Contract

Op 24 februari 2010 verklaarde de democratische voorzitter Carl Levin van de Armed Services Committee van de Amerikaanse Senaat dat de PEO STRI (Program Executive Office for Simulation, Training and Instrumentation) van het Amerikaanse leger het volgende: “relied on a Dutch officer to act as a Technical Officer Representative to oversee the contract.”

Het contract waar Levin op duidt, betreft een afspraak met Paravant LLC, een dochteronderneming van XE-Services, voor de training van de Afghan National Army Troops. De hoorzitting vond plaats in verband met diefstal, moord en andere vergrijpen door medewerkers van Paravant in Afghanistan.

De Nederlandse officier zou werkzaam zijn geweest op het CSTC-A, de plaats waar de trainingen van de Afghaanse politie en het leger worden gecoördineerd. Welke rol de Nederlandse officier bij CSTC-A heeft gespeeld in het verwerven van het contract, en welke relatie de officier met Paravant/Blackwater had, is onduidelijk.

Blackwater werd in 1997 opgericht door oud Navy Seals man Erik Prince. Voorafgaande de oorlogen in Afghanistan en vooral Irak deed het bedrijf voornamelijk kruimelwerk. De invasie in Irak van 20 maart 2003 betekende een flinke boost voor het bedrijf. De private beveiligingsbedrijven die zowel persoons- als transportbeveiliging uitvoeren, misdroegen zich echter op grote schaal.

De onvrede onder De Irakese bevolking bouwde zich na de invasie in sneltreinvaart op en kwam tot uitbarsting bij de aanslag op vier medewerkers van Blackwater in Fallujah, maart 2004. De wereld beschuldigde meteen Al Qaeda of de rebellen van de lynchpartij, maar de aanslag was een reactie op het opereren van de ‘private contractors’.

Gewelddadig optreden

Hoe de medewerkers van Blackwater zich bijvoorbeeld gedroegen in Irak toont Harper’s Magazine met de publicatie The Warrior Class, geschreven door Charles Glass (april 2012). Het artikel is eigenlijk gebaseerd op een verzameling video’s die Glass van medewerkers van Blackwater heeft gekregen http://harpers.org/archive/2012/04/hbc-90008515. Op de beelden is te zien dat mensen worden overreden, auto’s van de weg worden gereden, er willekeurig wordt geschoten op voorbijgangers en auto’s, dat er wordt gescholden en dat de schending van alle basale rechten van Irakezen met voeten worden getreden.

Veel beelden waren er nog niet voorhanden, maar de verhalen van schandalig optreden wel degelijk. Februari 2005 schoot een beveiligingsteam van Blackwater machinegeweren leeg op een auto in Bagdad. Dit incident kwam naar buiten omdat Blackwater op dat moment een lid van het Amerikaanse State Department beveiligde. Veel incidenten komen niet aan het licht omdat medewerkers van Blackwater na een incident gewoon doorrijden, zoals de videobeelden laten zien.

De wetteloosheid van medewerkers van Blackwater vindt zijn dieptepunt op 16 september 2007 op het Nisour Square in Bagdad. Een beveiliger van het bedrijf schoot een bestuurder van een rijdende auto dood, die tengevolge niet tot stilstand kwam. Wat volgde was een bloedbad, waarbij de medewerkers van Blackwater op alles schoten wat bewoog. Bij deze slachting kwamen 17 mensen om het leven.

Het bedrijf ontkende dat zij verantwoordelijk was voor de moordpartij en dat de beveiligingsagenten slechts reageerden op schoten die op hen afgevuurd werden. De verdachten werden uiteindelijk Irak uit gesmokkeld. Naar aanleiding van de schietpartij op het Nisour Square schreef Jeremy Scahill Blackwater: The Rise of the World’s Most Powerful Mercenary Army (2007), een boek dat de aard, omvang en gedrag van het bedrijf uit de doeken doet.

