internationaal pr bedrijf en heeft in Nederland als zakelijke partner Winkelman en Van Hessen. Ridgeway sprak uitgebreid met de gedesillusioneerde investeerder John C. Dodd III die hem ook verschillende interne documenten van BBI overhandigde.

Wie is het gevaar? De staat of de vredesgroep?

In december 2005 publiceerde MSNBC News een aantal documenten met betrekking tot inlichtingenvergaring en observatie van vredesgroepen door de Amerikaanse overheid. Onder de groepen bevindt zich onder andere een lokale vredesgroep, the Coalition for Peace uit Rhode Island, die regelmatig kleine manifestaties tegen de oorlog in Irak houdt. De inlichtingenoperatie heet TALON, Threat and Local Observation Notice. Het project is een database die gestationeerd is bij het ministerie van Defensie van de Verenigde Staten. De TALON database wordt ook wel de Cornerstone database genoemd. De gegevens werden beheerd door de CIFA, Counterintelligence Field Activity, een geheime dienst van het Pentagon.

Op 14 mei 2008 werden Rizwaan Sabir, een 22 jarige student aan de University of Nottingham en zijn 30 jarige vriend, Hisham Yezza, die werkzaam is op service-afdeling van de universiteit door een anti-terreur-eenheid van de Engelse politie gearresteerd. Beide mannen worden verdacht van activiteiten die strafbaar zijn onder de Terrorism ACT van 2000. Een politieagent vertelde Dr. Nilsen, een wetenschappelijk medewerker aan de universiteit: “This would never have happened if the student had been white.”

In 2003 vond er een bijeenkomst van dierenrechten activisten in Amsterdam plaats. Tijdens de bijeenkomst werd ook veel actie gevoerd onder andere in Putten waar 49 activisten werden gearresteerd. In Putten werden nertsen bevrijd, maar kwam ook de buurt in opstand tegen de demonstranten. Er vonden tijdens het weekend er ook andere acties plaats. Olga werd onder weg naar een van die acties aangehouden. Zij schreef over de aanhouding van het busje onderweg naar de actie al eerder een stuk. ‘Een agent stapte uit en vroeg de chauffeur om de autopapieren. Na veel heen en weer geloop naar zijn auto kwam hij mededelen dat we moesten wachten op andere agenten. Hij werkte in een ander district. Toen die agenten arriveerden moesten we ons allemaal identificeren. Wij weigerden, aangezien er geen aanleiding voor was. Vervolgens deelde ze ons mee dat we aangehouden waren en mee moesten naar het politiebureau om onze identiteit vast te stellen. Mijn vingerafdrukken werden genomen en ik werd op de foto gezet. Vervolgens verbleef ik een nacht in de cel. Een leidinggevende van de politie noemde mij terrorist. De volgende dag werd ik op straat gezet zonder aanklacht.’

Wolfgang Kraushaar, de historicus die het standaard werk over de Rote Armee Fraktion heeft geschreven, wijdde in 2005 een boek aan de mislukte aanslag op het Joodse Gemeenschapshuis in West Berlijn. In augustus 1912 werd aan de Fasanenstrasse 79 in Berlijn een synagoge ingewijd. Deze synagoge brandde in de nacht van 9 op 10 november 1938, tijdens de Kristallnacht, volledig uit. Het duurde tot 27 september 1959 eer er op de ruines van de oude synagoge een nieuw centrum herrees. Het joodse gemeenschapshuis moest gaan dienen als ontmoetingsplaats tussen joodse en niet joodse inwoners van Berlijn. Op 10 november 1969 werd in de garderobe van het gemeenschapshuis een niet ontplofte bom gevonden. De dag ervoor vond de 31ste herdenking van de progrom van 9 november 1938 plaats. Politiek, politie en pers namen de mislukte aanslag hoog op, zeker gezien het tijdstip en de locatie. Al snel wezen alle aanwijzingen in de richting van de Tupamaros West-Berlin (TW), maar ook in de richting van de geheime dienst. Kraushaar fileert in zijn boek de mislukte aanslag op zeer grondige wijze. Alles komt ter sprake, al het bewijsmateriaal, getuigenverklaringen, verhoren en analyses passeren de revue. Het boek eindigt met een poging te laten zien dat antisemitisme niemand vreemd is, ook niet vermeende antifascisten en links radicalen. Toch kan Kraushaar een aantal vragen niet beantwoorden die eigenlijk essentieel zijn voor het begrijpen van de aanslag. lees meer

