Een burger kan altijd aangifte doen en de politie is altijd verplicht die aangifte op te nemen. Het is niet de politie zelf die beslist of een aangifte ontvankelijk is of niet. Dat privilege is voorbehouden aan het Openbaar Ministerie. Dat de politie burgers probeert wijs te maken dat er geen aangifte kan worden opgenomen, of dat er alleen maar op bepaalde bureau’s op bepaalde tijdstippen na afspraak aangifte kan worden gedaan is natuurlijk al kwalijk genoeg, het weggooien van gedane aangiftes is een schandaal. Het is dan ook geen wonder dat de burger dit allang in de gaten heeft en zo langzamerhand zijn ongezouten mening niet meer onder stoelen of banken steekt.

Dit plaatst de politie voor een probleem. De boze burger, de social media en een politie die veel fouten maakt. Een interessante cocktail die slecht is voor het korpsego van hen die zeggen er alles voor over te hebben ons te beschermen en ons te vrijwaren van onheil.

Vandaar dat de politie al jaren bezig is het eigen blazoen op te poetsen. Daarvoor worden door reclamebureau’s slogans bedacht. ‘De politie is de baas op straat!’, ‘Die pet past ons allemaal!’, ‘De politie is je vriend!’. Het zijn slogans die niet hebben geleid tot een mildere mening onder de burger. Want de misdaadcijfers kun je flatteren, aangiftes kun je weigeren of weggooien, het blazoen kun je blijven oppoetsen, de burger wil alleen maar rust en veiligheid. Bij gebrek aan resultaat zal de burger dus kritisch blijven. Het dwingt de politie dus naar andere mogelijkheden te zoeken om zichzelf als ‘goeie gasten’ te presenteren.

Een bekende tactiek van de politie is politie-informatie door te spelen aan uitgekozen journalisten. Bij voorkeur natuurlijk aan oud-politiemensen die journalist zijn geworden. Ideaal om de burger te beïnvloeden en te hersenspoelen. Over ondermijning bijvoorbeeld en over motorclubs. Maar waarom alleen journalisten gebruiken, wanneer je ook je eigen verslaggever kunt zijn? De mogelijkheden door de social media zijn ongekend. Politiemensen met een lage schoolopleiding lopen op straat met de nieuwste smartphones. Kentekens worden daarmee gescand, rijbewijzen gefotografeerd, druk gecommuniceerd. Maar waarom die ingewikkelde apparaatjes ook niet gebruiken om tijdens het werk het eigen korps te promoten?

En nu komen wij met een sprong weer terug in Almere. Want in Almere is er een politieagent die snapt waarvoor de social media te gebruiken zijn. Het is agent Jan-Willem. Was vroeger de politieagent een ambtenaar in functie die respect moest afdwingen en met meneer moest worden aangesproken, vandaag gooien we het op een iets andere toer. Want hij was misschien niet bij iedereen geliefd, hij was wel de vertegenwoordiger van de autoriteiten op straat en dat gaf hem ook zelf autoriteit. Maar je moet met je tijd meegaan. Nu heb je dus agent Jan-Willem. Agent Jan-Willem is een vlogger. Een politievlogger om exact te zijn.

Met zijn ingewikkelde apparaatje in zijn zak doet agent Jan-Willem gewoon zijn werk en reuze enthousiast als agent Jan-Willem is, maakt hij tijdens dat werk foto’s en filmpjes voor zijn vlog. Want agent Jan-Willem is een goeie gast en zijn collega’s zijn ook gewoon goeie gasten. Vet gaaf zijn ze en het is toppie om agent te zijn. Het veranderd niets aan de misdaadcijfers, maar het is nu gewoon keileuk wanneer je slachtoffer bent, want dan komt misschien agent Jan-Willem met zijn smartphone. En dat is keigaaf, gozer!

Je hebt nu politiemotorbendes in navolging van de échte motorclubs. Je hebt politiejournalisten in navolging van de échte journalisten. En nu heb je ook al een politievlogger in navolging van de échte treitervloggers. En de politie kan dat beter, want het zijn vet gave gasten bij de politie! En het resultaat mag er inderdaad wezen.

Op 6 september 2017 berichtte Omroep Flevoland hoe politievlogger Jan-Willem door zijn vlogs de identiteiten van slachtoffers, verdachten en omwonenden bekend maakt. Omroep Flevoland: ‘Volgens de journalisten van de Monitor is via de meeste video’s die Jan-Willem plaatst een adres herleidbaar. Daardoor zijn volgens hen verdachten, slachtoffers en omwonenden niet meer anoniem. Hoewel hun gezichten onherkenbaar zijn gemaakt, zou de omgeving te veel aanwijzingen geven voor waar iemand woont. De journalisten laten via een voorbeeld zien dat door bijvoorbeeld een time-laps langzaam af te spelen, adressen zijn te zien. Ze hebben aan de politie en de Autoriteit Persoonsgegevens gevraagd of de richtlijnen rondom het plaatsen van dit soort video’s tekort schieten of niet goed worden nageleefd. Politievlogger Jan-Willem wil nog niet reageren op het verhaal van de Monitor.’

Dat is niet zo leuk voor agent Jan-Willem. Want deze gave gast was zo enthousiast. Maar het drukt ons wel weer met de neus op de feiten. De politie moet misdaad oplossen en de openbare orde waarborgen. Publiciteitscampagnes doen daar niets aan af. Wil de politie populair worden, dan moeten ze hun werk zo goed mogelijk doen. En wij schreven het al eerder. De politie verzamelt links en rechts data, slaat die op zonder databanken aan te melden en zonder enige zorgvuldigheid. In plaats van misdaad op te lossen creëert de politie hiermee zelf ook weer misstanden en begaat zij overtredingen. En datzelfde geldt voor de amateurjournalisten die het internet onveilig maken met vetgave filmpjes over die vreselijk leuke kanten van een dagje politiewerk.