Goede contacten

Kees Poelma van de Koninklijke Marechaussee beschrijft op zijn weblog de goede contacten die hij onderhoudt met ‘mensen van XE-Services’. Over welke contacten heeft hij het? Op 12 januari 2005 sluiten de ‘Dutch Special Forces’ en Blackwater USA een contract voor het gebruik van het Blackwater Training Center, tegenwoordig bekent onder de naam United States Training Center.

Minister Rosenthal beantwoordt op 14 december 2010 vragen van de Kamerleden Van Bommel en Van Dijk ten aanzien van Blackwater. “Het Korps Commando Troepen heeft van 10 t/m 23 februari 2005 met 60 personen getraind op het Blackwater trainingscomplex in North Carolina. Gedurende deze trainingsperiode is alleen gebruik gemaakt van faciliteiten. Trainingen zijn uitsluitend door eigen instructeurs verzorgd.”

Het contract vermeldt tevens: ‘Blackwater Training Center welcomes the opportunity to provide range rental for your continuing firearms training.’ Hoewel het Korps Commando Troepen zijn eigen instructeurs heeft meegenomen volgens de minister, wordt in proposal #226 wel een ‘number of personnel 57’ opgevoerd. Of dit slaat op de 60 mariniers is onduidelijk. Waarschijnlijk wel, maar het blijft onduidelijk of Blackwater geen instructeurs heeft geleverd.

De folder van Blackwater Training Center prijst haar eigen instructeurs op allerlei manieren aan. ‘On over 6000 acres of private land, we have trained and hosted over 50.000 Law Enforcement, Military and civilian personnel. […] Our instructors are ranked the best in the world and our facilities are second to none.’

De minister zegt dat de “trainingen uitsluitend door eigen instructeurs zijn verzorgd”, maar de aantallen, ook die voor de lunch en het diner, roepen vragen op over de aanwezigheid van Blackwater-instructeurs. ‘Lunch for 75 persons for 11 days and dinner for 75 persons for 11 days.’

De Sales Coordinator van Blackwater voegt daar op 12 januari 2005 nog aan toe dat ‘the houses are not intended to practice charge calculations. They are designed to practice techniques involved in breaching placement of charges, placement of shooters in relation to the charge and command and control and detonation the charge.’ Het schrijven van 12 januari 2005 lijkt op een set huisregels van Blackwater.

Voorkennis

De training vond in februari 2005 plaats, dezelfde maand waarin Blackwater-medewerkers een willekeurige auto in Bagdad onder vuur namen, waarvan het lot van de inzittenden onduidelijk is. Of het ministerie van Defensie op de hoogte was van dit incident valt te betwijfelen. In een voorblad zonder datum met de titel contract Blackwater wordt vermeld dat ‘het gerucht dat de firma Blackwater onder de USNAVY valt en dat het schietterrein van de USNAVY is wil ik bij deze ook heel snel ontkrachten.’

Het voorblad is opgesteld door de eerste verwerver, een kapitein van de C-Logistiek Brigade/Divisie Logistiek Commando uit Apeldoorn. Opvallend aan het voorblad is de expliciete vermelding dat er geen gebruik wordt gemaakt van instructeurs van de firma Blackwater. Dit wordt vermeld onder het kopje ‘marktverkenning’ dat begint met de zin ‘er is geen concurrentie mogelijk, het betreft hier een monopolist. Het betreft hier een privé onderneming op privéterrein. Wel dienen er vergunningen aangevraagd te worden, indien er gebruik wordt gemaakt van instructeurs van de firma Blackwater.’

De verwarring van de eerste verwerver over de relatie tussen Blackwater en de USNAVY viel misschien in 2005 nog te begrijpen, na het Nisour Square incident in september 2007 was dat niet langer mogelijk. De status en de rol van Blackwater was toen duidelijk. De kritiek op het bedrijf ook. Het is dan ook onbegrijpelijk dat ruim een jaar later er contact wordt opgenomen met Total Intelligence Solutions LLC voor het bestellen van een Mirror Image Training Program.