Observant, de elektronische nieuwsbrief van Buro Jansen & Janssen

Uit ‘Is er ruimte voor het recht? Demonstratierecht in Nederland’
(brief van voormalig burgemeester Deetman van Den Haag aan voormalig minister van Binnenlandse Zaken Remkes)
‘Naar aanleiding van een incident met verdachte pakketjes van 6 oktober 2006 waarbij medewerkers van de DKDB deze poststukken van een woning naar het Binnenhof brachten om te laten onderzoeken was de politie Haaglanden genoodzaakt het Binnenhof te ontruimen en af te sluiten. Op 18 oktober 2006 schrijft Deetman: ‘Dit incident staat niet op zichzelf. Enkele weken geleden veroorzaakte een DKDB-medewerker op het Plein zodanige moeilijkheden dat hij door Politie Haaglanden naar het politiebureau moest worden overgebracht. Daarbij liet hij de door hem te beveiligen persoon aan zijn lot over. Vorig jaar liet de DKDP een demonstrant aanhouden voor een feit dat in het geheel niet strafbaar was. Deze aanhouding waarvan een onschuldige Haagse burger het slachtoffer werd, had dus nooit mogen plaatsvinden. Waar aanvankelijk sprake leek te zijn van incidenten krijg ik nu de indruk dat er sprake is van een trend.’

Mocht je een interessant artikel hebben over je confrontatie met politie en justitie, een nieuwe wetgeving, onderzoek of scriptie mail het dan ons, info@burojansen.nl. De deadline voor observant 49 is 1 mei 2008.

01 – inhoudsopgave
02 – Is er ruimte voor het recht?
03 – Selectieve aandacht is in zichzelf een beperking van het recht op meningsuiting
04 – Mediakronkels; De onnavolgbare berichtgeving over het onderzoek naar de wet op de uitgebreide identificatieplicht
05 – Niet de privacy maar … de onschuld is dood
06 – Anti-terreurmaatregelen Nederlandse Overheid vanaf 2004 t/m eerste helft 2007 Astrid Essed
07 – DHKP-C proces: Antwerps Hof haalt federaal procureur onderuit deel 2 Luk Vervaet
08 – Curveball, boek van Bob Drogin
09 – Het gebruik van AIVD-informatie als bewijs in het strafproces, J.P.M. Denissen
10 – Buro Jansen & Janssen in de media
11 – Buro Jansen & Janssen bij bijeenkomsten, lezingen, debatten en op scholen
12 – Donateurs gezocht!

Op 23 februari 2006 schreven wij in onze conclusies van het onderzoeksrapport naar het recht op vrijheid van demonstratie in Den Haag het volgende: ‘De gemeente beroept zich voor haar restrictieve (en zoals eerder aangegeven vaak onrechtmatige) beleid op haar status van regeringshoofdstad en van zetel van veel diplomatieke vestigingen. Als gevolg daarvan zou zij excessief worden geconfronteerd met demonstraties. De statistieken laten echter zien dat de gemeente Den Haag schromelijk overdrijft. Bij veel demonstraties gaat het slechts om individuen die wekelijks of dagelijks hun stem willen laten horen. Echt grote demonstraties komen er in Den Haag niet meer voor.’ Een harde conclusie die burgemeester Deetman terzijde schoof. In de media verscheen één artikel over het rapport met de kop ‘Den Haag te streng voor betogingen – Onderzoek Stadspartij’ in de Haagse editie van het Algemeen Dagblad. Verders bleef het stil. Geen media-golf, geen politieke consequenties. Aan de hand van een rapport van de nationale ombudsman, een selectie uit de vele voorbeelden die bij ons zijn binnengekomen, correspondentie van burgemeester Deetman en minister Remkes en een tegenrapport gemaakt in opdracht van burgemeester Deetman wordt de huidige stand van de vrijheid van betoging en meningsuiting geanalyseerd.
lees meer

