In the past few years, the anti-Israel movement has grown from marginal into a serious and visible issue for the country. The anti-Israel tide rose right after Operation Cast Lead, according to Haaretz, as the world watched Israel pound Gaza with bombs on live television. The paper continued: “No public-relations machine in the world could explain the deaths of hundreds of children, the destruction of neighbourhoods and the grinding poverty afflicting a people under curfew for years.” In 2010, both the cultural and the economic boycott gained momentum. In this first section, there is an overview of current civil society campaigns with a focus on links to the Netherlands. While far from complete, the intention is to get an idea of what is going on, and to determine if and where research into companies with links to the Netherlands had already been established by others elsewhere. This overview is based on – limited – internet research only.
In the case of Israel, it is almost impossible to draw a line between the military-industrial complex and the homeland security industry, in the sense that equipment developed by the military industry and tested in the real-war circumstances of the occupation are later marketed for civilian use. The history and present marketing of drones, as related in the next chapter of this report, is a good example of such a development. There are, however, big differences between the arms industry and the homeland security industry as well. Taking Neve Gordon’s recent paper “The Political Economy of Israel’s Homeland Security” as a point of departure, this chapter explores the field. The large military electronics corporation Elbit Systems serves as an example, including the recent divestments from the company.
Israel’s homeland security industry is not just a conglomerate of industries – both state companies as well as privatised business – it entails, as Neve Gordon argues, the “Israeli experience.” This idea helps explain the success story of Israel’s homeland security industry in the global market. Neve Gordon concludes that there is an economic motivation to produce and reproduce the so-called security related experiences and to diversify them. He claims that “the Israeli experience is perceived as extremely valuable and attractive because it manages to connect between a hyper-militaristic existence, a neoliberal economic agenda, and democracy.” With the Unmanned Armed Vehicles (UAVs or drones) as an example, this section sketches out the road from military to civilian use of homeland security products – including in the Netherlands.
To get access to the European markets and to sell the “Israeli experience” as described in Chapters I, II and III, the programme of EU grants provides a great opportunity. The Framework Programmes for Research and Technological Development, also called Framework Programmes or abbreviated FP, are funding programmes created by the European Union in order to support and encourage research in the European Research Area (ERA). The specific objectives and actions vary between funding periods.117 This chapter introduces the so-called Framework Programme FP7, aimed at Security Research, and discusses some of the arguments against Israel benefiting from this programme. It also gives an overview of the contacts the Programme provides between the Israeli homeland security industry and Dutch partners in some of the projects, and details of the content of one of those projects.
The original assignment for this research was to make an overview of the links between the Israeli homeland security industry and the Netherlands. This last chapter of the report describes the part of the investigation focussed on finding Israeli companies, institutions or state services with links to the Netherlands – or the other way round. Because we had no indications or leads, the search was one of the metaphorical needles in the haystack. The chapter starts with a short resume of the research trajectory; for a detailed description we refer to our Intermediate Reports, added as an appendix.
The conclusions are designed to follow the separate fields of this report. One section wraps up the research in specific companies and their Israeli-Dutch connections in relation to the OPT (Chapters I, II and IV). From a different perspective, the next section evaluates the ‘Israeli experience’ and the Netherlands in more general terms, with the drones as an example (Chapter III). The last section of this chapter summarises some ideas on the European perspective, focusing on the role of Dutch companies and institutions in this area (Chapter IV).
Dit onderzoek beoogt inzicht te verschaffen in de wijze waarop ontwikkelingen in de maatschappelijke en de (rechts)politieke context op de totstandkoming van nieuwe wet- en regelgeving doorwerken. Door de toegenomen nadruk op veiligheid binnen het publiek en het politiek debat heeft het straf(proces)- recht op onderdelen vanaf (grofweg) medio jaren tachtig een aantal belangrijke wijzigingen doorgemaakt. Op het terrein van veiligheid wordt hierbij niet langer de klassiek repressieve rol vervuld, maar wordt het straf(proces)recht ingezet als een middel om een zeker kwaad – zoals crimineel of risicovol gedrag – te voorkomen.
Mocht je een interessant artikel hebben over je confrontatie met politie en justitie, een nieuwe wetgeving, onderzoek of scriptie mail het dan ons, info@burojansen.nl.
