11.3 Landbouwfraude
Veel landbouwprodukten genieten bescherming binnen de EU. Omdat
ze buiten de EU goedkoper zijn, moet er over de invoer van deze
produkten een heffing worden betaald. Deze heffing hoeft niet te
worden betaald over goederen die alleen maar door de EU reizen,
maar niet op deze markt komen. Met deze produkten wordt vaak
gerommeld met het land van bestemming. Een voorbeeld: Er
worden in Polen runderen aangekocht met als officile bestemming
Algerije. Ze vertrekken onder T1-status richting Spanje, alwaar ze
per schip verder vervoerd moeten worden. Omdat ze alleen maar door
de EU reizen, hoeft de landbouwheffing op runderen niet te worden
betaald. In werkelijkheid worden ze al in Duitsland uitgeladen,
gekeurd, gewogen en geoormerkt. De koeien reizen als Duitse
runderen verder naar Frankrijk onder T2-status. Voor vervoer tussen
twee bestemmingen binnen de EU hoeft immers geen belasting te
worden afgedragen. In Frankrijk worden de koeien geslacht en
vervolgens worden de biefstukken naar een land buiten de EG
verkocht en vangt de verkoper belasting-restitutie. Er is nu op
drie manieren fraude gepleegd: 1) de landbouwheffing is ontdoken
(in dit geval voor 6 miljoen gulden)
2) er is zwart geld geproduceerd
3) er is ten onrechte subsidie-geld gend.
Wanneer gesubsidieerde landbouwprodukten worden uitgevoerd naar een
bestemming buiten de EU, wordt dit beloond met een
belasting-restitutie. Vooral voor landbouwprodukten waarvan in de
EU een overschot bestaat, wordt bij uitvoer veel geld betaald.
Suiker is zo’n produkt. Een voorbeeld: wederom wordt een
fictief bestemmingsland op de documenten aangegeven, buiten de EU,
terwijl het produkt gewoon op de Europese markt blijft. Ten
onrechte wordt dus subsidiegeld opgestreken. Soms gaat het produkt
niet eens het produktieland uit, maar wordt de suiker ter plekke
vernietigd of verdwijnt in een illegale stokerij.