Daar tegenover kan worden opgemerkt dat de Department of Special Interventions (DSI) van het KLPD niet wist dat Total Intelligence Solutions LLC onderdeel uitmaakte van de Prince Group van Erik Prince, de toenmalige CEO van Blackwater, maar het adres in Arlington in de Verenigde Staten zal toch op zijn minst enkele bellen hebben doen rinkelen? Nu staat de DSI niet bekend om haar doortastendheid – zie de wijze waarop een belwinkel in Rotterdam op kerstavond 2010 werd vernield door leden van het team – maar enige background check van bedrijven die worden ingehuurd zou er toch moeten zijn.

Duidelijkheid

De Washington Post besteedde op 3 november 2007, twee maanden na de slachting op Nisour Square, een artikel aan Total Intelligence Solutions (TIS) onder de kop ‘Blackwaters Owner Has Spies for Hire’. Het is dus onwaarschijnlijk dat het de overheid is ontgaan dat er een contract met Blackwater werd afgesloten. En hoe staat een contract met Blackwater in verhouding met het principe van duurzaam inkopen dat de overheid hanteert?

In de overeenkomst met de KLPD die Total Intelligence Solutions LLC op 17 november 2008 opstuurt, worden dan ook naast TIS de bedrijven EP Investments LLC, Terrorism Research Center INC en Blackwater Lodge and Training Center INC vermeld. Het lijken aparte bedrijven, maar vallen allemaal onder Blackwater, later XE Services genoemd, zoals blijkt uit amendment no 1 van 8 juni 2009. In dat amendment is de naam van de Blackwater Lodge ondertussen ook gewijzigd in U.S. Training Center. Al met al was het duidelijk dat Blackwater in het spel was.

Ook de status van het bedrijf was duidelijk. Op 7 november 2007 beantwoordden de ministers van Defensie en Buitenlandse Zaken, Middelkoop en Verhagen, vragen van kamerlid Pechtold. De ministers verzekeren dat ‘Nederland nooit Blackwater in dienst heeft gehad. De ministeries van Buitenlandse Zaken en Defensie werken wel samen met andere particuliere beveiligingsbedrijven’.

In het antwoord van de regering komt het huren van de trainingsfaciliteiten van Blackwater door het Korps Commando Troepen niet aan de orde. Opvallend omdat voor de minister van Defensie toch duidelijk moet zijn geweest hoe gevoelig de zaak lag. Pechtold onderstreepte nota bene de onrust door de slachting op Nisour Square.

Een maand later beschreef de Adviesraad Internationale Vraagstukken in het rapport ‘De inhuur van private militaire bedrijven’ de zorgen over Blackwater. ‘De affaire Blackwater heeft de grote risico’s die aan de inzet van PMC’s zijn verbonden nog eens onderstreept. Het roekeloze en onverantwoordelijke optreden van sommige PMC’s, vooral de veiligheidsbedrijven onder hen, die in Irak immuniteit voor de lokale rechtsmacht genieten, brengt het winnen van de hearts and minds en daarmee zelfs van de hele counter-insurgency in gevaar.’

Het 59ste advies gaat verder door te stellen dat ‘het in opspraak gekomen Amerikaanse bedrijf Blackwater een negatieve uitstraling op de hele bedrijfstak heeft.’ Extra voorzichtig zijn dus bij het inhuren of gebruiken van diensten van het bedrijf.

Mirror Image Training

Een jaar later sluiten de Dienst Speciale interventies (DSI) en Blackwater een overeenkomst voor een Mirror Image Training, verzorgd door het Terrorism Research Center (TRC). TRC maakt deel uit van Total Intel, dat op haar beurt sinds februari 2007 weer onderdeel uitmaakt van Blackwater sinds februari 2007. Voorafgaande de overeenkomst had Blackater al een strategisch partnership met het centrum.