01 Inhoudsopgave
02 Shell involved in attacks on Nigerian villages
03 Het imago van de Organisatie
04 Greenwash bij Shell
05 Vier jaar Fouilleren in Utrecht: wapenbezit stijgt
06 Ken Saro-Wiwa was framed, secret evidence shows
07 Random afluisteren in India
08 Van wie zijn zij? De ambtenaren
09 Antiterrorismemaatregelen in Nederland
10 donateurs gezocht
Weer een nieuwe Observant met artikelen over Shell die wel de Engelse media haalden, maar niet de Nederlandse. Uiteindelijk besteedde het radio programma Argos aandacht aan het onderzoek. Verder het imago van de AIVD, goed, maar kneuterig. Ook het onderzoek naar preventief fouilleren vordert gestaag. Utrecht stopte omdat het middel effectief was, maar effectief in wat. Scoren voor de overheid of een toename van geweldsincidenten? In India is niemand meer veilig voor de IMSI Catcher.
Het materiaal uit dit artikel is als basis gebruikt voor de uitzending van VPRO Argos in December 2010.
In the run up to the 15th Anniversary of the execution of Nigerian writer and activist Ken Saro-Wiwa, new evidence has emerged of Shell’s collusion with the Nigerian military which led to the deaths of scores of Ogoni in the early nineties.
The evidence is contained in testimonies that were taken for the land-mark lawsuit Wiwa versus Shell which was due to be heard in a New York District Court last year (2009).
But because the case was settled out of court, the testimonies were never made public.
At the time of Saro-Wiwa’s death, Shell repeatedly told its shareholders and the press that it was not colluding or providing logistical support to the Nigerian military including the Niger Delta Internal Security Task Force. The company would later admit to having paid field allowances on only two occasions to the military.
But compelling testimonies show that Shell provided logistical support to the military and Mobile Police, known locally as the Kill and Go, in a series of clashes between the Ogoni and their neighbours the Andoni. These clashes started in the summer of 1993, months after the Ogoni had stepped up their campaign against Shell earlier in the year.
lees meer
In antwoord op een vraag over een inzageverzoek bij de AIVD werd gezegd dat de betreffende vraag in de ’Organisatie’ zou worden uitgezet. Het antwoord typeert de behoefte bij de dienst om als serieuze organisatie te boek te staan. Haar grote broer de Central Intelligence Agency (CIA) zal in het kader van de transatlantische band veel eerder tot de verbeelding spreken dan haar Britse, Franse of Duitse evenknie. Toch heerst er onzekerheid bij de ‘Organisatie.’ Zij liet in december 2006 door TNS NIPO een onderzoek uitvoeren naar de ‘Beeldvorming van het Nederlandse publiek over de AIVD.’
lees meer
Reputatie bedrijf belangrijker dan het oplossen van de problemen in Nigeria
Vijftien jaar na de executie van Ken Saro-Wiwa, zijn er nieuwe documenten boven water gekomen over de PR strategie van Shell ten tijde van de crisis in Nigeria. De stukken maken deel uit van het bewijsmateriaal verzameld voor het proces dat de nabestaanden van Wiwa hadden aangespannen tegen Shell. Net voor de zaak na meer dan 13 jaar juridische touwtrekkerij voor de rechter zou komen in New York, kwam het vorige zomer tot een schikking. Shell kocht de nabestaanden af voor een bedrag van 15,5 miljoen dollar. De schikking had tot gevolg dat het bewijsmateriaal en de vele getuigenverklaringen nooit openbaar gemaakt werden. Tot nu toe.
