Om deze uitsluiting te bereiken is een uitgebreid aantal controle-instrumenten ontwikkeld. Er is de Wet op de Identifi- catieplicht, er is een Vreemdelingen Administratie Systeem en ook op Europees nivo is er sprake van uitwisseling van gege- vens over ‘vreemdelingen’.
Meestal wordt er bij deze controle-instrumenten gebruik ge- maakt van computers die aan elkaar geschakeld zijn. Zo kan met één druk op de knop een heel leven op het scherm tevoorschijn getoverd worden.

Waarom?
De bedoeling van de wet is het “…ontmoedigen van illegaal verblijf in Nederland.” Door de overheid wordt het als pro- bleem ervaren dat er een groep mensen is die illegaal in Nederland verblijft. De afgelopen jaren is er vaak met cijfers gestrooid waaruit zou blijken dat er veel misbruik wordt gemaakt van voorzieningen door illegalen. Onderzoeken hebben telkens aangetoond dat dit niet het geval is. Het aantal illegalen dat beroep doet op voorzieningen is heel klein en misbruik er van komt voor, maar is te verwaarlozen ten opzich- te van het misbruik van voorzieningen en/of fraude door legale burgers. Voor bestrijding van fraude is geen Koppelingswet nodig want daar bestaat het strafrecht voor.

Wie zijn die ‘illegalen’?
Het vluchtelingenbeleid is vooral gericht op het naar beneden krijgen van het aantal vluchtelingen en weinig op een eerlijke beoordeling van het asielverhaal. Hierdoor zijn er vluchtelin- gen die al niet meer de moeite nemen om asiel aan te vragen, zij ‘kiezen’ voor een illegaal bestaan. Verder zijn er uitge- procedeerde vluchtelingen die niet terug kunnen. Om uitzetting te voorkomen duiken zij onder. Als laatste zijn er de vluchte- lingen die door Justitie zelf illegaal worden gemaakt en op straat zijn gezet omdat ze onuitzetbaar zijn. Naast vluchte- lingen zijn er de arbeidsmigranten die armoede en perspectief- loosheid ontvluchten en hier, vaak tijdelijk, werken.

Gevolgen
Bovenstaande groepen mensen worden uit de samenleving gesto- ten. Eigenlijk bestaan ze niet meer. Toch zijn ze er en zullen ze moeten zien te overleven. Het leidt tot negatieve ontwikke- lingen zoals schrijnende uitbuiting wat betreft werk, huisves- ting, enz.. Pseudo-artsen die voor veel geld medisch-hulp geven. Onvrijwillige deelname aan criminaliteit, gedwongen prostitutie, enz..
Ambtenaren worden een verlengstuk van Justitie. In wezen moeten zij de uitsluiting van mensen in praktijk brengen. In het geval van ‘illegalen’ wordt een heel ambtelijk apparaat van hulp-gevend en dienstverlenend omgevormd tot een repres- sief instrument.

Racistische uitwerking
Elke ambtenaar achter een loket zal moeten nagaan welke status iemand heeft. Maar wie wordt er op aangezien een ‘vreemdeling’ te zijn? Met andere woorden, zwarte mensen of mensen die geen vloeiend Nederlands spreken wordt steeds naar papieren ge- vraagd en worden gecontroleerd, dit in tegenstelling tot witte, goed Nederlands sprekende mensen. Dit gaat een stuk verder dan de identificatieplicht, waarbij iedereen die er van verdacht wordt illegaal te zijn door een opsporingsambtenaar naar papieren gevraagd kan worden.

Conclusie
De Koppelingswet is een wet die zorgt voor een steeds verder- gaande tweedeling in de maatschappij. Mensen met rechten tegenover mensen zonder rechten. Tegelijkertijd worden de ogen gesloten voor de problemen buiten de grenzen waar we vaak deels zelf oorzaak van zijn. De discussie gaat alleen nog maar over beheersing van het aantal vluchtelingen en ‘illegalen’ en niet over oplossingen voor armoede, honger of geweld. De wet draagt slechts bij aan negatieve ontwikkelingen. Het is een volgende stap waarmee mensenrechten in Nederland een loze kreet worden. Wij spreken dan ook van administratieve apart- heid. Na invoering van de Koppelingswet lijkt ons burgerlijke ongehoorzaamheid dan ook op zijn plaats.