De Mirror Image Training was er op gericht om in de huid van de terrorist te kruipen. ‘Hierdoor is de deelnemer in staat om zichzelf ook daadwerkelijk als terrorist te zien en door diens ogen de zwakke punten binnen de eigen werkomgeving te herkennen en te begrijpen, die men zelf vaak over het hoofd ziet’, vermeldt de doelstelling van het reisverslag Mirror Image Training in Moyock, NC.

De laatste zin van de doelstelling is veelzeggend, gelet op het gedrag van Blackwater-medewerkers, maar ook dat van de DSI-medewerkers in gedachten: ‘Met deze inzichten op zak zijn deelnemers na het afronden van de training beter in staat te anticiperen, te voorkomen en te reageren op terroristische dreigingen.’

Om een beeld te krijgen waar de Nederlandse commando’s en leden van de KLPD en AIVD hun training hebben gekregen, hier een beschrijving van Moyock door Nathan Lodge. In zijn artikel Blackwater: Lawyers, guns and Money van 6 april 2007 probeert Lodge de omvang van het terrein te omschrijven. http://www.wired.com/dangerroom/2007/04/inside_the_bell/

Lodge: ‘It’s hard to understate how massive the Moyock facility is. The place has 34 shooting ranges, three driving tracks and an airfield. It boasts several ‘shoot houses’ (for indoor shooting drills), a maritime training facility (for hostile boarding practice) and a breaching facility (for breaking down doors), as well as a full armory. It’s like a military base – without the golf course.’

Mindset

De cursus voor de leden van de KLPD gaat over het creëren van een ‘mindset’ waarbij ‘de rol van de radicale islam van groot belang is. Dit komt onder andere naar voren tijdens de dagelijkse gebeden en de lessen over de geschiedenis van de islam. Daarnaast wordt ook inzicht geboden in vormen van westers terrorisme, waaronder de IRA.’

De mindset kan vertaald worden naar de ‘situatie in tal van regio’s, waaronder Afghanistan, Irak, Colombia, Gaza en de West Bank evenals stedelijke gebieden en verschillende terroristische groeperingen.’ De mindset wordt vooral bepaald door ‘contraterroristische technieken gebaseerd op Britse en Israëlische ervaringen’, vermeldt het reisverslag van de training.

Nu kan het zo zijn dat de Israëliërs veel ervaring hebben met de oorlog in het Midden-Oosten, maar tegelijkertijd roepen hun acties ook veel vragen op. De laatste operatie in de Gaza, Cast Lead, is door verschillende zijden veroordeeld. Ook de Europese Unie is zeer kritisch over de wijze waarop de Israëliërs regelmatig huishouden in de bezette gebieden.

De Britten zijn overigens ook weer niet het beste voorbeeld van omgang met de opstand in Noord-Ierland. De IRA pleegde regelmatig aanslagen, maar de Britten hebben in de loop van de strijd regelmatig zelf vele slachtoffers gemaakt door infiltratie, informanten, valse beschuldigingen en andere schendingen van mensenrechten.

Hoewel de training misschien interessant kan zijn, moet een land dat vaak zijn vingertje opsteekt over de mensenrechten in andere landen toch grote zorgvuldigheid in acht nemen als het gaat om samenwerking met bedrijven waar een zweem omheen hangt van strafbare feiten en onoorbaar optreden.

Laten we daarom nog even een andere mindset van het bedrijf Blackwater bekijken. Naast het wild om zich heen schieten, heeft het bedrijf ook een nogal verwrongen beeld van recht en orde. Het programma Countdown van MSNBC besteedt op 6 augustus 2009 aandacht aan het gebruik van hoeren door leden van Blackwater. http://www.rawstory.com/rawreplay/2009/08/blackwater-provided-child-prostitutes-to-contractors-lawsuit/

‘Keith Olbermann (van MSNBC) quoted on Thursday from the employees sworn declarations that Blackwater was guilty of using child prostitutes at its compound in Baghdads fortified Green Zone. The declarations describe Blackwater as having young girls provide oral sex to Enterprise members in the Blackwater Man Camp in exchange for one American dollar.’