Een van de meest onthullende stukken, is het tot “zeer vertrouwelijk” bestempelde Crisis Management Strategy and Plan opgesteld voor een geheime vergadering van de Shell top in Ascot in januari 1996. Voornaamste doel is te komen tot “een strategie voor de reputatie van de Groep als een asset.” Shell lag al jaren onder vuur voor de milieurampen veroorzaakt door de operaties van het bedrijf in Nigeria, zoals olie lekkages en het continue affakkelen van gas vrijgekomen bij oliewinning. De crisis werd acuut toen het bedrijf werd beschuldigd van te nauwe betrekkingen met het militaire regime. Volgens velen had Shell niet genoeg gedaan om de executie van Ken Saro-Wiwa en acht andere mensenrechtenactivisten te voorkomen. De focus van het Crisis Plan is desondanks op “The Message”. Niet door oorzaken van de problemen, maar de Public Relations staan centraal in het rapport. lees meer
Onvolledig informeren van publiek en politiek, geen juiste weergave van de cijfers en het forceren van een positief resultaat. Fouilleren was volgens de gezagsdriehoek in Utrecht succesvol, hoewel er in de Evaluatie preventief fouilleren 2007 wel wordt opgemerkt dat de effectiviteit niet is vast te stellen. Onderzoek van Buro Jansen & Janssen toont aan dat in twee van de drie risk areas de maatregel averechts werkte, dat er voor het risicogebied binnenstad door verandering van de omvang van het gebied en onduidelijke cijfers geen conclusies zijn te trekken en dat het aantal wapens per inwoner van Utrecht in de vier jaar dat er is gefouilleerd is toegenomen.
Getuigen verklaringen beschuldigen Nigeriaanse militaire commandant van opdracht geven tot moorden en het accepteren van steekpenningen.
Op 10 november 2010 was het vijftien jaar geleden dat de Nigeriaanse schrijver en activist Ken Saro-Wiwa werd opgehangen. Onlangs is er nieuw bewijsmateriaal opgedoken dat er op wijst dat het Nigeriaanse leger de moord op vier lokale Ogoni leiders heeft gepleegd waarvoor Saro-Wiwa was veroordeeld.
Uit het bewijsmateriaal blijkt ook dat de commandant van de betrokken eenheid, de beruchte Lt Col Okuntimo, vlak daarvoor miljoenen Naira betaald kreeg door Shell, en dat hij zich verplaatste in een pick-up truck van het oliebedrijf.
Shell heeft altijd volgehouden dat het bedrijf geen financiële banden had met het Nigeriaanse leger. De enige betalingen die het bedrijf ooit heeft moeten toegegeven – omdat er zwart op wit bewijs was – waren die van zogenaamde field allowances bij twee verschillende gelegenheden, maar nauwere betrekkingen zijn altijd ontkend.
The Independent heeft beschikking over de getuigenverklaringen afgelegd voor de rechtszaak van de nabestaanden van Wiwa tegen Shell. Vlak voordat de zaak vorig jaar zomer (2009) in New York voor de rechter zou komen, trof Shell een schikking. Het oliebedrijf betaalde de nabestaanden 15,5 miljoen dollar, en het bewijsmateriaal bleef binnenskamers. Tot nu toe.
lees meer
In het voorjaar van 2010 was India een paar weken in de ban van een afluisterschandaal, maar vervolgens verdween dat in de vergetelheid. Dit is opmerkelijk gezien de staat van dienst van de inlichtingenwereld in India. Schandalen die gewone Indiërs raken, maar ook corruptie, slecht management, verkeerde technologie en apparatuur en bovenal incompetentie lijken de boventoon te voeren bij de NTRO, die verantwoordelijk wordt gehouden voor het schandaal. NTRO, National Technical Research Organisation, gebruikt IMSI Catchers om voor lange tijd en op grote schaal politici, ambtenaren, zakenmensen, beroemdheden en gewone Indiërs af te luisteren. lees meer
Van wie zijn ze toch, de ambtenaren?Het lijkt een makkelijke vraag. Maar toen ik deze vraag voorlegde aan studenten kreeg ik de volgende antwoorden: de minister, het departement, de staat, de regering en de burgers. Blijkbaar hadden de studenten alleen het oog op departementsambtenaren en niet op de ambtenaren van bijvoorbeeld gemeenten, provincies en allerlei uitvoeringsorganisaties. Toen ik de vraag stelde aan een vriend die gemeentesecretaris was geweest, was zijn antwoord: van de gemeentesecretaris. Zijn voorganger had hem uitdrukkelijk onder zijn aandacht gebracht: ‘Niek ( zo heet mijn vriend), denk eraan de ambtenaren zijn van de gemeentesecretaris. Dus als er een kwestie is over benoeming of ontslag van een ambtenaar, dan ga jij erover en niet het College van B en W of een wethouder’.