Ooit bezig geweest met zaken die niet illegaal zouden moeten zijn? Of gewoon erg gesteld op privacy? Dan ben je misschien onprettig verrast door de rest van dit boekje. Immers, voor je communicatie met anderen maak je gebruik van kanalen waarop relatief eenvoudig is in te breken. Aangezien het moeilijk is te voorkomen dat je berichten onderschept worden, ligt het natuurlijk voor de hand om te proberen de uitwisseling onbegrijpelijk te maken. Koningen, spionnen en andere boeven zijn al eeuwen vertrouwd met die gedachte. Tegenwoordig hebben ook burgers belangstelling voor deze zaken, overigens tot ergernis van bovengenoemde categorieën. Toch zullen we een aantal mogelijkheden om geschreven tekst en spraak te versluieren beschrijven. Ook gaan we in op de betrouwbaarheid van de genoemde methoden. Alvorens op de moderne gedigitaliseerde systemen in te gaan, geven we eerst een paar klassieke voorbeelden. Veel van de achterliggende principes vinden we namelijk terug in de versluier-systemen die tegenwoordig gebruikt worden. lees meer
Behalve de computer-netwerken binnen een gebouw of kantoor (LAN’s), alwaar de computers op de een of andere wijze aan elkaar geknoopt zijn, bestaan er ook computernetwerken die plaatselijk, landelijk of zelfs wereldwijd zijn. lees meer
Wie telefoon- of radiocommunicatie wil versluieren kan een aantal wegen inslaan:
De oudste typen spraakcrypto-apparatuur worden scramblers genoemd. Hierbij wordt het gesproken woord zelf versluierd, ofwel door het door elkaar gooien van de volgorde van kleine stukjes gesproken woord (Time Domain Scrambling), of door te rommelen met de frequenties waaruit de spraak is opgebouwd (Frequency Domain Scrambling). Bij scramblers is het versleutelde signaal niet te verstaan, maar is het nog wel mogelijk in de vreemd vervormde geluiden een menselijke stem te onderscheiden. lees meer
Een camera komt goed van pas op vakantie, bij familiefeestjes, en bij een dagje Artis met de kinderen. Ook is een camera handig wanneer je ‘interessante’ mensen en hun ontmoetingen vast wilt leggen. Interessant voor de één is de welgevormde buurman aan de overkant en voor de ander mensen die er een afwijkende mening op na houden. Het doorsnee boulevardblad is vooral geïnteresseerd in coke-snuivende burgemeesters en vooraanstaande politici die buitenshuis uit de broek gaan, terwijl de politie foto’s verzamelt van krakers, kritische studenten en vredesactivisten. lees meer
De muren hebben oren…
een gids tegen afluisteren
Inhoud
Verschenen in 1994.
Uitverkocht
In april 1996 verscheen een aangepaste/gemoderniseerde duitse versie, die via de boekhandel nog te bestellen is:
Der kleine Abhörratgeber
Backslash, Hack-tic, Jansen & Janssen, Keine Panik e.a.
ISBN: 3-89408-056-6
Edition: ID-Archiv
Afluisteren is niet langer uitsluitend voorbehouden aan staatsorganen. Onlangs bleek zelfs dat de telefonische conversatie tussen een aantal politiemensen was onderschept. Het is duidelijk: iedereen die wat tijd en geld investeert is in staat gesprekken af te luisteren: een concurrerend bedrijf bijvoorbeeld, een privé-detective of journalist van de roddelpers.
Wie hecht aan optimale privacy zal dus voorzichtig moeten omspringen met moderne communicatiemiddelen. Net als alle telefoonverkeer is computercommunicatie immers ook betrekkelijk eenvoudig af te luisteren. De privacy in woning of kantoor wordt bedreigd door de inzet van richtmicrofoons en bugs, en wat op het beeldscherm van de computer staat kan elders dienovereenkomstig opgevangen en gelezen worden.
De muren hebben oren laat zien hoe afluisteraars te werk gaan en welke technieken zij gebruiken. Het boek biedt de lezer echter vooral de kennis en methoden om luistervinken te slim af te zijn.
Traditionele en draadloze telefoonsystemen komen aan de orde, radio- en cameratechnieken. Omdat nooit helemaal te voorkomen is dat berichten worden onderschept, wordt ook veel aandacht besteed aan allerlei vormen van cryptografie. De lezer kan bovendien, met bijgeleverde floppy, direct experimenten met diverse crypto-programma’s voor de computer. Officieren van Justitie kunnen dus weer veilig hun werk mee naar huis nemen. De echte wizz-kids kunnen daarnaast aan de slag met crypto-apparatuur voor de telefoon.