Nu is het zo dat het programma van MSNBC vier maanden na de training van de DSI werd uitgezonden, maar de mindset is wel degelijk belangrijk. Verantwoordelijken binnen de KLPD en als laatste verantwoordelijke, de minister van Veiligheid en Justitie, hadden gezien de status van het bedrijf vraagtekens moeten zetten bij een training door Blackwater.

Vraagtekens die al in de reactie van het ministerie van Defensie en Buitenlandse Zaken expliciet worden gezet in een reactie op het advies ‘Inhuur civiele dienstverleners in operatiegebieden’. Adviesraad Internationale Vraagstukken in april 2008. ‘De groei van de inzet van particuliere beveiligingsbedrijven in operatiegebieden is niet onomstreden. De recente ophef over het optreden van de firma Blackwater in Irak is aanleiding geweest voor vele kritische vragen.’

Lofuitingen

Terug naar de training. De DSI besloot om zich door personeel van Blackwater te laten opleiden. Waarschijnlijk werden ze op positieve wijze beïnvloed door het artikel van David Crane uit oktober 2003. Zijn verhaal ‘Blackwater Training Center Tactical Training For Professionals and Civilians’ in Defense Review is één grote loftuiting op de kwaliteiten van het bedrijf.

Rick Skwiot doet het in de PortFolio Weekly dunnetjes over onder de titel ‘On the Firing Line The Blackwater Training Center’. ‘The Blackwater Training Center in Moyock teaches soldiers, cops and ordinary citizens how to keep their edge in an increasingly dangerous world.’ En: ‘The most dangerous creatures lurking in The Great Dismal Swamp that spans the Virginia-North Carolina line are not the 600-pound black bears, rattlesnakes or water moccasins. Rather, they’re the men and women—soldiers, sailors, SWAT teams and civilians—taking aim with live ammo in the 5,200-acre Blackwater Training Center.’

De training van de DSI vond plaats van 27 maart 2009 tot en met 6 april 2009. Niet alleen de DSI doet aan de training mee. Volgens de minister gaat het om vijftien medewerkers van de KLPD. De dienstreizen formulieren die openbaar zijn gemaakt, vermelden vier leden van de DSI, twee leden van de DKDB, twee leden van de DSRT, twee leden van de DNR van de verschillende KLPD onderdelen en twee leden van de AIVD, de inlichtingendienst. Het totaal komt op twaalf.

Ook op het bestel-aanvraagformulier is sprake van twaalf tickets naar Norfolk in de Verenigde Staten, voor de overnachtingen betreft het twaalf personen. De DSI overnacht het langst, tien dagen, de medewerkers van de AIVD het kortst, twee dagen. Bij de vouchers voor de overnachtingen is het aantal van 27 maart 2009 tot en met 29 maart 2009 ook twaalf. De voucher-nummers van de overige overnachtingen zijn niet vrijgegeven.

De eerste trainingsdag van 27 maart werd besteed aan het ontwikkelen van het concept mirror image training. ‘Course to be conducted should be designed to replicate terrorism recruitment training, techniques and operational methodology in order to better prepare students to fight the War on Terror. Course of instruction should look towards placing students into simulated terrorist cells in order to receive insight into the mindset and rationale of the terrorist through hands on experience. Cells shall be comprised of approximately eight students per cell with an assigned instructor per cell. Instructors shall have strong backgrounds in unconventional warfare. For instructions and presentations addressing terrorism, contractor shall provide personnel who are high level experts in their field. (CIA, FBI, Department of State, etc…)’, schrijft agent Yvonne C. Frederico over een training van the Naval Special Warfare Group One in juni 2008.

William J. Henry van het National Guard Bureau is nog explicieter: ‘This training is an intensive, one week classroom and field training program, designed to realistically simulate terrorist recruiting, training techniques and operational tactics. This is a total-immersion course that places the student inside a terrorist organization in order to better teach him how to think and operate like a terrorist. This course includes lodging and meals tailored to simulate living as a terrorist cell.’