Mevr. de Vree schrijft in het NRC van 5 december 2007 dat ‘ons land écht vrijheid van meningsuiting kent’. Dhr. Philipse is het met haar eens. Hij plaatst daarbij wel een aantekening. Volgens hem onderschat de redactie van het NRC “de uitdaging die de aanwezigheid van bepaalde groepen moslimimmigranten stelt aan een open samenleving”. Maken mevr. De Vree en dhr. Philipse zich alleen druk over het voorgenomen film van dhr. Wilders en de twee foto’s van mevr. Hera omdat die een aanklacht zijn tegen de islam? Of maken zij zich echt hard voor het recht op de vrijheid van meningsuiting? En moet de overheid zich eigenlijk niet veel terughoudender opstellen?
lees meer

De onnavolgbare berichtgeving over het onderzoek naar de wet op de uitgebreide identificatieplicht

Op 2 oktober 2007 mailden wij een persbericht rond over ons onderzoek naar de praktijk van de wet op de uitgebreide identificatieplicht. Dezelfde dag stuurden wij aan ongeveer 500 redacties een aantal fysieke exemplaren van de krant die wij hebben samengesteld. De kop van het persbericht luidde ‘Ruim 40.000 identiteitscontroles in 2005 en 2006 in Nederland’. Misschien enigszins populistisch geformuleerd, maar het dekte wel de lading van ons onderzoek. Niet één van 25 miljoen enquêtes op het internet per jaar, maar gedegen onderzoek waarbij met behulp van de wet openbaarheid van bestuur stukken van 25 politieregio’s, even zovele parketten, ministeries, Colleges van Burgemeesters en Wethouders en gemeenteraden zijn opgevraagd. In totaal tien ordners vol en 500 verhalen van slachtoffers van de wet zijn de basis van het onderzoek.
lees meer

In het jaarlijkse rapport van de NGO Privacy International wordt Nederland afgeschilderd als een staat waar het met de privacy slecht is gesteld. Nederland staat onderaan hun ranglijst van privacyschendende staten. De plaats op de lijst is een gevolg van de stortvloed van genomen maatregelen die het niet zo nauw nemen met de bescherming van persoonlijke levenssfeer van Nederlandse burgers. Politici en opsporings, – en inlichtingendienstambtenaren zeggen dat het inleveren van onze privacy de prijs is die wij voor een veilige samenleving moeten betalen. Maar is wel dat zo?
‘Ik heb niets te verbergen, dus ik heb niets te vrezen’ roept de burger veelal bij de wet en regelgeving tegen terreur in breedste zin. Niemand verwacht in het profiel van een mogelijk crimineel of terrorismeverdachte te passen.
lees meer

”De beschaving van een Staat laat zich afmeten aan de manier, waarop tegenstanders worden behandeld”

Anoniem

States must ensure that any measures taken to combat terrorism comply with all their obligations under international law, and should adopt such measures in accordance with international law, in particular international human rights, refugee, and humanitarian law.

