III. TURKSE CRIMINELE GROEPEN IN NEDERLAND
III.1. De Balkan route
In de geschiedenis van het internationale verkeer is de
Balkanroute van vitale betekenis omdat deze Azi over land verbond
met Europa. Turkije speelde daarin als grensland een sleutelrol en
dat doet het nog steeds. Per jaar passeren meer dan anderhalf
miljoen vrachtauto’s de landsgrenzen en ook nog een kwart miljoen
autobussen en vier miljoen personenauto’s (Van Doorn, 1993). Via de
noordelijke route worden goederen naar Europa vervoerd over de E 90
en zuidelijk langs de E 80. Eerst wordt de grens gepasseerd met
Bulgarije en van daaruit liggen tot de oorlog in Joegoslavi
uitbrak, in beginsel drie wegen open: die via Roemeni, Servi en
Griekenland. De eerste en de derde mogelijkheid bestaan nog steeds.
Vanaf Roemeni gaat het via Hongarije, Slowakije en Tjechi naar
West-Europa of via de Oekraine naar Polen. Vanaf Griekenland via de
havenstad Piraeus op de veerboot verder naar de Italiaanse havens
Bari of Trist. Behalve over de weg worden ook goederen
getransporteerd over zee (via de Zwarte Zee naar Odessa en dan
verder) of over de Middellandse Zee. Al in het begin van de jaren
zeventig werd de smokkel van opium via deze Balkan-route
gesignaleerd. Marseille was toen het grootste distributiecentrum
voor West-Europa, Corsicanen en Turken of Armenirs voerden het
narcoticum aan (Lamour en Lambert, 1972). Tussen de ladingen die
bestaan uit zuidvruchten, thee, confectiekleding enzovoort, wordt
thans herone of cannabis verstopt en dat gebeurt ook in de ruimten
die speciaal in het chassis (de balken), de brandstof-tanks en de
luchtremcylinders zijn geprepareerd. Een Turkse mafia-familie in de
kleine provinciehoofdstad Kilis in het Zuiden van Midden-Anatoli
heeft een reusachtig aandeel in de transportwereld en men neemt aan
dat hier de vrachtauto’s in werkplaatsen worden geprepareerd. De
retourvracht bestaat uit allerhande industrile goederen, maar de
laatste tijd ook cocane (voor de Turkse markt zelf). Het is bijna
ondoenlijk om deze gemotoriseerde goederenstroom op smokkel te
controleren, de bergplaatsen zijn geraffineerd aangebracht. Het
doorzoeken van een enkele vrachtauto duurt vele uren tot een hele
dag. Honden kunnen soms door de sterke geuren van de
getransporteerde voedingswaren de drugs niet ruiken. Aan de andere
kant moeten er heel wat grenzen tussen de eerder genoemde landen
worden gepasseerd voordat de Europese Unie wordt binnengereden en
het is duidelijk dat een deel van de grenswacht of douane wel plat
moet zijn of dat ter plaatse, in het geval van ontdekking, wordt
gemaakt. Zonder omkopen gaat het niet, vertelt ons een van de
grootste drugsbaronnen van Nederland, die in Turkije begonnen is
door zelf als chauffeur op te treden. Hij nam enkele tienduizenden
Duitse Marken
mee voor onderweg en als een douanier het niet vertrouwde, werd de
portefeuille getrokken. Dat ging gelukkig altijd goed, zo ondervond
hij, al was het iedere keer angstig afwachten of het zou worden
geaccepteerd. Een reisje per vrachtauto uit Libanon naar Nederland
kostte hem tien kilo lichaamsgewicht aan angstzweet, vertelt
hij.
De drugs, en het gaat vooral om herone, is niet zelf uit Turkije
afkomstig. Ooit was dat wel het geval: vlak voor de Tweede
Wereldoorlog leverde het land de helft van de wereldproduktie aan
opium aan de farmaceutische industrie. Maar onder internationale
druk zag de Turkse regering zich in 1971 gedwongen alle
papaverteelt stop te zetten. In 1974 werd een uitzondering gemaakt
voor tien provincies in West-Anatoli rond de plaats Afyon (wat
trouwens opium betekent!), maar die produktie wordt nauwlettend
door de overheid gecontroleerd opdat niets wegvloeit naar het
illegale circuit. De regering heeft daar serieus werk van gemaakt
en blijkens een recent rapport van het bureau van internationale
narcotica-aangelegenheden van het United States Department of
State uit april 1994 werken de autoriteiten op doortastende
wijze samen met de Drugs Enforcement Administration om zowel de
verbouw van als de sluikhandel in opiaten tegen te gaan. De steeds
grotere vangsten door politie en douane wijzen evenwel niet op een
grotere effectiviteit bij de opsporing, maar op een toename van de
drugshandel. De heronesmokkelaars van vandaag voeren de grondstof
in uit de Gouden Driehoek (Birma, Laos en Thailand – de zuivere
substantie uit Thailand is op dit moment zeer in trek en levert in
geraffineerde vorm recordbedragen op per kilo, zelfs tot 90.000
gulden) en uit het gebied dat wel de Gouden Sikkel wordt genoemd:
Pakistan, Iran en Afghanistan. In Turkije wordt het vervolgens in
laboratoria verwerkt. Eerst stonden die in het Oosten van Turkije,
dicht bij de grens met Iran. In Bakale (een half uur lopen van de
grens) werd in honderden verborgen laboratoria pure morfine tot
herone verwerkt. Dat was ook het geval in Lice vlak bij Diyarbakir.
Maar thans zijn ze op veel meer plaatsen te vinden, de meeste
misschien nog wel in de buurt van Istanbul.