De muren hebben oren is natuurlijk ‘echt iets voor de knutselaar’, maar is evenzeer bedoeld èn begrijpelijk voor leken.
Burgers, politieke of maatschappelijke organisaties (en vooruit, ook die politiemensen) die tegen de tijdgeest in prijs blijven stellen op hun privacy kunnen aan de hand van dit boek de kennis verwerven om veilig te communiceren.
Eind 1999 verscheen ‘Luisterrijk’, een nieuwe gids over afluisteren.
Artikelen 1993
Privacynormen bij de koppeling van computerbestanden ( Uit: I&I nummer 1, 1993 Jan A.G.M. van Dijk )
Van Sharpeville naar Schengen; Achtergronden van 21 maart
Uit: De Peueraar 31, maart 1993 door Harry Westerink
THE COUNCIL,
Having regard to the Treaty establishing the European Community, and in particular Article 151 (131) thereof,
Having regard to its Rules and Procedure, and in particular Article 22 thereof, [Note 1]
Whereas on 6 December 1993 the Council and the Commission approved a code of conduct concerning public access to Council and Commission documents, reaching common agreement on the principles which must govern such access;
Wetsvoorstel 1991
Tweede Kamer der Staten-Generaal
Vergaderjaar 1911-1992
22694 Aanwijzing van documenten dienende ter vaststelling van de identiteit van personen, alsmede van enige gevallen waarin de identiteit van personen aan de hand van deze documenten kan worden vastgesteld (Wet op de identificatieplicht)
Nr. 3 MEMORIE VAN TOELICHTING
ALGEMEEN
1. Inleiding
In het regeerakkoord van 1989 (Kamerstukken 111989/90,21 132, nr. 9, par. 14) wordt een beperkte identificatieplicht aangekondigd waaraan moet kunnen worden voldaan met behulp van bestaande documenten. Gezegd wordt dat de plicht uitsluitend zal gelden in bijzondere situaties die in de wet moeten worden omschreven. Genoemd worden de bestrijding van voetbalvandalisme en fraude. Een algemene identificatie-plicht wordt niet overwogen. Het bijgaande voorstel geeft uitvoering aan deze passage van het regeerakkoord. Binnen de gestelde grenzen is gekozen voor een zo effectief mogelijke aanpak. Dat is in lijn met de grotere waarde die men sedert de totstandkoming van het regeerakkoord is gaan hechten aan rechtshandhaving door de overheid.
Uit: Konfrontatie, nr.26, november 1993, buro Jansen & Janssen/autonoom centrum.
Sinds eind maart 1993 werken de vreemdelingendiensten van Den Haag en Eindhoven als eerste in Nederland met het VAS. Er wordt al zo’n tien gewerkt aan een geautomatiseerd vreemdelingenregistratie systeem en in de loop van dit jaar zal het landelijk worden ingevoerd.
Uit:Konfrontatie, nr.26
Sinds eind maart 1993 werken de vreemdelingendiensten van Den Haag en Eindhoven als eerste in Nederland met het VAS. Er wordt al zo’n tien gewerkt aan een geautomatiseerd vreemdelingenregistratie systeem en in de loop van dit jaar zal het landelijk worden ingevoerd. lees meer
Ingezonden brief aan het Algemeen Dagblad lees meer
Ingezonden brief aan het Algemeen Dagblad, buro Jansen & Janssen, augustus 1993.
“BVD verdenkt ‘oude’ verdachte van bomaanslag” kopte NRC-Handelsblad afgelopen vrijdag. Een zegsman van de Binnenlandse Veiligheidsdienst liet middels de kwaliteitskrant weten dat zijn dienst en justitie “exact” weten wie achter de bomaanslag zitten. Tot zover kan de berichtgeving door de beugel, al kunnen natuurlijk vraagtekens geplaatst worden bij de exactheid van de kennis van de diensten die “vier of vijf” mensen verantwoordelijk achten voor zowel de aanslag op de woning van staatssecretaris Kosto als die op het op het ministerie van sociale zaken.
Ingezonden brief aan het Algemeen Dagblad, buro Jansen & Janssen, augustus 1993.
“BVD verdenkt ‘oude’ verdachte van bomaanslag” kopte NRC-Handelsblad afgelopen vrijdag. Een zegsman van de Binnenlandse Veiligheidsdienst liet middels de kwaliteitskrant weten dat zijn dienst en justitie “exact” weten wie achter de bomaanslag zitten. Tot zover kan de berichtgeving door de beugel, al kunnen natuurlijk vraagtekens geplaatst worden bij de exactheid van de kennis van de diensten die “vier of vijf” mensen verantwoordelijk achten voor zowel de aanslag op de woning van staatssecretaris Kosto als die op het op het ministerie van sociale zaken. lees meer
Uit: Konfrontatie, nr. 23, zomer 1993, buro Jansen & Jansen.
