• Buro Jansen & Janssen, gewoon inhoud!
    Jansen & Janssen is een onderzoeksburo dat politie, justitie, inlichtingendiensten, overheid in Nederland en de EU kritisch volgt. Een grond- rechten kollektief dat al 40 jaar, sinds 1984, publiceert over uitbreiding van repressieve wet- geving, publiek-private samenwerking, veiligheid in breedste zin, bevoegdheden, overheidsoptreden en andere staatsaangelegenheden.
    Buro Jansen & Janssen Postbus 10591, 1001EN Amsterdam, 020-6123202, 06-34339533, signal +31684065516, info@burojansen.nl (pgp)
    Steun Buro Jansen & Janssen. Word donateur, NL43 ASNB 0856 9868 52 of NL56 INGB 0000 6039 04 ten name van Stichting Res Publica, Postbus 11556, 1001 GN Amsterdam.
  • Publicaties

  • Migratie

  • Politieklachten

  • Bijlage VIII – IV.5. De revenuen van de hashhandel

    IV.5. De revenuen van de hashhandel

    De opbrengst van hash wordt geschat op tweederde van de totale
    export uit Marokko en dat is ongeveer gelijk aan het totaalbedrag
    van de geldzendingen van anderhalf miljoen emigranten naar huis.
    Naarmate de emigranten langer wegblijven en inburgeren in hun
    nieuwe landen worden hun zendingen van spaargelden minder. De
    regering doet er alles aan om zijn onderdanen overzee te
    doordringen van hun plicht het vaderland financieel bij te staan,
    maar bij de volgende generatie slaat deze opdracht minder aan.
    Welnu, de opbrengst van de handel in drugs in Marokko en onder
    emigranten compenseert deze terugloop in de betalingsbalans
    volledig. Om het witten en het binnensluizen van deze gelden
    mogelijk te maken heeft de Marokkaanse overheid verschillende
    investeringsmogelijkheden gecreerd: door het aanmoedigen van het
    toerisme (nog niet erg geslaagd) en door off shore banken en
    belastingvrije zones (Tanger) toe te staan en weinig controle uit
    te oefenen op de banktransacties uit en naar Ceuta en Melilla. Het
    witwassen van uit criminaliteit verkregen inkomsten is in Marokko
    niet strafbaar en er bestaat geen wetgeving ter zake van de
    ontneming van wederrechtelijk verkregen vermogens. Het totaal aan
    buitenlandse investeringen (legaal en illegaal gegenereerd) in
    Marokko is sedert 1990 sterk toegenomen. Uit de Europese Unie
    kwamen in 1990 nog 1100 miljoen dirhams, in 1994 waren dat 3300
    miljoen dirhams. Uit andere landen kwamen in 1994.4700 dirhams. Er
    zijn berichten dat internationale misdadigers zich in Marokko
    vestigen om gebruik te kunnen maken van het ideale witwasklimaat.
    Het wiswas-circuit is verder op Europa aangesloten met behulp van
    traditionele structuren zoals de familie, de gilden en de banken
    van lening. Vooral op het platteland worden institutionele
    leeninstellingen door mensen uit lagere kringen vaak gemeden.
    Drugshandelaren fungeren thans als onderhandse bankiers.

    De grote drugshandelaren investeren in de sectoren van de bouw,
    het onroerend goed, in grond en in de aanleg van een infrastructuur
    die hun smokkelhandel mogelijk maakt. Transportondernemingen en
    import- en exportfirma’s floreren op onnatuurlijke wijze. Naarmate
    deze investeringen zich over meer economische sectoren uitbreiden,
    maken de critici van het Marokkaanse politieke systeem zich in
    toenemende mate zorgen over het diffuse karakter dat de economie
    aanneemt en de morele verloedering die de georganiseerde misdaad
    met zich brengt. Corrupte ambtenaren leven in weelde. Drugsbaronnen
    zijn donateurs van fundamentalistische organisaties; zij hebben
    bijgedragen aan de bouw van moskeen in Tanger, Tetuan, Al Hoceima
    en Nador. Zij bekleden als zakenlieden belangrijke posities in
    bedrijfsschappen en bedrijfsverenigingen en ze sponsoren
    sportverenigingen. De Marokkaanse overheid zoekt onder andere hun
    geld om een groots plan voor de bouw van stuwmeren uit te kunnen
    voeren. Op last van het Internationale Monetaire Fonds voert de
    Marokkaanse overheid thans een Programma van structurele aanpassing
    uit dat erop neerkomt dat staatsbedrijven worden verkocht aan
    particuliere investeerders. De Mas (1995) stelt dat sprake is van
    een toenemende vervlechting tussen kapitaalkrachtige personen,
    zoals drugsbaronnen, en belangrijke personen in de ambtenarij en
    het bedrijfsleven.


    vorige        
    volgende        
    inhoudsopgave en zoeken