Celadviseur

De training van de DSI zal er niet zoveel van afwijken omdat de Nederlanders het terrein deelden met Belgische, Amerikaanse en Canadese militairen, politieambtenaren en leden van inlichtingendiensten. Het enige dat de minister van Veiligheid en Justitie los wil laten over die eerste dag is dat ‘na de les de cellen een celadviseur toegewezen krijgen en een operatie werd voorbereid.’

Op maandagochtend 28 maart werd de operatie uitgevoerd na ‘het ochtendgebed, gevolgd door een les over de geschiedenis van de islam en in het bijzonder de scheiding tussen de sjiieten en soennieten.’ Over de operatie laat de minister angstvallig niets los, maar wel over de lunch ‘bestaande uit een plat broodje, een plak kaas, een bakje humus, fruit en thee of water.’ Maandag stond voor de rest in het teken van HUMINT ‘human intelligence’, informanten en infiltranten en werd ‘de mindset binnen een terroristische cel’ besproken waar ‘bij nieuwe leden van een cel op wordt gelet.’

Evan Wright beschrijft in ‘Camp Jihad, A ragtag army of cops, soldiers, and G.I. Joe wannabes play terrorist for a week in a counterintuitive counterterrorism program’ (New York Magazine, 21 mei 2005) om wat voor operaties het zou kunnen gaan. De gespeelde cel waar Wright deel van uitmaakte moet een ongelovige vrouw ontvoeren. ‘When I spot the approaching SUVs, I frantically signal LDR. Gunshots start to crackle. A Marine in our cell charges the lead SUV, screaming, Allah akbar!’

De cel van Wright slaagde in haar opzet, misschien ook de Nederlandse DSI/AIVD terroristencel, want dinsdagochtend ‘volgde een presentatie over middelen tot overwinning.’ De rest van de dag stond in het teken van interne veiligheid en de financiering van de terreur. Na het avondeten kwam een gastspreker een lezing houden.

De Nederlanders hebben de ontvoering ook nagespeeld, want laat die avond werd er gesproken over losgeld. ‘De groepering die hem had ontvoerd, wilde losgeld van de […] Geld was ook het motief van deze ontvoering. Er was geen sprake van een religieus uitgangspunt’, vermeldt pagina 8 van het dossier dat de minister van Veiligheid en Justitie openbaar heeft gemaakt.

Woensdag 1 april is ‘net als voorgaande dagen’, vermeldt het verslag. ‘Ochtendgebed, les in de Arabische taal en …’ iets dat geheim blijft. Wright die de training heeft meegemaakt, beschrijft in zijn artikel Camp Jihad dat deze leek op een ‘Renaissance Faire’, zoals de Elf Fantasy Fair in slot Haarzuilens bij Utrecht.

Wright: ‘Whether a week spent wearing Arab head garb and shooting AK-47s will actually help cops and soldiers plumb the complexities of our enemies’ hearts and minds is an open question. […] But when I first witness my fellow students donning their scarves, some of them shouting, for comic effect, ‘Praise Allah!’ in their best Ali G accents, I momentarily feel as if I’ve entered a weird, terrorist-camp version of a suburban Renaissance Faire.’

Andrew Garfield

De training had echter niet alleen een speels karakter, er moest de deelnemers ook wat bijgebracht worden. Naast de lezing op dinsdagavond volgde woensdagmiddag een gedragswetenschapper die een lezing hield over de ‘mindset in het Midden-Oosten’. De minister schrijft, in antwoord op een bezwaarprocedure in het kader van de Wet Openbaarheid van Bestuur (Wob), dat de naam van deze wetenschapper niet meer te achterhalen valt.

Gedurende de training waar Wright echter aan deelnam, kwam Andrew Garfield, een oud Britse inlichtingenfunctionaris, als spreker opdraven die in het kader van de Terrorist Fair leuk meespeelde in de creatie van het cel-denken. ‘Our Jihad is succeeding beyond our wildest expectations. Look at how the Americans are blundering around in Iraq, filling our ranks with new recruits.’

