Over betrouwbaarheid zegt de politie het volgende: “Ik ben consistent en rechtvaardig in mijn optreden. Ik zet me in voor een hoogwaardig resultaat en doe dit op een deugdelijke wijze. Betrouwbaarheid betekent dat men op mij kan rekenen. Ik doe wat ik zeg en zeg wat ik doe. Ik kom mijn afspraken na. Als ik ze niet na kan komen, leg ik uit waarom. Ik ben respectvol naar iedereen.”

Het is zoals eerder opgemerkt van het grootste belang dat de politie inderdaad rechtvaardig, betrouwbaar en respectvol is. Maar is de politie dat ook? De vraag stellen is hem beantwoorden. Al in onze artikelen over Mitch Henriques schreven wij hoe een proces-verbaal werd vervalst, hoe een gewone burger werd overmeesterd, lees aangevallen, met veel te veel agressie en buitensporigheid. Hoe de man in plaats met respect te maken kreeg met bruten die hem lieten sterven na hem te hebben mishandeld. Ook schreven wij over de verhullende activiteiten die moesten voorkomen dat de daders werden vervolgd. Die daders staan overigens nog steeds niet voor een rechter.

Over integriteit zegt de politie: “Ik ben onafhankelijk in mijn optreden. Ik handel niet uit eigenbelang, maar voor de veiligheid van de burger, mijn collega en mijzelf.’ De gemiddelde motorrijder, en dan vooral degene die lid is van een motorclub oftewel MC, weet hoe de politie een voorkeursbehandeling lijkt te geven aan motorrijders die lid zijn van clubs. Elk incident wordt niet alleen breed uitgemeten in de pers door het ‘name and shame’-beleid van de politie, het lijkt er ook veel op dat de politie incidenten spaart om de clubs negatief neer te zetten in rapportages waarover wij ook eerder al vele malen berichtten op deze site. Onbetrouwbare rapportages die vol staan met onwaarheden en aannames.

De veiligheid van de burger wordt ook gewoon op het spel gezet. Niet alleen door agent Jan-Willem, zoals u gisteren las in onze blog, maar ook door data op te slaan in niet-aangemelde databanken over motorrijders die vervolgens worden gedeeld met de autoriteiten in het buitenland. Het gevolg daarvan is dat niet-veroordeelde en vaak zelfs niet-verdachte leden van motorclubs landen als Australië, Canada, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten niet meer in komen. Belang of veiligheid van de burger?

Op 26 januari 2010 berichtte Nu.nl: ”Cijfers politie zijn onbetrouwbaar’. Verder in het artikel: ‘Statistieken van de politie, die de basis vormen voor veel politieke besluitvorming, zijn daardoor niet betrouwbaar.’ Laat daar eens over nagedacht worden. Politieke besluitvorming.

The Post Online berichtte ons op 7-12-2014: ‘Een meerderheid van Nederlandse strafrechtadvocaten twijfelt regelmatig aan de juistheid van door politieambtenaren opgestelde processen-verbaal. Driekwart van de advocaten vindt de betrouwbaarheid van processen-verbaal een groot probleem. 62 procent noemt fouten in processen-verbaal zelfs structureel. Dat blijkt uit een enquête van ThePostOnline gehouden onder honderd strafrechtadvocaten uit heel Nederland.’

Het gaat niet alleen om fouten, zegt TPO. Er is ook vaak sprake van opzet. ‘Bart Nooitgedagt, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten, is niet verbaasd over de uitkomst van de enquête. “Verklaringen van getuigen en verdachten worden zelden letterlijk weergegeven. Relevante delen ontbreken of worden ingevuld door verbalisanten. Zij selecteren vaak wat zij zelf relevant vinden, waardoor soms cruciale informatie ontbreekt. De fouten lopen uiteen van onbewuste, kleine weglatingen tot moedwillige vervalsingen, zeggen de ge-enquêteerde advocaten. Als oorzaken noemen zij scoringsdrift, tijdsdruk, tunnelvisie en een gebrek aan taal- en schrijfvaardigheid.’

NRC schreef op 25 januari 2016: Er zijn grote twijfels over de betrouwbaarheid van nieuwe mobiele flitsapparatuur van de politie. Dat zegt voorzitter van de politievakbond ACP Gerrit van de Kamp maandag in het Algemeen Dagblad. Hij pleit voor het opschorten van deze radarcontroles.’ In dit geval komt de kritiek nota bene zelf van de politie, die toch maar even deze apparatuur gebruikt om wat bonnetjes uit te schrijven.

Een gebrek aan taal- en schrijfvaardigheid, moedwillige vervalsingen, slecht werkende apparatuur die leiden tot veroordelingen door rechters die afgaan op de betrouwbaarheid van de politieman in zijn proces-verbaal. Politieke besluitvorming die tot stand komt door rapporten van de politie.

Na gisteren komt daar nog iets bij. Het Algemeen Dagblad op 7-9-2017: ‘De politie probeert zelfs van kritische agenten af te komen door ze een psychiatrisch stempel te geven. Dat blijkt uit een geheime opname in bezit van Een Vandaag. In de opname worden de voordelen besproken van het ontslaan van een agent op medische gronden waardoor de kosten op het UWV zijn af te schuiven.’

Ja, nu bent u sprakeloos. Net als wij. In de oude Sovjet-Unie werden dissidenten soms in psychiatrische inrichtingen geplaatst. Daarvan hebben wij jarenlang schande gesproken. Leve de vrijheid in het Westen, niet waar? En dan ook nog het UWV oplichten. Lijkt dit niet heel veel op oplichting, valsheid in geschrifte, beïnvloeding van een arts? Waar is het medisch beroepsgeheim?

Willen wij nu echt dat de politie meer bevoegdheden krijgt? Geloven wij nu echt dat de politie betrouwbaar is? Peter R. de Vries heeft jarenlang zijn uiterste best gedaan om onterecht veroordeelden vrij te krijgen. De Schiedammer Parkmoord, de Puttense Moordzaak. We kennen allemaal die zaken waarin door een rechter op basis van politiewerk mensen voor vele jaren de gevangenis in gingen en hun leven kapot werd gemaakt. De veiligheid van de burger?

Het afgelopen jaar berichtten wij u over corruptie, veel meer verdienen dan de Balkenende-norm door politietopmensen, geweld en bedrog. Wanneer u straks niets meer van ons hoort, komt dat omdat wij misschien wel in een psychiatrische inrichting zitten. En hoe het daar kan toegaan las u al in onze trilogie over ‘Carrière in de jeugdzorg.’ Het zal je maar gebeuren!