United Nations Security Council Resolution 1566

Hieronder treft u een overzicht aan van enkele belangrijke en in het oogspringende anti-terreur maatregelen die door de Nederlandse Overheid, in het leven zijn geroepen. Zoals uit onderstaande moge blijken, vormen deze maatregelen een fundamentele breuk met de beginselen van de rechtsstaat. Met name zal aan de orde gesteld worden de schending van de in EVRM en andere humanitaire rechtsverdragen vastgelegde rechtsregels , zoals het recht op privacy, het recht op een eerlijk proces, alsmede het recht, te worden gevrijwaard van foltering. [1]

Ook zal in het kort, aandacht worden geschonken aan de rol van informatie van Inlichtingendiensten bij het terreurstrafproces, alsmede aan de bedenkelijke verruiming van de opsporingsbevoegdheden van de politie, waardoor er reeds in een vroeg stadium tot arrestatie kan worden overgegaan.
lees meer

Na veertig zittingen van de rechtbanken in Brugge, Gent, Brussel en Antwerpen, sprak het Hof van Beroep te Antwerpen op 7 februari 2008 de zeven verdachten van de DHKP-C vrij van bendevorming en lidmaatschap van een criminele en terroristische organisatie. Het bezit van wapens en valse documenten werd wel bewezen geacht. De ontdekking daarvan in een appartement in Knokke op 26 september 1999 vormde de aanleiding tot dit proces. Voor deze feiten werden Musa Asoglu, Kaya Saz en Fehriye Erdal veroordeeld voor respectievelijk 3 jaar, 21 maanden en 2 jaar met aftrek van het voorarrest. De resterende straf hoefden ze van het hof echter niet uit te zitten omdat de verdachten ‘een blanco strafregister’ hebben. Sukriye Akar, Dursun Karatas, Zerrin Sari en Bahar Kimyongür werden van alle feiten vrijgesproken. lees meer

boek van Bob Drogin
Ook verschenen in het Nederland als Codenaam Curveball

Erg Amerikaans boek, de tekst schreeuwt je tegemoet wat gaandeweg begint tegen te staan. Toch is het een verdienstelijk boek. Minutieus brengt Drogin het functioneren van geheime diensten in beeld tegen het licht van een menselijke bron. Curveball is de man die de bron was van de informatie over de chemische fabrieken op wielen van Saddam Hussein. De hele wereld kreeg ze te zien toen Colin Powell beelden van deze diepladers tijdens een praatje bij de Veiligheidsraad vertoonde. Ze bleken echter niet te bestaan. De informant of beter gezegd overloper, Curveball, wordt afgeschilderd als een leugenaar, maar eigenlijk is hij een klokkenluider. Geheime diensten deugen niet doordat alles geheim is en daarmee ook te manipuleren. Het boek van Drogin geeft inzicht in het gebrek aan samenwerking tussen diverse geheime diensten zowel nationaal als internationaal, de politieke sturing van diensten, de tunnelvisie en het wishful thinking.
lees meer

Over het Wetsvoorstel afgeschermde getuigen en een eerlijk proces.

Doctoraal afstudeerscriptie Nederlands Recht
Afstudeerrichting strafrecht

Uit de conclusie van de scriptie

Mijns inziens dient te worden geconcludeerd dat het Wetsvoorstel afgeschermde getuigen in ieder geval de mogelijkheid schept om gebruik te maken van AIVD-informatie zonder dat art. 6 EVRM geschonden wordt. Dit wil echter niet zeggen dat bij gebruikmaking van de afgeschermde getuigenregeling, AIVD-informatie zonder meer gebruikt kan worden. Dit zal afhangen van de omstandigheden van het geval en per geval dient te worden bezien of er al dan niet sprake is van een schending van art. 6 EVRM. Zo kan in principe de toetsing door de rechter-commissaris (en niet door de zittingsrechter) van de AIVD-informatie dienen als een compensatie van de beperking van verdedigingsrechten. Echter wanneer bijvoorbeeld blijkt dat gebruik is gemaakt van undercoveroperaties zal, zoals hierboven betoogt, ook de toetsing door de rechter-commissaris niet altijd kunnen voorkomen dat art. 6 EVRM wordt geschonden. Hierbij is van belang in hoeverre de informatie onderdeel uitmaakt van de door de vervolging gepresenteerde zaak.

lees meer