Garfield duidde in zijn rol als ‘terroristen-expert’ op het lompe gedrag van de Amerikanen in Afghanistan, Irak en elders. De boodschap van Garfield bij de Mirror Image training was enigszins surrealistisch. Zo zei hij tegen Wright dat ‘killing terrorists or insurgents will not kill the movement.’ Waarom is de training er dan opgericht om terroristen nader te begrijpen om hen te bestrijden?

Gezien het respectloze gedrag van Blackwater-medewerkers in Irak en Afghanistan, waarbij slachtoffers vielen, is de grote vraag of het bedrijf überhaupt wel in staat is om de ‘mindset in het Midden-Oosten’ te beschrijven. Het kan al niet eens normaal omgaan met burgers, zoals blijkt uit de films die Harper’s Magazine online heeft geplaatst.

Het feit dat het bedrijf in de afgelopen jaren talrijke naamsveranderingen heeft ondergaan – Blackwater, Xe Services, Paravant LLC, Greystone Limited, XPG, Raven, Constellation, Total Intelligence Solutions, EP Investments, US Training Center, GSD manufacturing, Presidenial Airlines, Select PTC, Academi, R2, Reflex Responses etc. – duidt er tevens op dat het haar naam niet wil verbeteren, maar de aandacht wil afleiden van de vele mensenrechtenschendingen en andere vergrijpen van haar medewerkers. De mindset van Blackwater is het probleem, en daarmee de Mirror Image training.

De een na laatste dag van de training stond in het teken van de finale. Woensdagavond werd het ‘plan voorgelegd aan een militaire raad’ en donderdag was ‘het de bedoeling om het getrainde in wedstrijdvorm in praktijk te brengen.’ Die dag verliep een beetje rommelig, want naast de wedstrijd gaat het ook over de ‘zelfmoordaanslagen in de metro van Londen op 7 juli 2005’, ‘de politieactie van 22 juli 2005 op metrostation Stockwell’ (het doodschieten van de Braziliaan Jean Charles de Menezes), ‘een blik op de toekomst’, de ‘documentaire Meeting Resistance’ en als afsluiting het ‘martelaarsfeest’.

Geheime conclusies

Veel informatie werd via de Wob-procedure niet vrij gekregen omdat er anders er een mirror mirror image training kon worden georganiseerd om de training van de KLPD’ers en de AIVD’ers te spiegelen. De conclusies worden ons volledig onthouden, maar het beeld van de training dat op basis van verschillende artikelen boven komt drijven, is dat van het spel ‘vlag veroveren plus’, met veel testosteron.

Misschien verklaart de training wel de aanpak van de inval van het belhuis in Rotterdam op Kerstavond 2010. Vraag is alleen of dit iets te maken heeft met het winnen van hearts and minds of het slechten van de oorlog tegen de terreur. Misschien is dat laatste echter in het geheel niet de bedoeling.

Wright sprak een van de mirror image trainers Frank Willoughby, specialist in hinderlagen en Improvised Explosive Devices, geïmproviseerde bommen. Willoughby staat symbool voor de vercommercialisering van oorlog. ‘The prospect of mounting chaos seems, frankly, to excite some instructors. At times, Frank Willoughby is unable to conceal how glad he is that the war on terrorism promises to be endless. […] Punching his fist into his hand, he adds, ‘Soon as they hit us 9/11’, I told my wife, ‘the game is on!’, schrijft Wright in Camp Jihad.

Blackwater’s verderfelijke reputatie is een reden om niet met het bedrijf in zee te gaan. Maar een belangrijkere conclusie van dit verhaal is dat de belangen van de private sector niet gericht zijn op vrede. Zij willen oorlog en chaos creëren, omdat dat nu eenmaal de voorwaarden zijn om geld mee te verdienen. Een politiedienst die in deze voetsporen treedt, roept bij elke deur die nutteloos wordt opengetrapt, net als Willoughby, the game is on.