In het eindrapport van de Commissie Zeevalking werd maar relatief weinig aandacht besteed aan het zogenoemde ‘operationele vreemdelingentoezicht’, de werkelijke controles op straat, in huis of op het werk van de verblijfsstatus van buitenlanders. In haar voorstellen voor de aanpak van migranten zonder verblijfsvergunning legde de Commissie Zeevalking vooral de nadruk op ‘de modernisering’ van het binnenlands vreemdelingentoezicht. Meer samenwerking, goede registratie en vooral een eenduidig overheidsbeleid moesten de basis vormen voor het vreemdelingentoezicht.
Verscherping van controles op buitenlanders werd door de commissie unaniem afgewezen. Men was juist van mening dat voorzichtig moest worden opgetreden om stigmatisering van minderheidsgroepen te voorkomen. “Grootscheepse controles op plekken waar veel buitenlanders zijn dienen zoveel mogelijk te worden voorkomen”, aldus de commissie. Hierbij plaatste zij echter een paar niet mis te verstane kanttekeningen. De bestrijding van criminaliteit, het herstellen van de openbare orde en het voorkomen van overlast zouden zwaarder moeten wegen dan het belang vanuit het minderhedenbeleid. Deze afweging zou ook moeten gelden bij illegale arbeid, mensenhandel of illegale huisvesting. Hiermee leverde de Commissie Zeevalking haar eigen afgewogen visie op straatcontroles eigenlijk al uit aan de politici die de laatste jaren het illegalenvraagstuk zo fijntjes hebben gekoppeld aan de bestrijding van overlast, criminaliteit en fraude.
Uit: Konfrontatie, nr. 23
In het eindrapport van de Commissie Zeevalking werd maar relatief weinig aandacht besteed aan het zogenoemde ‘operationele vreemdelingentoezicht’, de werkelijke controles op straat, in huis of op het werk van de verblijfsstatus van buitenlanders. In haar voorstellen voor de aanpak van migranten zonder verblijfsvergunning legde de Commissie Zeevalking vooral de nadruk op ‘de modernisering’ van het binnenlands vreemdelingentoezicht. Meer samenwerking, goede registratie en vooral een eenduidig overheidsbeleid moesten de basis vormen voor het vreemdelingentoezicht.
Verscherping van controles op buitenlanders werd door de commissie unaniem afgewezen. Men was juist van mening dat voorzichtig moest worden opgetreden om stigmatisering van minderheidsgroepen te voorkomen. “Grootscheepse controles op plekken waar veel buitenlanders zijn dienen zoveel mogelijk te worden voorkomen”, aldus de commissie. Hierbij plaatste zij echter een paar niet mis te verstane kanttekeningen. De bestrijding van criminaliteit, het herstellen van de openbare orde en het voorkomen van overlast zouden zwaarder moeten wegen dan het belang vanuit het minderhedenbeleid. Deze afweging zou ook moeten gelden bij illegale arbeid, mensenhandel of illegale huisvesting. Hiermee leverde de Commissie Zeevalking haar eigen afgewogen visie op straatcontroles eigenlijk al uit aan de politici die de laatste jaren het illegalenvraagstuk zo fijntjes hebben gekoppeld aan de bestrijding van overlast, criminaliteit en fraude.
Het is dan ook maar zeer de vraag of het imago dat de Commissie Zeevalking de laatste jaren heeft opgebouwd, dat ze toch in ieder geval redeneerde vanuit een standpunt dat rekening hield met de belangen van migranten, wel verdient. Het eindrapport van de Commissie Zeevalking legt de schuld, net als zoveel politici, uiteindelijk toch weer bij de illegalen zelf, als veroorzakers van de problemen. “In al deze gevallen moet in aanmerking worden genomen dat een stigmatiserende werking op de doelgroepen van het minderhedenbeleid niet in eerste instantie uitgaat van de overheidscontrole maar vooral van het gedrag van de illegale vreemdeling zelf: als laatstgenoemde groep betrokken is bij criminaliteit of anders dan incidenteel overlast veroorzaakt, is een belangrijk deel van de samenleving al snel geneigd dit gedrag ook meer in het algemeen aan vreemdelingen toe te schrijven, waardoor indirekt ook de houding ten opzichte van legaal verblijvende vreemdelingen wordt beïnvloed.” lees meer